เศร้าใจ

เขาเกลียดเธอที่เป็นต้นเหตุให้คนรักต้องตาย ส่วนเธอยอมเป็นเมียข้ามคืนเพื่อชดใช้บาปกรรมที่ไม่ได้ตั้งใจจนถักทอสายใยอีกหนึ่งชีวิตขึ้นมา

เขารักคนพี่แต่ทำไมเขาต้องแต่งกับคนน้อง.. ไอ้สัญญาระหว่างพ่อกับเพื่อนพ่อถ้าเขาไม่ทำมันก็ถือเป็นการเนรคุณ ดังนั้นการแต่งงานที่ไม่เต็มใจจึงเกิดขึ้นแต่ไม่เป็นไรเขาจะทำให้เธอทนไม่ได้และหายไปเอง “ทำไมคุณพ่อทำกับหนูแบบนี้คะ? เงินนั่นคุณแม่เก็บเอาไว้ให้หนู.. มันไม่ใช่น้อยๆ เลยนะคะ.. แล้วไหนจะเงินเดือนที่หนูส่งมาให้อีก.. คุณพ่อใจร้ายกับหนูมากเลยนะคะ.. หนูไม่คิดเลยว่าทุกคนจะเอาเปรียบหนูได้ถึงขนาดนี้.. พี่มายด์ลูกสาวสุดที่รักของคุณพ่อก็อีกคน.. โตขนาดนี้แล้วทำไมไม่หัดทำงานทำการบ้างคะ จะต้องรอให้แก่ตายก่อนรึยังไงถึงจะคิดได้… หนูรู้ค่ะว่าคุณพ่อรักพี่มายด์มาตลอดแต่หนูเลือกที่จะปิดตาข้างนึงและปลอบใจตัวเองว่าหนูคิดมากไป หนูอาจจะอิจฉาพี่มายด์.. แต่นับวันเมื่อหนูโตขึ้นมันเริ่มไม่เป็นแบบนั้น คุณพ่อไม่แม้แต่จะโทรมาหาหนูและถามว่าหนูสบายดีไหม.. หนูเหมือนอยู่ตัวคนเดียว.. ถ้าวันนั้นหนูเลือกไปกับคุณตาคุณยาย..”

ดอกแก้ว สตรีผู้เพียบพร้อมงามพิสุทธิ์บุตรีท่านพระยา ชีวิตที่สูงส่งกลับพลิกผันมีหนี้สินก้อนโต ไหนจะผู้เป็นน้องสาวที่กำลังรอความหวังจากนาง ดอกฟ้าจึงโน้มลงดินให้บุรุษที่ตนชังหนักหนาเชยชม กลายเป็นทาสสวาท เมียขัดดอก ทอดกายให้บุรุษมากเล่ห์ตักตวงความหวานจากดอกแก้วดอกงาม

เพราะเข้าใจผิดคิดว่าเธอเป็นเด็กเสี่ย เขาจึงพูดจาถากถางเธอสารพัด ทั้งใจภายในใจชอบเธอมาก แต่ปากเจ้ากรรมดันเอาแต่พูดทำร้ายเธอ เขาทำได้เพียงตามดูเธออยู่ห่างๆ จนเวลาผ่านมาถึงสองปีจึงได้กลับมาพบกันอีกครั้ง

การแต่งงานเกิดขึ้นเพราะเหตุในคืนนั้น เขาจึงถูกบังคับ ส่วนเธอนั้นเต็มใจ เหมือนฝันจึงเป็นได้แค่คู่นอนเพราะทั้งหัวใจของวายุมีเพียงพี่สาวเธอคนเดียว

‘พี่มีเงินแค่ไหน? พอจะเลี้ยงเด็กคนนึงสักปีไหม?' ‘ผมทำได้หมดนะ ให้เลียตั้งแต่เท้ายันหัวก็เอา’

ชีวิตของเขาถูกพันธนาการไว้กับความเป็นทาส วันใดหนอจะมีแสงสว่างช่วยให้เขาหลุดพ้นจากวังวน จบสิ้นวาสนากับคนผู้นั้นเสียที

ใครๆ ต่างก็คิดว่าผู้หญิงที่ถูกเจ้าบ่าวปฏิเสธในวันแต่งงานช่างเป็นผู้หญิงที่น่าสงสารสุดๆ แต่ไม่ใช่สำหรับปราณต์แน่ๆ เขารู้ดีว่านัสรินไม่ได้ตกกะไดพลอยโจนมาแต่งงานกับเขา แต่เธอกับน้องชายของเขาร่วมมือกันจงใจมัดมือเขาชกต่างหาก เพราะฉะนั้นก็อย่าหวังว่าจะมีความสุขกับการแต่งงานจอมปลอมนี่เลย ในเมื่อหน้าซื่อแต่มากเล่ห์นัก ผู้ชายที่แสนดีอย่างเขาก็พร้อมจะกลายร่างเป็นซาตานเช่นกัน ร่างเล็กก้าวได้ไม่ถึงก้าว มือแข็งแรงของปราณต์ของยื่นไปตะปบที่ต้นแขน กระชากร่างให้เธอหมุนตัวกลับมาหา “คุณปราณต์!” นัสรินอุทานออกมาอย่างตกใจต่อการกระทำของเขา “เรายังคุยกันไม่จบ ผมไม่ชอบให้ใครเดินหนี” “คุณปราณต์ยังต้องการอะไรจากนัสอีกคะ เราสองคนยังต้องมีเรื่องอะไรต้องคุยกันอีกนอกจากเรื่องหย่า” “มีสิ ก็เรื่องตำแหน่งแม่หม้ายป้ายแดงของคุณไง” “คุณปราณต์จะต้องเดือดร้อนอะไรคะ นัสรับได้ค่ะ ไม่ต้องห่วงหรอก” “ผมไม่ได้ห่วง ผมแค่อยากทำให้คุณเป็นแม่หม้ายอย่างสมบูรณ์แบบ” “หมายความว่ายังไงคะ” “ง่ายๆ ผมก็จะทำให้คุณเป็นแม่หม้ายอย่างสมบูรณ์แบบน่ะสินัสริน หย่ากับผัวทั้งที่ยังซิงอยู่ แล้วมันจะเป็นแม่หม้ายตัวจริงได้ยังไง”

ตราบาปที่ไม่ได้ก่อจองจำชีวิตของเธอ 'โบตั๋น' อย่างไม่มีชิ้นดี เพราะความรักแรงโกรธเเรงของเขาเขมราชคนเดียวเลยแท้ๆ | เขม เขมราช อนันต์ธการณ์ | ประธานบริษัทอสังหาริมทรัพย์ยักษใหญ่ เขาดุ เด็ดขาด แต่อ่อนโยนกับหวานใจเพียงคนเดียว | โบตั๋น พิมพ์ชนก อุ่นวารี | สาวใช้แม่ลูกอ่อนของบ้านอนันต์ธการณ์ ลูกสาวชื่อน้องใบหม่อนที่เกิดจากความผิดพลาดของเธอเพียงคนเดียว "กล้าดียังไงมาประจบสอพลอจนแม่ฉันถึงกับต้องยัดเยียดเธอให้มาเป็นเมียฉันกัน" แป๊ะ! แป๊ะ! แป๊ะ!!!! "ยอมจริงๆเลยหว่ะ เธอเก่งจริงๆนะโบตั๋น!" เขาตบมือดังลั่นประชดประชันเจ้าหล่อนอย่างเย้ยหยัน "โบตั๋นไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะ สิ่งที่คุณพูดมาทั้งหมดโบตั๋นไม่เคยแม้แต่จะคิดเลยนะคะ!" หมับบบ!!!

"แม้ว่าองค์ชายจะได้กายหม่อมฉัน แต่ท่านไม่มีทางได้หัวใจ""ทั้งๆที่เจ้าเป็นพระชายาของข้าแต่เจ้ายังหวนคิดถึงบุรุษอื่นเช่นนั้นหรือ?หึข้าจะทำให้เจ้าลืมมันเอง" "ต่อให้ท่านฆ่าข้าให้ตายอย่างไรข้าก็ไม่มีทางลืม"