โอกาสครั้งที่สอง

อดีตเด็กเลี้ยง สู่ตำแหน่งเมียที่เคารพ สมิติ หรือชื่อที่รุ่นน้องพากันเรียกว่าเฮียหมิง ทายาทเจ้าของธุรกิจยักษ์ใหญ่ด้านอสังหาริมทรัพย์ที่มีกิจการเสริมเป็นโรงเบียร์ เปิดไว้เพื่อเป็นที่พบปะสังสรรค์ กฤติกา หรือลูกไก่ อดีตเด็กในคอนโทรลที่เฮียหมิงเคยส่งเสียเลี้ยงดูจนเรียนจบมหาวิทยาลัย เด็กสาวที่ต้องเข้าสู่วังวนของการใช้ร่างกายเข้าโครงการแปลงสินทรัพย์เป็นทุน เธอเป็นพี่สาวคนโตที่มีน้องสามคน ล้วนแล้วแต่คนละพ่อ แม่มีอาชีพเป็นคนงานก่อสร้างไม่สามารถส่งเสียเธอและน้องๆ ได้ เธอตัดใจยอมเป็นเด็กเสี่ยในวันที่ไม่มีเงินเหลือติดตัวสักบาท น้องๆ ไม่มีข้าวจะกิน อาจจะเป็นความโชคดีที่ลูกค้าคนแรกของเธอคือเขา เฮียหมิงยื่นข้อเสนอให้เธอเป็นเด็กให้เขาเลี้ยงเพียงคนเดียวไม่ต้องรับลูกค้าอื่น ความสัมพันธ์ของคนทั้งสองกินเวลาเกือบห้าปีเมื่อเธอเรียนจบและเขาอยากมีเด็กคนใหม่พอดีทั้งสองจึงไม่พบกันอีกตั้งแต่นั้น จนกระทั่งเด็กสาวคนนั้นเติบโตในฐานะยูทูบเบอร์ชื่อดัง มีธุรกิจของตัวเองและกลายเป็นสาวเต็มตัวในอีก 5 ปีต่อมา เฮียหมิงผู้ที่เคยเป็นเสือมาตลอด กลับอยากเอาตัวเองไปให้อดีตเหยื่ออย่างลูกไก่ตัวน้อยชิม แหกกฎที่ว่า "ถ้าจะเป็นเสือ อย่าหลงรักเหยื่อและอย่ากินเนื้อก้อนเก่าของตัวเอง" เสียสิ้น

นิยายชุด เกิดใหม่เป็นภรรยาของท่านแม่ทัพ รวม 2 เรื่อง 1. หลิวจินหลันกับความรักครั้งที่สอง ชาติก่อน หลิวจินหลันคือหญิงสาวยุคใหม่ที่ประสบความสำเร็จด้านอาชีพ แต่เรื่องความรักกลับพังไม่เป็นท่า แถมต้องมาสูญเสียผู้ชายแสนดีอันเป็นที่รักไปตลอดกาล เมื่อสวรรค์ก็มอบโอกาสให้เป็นครั้งที่สอง หลิวจินหลันข้ามกาลเวลามาอยู่ในร่างขององค์หญิงรอง ได้แต่งงานเป็นภรรยาของแม่ทัพใหญ่ ในชาตินี้ นางได้ลั่นคำสาบานแล้ว ว่าจะไม่มีวันปล่อยมือจากผู้ชายคนนี้อีกเด็ดขาด! ++++++++++ 2. เกิดใหม่เป็นฮูหยินของแม่ทัพ(อสูร)นั้นไม่ง่าย ชาติที่แล้ว 'สุ่ยเซียน' เป็นบุคคลประเภทล้มเหลว อายุเกินสามสิบแล้ว แต่ทำอะไรไม่ได้ดีสักอย่าง หลังจากตายเพราะความหิวโหย เธอได้เข้ามาอยู่ร่างของ 'ฉางสุ่ยเซียน' สาวงามผู้เพียบพร้อม และแต่งงานกับแม่ทัพผู้องอาจ แต่ทว่า... ผู้ชายคนนั้นกลับมีใบหน้าที่น่ากลัว และมีฉายาที่อันตรายอย่าง อสูร...!

มู่เจียอี ถูกมัดด้วยโซ่ตรวน ท่ามกลางเสียงด่าทอของชาวบ้านนางไม่ได้ฟังสิ่งใดเลย นอกจากสายตาที่มองหวงเต๋อฟานกับหวงชุนหมิง สามีและบุตรเลี้ยงของนาง แววตาของทั้งคู่ที่มองมามีแต่ความเกลียดชัง ว่างเปล่า จนนางอดสะท้านในอกไม่ได้

มีน สาวดวงซวยที่อยู่ ๆ ก็ถูกดึงวิญญาณไปยังปรโลก เหตุการณ์ครั้งนี้เป็นความผิดพลาดอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อกลไกแห่งชีวิตเกิดขัดข้องทำให้ทุกอย่างแปรปรวน เจ้าแห่งปรโลกจึงขอโทษและรับผิดชอบเรื่องทั้งหมดด้วยตนเอง เพื่อจะได้เฝ้าดูพระรองและส่งเขาไปให้ถึงปลายทางของตอนจบ มีนจึงเลือกที่จะไปเกิดใหม่ในมังงะเรื่องโปรดแทนการกลับเข้าร่างเดิม เจ้าแห่งปรโลกเห็นว่าสิ่งที่ขอไม่ได้มากเกินไปจึงได้ตอบตกลงแล้วส่งเธอไปยังที่ชอบ ๆ แต่เอ๊ะ! เหตุใดไม่เหมือนที่คุยกันไว้ ไฉนท่านส่งข้ามาเป็นตัวประกอบที่ต้องตายด้วยมือพระรองเล่า... . . . “เลิกกั๊กแล้วรักก่อนนะ... ตะ ๆ เตงมาได้ไง” ทว่าเมื่อเปิดประตูห้องได้ก็ถึงกับยิ้มค้าง เมื่อมีใครอีกคนนั่งไขว้ขากอดอกอยู่บนเตียงนุ่มคอยท่าอยู่ก่อนแล้ว ดาบที่กอดอยู่นั่นก็ไม่น่าไว้ใจเอาเสียเลย เกรงว่าจะลอยมาบั่นคอได้ทุกเมื่อ แล้วยังรอยยิ้มอีกเล่าเพียงเท่านี้ก็ทำเอาขนหัวลุกซู่ “ฮึ! กลับมาสักทีนะ ข้าก็นึกว่าจะเอาแต่เต้นแร้งเต้นกาไม่ยอมกลับบ้านเสียอีก” **เนื้อเรื่องไม่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ เป็นเพียงสิ่งที่สมมุติขึ้น ทุกตัวละครทุกเหตุการณ์ไม่มีอยู่จริง เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น**

“เป็นแบบนี้ทุกตัวเลยครับ ทุกครั้งที่ภาพจับผู้หญิงคนนี้ได้” “มึงจะบอกว่า ที่กล้องจับภาพผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ เป็นเพราะเธอ มากกว่ากล้องเสีย?” ดวงตาคมกริบมองจ้องลูกน้องในชุดสูทของตนพร้อมกับเลิ่กคิ้วพร้อมตั้งคำถาม “..เอ่อ คือ” “ระหว่างผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนกับกล้องเสียเพราะพวกมึงไม่ดูแล” “….” “….อันไหนเป็นไปได้มากกว่า?” พลางเลิ่กคิ้วถาม “….” “ไปจัดการให้เรียบร้อย” “ครับ!”ลูกน้องในชุดสูทก้มหัวคำนับก่อนจะเดินออกไปจากห้องทำงาน ของชายร่างสูงสง่า ไหล่กว้าง รอยสักตั้งแต่ต้นคอยาวลามยันแขน แม้จะเป็นเพียงแค่ข้างเดียวแต่ก็สร้างความน่าเกรงขามให้กับทุกคนที่พบเห็น ด้วยสมญานามที่ไม่มีใครไม่รู้จัก ชื่อของเขาโด่งดังไปทั่วทุกสารทิศ… เจ้าของร่างกายกำยาเดินไปหยิบขวดไวน์มาตั้งที่โต๊ะ พลางรินมันอย่างเชื่องช้า ก่อนจะกรอภาพวงจรดังกล่าว ถึงแม้ว่ามันจะถูกตัด… ไม่สิ ราวกับมีสัญญาณรบกวนมากกว่า เพราะทันทีที่กล้องกลับมาบันทึกภาพต่อ ผู้หญิงคนนั้นก็หายไปเสียเเล้ว

"เต!!!นายอยู่ไหนทำไมยังไม่มารับฉันกับลูกอีกห๊ะ" ("เออ กำลังออกไป รอแป๊บ") เสียงกระหืดกระหอบอย่างคนรีบเร่งของคนปลายสายทำให้ฉันเดาได้ไม่ยากเลยว่าตอนนี้เขายังอยู่ที่ห้อง "อ่อที่แท้กำลังมีความสุขอยู่บนเตียงกับสาวๆของนายจนลืมฉันกับลูกสินะ"

มีด้วยหรือคำว่าเลิกกันด้วยดี มันก็เป็นแค่คำแก้ตัวหรูๆ ที่ทำให้คนมองมาว่าเราไม่เจ็บไม่ช้ำจากรักอันพังยับแค่นั้นเองล่ะ ในเมื่อรักมันห่วยแตก ก็จะเดินออกมาจากคนห่วยๆ แต่ก็หนีมาได้ไม่ถึง 5 ปี สุดท้ายความหยาบคายของโลก ก็ส่งความบรรลัยห่วยแตกให้เดินงงๆ กลับเข้ามาในชีวิตกันอีกครั้ง "ถ้ารู้ว่าพี่ทำงานอยู่ที่นี่ คีย์ก็คงไม่เลือกมา" "รู้แล้วก็ทำเรื่องย้ายออกไปซะสิ" "ถ้าคีย์ผิด คีย์จะไป แต่นี่พี่อูนเป็นคนผิดเต็มๆ" "พี่ผิดอะไร" "ก็พี่เล่นเปลี่ยนชื่อจนคีย์เข้าใจผิด จะเปลี่ยนทำไม" "เปลี่ยนเอาความจัญไรออกจากชีวิต แต่คิดว่าคงจะไม่ได้ผลซะละมั้ง" เรื่องราวได้เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง ณ โรงพยาบาลช้างแห่งหนึ่ง ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ หมออูน หมอคีย์ อดีตคู่รักคู่ร้าง จะกลับมาดุเดือดยิ่งกว่าช้างตกมัน!! "รู้ตัวป่ะ พี่น่ะเหมาะกับความจัญไรแบบนี้แหละ" *Talk. : คำเตือนเล็กน้อย เนื้อเรื่องค่อนไปทาง Dirty talk ของคนที่เคยๆ กันมาก่อน หากไม่ถูกจริต กรุณาเลื่อนผ่าน แต่ถ้าคุณกำลังตามหาความทะลึ่ง เราท้าให้คุณลองจ้ะที่รัก...

เธอตื่นขึ้นมาท่ามกลางความสับสน... เปลือยกายอยู่บนเตียงข้างชายแปลกหน้า ความทรงจำคืนก่อนเลือนราง ราวกับฝันร้ายหรือ...ฝันดีที่ไม่ควรเกิดขึ้น ด้วยหัวใจที่สั่นไหว เธอหนีออกมาโดยไม่เหลียวหลัง ทิ้งทุกอย่างไว้เป็นเพียงความทรงจำ เหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น *แต่โชคชะตากลับเล่นตลก เมื่อเขาปรากฏตัวอีกครั้งในฐานะ ‘พี่ชายของเพื่อนรัก’ ที่เธอไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้*

ถูกสหายรักหักหลัง ถูกสามีหลอกใช้ สุดท้ายนางไม่เหลือแม้กระทั่งชีวิต พอได้ย้อนกลับมาเกิดใหม่ สิ่งแรกที่นางทำก็คือสลัดเจ้าขยะผู้นี้ทิ้งไปให้ไกล และพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ครอบครัวของนางรอดพ้นจากหายนะ

“สองภพสองชาติ ข้าพ่ายแพ้ให้แก่เขาเสมอ” ครั้งแรก…เขาเลือกนาง ไม่ใช่ข้า ครั้งที่สอง…ข้ายอมตายเพื่อเขา แต่เขากลับร่ำไห้ให้นาง ชาตินี้…ข้าไม่อาจทนเห็นหัวใจของตนเองพังทลายอีกต่อไป เพราะรักที่ไม่เคยถูกเลือก ต่อให้ต้องพลิกฟ้าคว่ำแผ่นดิน ต่อให้ต้องเล่นหมากกระดานนี้กับสวรรค์เองกับมือ ข้าก็จะเป็นผู้ชนะ ไม่ใช่เพื่อเขา…แต่เพื่อหัวใจของข้าเอง