ฮูหยินแม่ทัพไม่ง่าย

พ่ายรัก - 1 

แสงไฟสลัวสีทอง แผ่เป็นวงกว้างเด่นมาจากชั้นที่มีขวดแอลกอฮอล์ดีไซน์หรูหราหลากยี่ห้อตั้งอยู่ดาษดื่น วางเรียงกันเป็นระเบียบไม่ต่ำกว่าสิบชั้น… 

ดนตรีสมูตแจ๊สถูกเปิดคลอกังวานทั่วร้าน เสียงทุ้มของ เพอร์รี โคมอ ทำนองไพเราะน่าฟังผสานกับเสียงแซ็กโซโฟน 

หญิงสาวคนหนึ่ง ซึ่งเริ่มเมามายนั่งฟุบหน้าลงกับเคาน์เตอร์บาร์ในเลาจ์หรูแห่งนี้ ก่อนเจ้าของร่างระหงส์จะเงยหน้าเอนตัวขึ้นพิงพนักเก้าอี้

ที่เธอก้มๆเงยๆเพราะต้องแอบซ่อนความเศร้าโศกและคอยปาดน้ำตาทิ้งลวกๆ แม้จะเสียใจ แต่ก็ไม่ได้อยากให้ใครมาว่าเอาได้ว่าโตจนป่านนี้ยังร้องไห้งอแงเหมือนเด็ก

มือหนึ่งถือแก้วค็อกเทลผสมจินที่ไม่ได้จิบมานานจนมันเจือจาง กระทั่งเสียรสชาติเพราะน้ำแข็งในแก้วเริ่มละลายลง

นัยน์ตาคู่สวยเหม่อมองน้ำแข็งในแก้วละลายช้า ๆ ราวกับสะท้อนถึงหัวใจที่มันกำลังแตกสลายเพราะใครบางคน ไม่นานก็ต้องคอยนั่งมาปั้นหน้ายิ้มแห้งๆเพื่อปฏิเสธชายหนุ่มหลายต่อหลายคนที่เข้ามาทักทายเพื่อขายขนมจีบ 

บ้างก็ชายวัย 20 ปลาย ๆ ดูภูมิฐาน 

บ้างก็หนุ่มลูกครึ่ง หน้าตาดูดีอย่างพวกลูกคนมีชาติตระกูล 

ทว่าหลังจากที่เธอเพิ่งปฏิเสธชายหนุ่มดีกรีนักบินไปหมาด ๆ หญิงสาวลูกครึ่งใบหน้าสวยหยาดเจ้าของเส้นผมสีน้ำตาลอ่อนในเดรสรัดรูปอย่าง ‘มีอา’ ที่เพิ่งมาถึงร้านก็เดินมานั่งที่ว่างข้างๆ

“ชวนพวกฉันออกมาเที่ยวกลางคืนทั้งที นัดมาในที่ที่เงียบเหงาและจืดชืดแบบนี้เนี่ยนะ มาหยา?”

หลังจากที่ได้รับเมสเสจในกลุ่มจากมาหยา เพื่อนสนิทที่เป็นคุณหนูผู้เอาแต่ขลุกตัวอยู่แต่บ้าน เธอส่งมาแค่ว่า อกหัก แล้วชวนพวกเธออีกสองคนท่องราตรีทั้งที มีอา ก็รีบขับรถบึ่งมาตามจีพีเอส นึกว่าจะเป็นไนต์คลับหรูหราที่เปิดเพลงเร้าใจชวนให้ดิ้นตามจนร่างแหลก ทว่ากลับเป็นสถานที่วังเวงชวนให้เปลือกตาปิดไปเสียอย่างนั้น

 ภายใต้ชุดเดรสเกาะอกสีหวานเผยให้เห็นผิวขาวเนียนละเอียดที่ผ่านการบำรุงเป็นนิจ คือ มาหยา ซึ่งกำลังนั่งฟุบหน้ากับเคาน์เตอร์ เธอเงยใบหน้าที่เปรอะเปรื้อนไปด้วยคราบน้ำตาขึ้นมามองเพื่อนสาว ก่อนจะต้องเบะปากอีกระลอก 

“เธอไหวมั้ยเนี่ย?”ตั้งท่าเตรียมบ่นเต็มที่แต่ก็ต้องปิดฉับลงแล้วเปลี่ยนอิริยามาเป็นยกมือขึ้นลูบหลังปลอบประโลม

สภาพเธอมันแย่เกินกว่าจะจินตนาการ เพราะมีความเศร้าปนอยู่เต็มประดา ส่วนเหล้าก็ยังรสขมปร่า ถึงอย่างนั้นก็ยังคงกระดกเอาๆแก้วแล้วแก้วเล่า 

หญิงสาวไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าตนจะต้องมาตกอยู่ในสภาพน่าอเน็จอนาถเช่นนี้

ถึงรสชาติจากของเหลวสีอำพันจะไม่ถูกปาก แต่ตัวเธอที่ไม่อาจยอมรับความจริง ก็ปรารถนาจะเมาให้ลืมทุกสิ่ง มือเรียวจึงฝืนกระดกซ้ำแล้วซ้ำเล่ารอบที่เท่าไหร่ไม่รู้

“ฮัลโหล โมนา เธออยู่ไหนแล้ว… นี่สรุปจะไม่มาปลอบเพื่อนที่กำลังอกหักหน่อยเหรอ” น้ำเสียงของมีอาติดกระซิบกระซาบเพราะต้องเอามือป้องปาก ปกปิดบทสนทนาจากคนเมาข้างกาย เพื่อถามว่าเพื่อนอีกคนถึงไหนแล้ว ป่านนี้ยังมาไม่ถึงอีก

(ฉันไม่ไป….ถ้ามีเรื่องคอขาดบาดตายกว่านี้ อาจจะเปลี่ยนความคิดอีกที) เสียงจากปลายสายตอบอย่างไม่ยี่หระ พลางหาวใส่ไปทีด้วยความเบื่อหน่าย

มีอาส่ายหน้า ถอนหายใจให้กับเพื่อนทั้งสอง สภาพคนหนึ่งก็รับมือยาก อีกคนก็นึกอยากจะทำอะไรก็ทำตามอำเภอใจ แถมยังไม่คิดจะพูดจาให้มันดี ๆ บ้างเสียเลย

(นี่มีอา เปิดลำโพงให้ยัยนั่นฟังหน่อยสิ)

“เอางั้นเหรอ” มีอาถามเพื่อน และได้รับคำตอบเป็นคำว่า อือ สั้น ๆ เช่นนั้นจึงล้มเลิกการประคองสถานการณ์ แล้วนำโทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ล่าสุด ไปใกล้ ๆ มาหยา พลางสะกิดไหล่นวลสองสามที

เธอที่กำลังจะกระดกมาร์ตินีแก้วสอง ที่เพิ่งสั่งไปหยุดชะงัก ก่อนหันมามองตามแรงสะกิด มีอาชี้นิ้วใส่หน้าจอให้มาหยาดูว่าตนกำลังถือสายอยู่กับโมนา ยายตัวดีที่เบี้ยวนัดของพวกเธอในค่ำคืนนี้

(จะบอกอะไรให้ ตั้งใจฟังดีๆนะ…มาหยาเพื่อนรัก เธออย่าโง่ไปหน่อยเลย ไอ้สวะที่เธอกำลังหลงรักนั่นน่ะ ไม่มีอะไรคู่ควรกับเธอเลยสักนิด เลิกฟูมฟายได้แล้วยัยบ๊อง…) 

 ครั้นปลายสายพูดจบ มีอาก็ตัดสายทันทีก่อนเหตุการณ์จะบานปลาย จนมาหยาซึ่งตั้งใจฟังอยู่ชั่วครู่เผยยิ้มบางเบาออกมา เธอขำคำที่เพื่อนว่าตน จนพานทำให้มีอางง 

โมนาก็ยังเป็นโมนา เย็นชา ไร้หัวใจดั่งแม่มดไม่มีผิดเพี้ยน หนำซ้ำยังเป็นนางมารร้ายเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน ซึ่งก็ไม่ต่างอะไรจาก เขา คนนั้นเลยสักนิด 

ครั้นเมื่อจู่ๆนึกถึงคนใจร้ายขึ้นมา จิตใจก็ย่ำแย่ลง ร่างบางในชุดที่โชว์แผ่นหลัง ก็พลันทิ้งศีรษะซบลงกับแขนทั้งบนโต๊ะ ก่อนหยดน้ำตาจะพรั่งพรูเปรอะอวัยวะที่ถูกมันสัมผัส ตัวสั่นระริกจนมีอาทำตัวไม่ถูก จึงต้องขยับเข้าใกล้อีกหน่อย ก่อนจะเอ่ยประโยคปลอบประโลม วันนี้เธอคงไม่ได้สนุกแล้วล่ะ คิดแล้วก็อดเศร้าตามไม่ได้

“ไหนเล่ามาซิ เรื่องราวมันเป็นยังไง”

เธอโอบไหล่มาหยา หัวตะแคงซบใกล้เพราะไม่อยากปล่อยให้เพื่อนสาวรู้สึกเปล่าเปลี่ยว 

“ฉันรักบอดี้การ์ดของตัวเอง…รักมาหลายปี” คนที่กำลังตั้งใจฟังก็ไม่ได้รู้สึกตกใจเท่าไหร่ ทั้งเธอและโมนาต่างก็รู้มานานนมแล้วว่าเพื่อนสาวน่าจะมีใจให้บอดี้การ์ดคนนั้นของตัวเอง ต่อให้มองจากดาวอังคารลงมายังรู้เลย….

ทุกอย่างถูกพรั่งพรูพร้อมหยาดน้ำตา มาหยาที่กำลัง เป็นผู้บรรยายแต่ฝ่ายเดียว