เศร้าใจ

ตราบาปที่ไม่ได้ก่อจองจำชีวิตของเธอ 'โบตั๋น' อย่างไม่มีชิ้นดี เพราะความรักแรงโกรธเเรงของเขาเขมราชคนเดียวเลยแท้ๆ | เขม เขมราช อนันต์ธการณ์ | ประธานบริษัทอสังหาริมทรัพย์ยักษใหญ่ เขาดุ เด็ดขาด แต่อ่อนโยนกับหวานใจเพียงคนเดียว | โบตั๋น พิมพ์ชนก อุ่นวารี | สาวใช้แม่ลูกอ่อนของบ้านอนันต์ธการณ์ ลูกสาวชื่อน้องใบหม่อนที่เกิดจากความผิดพลาดของเธอเพียงคนเดียว "กล้าดียังไงมาประจบสอพลอจนแม่ฉันถึงกับต้องยัดเยียดเธอให้มาเป็นเมียฉันกัน" แป๊ะ! แป๊ะ! แป๊ะ!!!! "ยอมจริงๆเลยหว่ะ เธอเก่งจริงๆนะโบตั๋น!" เขาตบมือดังลั่นประชดประชันเจ้าหล่อนอย่างเย้ยหยัน "โบตั๋นไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะ สิ่งที่คุณพูดมาทั้งหมดโบตั๋นไม่เคยแม้แต่จะคิดเลยนะคะ!" หมับบบ!!!

เพราะความเมตตาจากสวรรค์ ทำให้นางผู้ซึ่งสิ้นอายุขัยในวันที่คลอดลูก ได้กลับมาเกิดใหม่ ในร่างของคุณหนูสามผู้โง่เขลา บุตรีของท่านเจ้าสำนักศึกษาตระกูลหลี่

เพราะ นอ.เคยเป็นเด็กเอาแต่ใจอยากได้อะไรต้องได้ แถมเกือบแย่งสามีชาวบ้าน ทำให้ พอ.ปฏิเสธเธอทุกอย่างแม้ครอบครัวจะให้หมั้นกันไว้ พอ.ก็ลั้นวาจาว่าจะไม่เอาเธอทำเมียเด็ดขาด แต่เพราะคืนนั้นเธอโดนวางยา พอ.เลยเผลอใจได้เสียกับเธอ สุดท้ายติดยังกับเงา #นิยายเซตเดียวกันกับเรื่อง สัญญาร้ายนายมาเฟีย

“ปิ่น ตื่นมาเถอะนะ พี่ขอโทษพี่ไม่ได้ตั้งใจ” ปากบอกพลางใช้อีกมือหนึ่งลูบศีรษะของปาลิตาอย่างแผ่วเบาราวกับว่ากลัวจะทำหญิงสาวเจ็บตัวอีกครั้ง เวลาผ่านไปไม่นาน นิ้วเรียวของคนป่วยขยับเล็กน้อยทำให้คนที่นั่งกุมมืออยู่รู้สึกตัวขึ้นมา แพรขนตาสวยขยับราวกับปรับสายตาให้คุ้นชินกับความสว่างที่อยู่รอบตัว “ปิ่น เธอฟื้นแล้ว” เขาอย่างดีใจที่หญิงสาวตื่นขึ้นมา แต่ทว่าดวงใจของเขากลับเหี่ยวเฉาเมื่อเห็นสายตาหวานมองมาที่เขาก่อนที่จะเบนออกไปมองที่นอกหน้าต่างเมื่อกับเขาไม่มีตัวตนอย่างไรอย่างนั้น “ปิ่น พี่ขอโทษ คุยกับพี่หน่อยนะ” คนป่วยที่เพิ่งฟื้นขึ้นมาเมื่อครู่ ค่อย ๆ ดึงมือของคนเองกลับเขามาและเอามาวางไว้บนหน้าท้องของตนเอง ราวกับว่ากำลังปกป้องสิ่งมีชีวิตน้อย ๆ เอาไว้ ชายหนุ่มมองการกระทำของคนตัวเล็กที่อยู่บนเตียงอย่างรู้สึกผิดที่เขาขังเธอไว้เช่นนั้น อีกทั้งไม่ฟังเหตุผลของเขาอีก “ปิ่นคุยกับพี่หน่อยเถอะ”

ในวันเรียนจบรัศมี มายา พลาดท่าเสียตัวให้คนรักของเพื่อน นั่นเป็นตราบาป เธอรู้สึกผิดมาตลอด เธอลักลอบมีสัมพันธ์กับคนรักของเพื่อน เธอกลายเป็นคนชั่ว เป็นผู้หญิงทุเรศ ใครบ้างจะเห็นใจ ไม่หรอก ไม่มีใครเห็นใจเห็นค่าคนที่แย่งของคนอื่น แม้จะบอกว่าถูกเขาข่มขู่มันก็เปลี่ยนความจริงไม่ได้ เขาคนนั้นเล่นกับเธอจนเบื่อหน่ายแล้วก็เขี่ยเธอทิ้งเมื่อเจอคนใหม่ที่ถูกใจกว่า เขาโยนเงินมาหนึ่งก้อนพร้อมกับคำพูดว่า 'ไปเอามารหัวขนนี่ออกซะ พี่ไม่ต้องการและพี่คิดว่าเบลล์ก็คงไม่ต้องการ' . . ไลน์ ไลน์! แจ้งเตือนดังขณะที่ฉันกำลังเก็บของล้าง มิ้มที่ส่งวีดีโอ พี่กองทัพยิ้มและสวมกอดมิ้มด้วยความดีใจหลังจากที่เขารู้ว่าเขากำลังจะเป็นพ่อคน แตกต่างกับวันนั้นที่เขารู้ว่าฉันท้อง ใบหน้าของเขาไม่มีรอยยิ้ม ซ้ำยังยื่นเช็คให้บอกว่าเอาไปจัดการกับเด็กในท้อง

ในวันที่เธอกำลังตั้งท้องลูกของเขา คือวันที่เขาเลือกทิ้งเธอ...แล้วไปคบกับพี่สาวของเธอ! *แนวนางเอกแสนดี...ไม่นอกกาย...ไม่นอกใจ* 'อีริค จาง' ผู้ชายที่มีแต่ความแค้นอัดแน่นอยู่เต็มอก ถึงขั้นยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อมาแก้แค้นให้น้องชายที่โดนนังสารเลวหลอกให้รักจนสิ้นเนื้อประดาตัว และเธอคนนั้นคือสาเหตุที่ทำให้น้องชายของเขาฆ่าตัวตาย! อีริคจำเป็นเข้าหา 'เมริษา' ลูกสาวคนเล็กของบ้านเพื่อเป็นสะพานทอดไปหา 'อามีนา' เป้าหมายที่เขาต้องการตัว แต่แผนการของเขาแยบยลเกินกว่าจะมีใครรู้ ทำให้เมริษาตกหลุมพรางจนถึงขั้นยอมเป็นแฟนกับเขา แต่เธอหารู้ไม่ว่า...เขาไม่ได้รักเธอเลยแม้แต่เศษเสี้ยวหัวใจ เขาเพียงต้องการผลประโยชน์บางอย่างจากเธอเท่านั้น

เมื่อนักเขียนช่างฝันต้องรับคำท้าของมหาเศรษฐีจอมหยิ่ง เดิมพันด้วยหัวใจ กับเกมที่กติกาเดียวคือ...ห้ามรัก เธอเชื่อในรักแท้ แต่โชคชะตากลับเหวี่ยงเธอให้มาพบกับ กู้เทียนอี้ มหาเศรษฐีผู้มองความรักเป็นเพียงเกมเย้ยหยัน เขาเสนอบทเรียนราคาแพงที่มีหัวใจของเธอเป็นเดิมพัน ปลายทางมีเพียงสองทางเลือก...โบยบินไปกับเขา หรือร่วงหล่นจนแหลกสลาย ทว่าเธอจะเอาชนะเกมที่ห้ามตกหลุมรักได้อย่างไร ในเมื่อเพียงสบตาเขาครั้งแรก เธอก็พ่ายแพ้ไปแล้วทั้งหัวใจ

“ฮัลโหล ที่รัก... เธอเป็นไงบ้าง?” โรนัลด์ตอบเมื่อเขากดรับสาย “ที่รัก ช่วยด้วย! ฉันไม่ไหวแล้ว” คาริสสาหายใจหอบ เสียงของเธอแตกพร่า “ที่รัก เกิดอะไรขึ้น? ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน? เดี๋ยวฉันไปรับ” โรนัลด์พูด ในน้ำเสียงเริ่มแฝงด้วยความตื่นตระหนก เสียงของคาริสสาขาดห้วงไปด้วยเสียงสะอื้น “ฉันอยู่ที่สวนสาธารณะ... ขอร้องเถอะ เธอต้องมานะ... ฉันอยู่ต่อไม่ไหวแล้ว... เขาบอกเลิกฉัน... มันเจ็บมาก... มันเจ็บ…” แต่ละคำหลุดออกมาพร้อมกับลมหายใจที่ขาดห้วง ราวกับว่าแค่พูดออกมาเธอก็ต้องใช้กำลังทั้งหมดที่มีแล้ว “สวนสาธารณะไหนเหรอที่รัก? ขอร้องนะ อดทนไว้ก่อน อย่าคิดมากนะ ฉันสัญญาว่าจะไปให้ถึงเดี๋ยวนี้เลย เธอส่งโลเคชันมาให้ฉันได้ไหม?” เสียงของเขาสั่นเครือ “ฮัลโหล? ที่รัก เธอได้ยินฉันไหม? ขอร้องเถอะ ส่งโลเคชันมาให้ฉันหน่อย ฉันจะได้ตามหาเธอได้” เขาอ้อนวอน ความกลัวบีบรัดในอก เขารู้ว่าเธอคิดอะไรไม่ชัดเจนและอาจจะทำอะไรวู่วาม “ที่รัก ช่วยคุยกับฉันหน่อยเถอะ บอกฉันแค่ว่าเธออยู่ที่ไหนก็ได้ ฉันกำลังไป ขึ้นรถมาแล้ว” โรนัลด์พูดอีกครั้ง เสียงเครื่องยนต์ดังชัดเจนอยู่เบื้องหลัง ช่วงเวลาอันทรมานเพียงไม่กี่วินาทีต่อมา โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น เป็นโลเคชันของเธอ เขาไม่ลังเลเลยสักนิด ยางรถเกิดเสียงเอี๊ยดอ๊าดขณะที่เขาเร่งฝ่าไปตามท้องถนน เมื่อเขามาถึงสวนสาธารณะก็เห็นเธอนั่งอยู่บนม้านั่ง กำลังก้มหน้า ไหล่สั่นเทา โรนัลด์รีบวิ่งเข้าไปแล้วช้อนคางของเธอขึ้นอย่างอ่อนโยน หัวใจของเขาหล่นวูบ เธอซีดเผือดราวกับผี ตาปิด บนแก้มมีหยาดน้ำตาแห้งกรัง ใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด เขาดึงเธอเข้ามากอด ชั่วขณะหนึ่งเธอนิ่งไป ก่อนที่ร่างของเธอจะอ่อนปวกเปียก แขนทั้งสองข้างตกลงข้างลำตัว ความตื่นตระหนกถาโถมเข้าใส่เขา คาริสสาสลบไปแล้ว เขาอุ้มเธอขึ้น แบกเธอไปที่รถ แล้ววางเธอบนเบาะหลัง จากนั้นเขาก็ปิดประตูอย่างแรง สตาร์ทเครื่องยนต์ แล้วเร่งความเร็วไปยังโรงพยาบาล

เชื่อว่าทุกคนต้องเคยคิด ถ้าหากว่าวันนั้นไม่ทำแบบนั้นทุกอย่างคงไม่เป็นแบบนี้ ถ้าหากว่าไม่พูดแบบนั้น ทุกอย่างคงดีกว่านี้ ฉันก็เป็นหนึ่งในนั้น ถ้าหากว่าวันนั้นไม่รู้จักกันก็คงดี

หนึ่งปีก่อน หลินเซียงพาชายหนุ่มที่สูญเสียความทรงจำจากข้างถนนกลับบ้าน พ่อหนุ่มคนนี้มีไหล่กว้าง ขายาว หน้าตาหล่อเหลาเป็นอย่างมาก หลินเซียงจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวั่นไหว สุดท้ายเธอก็ตกหลุมรักและแต่งงานสายฟ้าแลบ หลังจากนั้น สิ่งแรกที่ชายหนุ่มทำหลังจากความทรงจำฟื้นคืน คือขอหย่ากับเธอ โดยอ้างว่าต้องกลับไปสืบทอดกิจการของครอบครัว หลินเซียง : … หย่าก็หย่า ถึงอย่างไรเงินก็หอมหวานกว่า แล้วเขาก็ไม่ใช่คนเดิมที่แสนน่ารักอีกต่อไปแล้ว เธอจะยึดติดกับผู้ชายคนเดียวไปทำไมกัน ในวันหย่า หลินเซียงโยนเอกสารข้อตกลงการหย่าที่มีตัวอักษรตัวหนาขนาดใหญ่ลงบนโต๊ะ ทำให้ทั้งอวิ๋นเฉิงต้องตกใจ [คู่หย่าไม่ได้เรื่อง ไร้สมรรถภาพ] หลังหย่า เธอมีหนุ่มรุ่นน้องและหนุ่มหล่อมาติดพันไม่ขาดสาย ในงานสังสรรค์งานหนึ่ง เพื่อนสนิทถามเธอว่าเธอจะมีโอกาสแต่งงานใหม่อีกไหม? หลินเซียงหัวเราะเยาะ “ใครแต่งงานใหม่คนนั้นเป็นหมา!” กลางดึก เธอรับโทรศัพท์ “ใครคะ?” “โฮ่ง!”