เข้าใจผิด

จากผู้ที่เคยปกป้องแปรเปลี่ยนเป็นศัตรู จากพี่ชายแสนใจดีกลายเป็นสวามีผู้ชิงชัง แม้เคียงข้างกลับห่างเหิน หมางเมินกล่าวหา...ดั่งจันทราแสนงามไร้หัวใจ “ท่านไร้หัวใจ ปราศจากความรู้สึก แต่ข้าหาใช่ไม่ นางต้องตายเพราะท่าน แม้แต่งกับท่าน ข้าก็จะไม่มีวันลืมนาง”

ฉันที่ตามหารูมเมทมาร่วมห้องนานหลายเดือนจู่ๆ ก็มีผู้ชายร่างใหญ่ตัวเต็มไปด้วยรอยสักเดินเข้ามาพร้อมกลุ่มคนจำนวนมาก น่ากลัวนะแต่หล่อกระชากใจฉันมากกว่า...

“พี่พูดจริงนะคะ ต่อไปนี้ถ้าใครมาบอกว่าน้องหนูอ้วน ให้น้องหนูตอบเขาไปว่า ‘อ้วนแต่ผัวรักมาก’ นะคะ และต่อให้อ้วนมากกว่านี้พี่ก็รัก และพี่จะพิสูจน์ว่าอ้วนๆ อวบๆ แบบนี้ เอามันแค่ไหน พร้อมนะคะ"

“อย่าปฏิเสธสิ่งที่ฉันต้องการเลยนาง เธอก็รู้ว่าเธอไม่มีทางขัดขืนฉันได้...” “คุณไม่มีสิทธิ์ คุณทำแบบนี้ไม่ได้ คุณกำลังจะลักพาตัวฉัน...” หญิงสาวพยายามพูดให้เขาตระหนักในสิ่งที่ทำว่ามันไม่ถูกต้อง แต่ปฐวิน กลับยักไหล่ไม่สนใจซ้ำยังพูดให้เธอได้เจ็บและอาย... “เดี๋ยวเธอก็รู้ว่าฉันมีสิทธิ์อะไรในตัวเธอ อย่าครางเสียงดังก็แล้วกันเวลาที่ฉันอยู่ในตัวเธอ...” “หยาบคาย...” อังศณากัดกรามแล้วต่อว่าเขาลอดไรฟันอย่างเจ็บใจที่ไม่สามารถเอาชนะเขาได้เลย...

โชคชะตาเล่นตลก...เธอดันไม่รุ้ตัวว่าหนุ่มที่เธอ เผลอแอบมีอะไรด้วย อันที่จริงเป็นเจ้าหนี้ของพ่อเธอ ที่ตามทวงหนี้อยู่ตลอด..แต่เธอไม่เคยเห็นหน้า แท้จริงแล้วนั้น...

"กูไม่ชอบผู้หญิงผมหยิก" (หยิกหมอยอะไรนี่มันลอนมาม่าคะเสี่ย!) "แล้วกูก็ไม่ชอบผู้หญิงตัวเตี้ย" จึก!!! (โดนไป 1 ดอก ต้องการแพทย์ด่วนตรูอยากต่อความสูงตอนนี้! ) "ไม่ชอบผู้หญิงดัดฟัน" (ใครก็ได้ เอาช้อนมาแงะมันออกให้กูที!!!!) "ไม่ชอบผู้หญิงมีรอยสัก" (เห็นได้ไงฟะ!! เล็กกะจิดริดยังสาระแนตาดีอีกพ่อคุณ!! กลืนน้ำลายลงคอแทบไม่ทัน) "และอีกอย่าง... กูไม่ชอบผู้หญิงนมเล็ก!" กรี๊ดดดดดดด!!! นมเล็กแต่เซ็กส์จัดนะเว้ยไอ้เสี่ย! ฉันแทบกระอักออกมาเป็นเลือด อ้าปากค้างแบบกลางอากาศ นี้ตรูไม่ตรงสเปคมันเลยรึไงฟะ! แทบสะดุดล้ม เข่าทั้งสองแทบทรุดลงกับพื้น เจ็บจึกกับคำว่า ตรูนมเล็ก!!! "กูไปละ มีธุระต่อ" เค้าหันไปบอกเสี่ยภูแบบไม่แยแสฉันเลยสักนิด ไม่เลยสักนิด 😭 หึ! คิดว่าคนอย่างอีชาจะไม่มีอะไรดีเลยรึไง! "แต่หนูซิงนะคะ!!!"

เพราะอุบัติเหตุทำให้สองพี่น้องต้องมาผูกติดอยู่ด้วยกัน คนพี่ทำงานตัวเป็นเกลียวหาเลี้ยงน้องเพียงลำพัง ในขณะนั้นผู้ช่วยคนสนิทที่มีอายุเท่ากันก็ปรากฏตัวขึ้น อีกทั้งยังมีเพื่อนสนิทที่ไม่คิดเป็นแค่เพื่อน...

สวามีสั่งลงทัณฑ์นางด้วยเชื่อคำยุยงของผู้อื่น นางจึงขอตัดขาดวาสนาเคียงคู่ ขอรับเคราะห์กรรมยังโลกมนุษย์ เพื่อจบสิ้นทุกสิ่งอย่าง “ฝ่าบาท ข้าขอพระเมตตา ขอตัดสัมพันธ์กับไท่จื่อ จบสิ้นวาสนา ไม่ขอเป็นชายาของไท่จื่ออีกต่อไป”

ซัน หรือ นายอาทิตย์ ทอแสง ชายหนุ่มหัวไฟสีส้มอิฐ นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อน คิ้วเข้มพาดเฉียง ใบหน้าเรียวได้รูป พกความมั่นใจมาเต็มเปี่ยม ขี้เล่น ช่างแกล้ง หากแต่ใครจะรู้ ความคิดที่มีอยู่ภายในจิตใจ.... เบส หรือ คุณหนูเบส นายรพีพัฒน์ ราชบดินทร์ หนุ่มหล่อมาดนิ่ง เส้นผมสีดำสนิท นัยน์ตาเย็นชา แววตาที่เย็นชานั้นมีความลับที่ซุกซ่อนอยู่ ที่เก็บความรู้สึกไว้ภายในใจเนินนานถึง 12 ปี แต่ก็ไม่คิดจะบอกออกไปเพราะหวั่นเกรงว่าจะทำลายความสัมพันธ์!!

"ใครอนุญาตให้เธอมาวุ่นวายที่บ้านของฉัน ห๊ะ!!!! " "ความจริงเราไม่อยากมาหรอกนะ แต่โยไม่ทำอะไรเลยเจอหน้ากันที่มหาลัยโยก็คอยแต่หลบหน้าเราโยจะให้เราทำยังไงล่ะในเมื่อโยทำเฉยกับสิ่งที่เกิดขึ้นเราก็ต้องมาเรียกร้องสิทธิ์ที่เราควรจะได้รับสิ" "หึ เรียกร้องสิทธิ์งั้นเหรอ???? " "อ๊ะ เราเจ็บนะ" "หึ เจ็บงั้นเหรอ เธออย่ามาเสแสร้ง!!! " "เราเจ็บจริงๆ นะ ปล่อยเราก่อน" "คิดว่าฉันอยากแตะเนื้อต้องตัวเธอมากนักรึไงวะ แม่งโคตรขยะแขยงเลยเอาตรงๆ " "ถ้าไม่อยากแตะ โยมาข่มขืนเราทำไม" "เหอะ ข่มขืนงั้นเหรอ เธอบอกว่าฉันข่มขืนเธองั้นเหรอ" "........." "เอาไปดูให้เต็มตา" เขาโยนโทรศัพท์ลงมาบนตักเธอ เธอค่อยๆ เอื้อมมือไปหยิบมันขึ้นมาอย่างช้าๆ ตอนนี้หน้าจอของเขามันอยู่ตรงหน้าวีดีโอที่รอให้เธอกดเล่นวีดีโอ และเมื่อเธอกดเข้าไปดู สิ่งที่เธอเห็นก็ทำให้เธอพูดไม่ออก..........