แฟนตาซี

นักเขียนนิยายจีนสำนวนห่วยแตกหลุดเข้าไปในนิยายที่เขียนเองเธอเปลี่ยนสำนวนการเขียนที่ห่วย การันตีความมันส์ฮาและฟินสุดๆ"ในเมื่อนักเขียนเป็นผู้กำกับเอง!" ร่วมล่องลอยพลิ้วไหวด้วยกันไปกับ'วรากร'

บัวรัตนาคิดมาพักใหญ่แล้วว่าชีวิตตัวเองช่างเหมือนนิยายน้ำเน่าเสียจริง เธอเกิดเป็นอัลฟ่า แต่เพราะสังคมปิตาธิปไตยบีบให้จำต้องแต่งใครสักคนเข้ามาช่วยดูแลบริษัท ทั้งที่เรื่องทั้งหมดเธอสามารถทำได้ด้วยตัวคนเดียว ภายหลังยังต้องมารับรู้ว่าสามีอัลฟ่าของเธอเคยลักลอบมีสัมพันธ์กับโอเมก้าคนอื่น แถมโอเมก้าคนนั้นยังต้องท้อง ทั้งสองมีลูกด้วยกัน! กับนรกานต์ สามีของเธอ เดิมทีแม้จะแต่งงานกันด้วยเหตุผลทางธุรกิจโดยปราศจากความรัก ทว่าเธอก็ยังหวังว่าเขาจะให้เกียรติกันในฐานะสามีภรรยา ไม่นึกว่าหลังจากได้พบกับชลธารโอเมก้าคนนั้นอีกครั้ง นรกานต์จะมุ่งมั่นตามตื๊ออีกฝ่ายจนไม่สนภาพลักษณ์หรือหน้าตาทางสังคมใด ๆ ถ้าสามีของเธอแค่ต้องการรับผิดชอบเพียงอย่างเดียวก็ว่าไปอย่าง แต่นรกานต์กลับทำทุกอย่างเพื่อให้ได้แต่งอีกฝ่ายเข้าบ้านให้ได้ เพียงเพราะคำว่ารักคำเดียว ทำให้เธอต้องสูญเสียทุกอย่าง ถูกหักหลังจนสิ้นเนื้อประดาตัว แม้แต่ชีวิตก็เอาไม่รอด! ไม่คิดว่าหลังจากตายไป เธอจะได้รับโอกาสกลับมาเกิดใหม่อีกครั้ง ในคืนวันแต่งงานของพวกเขาทั้งสองคน เอาละ กับชลธารคนนั้น เธอถือว่าอีกฝ่ายก็เป็นเหยื่อราคะของนรกานต์เหมือนกันจึงยังพอปล่อยไปได้ แต่สามีสุนัขของเธอคนนี้ต้องได้รับบทเรียนอย่างสาสม!

“ถ้าท่านแม่ จะฆ่าเขา ขอให้ฆ่าลูกด้วย”แก้วกัลยากอดร่างชายหนุ่มไว้แน่น “ถ้าเขาเป็นอะไรไป ลูกพร้อมตาย”น้ำเสียงเด็ดเดี่ยว แววตากล้าแข็ง “ท่านแม่อยากให้ลูกตายใช่ไหม”ทุกคนต่างหันหลังกลับ “พาเจ้าหนุ่มไปกักขังไว้”หญิงสาวพยายามวิ่งตามหา “ถ้าเจ้าไม่อยากให้มันตาย จงอย่าตามไป”น้ำเสียงเกรี้ยวกราด “จับนางไว้”หญิงสาวพยายามต่อสู้แต่แรงอันน้อยนิดหรือจะสู้พวกมันได้ “วายุ นายอยู่ ที่ไหน”หญิงสาวเฝ้าตามหา ที่นี้มันเป็นที่ไหน “ทำไหม ฉันรู้สึกปวดหัวใจอย่างนี้” ภาพที่วนเข้ามาในหัวเป็นภาพหญิงสาวแสนสวยแต่งกายสีสันสดใสนั่งคุยกับพญาครุฑหนุ่มเนื้อตัวแดง ความรักต่างเผ่าพันธุ์ “อย่าให้ ท่านพ่อ ข้าเห็นท่าน”พญาครุฑวายุภัทรหัวเราะเบาๆ “ไม่ต้องกลัว ข้า ไม่ให้ใครเห็นอยู่แล้ว”ความรักทำให้สองหนุ่มสองแม้ต่างเผ่าพันธุ์ มีความสัมพันธ์สวาทที่แนบแน่น นานวันเข้า “เจ้าพร้อม จะไปกับข้าไหม”ทั้งสองคนหาทางหลบหนีจากถ้ำเมืองบาดาล ทั้งสองคนต้องการหนีไปให้ไกลสุดฟ้าเพื่อไปใช้ชีวิตร่วมกัน มาติดตามความรักของวายุภัทรและแก้วกัลยา พร้อมทั้งความรักของชบาแก้ว กับวายุ จะจบลงอย่างไร ในรักข้ามภพ

📌คำเตือน📌 นิยายเรื่องนี้แนว pwp ไม่เน้นพล็อตเนื้อหากระชับ มีฉาก NC เป็นหลัก มีการบรรยายฉาก sex ไม่เหมาะสมกับผู้ที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี 🔥🔥🔥🔥🔥 นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนที่แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ชื่อ สถานที่เหตุการณ์ทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องสมมุติ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน ♥️♥️

เมื่อราชาปีศาจที่โหดเหี้ยม ถูกผนึกไว้โดยเทพสงครามองค์ก่อน นางสละชีวิตตนเองสร้างผนึกขึ้นมาและไม่มีใครสามารถจะปลดผนึกนี้ได้ แต่เวลาผ่านไปหลายหมื่นปีกับมีหญิงสาวคนหนึ่งบังเอิญไปทำให้ผนึกนี้ปลดออก

‘มันจะมีสักครั้งไหม ที่นายคิดอยากจะปกป้องฉันเหมือนที่ปกป้องคนอื่น’ ‘คุณคงไม่อยากรู้คำตอบหรอก...’

เพราะหุ่นเซ็กซี่แบบนี้ เสี่ยๆเลยแย่งกันเปย์ แต่เธอไม่ยอมแพ้ หางานที่มีศักดิ์ศรีทำ แล้วอุบัติเหตุก็ส่งเธอให้ติดอยู่ในฝัน พร้อมเจอว่าตัวเองเด็กลงสิบปี เรื่องไม่ง่ายอย่างที่คิด มนสิชาต้องหาทางออกจากฝันให้ได้ เพราะเดิมพันของเธอต่อครอบครัวและคนรัก ในเมืองนิทรานี้ มนสิชาเจอแต่นักเรียนม.ปลาย เธอมีแก็งเพื่อนใหม่ พวกเธอต้องดั้นด้นไปสืบหาทางกลับบ้านให้ได้ จากโรงเรียนทั้งสี่ทิศ อำนาจทำให้ประธานนักเรียนแต่ละทิศแย่งชิงนักเรียนกัน แถม ในเมืองไม่มีมอนสเตอร์ให้ปราบ กระนั้นพวกเธอยังสามารถเรียกสเลฟหรือสัตว์รับใช้ให้ออกมาตามพลังได้ เตรียมอ่านแอคชั่นรัวๆ ส่วนปริญแฟนหนุ่มของมนสิชา พยายามทุกวิถีทางที่จะใช้เวทมนปลุกเธอ ถ้าแก้ไขคำสาปไม่ได้ รักของมนและปริญ คงจบแบบไม่สวย ทั้งๆที่สัญญากันไว้แล้ว "มนคงเศร้า แต่จะเศร้ากว่านั้นถ้ารู้ว่าพี่ปริญเริ่มต้นใหม่ไม่ได้ มนอยากให้เราเก็บความรู้สึกดีๆแบบนี้ไว้ในใจ จะได้อบอุ่นใจทุกครั้งที่นึกถึงความทรงจำนี้" "พี่สัญญาว่าจะทำทุกอย่างไม่ให้เราสองคนต้องมีตอนจบที่น่าเศร้า" ยิ่งสืบยิ่งมีแต่ความจริงอันน่าเจ็บปวด และพร้อมเฉลยความลับที่คาดไม่ถึง

ชาติผ่านมา..ข้าถูกทรยศ ถูกหักหลัง ถูกทอดทิ้ง ชาตินี้..ข้าไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว ไม่ต้องการความโปรดปรานหรือกระทั่งความรักที่ข้านั้นเคยพยายามไขว่คว้า

ลู่ปิงปิงหญิงสาวในภพชาติปัจจุบันที่ประสบอุบัติเหตุรถเมล์พลิกคว่ำขณะไปทำงาน จนทำให้หลุดเข้ามาอยู่ในร่างฟูเหรินจิ้งจอกขาว. " เสี่ยวลู่เมื่อใดเจ้าจะฟื้นขึ้นมาเสียที " เสียงทุ้มราบเรียบเอ่ยขึ้นพลางใช้มือลูบไล้ไปตามใบหน้าเรียวงามของฟูเหรินของตนแผ่วเบา จ้องมองนางด้วยสายตาที่อ่อนโยน นางหลับใหลเช่นนี้มาหลายวันแล้ว จนตนรู้สึกใจคอไม่ดี " เสี่ยวลู่เจ้ารีบฟื้นขึ้นมาเถิด เจ้าอย่าทอดทิ้งข้าไว้เพียงผู้เดียวเช่นนี้เลย ถ้าเจ้ามิอยู่กับข้า ข้าก็จะไปอยู่กับเจ้าแทน มิว่าเจ้าจะอยู่ที่ใดข้าก็จะตามหาเจ้าจนพบ ข้าจะมิยอมพรากจากเจ้าไปที่ใดเป็นแน่แท้ ในชีวิตของข้ามีเจ้าเพียงผู้เดียวที่คอยอยู่เคียงข้างข้ามาเสมอ มีเจ้าเพียงผู้เดียวที่มิเคยเกลียดข้าในสิ่งที่ข้าเป็น เจ้าเป็นฟูเหรินของข้าและยังเป็นฟูเหรินที่ข้ารักมากยิ่งกว่าสิ่งใด ฉะนั้นเจ้ารีบฟื้นขึ้นมาหาข้าเถิดฟูเหรินที่งดงามของข้า " ตัวประหลาดเช่นตนจะมีผู้ใดมารัก ตั้งแต่ตนเกิดมาก็มีเพียงบิดามารดาของตนเท่านั้นที่รักตนยิ่งกว่าสิ่งใด แม้นมันจะต้องแลกด้วยชีวิตของพวกท่านเองก็ตาม เหล่ามนุษย์ต่างทำร้ายบิดามารดาของตนอย่างโหดร้าย

หนึ่งจอมมารถือกำเนิดจากโคลนตม ไร้อารมณ์ ไร้ความรู้สึก พร้อมทำลายทุกสิ่งอย่างเลือดเย็น กับอีกหนึ่งเมล็ดพันธุ์ถูกชะตากำหนดให้เป็นผู้กำจัดเภทภัยจึงตกเป็นเป้าหมาย ชีวิตมีอันตรายอย่างเลี่ยงไม่ได้