I Feel So Attacked

เมื่อเฮดว๊ากสุดโหดของวิศวะ มาตกหลุมรักเด็กน้อยแก้มกลมคณะเภสัช

I was married to Gideon Strathmore for eight years, but he was unfaithful, bringing home different women. The 100th, Vesper Quinn, smirked at me and turned to him, saying, "This is your useless wife, huh?" Gideon leaned back in his chair and lazily nodded. Emboldened by his attitude, she strutted over and patted my cheek. "Listen closely to what a real woman sounds like." That night, moans filled the living room. I couldn't escape them. The next morning, Gideon ordered me to breakfast as usual. I refused, unwilling to be his puppet any longer. He forgot our marriage was based on a contract, and it was due in three days.

I came home with roses and a surprise, our biggest business deal yet. It was our anniversary. I was ready to celebrate ten years of loyalty, love, and everything we built together. Instead, I walked in on my husband in bed with my cousin. They didn’t look shocked. They didn’t even look sorry. That was the night everything broke. I vanished without a word. Filed for divorce in silence. I left the company untouched because I wanted to see just how far they’d go. Turns out, they went all the way. Roman and Alessia twisted the story. Branded me unstable. Unfit. They took interviews. Staged events. Rebranded the company I built like I never existed. Some believed them. Others didn’t. But I stayed quiet. Because while they stole everything in the spotlight, I was working in the shadows. I became Juliana Cross. And I’m not coming back to ask for anything. I’m coming back to take it all. He chose my cousin. I’m choosing revenge.

-กราฟ- คิดยังไงกับปั้นหยาเหรอครับ? ไซต์หมากระเป๋าแบบนั้นห่างไกลคำว่าสเปคของผมเยอะ ที่เห็นควงๆ ก็แค่เอามาแก้ขัดกับ...แก้แค้น -ปั้นหยา- อย่าถามว่าฉันคิดยังไงกับไอ้พี่กราฟอีกนะคะ ไอ้เฮงซวยที่ทั้งชีวิตมีแต่กราฟความเลวระยำแบบนั้นเอาไปทำหมันเถอะค่ะ อย่าปล่อยให้ไปแพร่พันธ์ที่ไหนเลย!

"อื้อออ ซี๊ดด กระแทกแรงๆ เลยค่ะที่รัก อ๊ะ อ๊ะ" ปัง! "แอล!" "เฮ๊ย! เข้ามาทำไมวะ" "ยังกล้าถามอีกเหรอ ฉันมากกว่าไหมที่ต้องถามนายว่ากำลังทำบ้าอะไร" "ซี๊ดดด เอากันอยู่ไง ไม่มีตาดูรึไง" "ก็เพราะมีตาดูไง ถึงได้ถาม นายทำแบบนี้ได้ยังไง นายคบกับฉันแต่มาเอากับผู้หญิงคนอื่นนี่นะ!" "ก็เธอไม่ให้ฉันเอา ฉันก็ต้องมาเอากับคนอื่นสิวะ รู้แล้วก็รีบออกไปสักที ขัดจังหวะชิบ"

จะมารักอะไรในวันที่เธอเดินออกมา ทำไมตอนที่เราสองคนอยู่ด้วยกันเขาจึงไม่เห็นคุณค่า นี่สินะที่เรียกว่าไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา

My usually cold and distant wife shared a bowl of soup with her newly joined colleague. Surprisingly, I felt calm, even as I brought up divorce. She sneered at me, "Don't be ridiculous. I'm exhausted. He's just a colleague of mine." "Even if we're married, you have no right to interfere with what I do with my colleagues." "If that's what you think, then I can't help you." When I actually put the divorce papers in front of her, she flew into a rage. "Ryan, do you think the Wagners were still what they used to be? You're nothing without me!"

ใคร ๆ ก็เป็นเมียผมได้ทั้งนั้นล่ะครับ ใครนอนกับผมแล้วอยากจะครางแทนตัวว่า เมีย ก็ตามสบาย แต่ผม “ไม่เคยเป็นผัวของใคร” ก็แค่นั้นเอง

I'm a gloomy loner guy. I prefer not to associates with others. I have no friends, I'm nobody, lack of self-confidence, an introvert. My life is a mess. I'm scared, I don't know why I'm like this. I'm tired physically, emotionally, everything! I wanna end up this sh*t! Loneliness doesn't kill, but sometimes I wish it did! Until I met her, she changed my dark side. She became a light to me. But one day, I never thought she would suddenly disappear in my arms. I can't imagine losing the person who give the way for my future. She has been my inspiration to move forward in life.

"คุณ! ข่มขืนฉัน!" "ฉันไปทำเธอตอนไหน?" "ตอนไหนเหรอ ก็เมื่อคืนไงไอ้คนทุเรศ!" "เมื่อคืนฉันเมาเละ อย่ามาใช้มุกตื้น ๆ จับฉันมันไม่สำเร็จ" "จับบ้าอะไรฮะ ฉันโดนข่มขืนฉันเสียหายนะไอ้ชั่ว" "ก็บอกว่าไม่ได้ทำไงวะ" "เมาเหมือนหมาแล้วจำไม่ได้ว่าข่มขืนผู้หญิงเหรอ!" "ก็บอกว่าไม่ได้ทำไงวะ!" "ก็บอกว่าทำไงวะ!!"