คุณหนู

ซ่งจื่อเหยียนถูกน้องสาววางแผนร้าย ในงานวันเกิดองค์หญิงหกกลับพบว่านอนกอดก่ายอยู่กับเว่ยเซียวหยาง แต่เขารังเกียจสตรี แต่งกับนางหรือฝันเฟื่องหรือไง นางจึงถูกไล่ไปอยู่จวนร้างไกลเมืองหลวงถึงห้าสิบลี้ ****************** "อ๊ายย  โอ๊ยเจ็บโอ๊ยเวรกรรมฉิบหายยังไม่ทันมีผัว  ไม่ทันได้รู้รสชาติการป๊าบๆกับผู้ชายเลย  ก็ต้องมาเบ่งลูก  อื้อเจ็บ  อ๊ะ อ๊ายยย" "คุณหนู  ท่านเบ่งอีกนิด  น้ำร้อนเตรียมแล้ว  เย่วหลีกำลังไปเอาเจ้าค่ะ  เหตุใดท่านอ๋องพระทัยร้ายนักฮือๆๆ" "พอแล้ว ไอ้อ๋องสุนัขนั่นสมควรไปตายซะ อ๊าย ข้าเจ็บจะตายเจ้าจะมารำพึงรำพันอะไรเย่วเล่อ  ออกแล้วข้าคลอดแล้ว  อ๊ะ อ๊ายยย" หลี่จื่อเหยียนคลอดบุตรชายของร่างเดิมออกมาหนึ่งคน  จากนั้นนางก็เพลียจนหลับไป

ปลายฟ้าอ่านนิยายเรื่องลิขิตปรารถนาบัญชาสวรรค์จบก็เผลอหลับไป ลืมตาขึ้นมาอีกครั้งกลับพบว่าตนเองทะลุมิติเข้ามาอยู่ในร่างของ เย่ซูชาง นางร้ายในนิยายเรื่องนี้ที่มีนิสัยเหี้ยมโหด ชอบทำร้ายผู้อื่น เอาแต่ใจ และใช้เงินมือเติบเสียแล้ว มิหนำซ้ำนางยังก่อเรื่องเลวร้ายไว้มากมายจนผู้คนทั้งเมืองชิงชังและมองเย่ซูชางเป็นปีศาจ ลูกเด็กเล็กแดงเห็นยังร้องไห้จ้าละหวั่นด้วยความหวาดกลัว ยิ่งพระเอกไม่ต้องพูดถึงรายนั้นรังเกียจเย่ซูชางเสียยิ่งกว่าเชื้อโควิด-19 เสียอีก ปลายฟ้ารู้ดีว่าพระเอกยังไงก็ต้องคู่กับนางเอกจึงไม่คิดแย่งชิงขอถอนตัวจากศึกรักที่ไม่เห็นหนทางชนะ หวังใจจะใช้ชีวิตอย่างสงบสุข และจีบพระรองไปวัน ๆ ดีกว่า ก็ในเมื่อพระเอกเป็นของนางเอก พระรองก็ควรเป็นของนางร้ายน่ะถูกแล้ว แต่เกิดเป็นนางร้ายมันจะสบายได้ยังไงในเมื่อมีเรื่องเข้ามาไม่เว้นแต่ละวัน จะไปผูกมิตรกับใครคนเขาก็ชิงชัง จะเดินไปทางไหนคนเขาก็สาปแช่ง นี่สินะที่เรียกว่าอยู่ไม่สู้ตาย มีระบบลาออกจากตำแหน่งไหม เพราะนางร้ายคนนี้ก็เหนื่อยแล้วเหมือนกัน

เมื่อรักที่ทุ่มเทกลับถูกหักหลังในวันแต่งงาน เธอที่กำลังจะตายจากโลกที่แสนโหดร้ายนี้จึงหวังเพียงชาติหน้า หากมีอยู่จริง ...หากพระเจ้ายังพอมีหัวใจอยู่บ้าง ชาติหน้า...ขอเพียงชีวิตที่สงบสุขบ้างจะได้ไหม...ได้โปรด... “สายน้ำไม่มีวันไหลกลับมาที่เดิม ชีวิตก็เหมือนกัน เจ้าควรจำไว้ว่า วันนี้ก็คือวันนี้ พรุ่งนี้ก็คือวันข้างหน้า ชีวิตมีแต่เดินไปข้างหน้าไม่มีทางถอยกลับหลัง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเจ้าก็ต้องเดินไปข้างหน้า ไม่มีใครรู้ว่าสิ่งที่ต้องเจอในวันพรุ่งนี้คืออะไร ไม่ว่าดีหรือร้ายเจ้าจะมีข้าที่อยู่ตรงนี้กับเจ้าตลอดไป”

เมื่อซิน หรือ ‘เยว่ซิน’ หลุดเข้ามาในนิยายรักที่ดันมีตัวร้ายชื่อเดียวกับตนเอง แถมตอนจบเธอต้องกลายเป็นคนเสียจริตเพราะถูกพระเอกสั่งสอนเสียอย่างนั้น ดังนั้นเยว่ซินต้องรีบเอาตัวรอดโดยด่วน!

ไอดอลหนุ่มที่บูชาสาวอ้วนจนตาย ได้เกิดใหม่ในยุคโบราณพร้อมภรรยาอ้วนที่น่ารักเกินต้าน เขาอยากบูชาสาวอ้วนทุกคน แต่หัวใจก็พ่ายแพ้ให้กับภรรยา…หรือสุดท้ายเขาต้องมีนางเพียงผู้เดียว? ไม่นะ! เขาเป็นของทุกคนนนนน *** “เจ้างดงามนัก ลี่เอ๋อร์ เจ้าเป็นเทพธิดาจำแลงใช่หรือไม่” ฟางหลินเฉินคุกเข่าลงตรงหน้าของภรรยาและกอดเอวกลมอวบอ้วนของนางไว้ “ท่าน..ท่านพี่” หลิวลี่อินมองไปรอบๆ นางกังวลว่าอาจมีคนเห็นพวกเขาแสดงความใกล้ชิดมากเกินไปเช่นนี้ และอาจถูกตำหนิ แต่รอบๆ กลับไม่มีผู้ใดเลย อีกทั้งประตูหน้าต่างของห้องโถงก็ถูกปิดมิดชิดเรียบร้อยแล้ว “เจ้าตัวหอมยิ่งนัก” เขาสูดดมกลิ่นดอกไม้แห้งจากตักของภรรยาอย่างหลงใหล “เอ่อ..ข้ากำลังเย็บถุงหอมอยู่เจ้าค่ะ จึงเตรียมดอกไม้หอมไว้บ้าง..หากท่านพี่ชอบ ข้าจะ..” “ข้าชอบ..แต่ชอบดมจากตัวเจ้ามากกว่า” ฟางหลินเฉินวนเวียนอยู่บนตักของภรรยา เขาค่อยๆ ลากปลายจมูกไปตามแนวพุงกลมของนางแผ่วเบา ไล่ขึ้นไปเรื่อยๆ “ท่าน..ท่านพี่..” หญิงสาวเสียงสั่น เพราะรู้สึกว่าเขากำลังแทรกตัวเข้ามาระหว่างขาของนาง ***

"หากท่านรักข้า จงปล่อยข้าไปเสียเถอะเพคะข้าไม่อยากที่จะเจ็บปวดเช่นดังอดีตที่ผ่านมา" น้ำตาไหลรินร่วงหล่นน้ำเสียงที่เปล่งออกมาด้วยความเจ็บปวดปานจะขาดใจบอกบุรุษที่อยู่ตรงหน้าให้ได้รับรู้...

เมื่อเธอข้ามมิติมาเป็นตัวเองในชาติก่อน พร้อมกับพรที่ได้เพียงหนึ่งข้อจากท่านเทพชะตา หากชีวิตในชาติก่อนของเธอกับแม่มันรันทดอดสูขนาดนี้ และท่านแม่คิดได้จึงตัดสินใจจะหย่าขาดกับบิดาผู้ไม่เคยแยแสนางแล้ว นับจากนี้เป็นต้นไปข้าผู้กลับมายังชาติก่อน จะขอดูแลท่านแม่และอนุญาตให้ท่านแม่มีสามีใหม่ที่ทั้งหล่อเหลา มีอำนาจมากกว่าบิดาผู้นั้นต่อไปย่อมไม่มีใครกล้ามารังแกพวกเราสองแม่ลูกได้อีก

แม่ทัพไร้พ่ายอย่างเขา ต้องแต่งงานตามสัญญาหมั้นหมายกับเจ้าสาวที่ได้ชื่อว่าเป็นสตรีที่เรียบร้อยอ่อนหวาน แต่ที่อยู่ตรงหน้าข้านี่คือสิ่งใด ''เรียนท่านแม่ทัพ ฮูหยินน้อยหายไปขอรับ''

ชีวิตก่อนว่าเหนื่อยแล้ว พอมีชีวิตใหม่อีกครั้งดันมาอยู่ในร่างของนางร้ายในนิยายที่เพื่อนรักแต่งซะอย่างนั้น แถมมีจุดจบที่น่าอนาถเพราะหลงผู้จนลืมคนในครอบครัวเสียนี้ ทางรอดเดียวคงต้องเปลี่ยนบทใหม่เท่านั้น

ทันทีที่ฉินเจียวเยี่ยนข้ามมิติมา ก็จัดการรวบหัวรวบหางท่านอ๋องเจ้าสำราญที่เป็นพระเอกธงแดงของละครสั้นแพลตฟอร์มออนไลน์ที่นางกำลังเล่นละครอยู่ จะทำอย่างไรดี เพราะตัวละครที่นางข้ามมานั้น มันไม่ใช่นางเอก แต่เป็นนางร้ายที่โดนปักธงตายต่างหาก แถมยังเป็นธงตายจากท่านอ๋องที่นางกำลังนั่งคร่อมอยู่ด้วย เอาเถอะ ธงตายนั้นเป็นเรื่องของอนาคต แต่ซิกแพคแน่น ๆ ใต้ร่างนี้ เป็นเรื่องปัจจุบัน กองทัพต้องเดินด้วยท้อง นางขอกินให้หนำใจก่อน เรื่องที่เหลือค่อยว่ากัน!? ..... เมื่อครู่ ใครเป็นคนพูด แม่นางตรงหน้าก็ไม่ได้ขยับปากแต่อย่างใด แต่เหตุใด ข้าจึงได้ยินเสียงเล่า? หรือว่า... นี่คือเสียงในใจของนาง?