นักฆ่าสาวอย่างเธอที่กำลังต่อสู้กับการตามล่าขององค์กร ทว่ารู้ตัวอีกทีก็มาโผล่ที่ไหนไม่รู้
더 보기เมิ่งฮวา หญิงสาวอายุ 29 ปี ที่มีอาชีพเป็นนักฆ่าสาว แต่เบื้องหน้าต้องแสร้งทำเป็นลูกสาวที่แสนดีเรียบร้อย เธอต้องเรียนรู้ทุกๆอย่างอยู่เสมอ เพื่อสร้างภาพไม่ว่าจะเป็นแพทย์การรักษา เรียนรู้ภาษาต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องภาษา ฝึกพูดฝึกอ่านฝึกเขียนจนออกมาดี ดนตรี ศิลปะ ศาสตร์ต่างๆ ใครๆ ต่างก็มองว่าเธอนั้นเพรียบพร้อม มีชีวิตที่สุขสบาย มีเงินทองมากมายให้ใช้ แต่นั่นมันก็เป็นแค่ภาพเบื้องหน้าทั้งนั้น ความจริงข้างในใจของเธอนั้นใครจะรู้บ้างว่าเธอนั้นต้องทุกข์ทรมานกับการใช้ชีวิตแบบนี้เพียงใด
ในทุกๆ วันเมิ่งฮวาจะต้องฝึกฝนเรียนรู้งานต่างๆ เช่น ขี่ม้า ยิงธนู ดาบ กระบี่ มีดสั้นมีดพกต่างๆ ยิงปืน เรียนมวย ยูโด เทควันโด้ การต่อสู้แบบผสมผสาน เรียนวาดรูป เรียนร้องเพลง เรียนการแสดง เรียนกริยามารยาท เรียนดนตรีไม่ว่าจะเป็นไทย สากลต่างๆ แต่นั่นมันก็แค่เบื้องหน้า ส่วนเบื้องหลังของเธอนั้นนอกจากฝึกแล้วเธอยังมีอาชีพนักฆ่าให้กับองค์กรอีกด้วย ที่เธอต้องเรียนรู้ทุกอย่างมากมายขนาดนี้ก็เพื่อที่บางสถาณการณ์เธอนั้นจะต้องปลอมตัวเข้าไปทำภารกิจต่างๆ และเพื่อความแนบเนียน และไม่ให้ใครจับได้เธอจึงต้องลงมือเรียนทุกอย่างจริงๆ ส่วนชีวิตที่ผ่านมาหลายสิบปีของเธอนั้นไม่เคยง่ายเลยสักวัน เธอต้องพยายามอย่างมากกว่าจะมาถึงวันนี้
ในทุกๆ อาทิตย์เธอจะมีวันหยุดพักแค่สองครั้งต่อหนึ่งอาทิตย์เท่านั้น เธอนั้นเหนื่อยล้าจนอยากจะพักจึงคิดว่าอีก2วันจะทำเรื่องขอลาออกมาใช้ชีวิตแบบคนปกติบ้าง แต่วันหยุดนี้กลับแปลกไปเมื่ออยู่ดีๆ ก็มีข้อความแปลกๆ ขึ้นมาตรงหน้าเธอว่า [48:59:56 โปรดเตรียมตัวเพื่อทำการเคลื่อนย้าย ขอให้โฮสเตรียมของปัจจัย4หรือของที่โฮสต้องการนำไปใส่เข้าไปในมิติที่ระบบได้ให้ไปได้เลย ซึ่งมิติที่ระบบได้ให้นั้นจะคงสภาพ เมื่อนำเข้าไปเก็บไว้ในมิติแล้วจะนำออกมาใช้ได้ไม่จำกัด ยกเว้นสัตว์มีชีวิตที่นำเข้าไปเท่าไหร่ก็จะออกมาได้เท่านั้น เมื่อเคลื่อนย้ายไปต่างมิติแล้วโฮสจะสามารถเข้ามิติได้ซึ่งในมิติจะมีบ่อน้ำวารีสวรรค์ พร้อมกับบ้านที่โฮสสามารถใช้เน็ตค้นหาข้อมูล หรือใช้ไฟฟ้าได้ แล้วก็สวนผลไม้แอปเปิ้ล ส้ม ลูกท้อ แตงโม องุ่น ผลไม้ตระกูลเบอร์รี่ สมุนไพรต่างๆ ตั้งแต่หาง่ายไปถึงยากเพื่อเป็นของขวัญให้แก่โฮสด้วย แต่ถ้าโฮสต้องการนำเงินติดตัวไปด้วยระบบขอแนะนำให้โฮสซื้อของที่ต้องการให้ครบเมื่อเงินเหลือโฮสสามารถแลกเปลี่ยนเงินให้กับระบบได้] ทำให้เธองุนงงเป็นอย่างมากแต่จะให้ทำอย่างไรได้เนื่องจากเธอเคยอ่านนิยายทะลุมิติมาหลายๆ เรื่องการทะลุมิตินั้นลำบากมากๆ ถ้าหากเธอต้องไปจริงๆ โดยไม่เตรียมตัวอะไรเลยจะต้องลำบากมากแน่ๆ เมื่อคิดได้ดังนั้นจึงเตรียมตัวเพื่อไปห้างสรรพสินค้า และตลาดที่ขายพวกสินค้าปลีก/ส่งออกพวกของต่างๆ ที่มีของมากมายครบครันแถมยังราคาถูกอีกด้วย คิดได้ดังนั้นก็รีบเตรียมตัวออกจากบ้านทันที
***
ห้างสรรพสินค้า
เธอเดินเข้ามาในห้างไปยังจุดบริการเธอเข้าไปสอบถามกับเจ้าหน้าที่ทันที
“ สวัสดีค่ะ พอดีฉันต้องการซื้อของใช้จำนวนมาก สามารถติดต่อได้เลยไหมคะ “
“ ได้ค่ะ เดี๋ยวคุณลูกค้ารอสักครู่นะคะ ฉันจะแจ้งหัวหน้าฝ่ายจัดซื้อให้ค่ะ “
“ ได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ “
…
ผ่านไปไม่นานก็มีหัวหน้าฝ่ายจัดซื้อเดินเข้ามาหาเธอ ชื่อว่าวิรุจ
“ สวัสดีครับ คุณลูกค้าต้องการอะไรบ้างครับ “
“ ฉันต้องการข้าวทุกชนิดค่ะ ชนิดละ 20 กระสอบ มาม่าทุกรส 20 ลัง พวกเส้นเล็ก เส้นต่างๆ 20 ลัง เครื่องปรุงทุกชนิด 20 ลัง ผ้าอนามัยทุกแบบ 20 ลัง ผมซักฟอกทุกยี่ห้อ น้ำยาปรับผ้านุ่มทุกกลิ่น สบู่ทุกกลิ่น แป้งทาหน้าทาหัว แป้งเย็นอย่างละ 20 กล่อง เครื่องครัว เครื่องสุขภัณฑ์จำนวนปานกลางไม่มากไม่น้อยเกินไปค่ะ น้ำมันต่างๆ 20 ลัง พวกแป้งทำอาหารต่างๆ 20 ลังเหมือนกันค่ะ ที่นอนหมอนผ้าห่มผ้าปูปอกหมอน ท็อปเปอร์ทุกขนาด 20ชุดค่ะขอสีเรียบๆ น้ำเปล่า น้ำอัดลม น้ำหวาน น้ำวิตามิน เกลือแร่ กะทิอะไรต่างๆ อย่างละ 20 ลังค่ะ ไข่ไก่ ไข่เป็ด ปลาทุกชนิด เนื้อหมู เนื้อไก่ เนื้อสัตว์ต่างๆ ขอทุกส่วนเลยนะคะแยกเป็นถุงๆ แจ้งด้วยว่าอะไรเป็นอะไร ขอซีฟู้ดทุกชนิดที่มีด้วย อย่างละ 20 โลเหมือนกันค่ะ ผัก ผลไม้ทุกชนิดที่มีเลยค่ะขอทั้งแห้งและสดอย่างละ20 อุปกรณ์การเรียนต่างๆ ขอตั้งแต่ถูกถึงแพงเลยนะคะ แล้วถ้าคุณวิรุจเห็นว่าขาดเหลืออะไรสามารถเพิ่มให้ฉันได้เลยนะคะ “
“ ได้ครับคุณเมิ่งฮวา ยังไงพรุ่งนี้ผมจะเอาของไปส่งให้นะครับ “
“ ได้ค่ะ งั้นฉันขอตัวไปเดินซื้อของเพิ่มก่อนนะคะ “
“ ได้ครับ เชิญคุณเมิ่งฮวาตามสบายเลยครับ “
หลังจากนั้นเธอก็เข็นรถเข็นเดินเลือกซื้อขนมกรุบกรอบต่างๆ ผงชาชงต่างๆ ผงกาแฟ โอวันติน เครื่องใช้ของทำขนมอีกมากมาย ของเล็กเด็ก นมรสต่างๆ ขนมครัวซอง ขนมเค้ก ขนมปังต่างๆ แยมทุกรส ผ้าอ้อม ผ้าอนามัย ของใช้เด็กเล็กขวดนมเอยอะไรเอย อาหารหมาแมวที่อาบน้ำหรือขนมหมาแมวเธอก็ซื้อเผื่อไว้ด้วย เรียกได้ว่าเธอเข้าทุกโซนของห้าง กวาดทุกอย่างที่เธอเห็น เข้าร้านทอง ร้านเพชรพลอยกวาดทุกอย่างในร้านจนหมดมาเก็บไว้เผื่อจำเป็น เมื่อหมดแล้วจึงชำระเงินเพื่อจะออกไปซื้อของที่ตลาดเพิ่มอีกด้วย
***
ตลาดขายปลีก/ส่ง
เธอเดินเข้าร้านขายเมล็ดก่อนเลยเธอตัดสินใจซื้อเมล็ดผลไม้ พืชผักสวนครัวทุกชนิดที่มีในร้านเลย ซื้ออุปกรณ์ทำไร่ไปทั้งหมดอีกด้วย พอซื้อเสร็จก็ออกจากร้านไปซื้อซาลาเปา ขนมจีบ โจ๊กใส้ต่างๆ อีก500ชุด เธอซื้อเสื้อในกางเกงในเสื้อผ้าต่างๆ ไปอีกมากมายสั่งให้ไปส่งที่รถพอทุกคนไปเธอก็เก็บเข้ามิติ เก็บเสร็จจึงเดินข้ามไปร้านขายยา เธอเหมาทุกอย่างที่มีในร้านขายยาโดยบอกว่าไปบริจาคให้ไปส่งที่รถเก็บเข้ามิติ พอเสร็จเธอจึงขับรถไปร้านชาร้านสมุนไพรที่เธอชอบไปพอถึงเธอก็สั่งซื้อสมุนไพรแห้งทุกชนิดมาแล้วก็ซื้อชาทุกชนิดมาอีกด้วย เมื่อซื้อเสร็จก็ไปร้านขายสัตว์ จึงซื้อม้านิลโลหิตตัวผู้ตัวเมียมาเก็บไว้6 ตัว หมู6ตัว ไก่6ตัว เป็ด6ตัว วัวนม6ตัว วัวธรรมดา6ตัว หมาพิทบลู 4ตัว ลูกแมว2ตัว ปลาเลี้ยงทุกชนิดชนิดละ12 ตัว เมื่อซื้อทุกอย่างครบแล้วก็ให้ที่อยู่ให้เขาไปส่งที่บ้านของเธอ
แล้วฉันก็ใช้เส้นสายต่างๆ ซื้อปืนรุ่นต่างๆ มาอีกหลายกระบอก อีกทั้งสั่งทำกระบี่ มีดพก ธนู ดาบหลายๆ แบบอีกกว่า20 อัน แล้วก็อุปกรณ์การแพทย์ต่างๆ ทั้งแผนไทย และแผนโบราณมาอีกเรียกว่าซื้อทุกอย่างที่จำเป็นต้องใช้หรือที่โรงพยาบาลมีเลยก็ว่าได้
เมื่อกลับถึงบ้านเธอก็นำเงินที่เหลือในธนาคารแลกเปลี่ยนให้กับระบบทันที…
[โฮสต้องการแลกเปลี่ยนเงินจำนวน 694,000 บาทให้กับระบบเลยใช่หรือไม่?]
“ ใช่ “
…
นี่ก็ผ่านไป2วันแล้วตั้งแต่ที่เธอไปซื้อของเธอนำของเข้ามิติจนครบแล้ว และวันนี้ก็เป็นวันที่เธอจะไปทำเรื่องลาออก และตอนนี้เธอกำลังขับรถไปทำเรื่องลาออกกับหัวหน้าองค์กรซึ่งเบื้องหน้าก็คือพ่อที่ทุกคนรู้จักกันนั้นแหละ
“ หัวหน้าคะ ฉันมีเรื่องสำคัญที่อยากจะคุยด้วยค่ะ “
“ อืม ว่ามาสิ “
“ คือว่า ฉันอยากจะขอลาออกจากองค์กรค่ะฉันอยากจะไปอยู่ชนบทค่ะ “
“ ฉันจะให้เธอลาออก แต่เธอต้องทำภารกิจสุดท้ายให้สำเร็จ “
“ ได้ค่ะ “
“ นี่คือภารกิจที่เธอต้องทำ “ หัวหน้าพูดจบก็เลื่อนซองเอกสารสีน้ำตาลมาตรงหน้าเธอ
“ ค่ะ งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ “ เธอก็ออกจากห้องมาทันที
…
ทางด้านในห้อง
“ วันที่เธอทำภารกิจก็จัดการเธอได้เลย “ พูดออกมาด้วยท่าทีเฉยเมยพร้อมกับขยับกรอบแว่นที่สันจมูก
“ ได้ครับหัวหน้า “
หลังจากวันที่ได้รับภารกิจ จนถึงวันที่ต้องทำภารกิจจริงๆ ตอนนี้เมิ่งฮวากำลังถือปืนพร้อมกับกำลังทำภารกิจอยู่ แต่อยู่ดีๆ เธอก็โดนไล่ล่าทำให้ต้องต่อสู้แต่เนื่องจากฝั่งนั้นคนเยอะทำให้เธอพลาดโดนยิงที่จุดสำคัญทำให้หมดเรี่ยวแรงที่จะฝืนทนสู้ต่อ จนสุดท้ายสติก็ดับวูบไป… แต่อยู่ดีๆ หลังจากที่ลืมตาฟื้นขึ้นมารู้ตัวอีกทีเธอก็มาโผล่ที่ไหนไม่รู้!
หลังผ่านเหตุการณ์สั่นคลอนชะตาทั้งหลายที่ปราสาทอู่หวัง และผ่านช่วงเวลาพักรักษาตัวอยู่ในจวนใหญ่ของโจวจางเหว่ย ในที่สุดนางก็สามารถฟื้นตัวคืนกำลังได้เกือบเต็มร้อย พลังลี้ลับจากเลือดมังกรในกายไม่ปรากฏอาการร้อนผ่าวอีกแล้ว เธอสัมผัสได้ว่าบัดนี้ตนไม่ต้องแบกรับภาระอันหนักอึ้งเช่นเดิมอีกต่อไปในเช้าวันแดดจัดที่มีเมฆลอยเรียงกันประปราย โจวจางเหว่ยได้จัดเตรียมรถม้าอย่างเรียบง่าย พาเมิ่งฮวาออกเดินทางกลับหมู่บ้านซานซี อันเป็นดินแดนเล็กๆที่เธอเคยใช้ชีวิตเรียบง่ายร่วมกับ ท่านลุงลี่คุน และท่านป้าลี่จูเสมอมาเมิ่งฮวามองเห็นทิวเขาคุ้นตาแต่ไกล ยิ่งใกล้ซานซีเท่าไรเธอยิ่งรู้สึกอบอุ่นในหัวใจ นึกถึงวันที่ยังใช้ชีวิตแบบคนธรรมดา ไม่ต้องพัวพันกับเลือดมังกรหรือการเมืองใดๆ เมื่อถึงทางเข้าหมู่บ้านเธอเห็นรอยยิ้มประดับอยู่บนใบหน้าของโจวจางเหว่ย และสัมผัสได้ถึงสายลมเย็นๆที่พัดมาเหมือนยินดีต้อนรับการกลับมาของเธอเมื่อรถม้าวิ่งเข้าเขตบ้านลุงลี่คุน ท่านป้าลี่จูก็ปราดออกมาต้อนรับทันทีด้วยรอยยิ้มที่แสดงถึงความห่วงใย“อาเมิ่ง! เจ้าไม่เป็นอะไรแล้วใช่ไหม?” ท่านป้าลี่จูรีบเข้ามาจับมือเมิ่งฮวา ตรวจดูกันตั้งแต่หัวจรดเท้าราวกับหล
เสียงก้องสะท้อนในห้องมังกรใหญ่ยังคงโหมกระพือ เสาหินรอบข้างสั่นไหวราวกับจะถล่มลงทุกเมื่อ อานุภาพมหาศาลจากแกนมังกรแผ่กระจายเป็นวงกว้าง ทำให้อากาศสั่นระริกจนทุกคนที่อยู่ในห้องรู้สึกหายใจลำบากเมิ่งฮวายืนอยู่ตรงกลางวงแสงสีทองที่ปะทุจากจุดศูนย์กลางของแท่นบูชา เหงื่อและเลือดไหลอาบบนใบหน้าที่เธอไม่อาจรับรู้ถึงความเจ็บปวดได้อีก ในจิตใจเธอมีเสียงสองกระแสคอยก้องสลับไปมา‘หลอมรวม… เพื่อเป็นผู้ครองพลัง! หรือทำลาย… เพื่อยุติความวุ่นวาย!’เบื้องหน้าเธอคือรูปสลักมังกรที่ดูเหมือนมีชีวิต แผ่นโลหะหนาทึบบนอกรูปสลักเริ่มแตกออกเป็นเสี่ยงๆเผยให้เห็นแกนมังกรคล้ายลูกแก้วสีทองสะท้อนแสงในมือเมิ่งฮวา อำนาจโบราณจากยุคสมัยราชวงศ์เก่ากำลังตื่นขึ้นพร้อมแรงกดดันอันเกรี้ยวกราดขณะที่คลื่นพลังปกคลุมห้องมังกรอย่างหนักหน่วง เหล่ามือสังหารที่ยังมีสติอยู่ก็ต้องคุกเข่าหรือหมอบกับพื้น องครักษ์ของโจวจางเหว่ยที่ยังยืนก็แทบจะทรงตัวไม่อยู่ บางคนถูกแรงอัดดีดกระเด็นไปยังซอกกำแพงโจวจางเหว่ยตะเกียกตะกายลุกขึ้น มือกำกระบี่ที่สั่นระริก พยายามฝ่าคลื่นพลังเข้ามาหาเมิ่งฮวา“ฮวาเออร์!” เขาเรียกสุดเสียง แต่ถูกแรงอัดบีบจนขยับได้ยากเต็มที
แสงสีทองแห่งแกนมังกรที่ซ่อนอยู่ภายในร่างโลหะของมังกรส่องสว่างออกมาจากกลางแท่นบูชาอย่างน่าพิศวง บรรยากาศในห้องใต้ดินอันกว้างใหญ่ชวนให้รู้สึกถึงความเก่าแก่และพลังลี้ลับที่สั่งสมมานับศตวรรษเมิ่งฮวายืนนิ่งหัวใจเต้นระรัวเมื่อตระหนักว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้าคือ‘หัวใจ’ของอู่หวังที่แท้จริง ต้นกำเนิดแห่งอำนาจซึ่งเหล่ากบฏกำลังตามหามาโดยตลอดขณะที่เมิ่งฮวากำลังไล่สายตาสำรวจรูปสลักมังกรขนาดใหญ่ที่ดูเหมือนจะมีชิ้นส่วนโลหะพิเศษครอบอยู่เป็นเกล็ด การเต้นของเลือดในร่างกายเธอก็เร่งจังหวะไม่หยุดราวกับสายเลือดตอบสนองต่อบางสิ่งที่เปล่งพลังงานอยู่เบื้องหน้า“ฮวาเออร์…” โจวจางเหว่ยเรียกเธอเสียงเบา มือกำกระบี่ข้างกายแน่น เขามองสถานการณ์ด้วยความระแวดระวังเพราะอาจมีศัตรูโผล่มาได้ทุกเมื่อ “เจ้ารู้สึกไหมว่าพลังนี้กำลังเรียกหาเจ้า?”เมิ่งฮวาพยักหน้าเล็กน้อยสีหน้าสับสนแต่ก็เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น นางไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่ก้าวเข้าใกล้แท่นบูชามากขึ้นทีละนิดโดยมีโจวจางเหว่ยตามมาคุ้มกันไม่ห่างบริเวณโดยรอบแท่นบูชามีร่องรอยภาพสลักเก่าแก่บนกำแพงหินและพื้น บ้างเป็นรูปมนุษย์แต่งกายหรูหรายืนล้อมมังกร บ้างเป็นรูปผู้คนคุกเข่าบูชา
การต่อสู้ในโถงมังกรยังคงดุเดือด ดาบกระทบกันเสียงดังสนั่น เสียงเหล็กเสียดสีกันดังไปทั่วทุกมุมโถง บางครั้งสายตาของเมิ่งฮวาก็เหลือบไปเห็นบันไดลับที่เปิดลงไปยังส่วนลึกของปราสาท อาการบาดเจ็บจากการต่อสู้รุนแรงทำให้ความคิดของเธอพร่าเบลอ แต่เธอรู้ดีว่าถ้าไม่รีบตัดสินใจตอนนี้ สิ่งที่เกิดขึ้นจะทำให้พวกเขาพลาดโอกาสสำคัญไปท่ามกลางการต่อสู้ที่รุนแรงนักฆ่าหลายคนเริ่มแยกตัวออกไป โดยมีท่าทางเหมือนจะเริ่มมีกลยุทธ์บางอย่าง การโจมตีของพวกมันแม่นยำและรวดเร็ว หลายครั้งที่เมิ่งฮวากับโจวจางเหว่ยต้องใช้กลยุทธ์หลบหลีกและโจมตีสวนกลับ หากพวกเขายังไม่สามารถหยุดยั้งพวกมันได้ กลุ่มของพวกเขาจะต้องถูกต้อนให้มุมในไม่ช้า“พวกมันกำลังพยายามล่อเราไปที่มุม!” เมิ่งฮวาตะโกนเตือน โจวจางเหว่ยหันไปมองเธอด้วยความเป็นห่วงแต่เขาก็ไม่มีเวลาพูดอะไร เพราะมือสังหารอีกคนพุ่งมาที่เขา โจวจางเหว่ยต้องหลบการโจมตีและสวนกลับด้วยกระบี่ในมือ“ข้าจะไม่ปล่อยให้พวกเจ้าหลบหนีไปได้แน่!” เขาตะโกนสั่งองครักษ์ที่ยืนข้างๆ พลางฟันกระบี่ของตนอย่างแม่นยำเสียงของดาบกระทบกันดังตึงตังจนหลายคนสะดุ้ง แต่ท่ามกลางความยุ่งเหยิงนั้น เมิ่งฮวามองเห็นช่องว่างระห
ความเงียบงันที่ปกคลุมอุโมงค์หินถูกแทนที่ด้วยเสียง ครืด… ครืด… ที่ดังสะท้อนก้องจนเสียดหู เมิ่งฮวาและโจวจางเหว่ย ยืนประจันหน้ากับเงาดำขนาดใหญ่ที่ขวางอยู่ตรงส่วนปลายทางเดิน โดยมีองครักษ์อีกสองนายจับอาวุธเตรียมพร้อมในท่าทีตื่นตัวพอแสงคบไฟสาดส่องไปใกล้ขึ้นเรื่อยๆก็ปรากฏให้เห็นเงาร่างเหมือน “รูปสลักมังกร” ขนาดใหญ่หินแกะสลักที่ลำตัวยาวเลื้อยไปตามผนัง มีส่วนหัวโผล่พ้นขึ้นจากพื้นหินชนิดที่เห็นฟันแหลมคมรางๆ ดวงตาของมันเป็นอัญมณีสีเขียวเข้มสะท้อนแสงไฟพราวระยับ จนดูราวกับมันกำลังจ้องมองพวกเขาอยู่จริงๆเมิ่งฮวารู้สึกถึงเลือดในกายสูบฉีดเร็วขึ้น สัญชาตญาณบางอย่างร้องเตือนว่าสิ่งนี้มิใช่เพียงรูปสลักธรรมดา เหมือนมีพลังลี้ลับแผ่ออกมาจากตัวมัน“นายท่าน… นี่มัน… เคลื่อนไหวได้หรือขอรับ?” องครักษ์คนหนึ่งถามเสียงเบาหวิว มือกำกระบี่ไว้จนข้อขาวโจวจางเหว่ยไม่ตอบ เขาก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวโดยที่ยังไม่ลดกระบี่ เสียงหินเสียดสีกันดังครืดอีกครั้ง ขณะเดียวกันรูปสลักมังกรก็ขยับคอไปด้านข้างช้าๆก่อให้เกิดความรู้สึกขนลุกพิลึก“รูปสลักนี้มีกลไกด้านใน… หรืออาจเป็นกับดักที่ใช้แรงคนหมุน?” เขาพึมพำ แต่ความสงสัยกลับเร้าใจขึ
ท่ามกลางกลิ่นอับชื้นและความเยียบเย็นของห้องหิน ขบวนของเมิ่งฮวาและโจวจางเหว่ยตัดสินใจหยุดพักชั่วคราวเพื่อฟื้นแรงและประเมินสถานการณ์ โดยมีองครักษ์สองนายผลัดกันออกไปยืนเฝ้าที่ปากอุโมงค์เพื่อป้องกันมือสังหารศัตรูที่อาจกลับมาได้ทุกเมื่อเมิ่งฮวานั่งพิงกำแพงที่ขรุขระ หายใจผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อยหลังจากผ่านการต่อสู้อันบีบคั้น เหลือบมองสมาชิกในขบวนที่ได้รับบาดเจ็บก็กำลังนั่งพักผ่อนเช่นกัน บางคนก็หลับตาปลดปล่อยความตรึงเครียดโดยมีอาวุธวางข้างตัวไม่ห่าง“ทุกคนเหนื่อยกันมาก…” โจวจางเหว่ยเอ่ยเสียงเบา ดวงตาเข้มทอแววห่วงใย “แต่เรายังต้องก้าวต่อไป หากพ้นคืนนี้แล้วเดินไปอีกไม่ไกลก็อาจถึงใจกลางอู่หวัง”เมิ่งฮวาพยักหน้ารับ เธอเองก็รับรู้ถึงแรงดึงดูดบางอย่างที่ลึกลงไปในภูเขานี้ คล้ายกับว่ามันรอให้เธอมาค้นพบมานานแสนนาน“นายท่าน!” องครักษ์คนหนึ่งที่เดินตรวจลึกเข้าไปในอุโมงค์ร้องเรียกเบาๆ สะท้อนเสียงมาไกล ราวกับค้นพบอะไรบางอย่างโจวจางเหว่ยและเมิ่งฮวาลุกขึ้นทันที นำองครักษ์บางส่วนถือคบไฟตามเข้าไปยังโพรงแคบภายในห้องต่อไปในโพรงนั้น… พื้นหินเรียบแต่ผนังสองข้างกลับคดเคี้ยวด้วยลวดลายสลักเป็นรูปคนและสัตว์ในท่าทางแป
댓글