เมิ่งฮวาชาตินี้ข้าจะมีความสุขที่สุด

เมิ่งฮวาชาตินี้ข้าจะมีความสุขที่สุด

last update최신 업데이트 : 2025-06-09
언어: Thai
goodnovel12goodnovel
10
7 평가. 7 리뷰
63챕터
1.5K조회수
읽기
서재에 추가

공유:  

보고서
개요
목록
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.

นักฆ่าสาวอย่างเธอที่กำลังต่อสู้กับการตามล่าขององค์กร ทว่ารู้ตัวอีกทีก็มาโผล่ที่ไหนไม่รู้

더 보기

1화

บทที่1

เมิ่งฮวา หญิงสาวอายุ 29 ปี ที่มีอาชีพเป็นนักฆ่าสาว แต่เบื้องหน้าต้องแสร้งทำเป็นลูกสาวที่แสนดีเรียบร้อย เธอต้องเรียนรู้ทุกๆอย่างอยู่เสมอ เพื่อสร้างภาพไม่ว่าจะเป็นแพทย์การรักษา เรียนรู้ภาษาต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องภาษา ฝึกพูดฝึกอ่านฝึกเขียนจนออกมาดี ดนตรี ศิลปะ ศาสตร์ต่างๆ ใครๆ ต่างก็มองว่าเธอนั้นเพรียบพร้อม มีชีวิตที่สุขสบาย มีเงินทองมากมายให้ใช้ แต่นั่นมันก็เป็นแค่ภาพเบื้องหน้าทั้งนั้น ความจริงข้างในใจของเธอนั้นใครจะรู้บ้างว่าเธอนั้นต้องทุกข์ทรมานกับการใช้ชีวิตแบบนี้เพียงใด

ในทุกๆ วันเมิ่งฮวาจะต้องฝึกฝนเรียนรู้งานต่างๆ เช่น ขี่ม้า ยิงธนู ดาบ กระบี่ มีดสั้นมีดพกต่างๆ ยิงปืน เรียนมวย ยูโด เทควันโด้ การต่อสู้แบบผสมผสาน เรียนวาดรูป เรียนร้องเพลง เรียนการแสดง เรียนกริยามารยาท เรียนดนตรีไม่ว่าจะเป็นไทย สากลต่างๆ แต่นั่นมันก็แค่เบื้องหน้า ส่วนเบื้องหลังของเธอนั้นนอกจากฝึกแล้วเธอยังมีอาชีพนักฆ่าให้กับองค์กรอีกด้วย ที่เธอต้องเรียนรู้ทุกอย่างมากมายขนาดนี้ก็เพื่อที่บางสถาณการณ์เธอนั้นจะต้องปลอมตัวเข้าไปทำภารกิจต่างๆ และเพื่อความแนบเนียน และไม่ให้ใครจับได้เธอจึงต้องลงมือเรียนทุกอย่างจริงๆ ส่วนชีวิตที่ผ่านมาหลายสิบปีของเธอนั้นไม่เคยง่ายเลยสักวัน เธอต้องพยายามอย่างมากกว่าจะมาถึงวันนี้

ในทุกๆ อาทิตย์เธอจะมีวันหยุดพักแค่สองครั้งต่อหนึ่งอาทิตย์เท่านั้น เธอนั้นเหนื่อยล้าจนอยากจะพักจึงคิดว่าอีก2วันจะทำเรื่องขอลาออกมาใช้ชีวิตแบบคนปกติบ้าง แต่วันหยุดนี้กลับแปลกไปเมื่ออยู่ดีๆ ก็มีข้อความแปลกๆ ขึ้นมาตรงหน้าเธอว่า [48:59:56 โปรดเตรียมตัวเพื่อทำการเคลื่อนย้าย ขอให้โฮสเตรียมของปัจจัย4หรือของที่โฮสต้องการนำไปใส่เข้าไปในมิติที่ระบบได้ให้ไปได้เลย ซึ่งมิติที่ระบบได้ให้นั้นจะคงสภาพ เมื่อนำเข้าไปเก็บไว้ในมิติแล้วจะนำออกมาใช้ได้ไม่จำกัด ยกเว้นสัตว์มีชีวิตที่นำเข้าไปเท่าไหร่ก็จะออกมาได้เท่านั้น เมื่อเคลื่อนย้ายไปต่างมิติแล้วโฮสจะสามารถเข้ามิติได้ซึ่งในมิติจะมีบ่อน้ำวารีสวรรค์ พร้อมกับบ้านที่โฮสสามารถใช้เน็ตค้นหาข้อมูล หรือใช้ไฟฟ้าได้ แล้วก็สวนผลไม้แอปเปิ้ล ส้ม ลูกท้อ แตงโม องุ่น ผลไม้ตระกูลเบอร์รี่ สมุนไพรต่างๆ ตั้งแต่หาง่ายไปถึงยากเพื่อเป็นของขวัญให้แก่โฮสด้วย แต่ถ้าโฮสต้องการนำเงินติดตัวไปด้วยระบบขอแนะนำให้โฮสซื้อของที่ต้องการให้ครบเมื่อเงินเหลือโฮสสามารถแลกเปลี่ยนเงินให้กับระบบได้] ทำให้เธองุนงงเป็นอย่างมากแต่จะให้ทำอย่างไรได้เนื่องจากเธอเคยอ่านนิยายทะลุมิติมาหลายๆ เรื่องการทะลุมิตินั้นลำบากมากๆ ถ้าหากเธอต้องไปจริงๆ โดยไม่เตรียมตัวอะไรเลยจะต้องลำบากมากแน่ๆ เมื่อคิดได้ดังนั้นจึงเตรียมตัวเพื่อไปห้างสรรพสินค้า และตลาดที่ขายพวกสินค้าปลีก/ส่งออกพวกของต่างๆ ที่มีของมากมายครบครันแถมยังราคาถูกอีกด้วย คิดได้ดังนั้นก็รีบเตรียมตัวออกจากบ้านทันที

***

ห้างสรรพสินค้า

เธอเดินเข้ามาในห้างไปยังจุดบริการเธอเข้าไปสอบถามกับเจ้าหน้าที่ทันที

“ สวัสดีค่ะ พอดีฉันต้องการซื้อของใช้จำนวนมาก สามารถติดต่อได้เลยไหมคะ “

“ ได้ค่ะ เดี๋ยวคุณลูกค้ารอสักครู่นะคะ ฉันจะแจ้งหัวหน้าฝ่ายจัดซื้อให้ค่ะ “

“ ได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ “

ผ่านไปไม่นานก็มีหัวหน้าฝ่ายจัดซื้อเดินเข้ามาหาเธอ ชื่อว่าวิรุจ

“ สวัสดีครับ คุณลูกค้าต้องการอะไรบ้างครับ “

“ ฉันต้องการข้าวทุกชนิดค่ะ ชนิดละ 20 กระสอบ มาม่าทุกรส 20 ลัง พวกเส้นเล็ก เส้นต่างๆ 20 ลัง เครื่องปรุงทุกชนิด 20 ลัง ผ้าอนามัยทุกแบบ 20 ลัง ผมซักฟอกทุกยี่ห้อ น้ำยาปรับผ้านุ่มทุกกลิ่น สบู่ทุกกลิ่น แป้งทาหน้าทาหัว แป้งเย็นอย่างละ 20 กล่อง เครื่องครัว เครื่องสุขภัณฑ์จำนวนปานกลางไม่มากไม่น้อยเกินไปค่ะ น้ำมันต่างๆ 20 ลัง พวกแป้งทำอาหารต่างๆ 20 ลังเหมือนกันค่ะ ที่นอนหมอนผ้าห่มผ้าปูปอกหมอน ท็อปเปอร์ทุกขนาด 20ชุดค่ะขอสีเรียบๆ น้ำเปล่า น้ำอัดลม น้ำหวาน น้ำวิตามิน เกลือแร่ กะทิอะไรต่างๆ อย่างละ 20 ลังค่ะ ไข่ไก่ ไข่เป็ด ปลาทุกชนิด เนื้อหมู เนื้อไก่ เนื้อสัตว์ต่างๆ ขอทุกส่วนเลยนะคะแยกเป็นถุงๆ แจ้งด้วยว่าอะไรเป็นอะไร ขอซีฟู้ดทุกชนิดที่มีด้วย อย่างละ 20 โลเหมือนกันค่ะ ผัก ผลไม้ทุกชนิดที่มีเลยค่ะขอทั้งแห้งและสดอย่างละ20 อุปกรณ์การเรียนต่างๆ ขอตั้งแต่ถูกถึงแพงเลยนะคะ แล้วถ้าคุณวิรุจเห็นว่าขาดเหลืออะไรสามารถเพิ่มให้ฉันได้เลยนะคะ “

“ ได้ครับคุณเมิ่งฮวา ยังไงพรุ่งนี้ผมจะเอาของไปส่งให้นะครับ “

“ ได้ค่ะ งั้นฉันขอตัวไปเดินซื้อของเพิ่มก่อนนะคะ “

“ ได้ครับ เชิญคุณเมิ่งฮวาตามสบายเลยครับ “

หลังจากนั้นเธอก็เข็นรถเข็นเดินเลือกซื้อขนมกรุบกรอบต่างๆ ผงชาชงต่างๆ ผงกาแฟ โอวันติน เครื่องใช้ของทำขนมอีกมากมาย ของเล็กเด็ก นมรสต่างๆ ขนมครัวซอง ขนมเค้ก ขนมปังต่างๆ แยมทุกรส ผ้าอ้อม ผ้าอนามัย ของใช้เด็กเล็กขวดนมเอยอะไรเอย อาหารหมาแมวที่อาบน้ำหรือขนมหมาแมวเธอก็ซื้อเผื่อไว้ด้วย เรียกได้ว่าเธอเข้าทุกโซนของห้าง กวาดทุกอย่างที่เธอเห็น เข้าร้านทอง ร้านเพชรพลอยกวาดทุกอย่างในร้านจนหมดมาเก็บไว้เผื่อจำเป็น เมื่อหมดแล้วจึงชำระเงินเพื่อจะออกไปซื้อของที่ตลาดเพิ่มอีกด้วย

***

ตลาดขายปลีก/ส่ง

เธอเดินเข้าร้านขายเมล็ดก่อนเลยเธอตัดสินใจซื้อเมล็ดผลไม้ พืชผักสวนครัวทุกชนิดที่มีในร้านเลย ซื้ออุปกรณ์ทำไร่ไปทั้งหมดอีกด้วย พอซื้อเสร็จก็ออกจากร้านไปซื้อซาลาเปา ขนมจีบ โจ๊กใส้ต่างๆ อีก500ชุด เธอซื้อเสื้อในกางเกงในเสื้อผ้าต่างๆ ไปอีกมากมายสั่งให้ไปส่งที่รถพอทุกคนไปเธอก็เก็บเข้ามิติ เก็บเสร็จจึงเดินข้ามไปร้านขายยา เธอเหมาทุกอย่างที่มีในร้านขายยาโดยบอกว่าไปบริจาคให้ไปส่งที่รถเก็บเข้ามิติ พอเสร็จเธอจึงขับรถไปร้านชาร้านสมุนไพรที่เธอชอบไปพอถึงเธอก็สั่งซื้อสมุนไพรแห้งทุกชนิดมาแล้วก็ซื้อชาทุกชนิดมาอีกด้วย เมื่อซื้อเสร็จก็ไปร้านขายสัตว์ จึงซื้อม้านิลโลหิตตัวผู้ตัวเมียมาเก็บไว้6 ตัว หมู6ตัว ไก่6ตัว เป็ด6ตัว วัวนม6ตัว วัวธรรมดา6ตัว หมาพิทบลู 4ตัว ลูกแมว2ตัว ปลาเลี้ยงทุกชนิดชนิดละ12 ตัว เมื่อซื้อทุกอย่างครบแล้วก็ให้ที่อยู่ให้เขาไปส่งที่บ้านของเธอ

แล้วฉันก็ใช้เส้นสายต่างๆ ซื้อปืนรุ่นต่างๆ มาอีกหลายกระบอก อีกทั้งสั่งทำกระบี่ มีดพก ธนู ดาบหลายๆ แบบอีกกว่า20 อัน แล้วก็อุปกรณ์การแพทย์ต่างๆ ทั้งแผนไทย และแผนโบราณมาอีกเรียกว่าซื้อทุกอย่างที่จำเป็นต้องใช้หรือที่โรงพยาบาลมีเลยก็ว่าได้

เมื่อกลับถึงบ้านเธอก็นำเงินที่เหลือในธนาคารแลกเปลี่ยนให้กับระบบทันที…

[โฮสต้องการแลกเปลี่ยนเงินจำนวน 694,000 บาทให้กับระบบเลยใช่หรือไม่?]

“ ใช่ “

นี่ก็ผ่านไป2วันแล้วตั้งแต่ที่เธอไปซื้อของเธอนำของเข้ามิติจนครบแล้ว และวันนี้ก็เป็นวันที่เธอจะไปทำเรื่องลาออก และตอนนี้เธอกำลังขับรถไปทำเรื่องลาออกกับหัวหน้าองค์กรซึ่งเบื้องหน้าก็คือพ่อที่ทุกคนรู้จักกันนั้นแหละ

“ หัวหน้าคะ ฉันมีเรื่องสำคัญที่อยากจะคุยด้วยค่ะ “

“ อืม ว่ามาสิ “

“ คือว่า ฉันอยากจะขอลาออกจากองค์กรค่ะฉันอยากจะไปอยู่ชนบทค่ะ “

“ ฉันจะให้เธอลาออก แต่เธอต้องทำภารกิจสุดท้ายให้สำเร็จ “

“ ได้ค่ะ “

“ นี่คือภารกิจที่เธอต้องทำ “ หัวหน้าพูดจบก็เลื่อนซองเอกสารสีน้ำตาลมาตรงหน้าเธอ

“ ค่ะ งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ “ เธอก็ออกจากห้องมาทันที

ทางด้านในห้อง

“ วันที่เธอทำภารกิจก็จัดการเธอได้เลย “ พูดออกมาด้วยท่าทีเฉยเมยพร้อมกับขยับกรอบแว่นที่สันจมูก

“ ได้ครับหัวหน้า “

หลังจากวันที่ได้รับภารกิจ จนถึงวันที่ต้องทำภารกิจจริงๆ ตอนนี้เมิ่งฮวากำลังถือปืนพร้อมกับกำลังทำภารกิจอยู่ แต่อยู่ดีๆ เธอก็โดนไล่ล่าทำให้ต้องต่อสู้แต่เนื่องจากฝั่งนั้นคนเยอะทำให้เธอพลาดโดนยิงที่จุดสำคัญทำให้หมดเรี่ยวแรงที่จะฝืนทนสู้ต่อ จนสุดท้ายสติก็ดับวูบไป… แต่อยู่ดีๆ หลังจากที่ลืมตาฟื้นขึ้นมารู้ตัวอีกทีเธอก็มาโผล่ที่ไหนไม่รู้!

펼치기
다음 화 보기
다운로드

최신 챕터

더보기

댓글

user avatar
Zxcvbnmm
สนุกค่ะเนื้อหาสนุกเพลิดเพลินดีงามค่ะ
2025-06-09 22:13:39
0
user avatar
เทพประจักษ์ นาสมฝั
รอเมิ่งฮวาจ้าไรท์คนสวย
2025-06-08 10:37:19
0
user avatar
Zxcvbnmm
รออัพเดทค่ะ
2025-06-08 00:29:54
0
user avatar
Zxcvbnmm
สนุกค่ะชอบมากๆๆ
2025-06-08 00:29:32
0
default avatar
Pinnolongerbe Ok
สนุกมากกๆๆเลยค่ะรอต่อค้ะ
2025-06-08 00:27:41
0
default avatar
Pinnolongerbe Ok
นิยายน่าอ่านทุกเรื่องเลย
2025-06-07 18:36:44
0
default avatar
Pinnolongerbe Ok
ทำไมมีตอนน้อยจัง
2025-06-07 18:36:14
0
63 챕터
บทที่1
เมิ่งฮวา หญิงสาวอายุ 29 ปี ที่มีอาชีพเป็นนักฆ่าสาว แต่เบื้องหน้าต้องแสร้งทำเป็นลูกสาวที่แสนดีเรียบร้อย เธอต้องเรียนรู้ทุกๆอย่างอยู่เสมอ เพื่อสร้างภาพไม่ว่าจะเป็นแพทย์การรักษา เรียนรู้ภาษาต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องภาษา ฝึกพูดฝึกอ่านฝึกเขียนจนออกมาดี ดนตรี ศิลปะ ศาสตร์ต่างๆ ใครๆ ต่างก็มองว่าเธอนั้นเพรียบพร้อม มีชีวิตที่สุขสบาย มีเงินทองมากมายให้ใช้ แต่นั่นมันก็เป็นแค่ภาพเบื้องหน้าทั้งนั้น ความจริงข้างในใจของเธอนั้นใครจะรู้บ้างว่าเธอนั้นต้องทุกข์ทรมานกับการใช้ชีวิตแบบนี้เพียงใดในทุกๆ วันเมิ่งฮวาจะต้องฝึกฝนเรียนรู้งานต่างๆ เช่น ขี่ม้า ยิงธนู ดาบ กระบี่ มีดสั้นมีดพกต่างๆ ยิงปืน เรียนมวย ยูโด เทควันโด้ การต่อสู้แบบผสมผสาน เรียนวาดรูป เรียนร้องเพลง เรียนการแสดง เรียนกริยามารยาท เรียนดนตรีไม่ว่าจะเป็นไทย สากลต่างๆ แต่นั่นมันก็แค่เบื้องหน้า ส่วนเบื้องหลังของเธอนั้นนอกจากฝึกแล้วเธอยังมีอาชีพนักฆ่าให้กับองค์กรอีกด้วย ที่เธอต้องเรียนรู้ทุกอย่างมากมายขนาดนี้ก็เพื่อที่บางสถาณการณ์เธอนั้นจะต้องปลอมตัวเข้าไปทำภารกิจต่างๆ และเพื่อความแนบเนียน และไม่ให้ใครจับได้เธอจึงต้องลงมือเรียนทุกอย่างจริงๆ ส่วนชีวิ
last update최신 업데이트 : 2025-06-03
더 보기
บทที่2
หลังจากที่รู้ตัวว่าได้โผล่มาที่ไหนไม่รู้ อยู่ดีๆ ก็มีเสียงดังขึ้นมาในหัวทำเธอตกใจหัวใจจะวาย!" ระบบได้ทำการย้ายมิติสำเร็จ โปรดยืนยันตัวตน "" ระบบได้ทำการย้ายมิติสำเร็จ โปรดยืนยันตัวตน "" ระบบได้ทำการย้ายมิติสำเร็จ โปรดยืนยันตัวตน "ลงชื่อ จูเมิ่งฮวายืนยันตัวตนสำเร็จ[ยินดีด้วยขอรับ ตอนนี้โฮสได้ยืนยันตัวตนสำเร็จแล้วสามารถเข้าไปในห้วงมิติจิตได้เลยขอรับ]แม้ว่าเธอจะตกใจมากแต่เธอก็ต้องทำใจและทำความเข้าใจกับระบบเนื่องจากเธออ่านนิยายมาเยอะ อีกอย่างมาแบบนี้ก็ดีเธอจะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ของเธอให้มีความสุขที่สุด" ที่นี่ที่ไหน "[ที่นี่คือแคว้นฉิน เมืองเสียนหยาง และตอนนี้ที่โฮสอยู่คือป่าอสูร ของหมู่บ้านซานซีขอรับ]" โอ้ นี่ไม่ใช่ว่าฉันทะลุมายุคจีนโบราณหรอกนะ "[จะเรียกว่าแบบนั้นก็ได้ขอรับ แต่ระบบขอแนะนำว่าให้โฮสใช้คำพูดของคนยุคนี้ให้ถูกด้วยขอรับไม่อย่างนั้นอาจจะเกิดปัญหาได้]" อืม ว่าแต่ระบบเจ้ามีชื่อหรือเปล่า? "[ไม่มีขอรับ]" งั้นข้าจะตั้งให้เจ้าเองแล้วกัน อืม… เสี่ยวเปา แล้วกัน "[ขอบคุณขอรับ เสี่ยวเปาชอบมาก]เธอก็พยักหน้าตอบกลับไป แล้วจึงเข้ามิติทันที เมื่อได้เข้ามาในมิติแล้วเธอก็ตะลึงกั
last update최신 업데이트 : 2025-06-03
더 보기
บทที่3
บ้านตระกูลลี่“ มากันแล้วรึ “ ท่านลุงลี่เอ่ยถามทันทีที่เห็นทั้งสองคนเดินมาถึง“ ก็ใช่น่ะสิตาแก่ แล้วนี่เจ้าจะออกไปไหน “ ท่านป้าเอ่ยถามท่านลุงอย่างสงสัยเมื่อเห็นท่านลุงหิ้วตะกร้าสะภายใส่หลังทำท่าเหมือนเตรียมจะออกไปไหน“ ข้าก็กำลังจะออกไปล่าสัตว์น่ะสิ “ในขณะที่ท่านลุงท่านป้าคุยกันเธอก็กวาดสายตาสำรวจภายนอกของบ้านอยู่ บ้านดินธรรมดาจะว่าเก่าก็เก่าแต่ก็ไม่ถือว่าเก่ามาก ส่วนความสะอาดนางก็ถือว่ามีความสะอาด และเป็นระเบียบมาก เธอกวาดสายตาสำรวจไปเรื่อยๆ จนกระทั่งท่านลุงกับท่านป้าคุยกันเสร็จ“ เจ้าก็พานังหนูเมิ่งเข้าบ้านไปก่อนเถอะ “ ท่านลุงรีบเอ่ยบอกท่านป้า“ ได้ๆ ป่ะนางหนูเมิ่งเราเข้าบ้านกันเถอะ”หลังจากพูดจบท่านป้าลี่ก็เดินพาเธอเข้ามาในบ้านของท่านทันที“ บ้านนี้มี2ห้องนอน ป้ากับตาแก่นอนห้องนี้ ส่วนเจ้านอนห้องนี้ก็แล้วกัน ส่วนนี่จะเป็นห้องครัว ห้องโถง ห้องเก็บเสบียงจะอยู่ด้านหลังบ้าน ตอนนี้เจ้าก็นำของเข้าห้องไปเก็บไปพักผ่อนก่อนเถิด ““ เจ้าค่ะท่านป้า “ จูเมิ่งฮวาเอ่ยจบเธอก็เดินเข้าห้อง ห้องที่เธอนอนนั้นไม่เล็กไม่ใหญ่มาก มีขนาดปานกลาง มีเตียงเตาเธอจึงนำที่นอนท็อปเปอร์ออกมาปูทับที่นอนเก่าที่ปูไว้อ
last update최신 업데이트 : 2025-06-03
더 보기
บทที่4
หลังจากผ่านมาได้ประมาณ 1 สัปดาห์ ตอนนี้เรื่องอะไรต่างๆ ท่านหัวหน้าหมู่บ้านก็ดำเนินการให้นางจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว ไม่ว่าจะเป็นการหาช่างหาคนงานมาสร้างบ้านนางก็หาได้แล้ว ซึ่งตอนนี้นางก็กำลังยืนดูคนงานทำการก่อสร้างบ้านให้นางอยู่ นางสร้างบ้านแบบขนาดปานกลางเพราะอยู่เพียงคนเดียว ซึ่งแบบบ้านที่นางได้นั้นก็ได้มาจากเสี่ยวเปาคนดีคนเดิมของนางนั้นเองและในทุกๆ วันเมิ่งฮวาจะต้องแวะมาดูคนงานสร้างบ้าน คอยทำนู้นทำนี่มาแจกคนงาน อย่างเช่นวันนี้นางก็ทำนำมาแจกคนงานให้ดื่มคลายร้อนกันเสียหน่อย จะได้มีแรงสร้างบ้านให้นางเสร็จไวๆ ยิ่งนางเอาใจใส่ มีน้ำใจกับพวกคนงานเท่าไหร่พวกเขาก็ยิ่งอยากตอบแทน แต่ละคนเลยตั้งใจที่จะทำบ้านของนางออกมาให้ดูดีที่สุดหลังจากที่นางคอยดูคนงานสร้างบ้านแล้ว เมิ่งฮวายังขึ้นเขาไปทำกับดักล่าสัตว์บนเขาอีกด้วย ซึ่งนางก็ได้สัตว์กลับบ้านเป็นประจำทุกวัน ทุกวันนี้ชาวบ้านหลายๆ คนก็ต่างอิจฉาท่านลุงกับท่านป้าจนแทบจะกระอักเลือดเพราะนอกจากจะรับนางที่เป็นคนแปลกหน้าที่ดูเหมือนจะเป็นคนหนูร่ำรวยแล้วยังไม่พอ นางยังขึ้นเขาล่าสัตว์เก่งเสียด้วย เก่งกว่าตาแก่ที่บ้านพวกนางเสียอีก ต่างคนก็ต่างคิดกันว่าวันนี้คนที
last update최신 업데이트 : 2025-06-07
더 보기
บทที่5
เมื่อเห็นท่านลุงเข็นรถเข็นออกไปจนลับสายตาแล้ว ท่านป้าก็รีบก้มเก็บตะหลิวที่ตกพื้นแล้วกลับเข้าครัวเพื่อไปทำอาหาร เนื่องจากวันไหนที่ท่านป้าเห็นเมิ่งฮวายุ่งๆ นางก็จะเป็นคนอาสาทำอาหารแทนนางเองยามโหย่ว (17:00-18:59 น.) เมิ่งฮวาที่นั่งปักผ้ากับท่านป้ารอท่านลุงอยู่ในห้องโถง เมื่อได้ยินเสียงประตูท่านป้าก็รีบกระวีกระวาดวางผ้าที่ปักอยู่ลงข้างตัวแล้วลุกขึ้นเดินไปหาท่านลุง จนเมิ่งฮวาอดที่จะเอ่ยขึ้นมาไม่ได้“ท่านป้าทำใจเย็นๆ ก่อนเถิดเจ้าค่ะ” เมื่อได้ยินเมิ่งฮวาพูดท่านป้าก็พยายามยืนสงบสติอารมณ์รอท่านลุงแต่เมื่อเห็นหน้าท่านลุง ท่านป้าก็รีบเอ่ยถาม เหมือนลืมว่าเมื่อครู่ตัวเองพยายามทำใจให้เย็นอยู่ เมิ่งฮวาที่เห็นเช่นนั้นก็อดจะส่ายหัวออกมาอย่างยิ้มๆ ไม่ได้“เป็นอย่างไรบ้างตาแก่ ขายมาได้กี่ตำลึงหรือ”“เจ้าเบาเสียงลงหน่อยเถิดยายแก่ มาๆ มานั่งคุยกันในห้องโถดเถิด” ท่านลุงเอ่ยปราม พร้อมกับเดินนำเข้าไปยังห้องโถงเมื่อเดินมาถึงห้องโถงท่านลุงก็รีบนำถุงเงินออกมาจากอก แล้วเทนำลึงเงินออกมาต่อหน้าทุกคน“นะ… นี่ มากถึงเพียงนี้” เมื่อเห็นกองตำลึงเงินตรงหน้ายายแก่อย่างนางก็แทบจะหัวใจวายตายเสียให้ได้ ตั้งแต่เกิดมานาง
last update최신 업데이트 : 2025-06-07
더 보기
บทที่6
รุ่งเช้าวันถัดมา…เมิ่งฮวาตื่นขึ้นมาแต่เช้าตรู่หลังจากที่ใช้เวลานอนไปถึง10ชั่วโมง วันนี้นางคิดว่าจะทำอาหารเมนูง่ายๆ นั่นก็คือนำโจ๊กจากในมิติออกมาอุ่น แล้วก็นำซาลาไส้หมูสับออกมานึ่ง แต่กระนั้นกลิ่นอาหารก็ยังส่งกลิ่นหอมฟุ้งลอยตามลมไปทั่วบ้าน ส่งผลทำให้คนที่นอนหลับไหลอยู่ในห้องนอนรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา“วันนี้เจ้าทำอะไรแต่เช้าหรืออาเมิ่ง ส่งกลิ่นหอมไปทั่วบ้าน ปลุกยายแก่เช่นข้าให้ลุกจากที่นอนมาเสียได้” ท่านป้าที่ลุกล้างหน้าแปรงฟันเรียบร้อยแล้ว ก็รีบเดินเข้ามาภายในครัวเพื่อถามไถ่เมิ่งฮวา“วันนี้ข้าทำโจ๊กหมูสับธรรมดา กับซาลาเปาไส้เนื้อเจ้าค่ะท่านป้า” เมิ่งฮวากล่าวตอบ“แล้วนี่ตาแก่ไปไหนเสียเล่า ตื่นขึ้นมาข้าก็ไม่เจอเสียแล้ว”“ข้าเห็นท่านลุงไปหาบน้ำมาเติมตั้งแต่ยามเหม่า (05:00-06:59 น.) แล้วเจ้าค่ะท่านป้า ป่านนี้คงใกล้เสร็จแล้วกระมัง” นางกล่าวบอกท่านป้า เพราะตอนที่นางออกมาจากห้องก็เห็นท่านลุงเหมือนกำลังจะออกไปไหนแต่เช้ามืด นางเลยเอ่ยถาม แล้วได้คำตอบว่ากำลังจะไปหาบน้ำมาเติมใส่โอ่ง“ข้านี่แย่จริงๆ เผลอนอนยาว จนพวกเจ้าลุกขึ้นมาทำงานเสียจนเสร็จหมดแล้ว”“ท่านป้าท่านอย่าคิดมากเลยเจ้าค่ะ งานแค่นี้ข้าทำ
last update최신 업데이트 : 2025-06-07
더 보기
บทที่7
หลังจากที่ผ่านมา 1เค่อ [15 นาที] เมิ่งฮวาก็ถอนหายใจออกมาด้วยความสลดใจเพราะตอนนี้นางยังไม่สามารถตกปลาได้เลยสักตัว ต่างจากตอนแรกที่นางมาพร้อมกับความมั่นใจที่เต็มเปี่ยม …นั่งรอไปรอมานางก็คิดได้ว่าภายในมิติของนางนั้นมีน้ำวารีสวรรค์ นางจะลองนำมาหยดดูสักหน่อยมันจะเป็นเหมือนอย่างที่นางเคยอ่านนิยายเจอมาหรือไม่…พอหยดน้ำวารีสวรรค์ไปไม่ถึงหนึ่งลมหายใจปลาก็พากันแหวกว่ายมาก็ตรงจุดที่นางหนดน้ำลงไป แม้คราแรกที่เห็นเมิ่งฮวาจะตกใจมากแต่นางก็ไม่รอช้ารีบนำกระป๋องช้อนปลาที่ว่ายกันอยู่ขึ้นมาทันที ภายในกระป๋องที่นางช้อนปลาขึ้นมาก็มีถึง13-14ตัวเห็นจะได้ เมื่อเห็นเช่นนั้นนางก็อดที่จะยิ่มกว้างออกมาด้วยความดีใจไม่ได้“หึหึ เจ้าปลา คิดว่าข้าไม่สามารถตกพวกเจ้าได้หรืออย่างไรกัน วันนี้ข้าจะจับพวกเจ้ามาย่างกินให้มีความสุขเลย”เมิ่งฮวานางไม่รอช้าก็รีบเร่งฝีเท้าเท้าออกจากภายในป่าทันทีชาวบ้านบางคนที่กำลังก้มๆ เงยๆ อยู่ชายป่าด้านนอก เมื่อเห็นว่าเป็นหญิงสาวที่ดูร่ำรวยที่มาซื้อที่อยู่ด้านภูเขากำลังหอบหิ้วกระป๋องที่ปลาอยู่ภายในนั้นก็พากันมองด้วยความอิจฉา ส่วนบางคนที่โลภมากก็พูดแขวะขึ้นมาทันทีว่า“แหม หญิงแปลกหน้าที่เพิ่
last update최신 업데이트 : 2025-06-07
더 보기
บทที่8
ทางด้านนอกห้องครัว“ตาแก่ อาเมิ่งนางทำแค่ปลาย่างแน่หรือทำไมกลิ่นถึงหอมตลบอบอวนไปทั่วบ้านอะไรขนาดนี้” นางเอ่ยถามสามีออกมาอย่างลุกลี้ลุกลน“ก็จริงน่ะสิ ก็ข้าไปช่วยนางล้างปลา แล้วก็ก่อเตาเองกับมือ จะไม่ใช่ได้อย่างไรกัน” เขาพูดตอบภรรยาพร้อมกับกลืนน้ำลายอังเอื้อก“ข้าชักจะรอไม่ไหวแล้ว ข้าเข้าไปดูนางสักหน่อยดีกว่า เจ้าว่าดีหรือไม่ หากมีอะไรข้าจะได้ช่วยนางทำด้วย” เอ่ยพูดออกมาพร้อมกับตกลงกับตัวเองในใจนางไม่รอให้ตาแก่เอ่ยห้าม หรืออะไรออกมารีบเดินไปยังทางห้องครัวทันทีกลับมาทางด้านเมิ่งฮวา“อ้าวท่านป้า มีอันใดหรือเจ้าคะ? ” นางกล่าวถามเพราะเห็นท่านป้ามายืนลับๆ ล่อๆ อยู่ตรงประตูห้องครัว“ข้าเพียงแค่จะมาดูช่วยเจ้าทำอาหารกลางวันน่ะ เห็นตาแก่บอกว่าจะทำแล้วนำไปให้พวกคนงานก่อสร้างอีกด้วย”“ใช่เจ้าค่ะ แต่อีกไม่นานก็ใกล้จะเสร็จแล้วนะเจ้าคะ เหลือย่างปลาอีก2ตัว ท่านป้าช่วยนำปลาทั้ง10ตัวนี้ไปให้พวกคนงานได้ไหมเจ้าคะ” เมื่อนางเอ่ยจบท่านป้าก็พยักหน้ารับแล้วเอ่ย“ได้ได้ เดี๋ยวป้าจะนำปลาพวกนี้ไปให้คนงานเอง เจ้าทำต่อไปเถิด”หลังจากท่านป้าหิ้วถาดปลาย่างออกไป นางก็หันมาย่างปลาอีก2ตัวต่อ ผ่านไปไม่นานปลาย่างก็เสร็จ
last update최신 업데이트 : 2025-06-07
더 보기
บทที่9
“เจ้าคิดว่าบ่นเสียงเบาแล้วข้าจะไม่ได้ยินหรืออย่างไร” เสี่ยวเปาพูดถามกับเมิ่งฮวา“แหะๆ ข้าเปล่าพูดอะไรสักหน่อย” นางกล่าวออกมาอย่างแก้เก้อ“หึ!”“ข้าว่าข้าออกจากมิติแล้วดีกว่า~” พูดจบนางก็ออกจากมิติ ทำเป็นลืมเรื่องที่คุยกัน3 เดือนผ่านไป…ตอนนี้บ้านของเมิ่งฮวาก็เสร็จสิ้นลงไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เตรียมตัวที่จะต้องย้ายเข้าบ้านใหม่ของนางได้แล้ว แต่ด้วยความที่นางอาศัยอยู่กับท่านลุงท่านป้ามานานเลยทำให้นางแสดงอาการอาลัยอาวรณ์ออกมาเล็กน้อย“ท่านลุงท่านป้า พวกท่านจะไม่ย้ายไปอยู่กับข้าจริงหรือเจ้าคะ” นางกล่าวถามออกมาด้วยใบหน้าเศร้าๆ“อาเมิ่ง ลุงกับป้าอยู่บ้านหลังนี้มานานแล้ว ถึงตอนนี้ก็ไม่อยากจากบ้านหลังนี้ไปไหน” ท่านลุงเอ่ยออกมากับนาง“จริงของตาแก่ บ้านหลังนี้สร้างด้วยน้ำพักน้ำแรงของพวกเราตั้งมากมายจะให้ตัดใจไปอยู่ที่อื่น ป้าก็คงจะทำไม่ได้เช่นเดียวกัน”“แต่ว่า…”ยังไม่ทันที่นางจะได้กล่าวพูดอะไรออกมาอีกท่านป้าก็รีบเอ่ยขึ้นมาก่อน“อาเมิ่ง หากเจ้าคิดถึงก็แค่มาหาพวกข้า บ้านของเจ้าก็ไม่ได้ไกลจากบ้านนี้เท่าใดนักเจ้าก็เห็น” เมื่อได้ฟังคำที่ท่านป้ากล่าวก็คิดตาม“ก็จริงอย่างที่ท่านป้ากล่าวมาเจ้าค่ะ แต่ว
last update최신 업데이트 : 2025-06-07
더 보기
บทที่10
หลังจากที่นั่งเกวียนวัวมาประมาณ1ชั่วยาม ก็ถึงตลาดใหญ่ภายในตัวเมืองเสียนหยาง เมื่อกวียนวัวจอดสนิทเมิ่งฮวาก็รีบเดินลงจากเกวียนทันทีเมื่อลงจากเกวียนวัว คนบังคับเกวียนก็รีบเอ่ยเวลาว่าให้มาก่อนยามเซิน (15:00-16:59 น.) เพราะถ้าหากมาช้ากว่านั้นจะไม่มีการรอ เมื่อกวาดตากลับมามองทางด้านตลาดนางก็ต้องมายืนงงว่าควรจะไปทางไหนก่อนดี เพราะเนื่องจากตลาดที่นางกวาดสายตามองนั้นเป็นตลาดที่ใหญ่ยิ่งนัก… เมื่อไม่รู้จะเดินไปทางไหนนางก็เลยลองเดินตามกลุ่มชาวบ้านเดินกันพร้อมกับกวาดสายตามองสองข้างทางไปด้วยความตื่นตาตื่นใจ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่นางได้มาเดินตลาดของยุคนี้เลยก็ว่าได้“คุณหนูสนใจเครื่องประดับหรือไม่เจ้าคะ ร้านข้ามีเครื่องประดับใหม่ๆ เข้ามาเยอะมาก ลองเข้ามาดูก่อนก็ได้นะเจ้าคะ” แม่ค้าร้านเครื่องประดับเอ่ยชักชวนนาง นางก็เลยลองเดินเข้าไปดูแต่เมื่อเห็นแล้วก็ไม่ได้รู้สึกอะไรเพราะในมิติของนางต่อให้จะเป็นระดัยที่เรียกว่าแย่ที่สุดก็ยังถือว่าดีกว่าของคนยุคนี้อยู่มากโข แต่ไหนๆ ก็เดินเข้ามาดูแล้วนางก็ลองกวาดสายตามองหาอันที่ถูกใจที่สุด จนไปสะดุดตากับกำไรข้อมืออันหนึ่ง… นางเลยหยิบขึ้นมาเพื่อที่จะจ่ายเงิน“คุณหนูต
last update최신 업데이트 : 2025-06-07
더 보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status