หนีท้อง

"ตัวมึงแม่งโคตรสกปรก ไม่รู้ว่ามีเชื้อโรคติดตัวมาบ้างหรือเปล่าวันๆเอาแต่คุ้ยถังขยะเก็บขยะ แม่งแค่คิดกูก็จะอ๊วก  มึงจะไปนอนที่ไหนมึงก็ไปแต่อย่ามานอนห้องกู กูรังเกียจไป๊!!!" ผลัก!!!! ตุ่บ!!!! "โอ๊ย!!!" "หึสมน้ำหน้า กูไม่จับมึงโยนออกไปนอกบ้านก็ดีเท่าไหร่แล้ว"

"มึงคิดว่ากูมีอะไรกับยัยนี่...มึงคิดได้ไงไอ้ต่อ" "ก็ใครจะไปรู้วะเห็นนั่งรถมาเรียนกับมึงทุกวัน นึกว่าเป็นเด็กมึง" "ยัยนี่เป็นแค่เด็กรับใช้" "เด็กรับใช้??? " "เออก็แค่เด็กที่ย่ากูรับมาเลี้ยงเพราะสงสาร แต่ไม่เจียมตัวอยากเรียนสูงๆย่ากูเลยสงสารส่งให้มาเรียนที่นี่" เขามองหน้าใบตองด้วยสายตาเกลียดชัง เขาทั้งเกลียดทั้งขยะแขยงที่ต้องนั่งรถมาเรียนกับยัยนี่ทุกวันแต่เขาทำอะไรไม่ได้เพราะเป็นคำสั่งของย่า

ทัพพ่ายคนไม่พ่าย ข้าไม่ได้ยอมแพ้ท่าน แม้จะแต่งข้ามาเป็นชายารอง แต่หากจะให้อุ่นเตียงก็ต้องรอให้ข้ายินยอมก่อน ถึงจะชนะศึกพ่อข้าได้แม้จะเป็นแม่ทัพที่ยิ่งใหญ่ แต่หากเป็นเรื่องบนแท่นนอน ข้าไม่ใช่เชลยท่าน

เมื่อสาวน้อยแสนหวานต้้องกลายมาเป็นเมียลับของมาเฟียไร้หัวใจ เขาร้ายกับเธอสารพัด ซ่อนเธอไว้ในเงามืด ให้เธออยู่ภายใต้คำสั่งของเขาเท่านั้น ความชะล่าใจคิดมาเสมอว่าเธอไม่มีทางติดปีกบินไปจากเขาได้ แต่สิ่งที่เขาคิดนั้นผิดมหันต์เพราะที่เธอทนทุกอย่างในตอนแรกเพราะความจำเป็นต้องทำ แต่ต่อมาเธอดันรักเขาสุดหัวใจเลยยอมทนต่อไป แต่สุดท้ายความอดทนของคนเรามันมีลิมิตของมันเสมอ เมื่อมันหมดลงและเขาไม่รักก็ต้องปล่อยและเดินจากไป 

ครั้งหนึ่ง 'เราเคยรักกันมาก'    ครั้งหนึ่ง 'เคยเฝ้าฝันอยู่เคียงคู่'    แต่..แล้วเธอก็เลือกที่จะทิ้งเขาไป..ทั้งให้เหตุผลโง่ๆ กับเขาว่า    'เธอเบื่อผู้ชายแสนดีแบบเขาแล้ว'    แต่พอเวลาผ่านไป...ผู้ชายแสนดีหน้าโง่คนนั้นได้ตายจากไปแล้ว..เธอกลับเดินย้อนกลับมา..พร้อมกับบอกเขาว่า     'ไม่มีใครแสนดีเท่าเขา'   สำหรับเขา..มีเหลือแค่ 'เศษซากของความรัก'   สำหรับเธอ..ในหัวใจดวงน้อยยังเต็มไปด้วยความรัก   มาวันนี้ 'ความรัก' ของเขาไม่ได้มีไว้ให้เธอ..แต่ 'มี' ไว้ให้ผู้หญิงอีกคน

ใครบอกว่าเขาเย็นชาไร้หัวใจ เขาแค่ไม่อยากรักใคร เพราะหัวใจของเขามีไว้รักเพียงแต่เธอ

สามปีที่แล้ว เขาเหยียบย่ำหัวใจเธอจนแหลกสลาย ไล่เธอไปพร้อมกับลูกในท้องด้วยคำพูดที่โหดร้ายสามปีต่อมา เขากลับมาตามทวงสิทธิ์ในตัวลูก และเธอ… แต่ ‘อัยย์ญาดา’ ไม่ใช่เด็กสาวที่เคยร้องไห้อ้อนวอนเขาอีกต่อไป!

เขาลากเธอกลับมาเพราะแค้น แต่กลับพบว่าเด็กชายที่เธอพาหนีไป...อาจเป็นลูกของเขา! ระหว่างรักหรือแค้น ใครจะเจ็บกว่ากันในเกมหัวใจที่เดิมพันด้วยเลือด!

นางเอกเป็นใบ้ แม่สามีรังเกียจ แต่งงานมา4ปีสามีไม่เคยแตะต้อง วันนึงเขาพาคนรักที่ตั้งท้องกลับมา แล้วไล่นางเอกออกจากบ้าน ท่ามกลางความมืดมิดลมพัดกรรโชกแรงฝนตกลงมาอย่างหนัก นางเอกเดินตากฝนหนาวสั่น พาตัวเองไปนอนขดอยู่ป้ายรอรถเมล์ " คนอย่างแกอย่าคิดจะเป็นแม่ใครเลย สงสารที่เด็กที่เกิดมา จะติดเชื้อใบ้จากแม่ของมัน"

คำพูดที่ออกจากปากของคนรักทำให้เธอตัดสินใจออกจากชีวิตของวาคิมพร้อมกับลูกในท้อง ก่อนจะกลับมาอีกครั้งเมื่อตัวเองเข้มแข็งและไม่ต้องการแม้แต่เศษใจของซาตานอย่างเขา