เศร้าใจ

'รินรดา' หญิงสาวผู้โหยหาความรักมาทั้งชีวิต แต่กลับไม่เคยได้รับความรักจากใคร แม้แต่พ่อแม่แท้ๆ ยังทิ้งเธอได้ลงคอ ทำให้เธอไม่ปรารถนาจะมอบหัวใจให้กับใคร เพราะเห็นความรักที่ไม่สมหวังของพ่อแม่ ขณะที่ สรวิชญ์ คนที่คิดว่าจะมาเติมเต็มส่วนที่ขาดหายไป แต่เขากลับทำร้ายเธออย่างเลือดเย็น แล้วเธอจะก้าวผ่านอุปสรรคในชีวิตได้อย่างไร? หยาดน้ำตาจะเหือดแห้งลงได้หรือไม่? หรือจะมีแต่รอยน้ำตาตลอดไป

การแต่งงานเกิดขึ้นเพราะเหตุในคืนนั้น เขาจึงถูกบังคับ ส่วนเธอนั้นเต็มใจ เหมือนฝันจึงเป็นได้แค่คู่นอนเพราะทั้งหัวใจของวายุมีเพียงพี่สาวเธอคนเดียว

“นัญโตแล้วนะเฮีย” “ฉันก็ไม่เคยลืมว่าเธอโตหรอก ตั้งแต่คืนนั้นที่เธอครางไต้ร่างฉัน”ลัญชนา หรือนัญ น้องสาวบุญธรรมของ คิเลียน หรือคิล ทายาทหนุ่มหล่อตระกูลลัทธพิพัฒน์ ผู้ถูกพ่อแม่ส่งไปเรียนฝรั่งเศสตั้งแต่ยังเด็ก กลับมาบ้านเพียงวันปีใหม่ปีละครั้ง และจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ต้องห้ามก็ได้บังเกิดในคืนปีใหม่เมื่อสามปีก่อนที่เขากลับมา “แค่จูบเดียว” กลายเป็นความสัมพันธ์ต้องห้าม“แค่หนึ่งคืน” กลายเป็นความรู้สึกที่ห้ามไม่อยู่ ความสัมพันธ์ลับๆนี้ยังคงเกิดขึ้นต่อเนื่องเมื่อทั้งเขาและเธอไม่อาจหักห้ามความรู้สึกที่ไม่ควรเกิด จนกระทั่งถูกนายใหญ่ของตระกูลลัทธพิพัฒน์จับได้ ความจริงที่พังหัวใจสองดวงจนแตกสลายย่อยยับก็ได้เผยขึ้น“เขาและเธอเป็นพี่น้องสายเลือดเดียวกันมาตลอด…”

เพราะรักนางจึงทำทุกอย่างให้ได้แต่งกับเขา แม้เขาแสนจะรังเกียจเดียจฉันท์ วันเข้าหอก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของเขา นางจึงวางยาปลุกกำหนัดเขา คิดว่าเมื่อเป็นสามีภรรยากันแล้วเขาจะหันมาเหลียวแลนางบ้างแต่เปล่าเลย สถานการณ์ยิ่งแย่ไปกว่าเดิม เมื่อเขาคิดจะรับหญิงที่เขามีใจเข้ามาเป็นฮูหยินอีกคนหนึ่ง ข้าอาจจะต้องทบทวนตัวเองจริงๆ แล้ว ว่าทุกอย่างที่ข้าทำไปทั้งหมดนี้เพื่ออะไร

จากบุตรสาวคหบดีผู้มั่งคั่ง กลับต้องพลิกผันมาเป็นนางบำเรอของเป่ยอ๋องผู้ยิ่งใหญ่... เส้นทางแห่งศักดิ์ศรี ความรัก ของหานหยางจะเป็นอย่างไรต่อไป

. นี่หรือคำว่ารัก ? “ หยุดนะมิน พี่บอกให้หยุด จะไปไหน ! ! ! ” “ ปล่อย ฉันไปที่ไหนก็ได้ที่ไม่ต้องเห็นหน้าคุณ ! ” “ อย่าฝันไปเลย ” “ มินหยุุด ! ” การฉุดกระฉากดึงและผลักของทั้งภวิชทั้งมินตราทำให้ทุกคนชะงัก มินตราสะบัดมือออกจากเขา ภวิชเองก็เริ่มโกรธจัดแล้วเหมือนกัน “ พี่บอกให้หยุด มิน ปัง ๆ ๆ ๆ ” เสียงปืนหลายนัดที่ดังขึ้นมาทำให้ทุกคนตะลึงตกใจ รฎายกมือขึ้นปิดปากไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำ ภวิชมองปืนในมือตัวเองที่เล็งไปที่มินตราเขาเล็งลงพื้น ทุกคนในบริเวณนั้นไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ มินตราเองก็นิ่งงันไม่แพ้กัน เขายิงเธออย่างนั้นเหรอ เขาทำแบบนี้ได้ยังไง ควันจากกระบอกปืนที่ยิงลูกกระสุนออกไปทำให้ภวิชถึงกับมือสั่น ไม่มีใครในบริเวณนั้นขยับไปไหนสักคน อากาศบริสุทธิ์ไม่น่าพิสมัยเช่นเดิม มันอึดอัดยิ่งกว่าอะไรดี...

คีย์จะทำยังไงเมื่ออยู่ๆก็มีเด็กน้อยที่ไหนก็ไม่รู้วิ่งมาเกาะขาแล้วเรียกเขาว่าปะป๊า ทั้งๆที่ตัวเขานั้นก็ไม่มีแฟนหรือมีภรรยา ว่าแต่เด็กคนนี้เป็นลูกเต้าเหล่าใครกันเนี่ย ทำไมถึงมาเรียกเขาว่าปะป๊าแบบนี้

นางนั้นฐานะเป็นเพียงบุตรสาวของอนุ ถูกปฏิบัติมิต่างจากบ่าวคนหนึ่งในจวน แม้กระทั่งวันหนึ่งพี่สาวต่างมารดาหนีงานแต่ง นางกลายเป็นผู้ที่ต้องก้มหน้ารับผิดชอบเข้าพิธีมงคลนั่นแทน

ความผิดที่เธอไม่ได้ก่อ... กลับกลายเป็นตราบาปดำมืดที่เธอถูกบังคับให้แบกรับโดยไม่มีทางเลือก มินตรา ไม่เคยคาดคิดเลยว่า อุบัติเหตุเพียงเสี้ยววินาทีนั้นจะเปลี่ยนแปลงชีวิตของเธอจนไม่อาจหวนคืนได้อีก เพียงเพราะพี่ชายของเธอ ขับรถชนผู้หญิงที่เขารักจนบาดเจ็บสาหัสและหลบหนีอย่างไร้ความรับผิดชอบ ชีวิตของเธอจึงถูกผลักเข้าสู่วังวนแห่งการลงทัณฑ์ที่โหดร้าย “ธีรัช” ชายผู้มีทุกอย่างทั้งอำนาจ เกียรติยศ และหัวใจที่แข็งดั่งเหล็กกล้า มองเธอเป็นดั่งอาญาชีวิต เขาทำลายศักดิ์ศรีของเธออย่างไม่ไว้หน้า กดขี่เหยียบย่ำเธอด้วยความเกลียดชังที่สุมอยู่เต็มอก ดึงเธอเข้าสู่โลกที่เต็มไปด้วยความหนาวเย็นและการลงโทษที่ไม่เคยปรานี ทว่า... เมื่อเวลาค่อยๆ ล่วงผ่าน ความจริงที่ถูกฝังลึกกลับค่อยๆ เปิดเผย ผู้หญิงที่เขาเคยตราหน้าว่าเป็นนางมารร้ายในชีวิต คือคนที่เคยยื่นมือช่วยชีวิตเขาไว้ในวันที่เขาอ่อนแอที่สุด แต่ในวันที่เขารู้ตัว... เธอกลับพร้อมจะเดินจากไปตลอดกาล ทิ้งเขาไว้ให้จมอยู่กับความรู้สึกผิดที่ไม่มีวันลบเลือน โอกาสครั้งที่สองจะยังมีอยู่จริงหรือไม่... เมื่อหัวใจทั้งสองดวงเต็มไปด้วยรอยแผลที่ไม่มีวันลืมเลือน

ทัพพ่ายคนไม่พ่าย ข้าไม่ได้ยอมแพ้ท่าน แม้จะแต่งข้ามาเป็นชายารอง แต่หากจะให้อุ่นเตียงก็ต้องรอให้ข้ายินยอมก่อน ถึงจะชนะศึกพ่อข้าได้แม้จะเป็นแม่ทัพที่ยิ่งใหญ่ แต่หากเป็นเรื่องบนแท่นนอน ข้าไม่ใช่เชลยท่าน