Re-born:이번 생은 아찔하게

약혼자의 첫사랑과 동시에 건물에서 떨어지고 의사였던 약혼자는 먼저 첫사랑부터 구했다. 출혈이 심한 나는 구급차만 하염없이 기다리는 수밖에 없다. 죽기 전까지 나는 그에게 날 혼자 두고 가지 말아달라고 애원했다. 그러나 유지환은 간절하게 뻗은 내 손을 발로 차버렸다. “임혜원, 좀 더 착하게 살 수 없어? 아진이가 쓰러진 거 안 보여? 네가 아진이를 계단으로 밀어버린 것도 전부 나중에 내가 대가를 받아낼 거니까 그렇게 알고 있어!” 이 대가를 유지환은 어떻게든 받아낼 생각이다. 첫사랑만 안고 간 유지환 탓에 나와 아직 태어나지도 못한 아기는 죽고 말았다.

เมื่อปิ่นมุกสาวสวยหุ่นดีโดนแฟนหนุ่มที่เพิ่งคบกันได้อาทิตย์เดียวบอกเลิก โดยให้เหตุผลว่าเธอนมเล็ก😭 โห!!!!ไอ้ผู้ชายเฮงซวย มึงยังไม่เคยจับของกูเลย จะรู้ได้ยังไงว่าของกูเล็ก🤬 ทำให้เธอขาดความมั่นใจจนต้องไปพิสูจน์กับหนุ่มฮอตวิศวะ เอวดุ ไซส์59   ซึ่งไม่รู้ว่างานนี้เธอกับเขาใครจะเอวดุกว่ากัน? นิยายในเซตเดียวกัน อ่านแยกกันได้ค่ะ 1.วิศวะร้อนรัก เพลิง&ปิ่นมุก 2.วิศวะลวงรักร้าย คิณ&ขวัญตา 3.วิศวะร้ายพลาดรัก เสือ&มะปราง 4.เล่ห์รักพายุร้าย พายุ&ลินดา

เมื่อขวัญตาถูกพ่อบังคับให้แต่งงานกับผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ เธอค้านหัวชนฝาแต่พ่อไม่ยอมบอกถ้าไม่แต่งครอบครัวเธอก็จะไม่เหลืออะไร "นี่พี่เองเหรอผู้ชายที่ฉันต้องแต่งงานด้วย" คิณมองคุุณหนูปากดีที่เขาเกลียดหนักหนาแล้วนึกสนุก จากที่ไม่อยากแต่งกลับรู้สึกสะใจขึ้นมาซะงั้น "สุดท้ายคูณหนูปากดีแบบเธอก็ต้องมานอนครางใต้ร่างคนอย่างฉัน" นิยายในเซตเดียวกัน อ่านแยกกันได้ค่ะ 1.วิศวะร้อนรัก เพลิง&ปิ่นมุก 2.วิศวะลวงรักร้าย คิณ&ขวัญตา 3.วิศวะร้ายพลาดรัก เสือ&มะปราง 4.เล่ห์รักพายุร้าย พายุ&ลินดา

เขาลวงเธอเพื่อหวังเพียงร่างกาย แลกกับข้อเสนอเป็นแฟนปลอม ๆ ของเธอ ความผูกพันธ์ทางกายเปลี่ยนเป็นความผูกพันธ์ทางใจ อุปสรรคในรักครั้งนี้ ไม่ใช่ความรู้สึกของคนสองคน แต่คือเขาที่กลายเป็นคนมีพันธะขึ้นมา จากคำสั่งให้แต่งงานของคนเป็นพ่อ นิยายในเซตเดียวกัน อ่านแยกกันได้ค่ะ 1.วิศวะร้อนรัก เพลิง&ปิ่นมุก 2.วิศวะลวงรักร้าย คิณ&ขวัญตา 3.วิศวะร้ายพลาดรัก เสือ&มะปราง 4.เล่ห์รักพายุร้าย พายุ&ลินดา

나는 누군가가 뿌린 유산을 맞고, 지하실에서 죽었다. 가족들은 나를 알아보지 못했고, 신고조차 하지 않았다. 엄마는 오랫동안 사용하지 않았던 수술용 칼을 들어, 내 살과 뼈를 분리해 냈다. 아빠는 흥분한 표정으로 내 뼈대를 석고 속에 묻어 넣어 정교한 석고 조각상을 만들었다. 언니는 그 조각상을 가지고 수많은 상을 휩쓸며 모두가 칭송하는 천재 소녀가 되었다. 그런데, 조각상이 산산조각이 나면서 안에 숨겨져 있던 반쯤 잘린 손가락이 드러났다. 이에 그들은 혼란에 빠졌다.

서준태의 첫사랑이 실수로 사무실에 갇히게 된 날, 모든 것이 예상치 못한 방향으로 흘러갔다. 서준태는 내가 그 일에 연루된 것처럼 보이자 분노가 치밀어 올라 나를 폐기된 냉동창고에 가두었다. “혜선이가 너 때문에 얼마나 고생했는지, 직접 겪어봐야 정신을 차리겠지.” 서준태의 눈빛은 차가웠고, 내게 물 한 잔만 던져주고는 곧바로 문을 닫았다. 그러나 그곳은 단순한 폐기된 냉동창고가 아니었다. 여전히 작동할 수 있는 냉동창고였고, 서준태가 떠난 후 기계는 곧바로 작동을 시작했다. 찬 기운이 내 몸을 파고들었고, 나는 그 안에서 떨며 몸부림쳤다. 필사적으로 문을 두드리고, 도움을 요청했지만, 고요함 속에서 돌아오는 건 내 숨소리뿐이었다. 벽과 문에 남은 피 묻은 손자국들이 이곳에서 내가 겪은 고통을 말해주고 있었다. 7일 후, 서준태는 내가 용서를 구할 것이라며 창고의 문을 열었다. 그러나 나는 시체가 되어 얼음 속에 갇혀 있었다.

"จะไปไหน?" "กลับ เธอเองก็กลับ เดี๋ยวฉันไปส่ง"มะปรางส่ายหน้าหวือ แถมมือบางก็กระชับกอดแขนแน่นขึ้นไปอีก "กลับไม่ได้ เราทำงานที่นี่"ใบหน้าหล่อตวัดสายตามามองคนตัวเล็กตรงๆ คนที่เขาไม่เคยคิดมาก่อนในชีวิตว่าจะมาอยู่ด้วยกันในที่แบบนี้ "หมายความว่าไง?เธอจะทำ?"ไม่อยากจะถามแบบนี้ แต่การกระทำเธอมันฟ้อง "ก็ดีลกันมาเพื่อแบบนี้ ก็ต้องทำ" "พูดอะไรออกมารู้ตัวหรือเปล่า"เสืออยากจะบ้า แค่ผู้หญิงที่เขาเห็นว่าเรียบร้อยที่สุดมาอยู่ในห้องนี้ก็ทำเขาตกใจพออยู่แล้ว แต่เธอกำลังบอกให้เขาทำเรื่องอย่างว่ากับเธอ บ้าหรือเปล่า "รู้สิ"อ่า...ท้าทายสินะ "ฉันไม่ทำ แค่เห็นเธอฉันก็หมดอารมณ์" นิยายในเซตเดียวกัน อ่านแยกกันได้ค่ะ 1.วิศวะร้อนรัก เพลิง&ปิ่นมุก 2.วิศวะลวงรักร้าย คิณ&ขวัญตา 3.วิศวะร้ายพลาดรัก เสือ&มะปราง 4.เล่ห์รักพายุร้าย พายุ&ลินดา

내가 고역을 겪고 죽을 때, 엄마가 옆집에서 해부학 인턴 때문에 걱정하고 있는 동생을 위로했다. 변태 남자는 내 피를 빼고 있었고 나는 내 전화로 엄마에게 전화를 걸었다. “엄마, 저 너무 아파요, 구해주세요!” 나는 절망해서 울면서 부탁했지만, 엄마는 나에게 욕설만 퍼부었다. [네 누나는 왜 저런다니? 거짓말만 하네, 신경 쓰지 말자.] 3일 뒤, 옆집은 잔인한 살인 현장이 되었고 엄마는 법의학자로서 형사의 요청으로 머리 없는 시체를 해부하게 되었다. 그러나 해부대에 놓인 시체는 엄마가 가장 미워하는 딸이라는 것은 알지 못했다.

ตะวัน อิทธิพล พัชรสินธิ์ุ ปีสี่ คณะวิศวะ 187/60 หนุ่มวิศวะต่างจัดหวัด ที่เข้ามาเรียนในกรุงเทพเพราะความชอบของตัวเอง นิสัยเป็นคนสนุกสนาน รักสนุก เป็นที่รักของเพื่อนทุกคน คาเทียร์ กชมน ธนหิรัญกิจ ปีสาม คณะบริหาร 163/47 ลูกสาวคนสวยของคิณกับขวัญตา ภายนอกเป็นลุคลูกคุณหนู ผู้ชายตามจีบเป็นขบวนรถไฟ แต่ยังไม่เจอคนที่ใช่ เลยปฏิเสธด้วยท่าทางสวย ๆ นิสัย เป็นคนรักเพื่อน สนุกสนาน ไม่ชอบผู้ชายที่เรียนวิศวะเพราะคิดว่าเถื่อน คำโปรย เพราะความผิดพลาดในคืนนั้น ทำให้เปลี่ยนความสัมพันธ์ของเขาและเธอที่ไม่มีวันมาบรรจบกันได้ไปตลอดกาล “เธอมันนิสัยไม่ดี ได้ฉันแล้วคิดจะทิ้ง ผู้หญิงดี ๆ เขาไม่ทำกันหรอก” “ถ้าฉันมันผู้หญิงไม่ดี พี่ก็อย่ามายุ่งกับฉันสิ” “เรามาไกลเกินกว่าที่จะพูดคำนั้นแล้ว ไปตกลงกันดี ๆ ดีกว่า” "ได้กันแล้ว พี่ต้องทำตัวเบอร์นี้เลยเหรอ" "เบอร์ไหน?"เขายักคิ้วกวนเธอ"เบอร์ตองหรือเปล่า"

결혼 전부터 나는 늘 남편 민해에게 그의 형수님, 문소리가 대단한 분이라는 얘기를 자주 들었다. “형수님과는 절대 다투지 마. 잘 지내야 해.” 남편의 당부가 귓가에 맴돌던 결혼 후 첫 설날. 나는 시댁에서 처음으로 명절을 맞이하며 하루 종일 부엌에서 음식 준비로 바빴다. 열 명이 넘는 가족을 위해 손 하나 까딱하지 않는 시댁 식구들 대신, 홀로 땀을 뻘뻘 흘리며 명절 음식을 차렸다. 거실에서는 웃고 떠들며 과일을 먹는 가족들의 웃음소리가 들려왔다. 하지만 저녁이 되자 느긋하게 등장한 남편의 큰형 부부. 그때까지도 나는 몰랐다. 내 자리가 없을 줄은. 어색하게 선 채 자리를 찾으려던 내 앞에서, 남편의 형수 문소리가 비웃듯 입을 열었다. “동서, 현모양처라면서요? 착하고 잘 지낸다더니... 그런데 음식은 별로네요?” 나는 속에서 울컥하는 분노를 억누르며 무언가 말하려는 순간, 문소리는 시어머니를 향해 태연하게 덧붙였다. “앞으로는 어머님께서 음식을 하시는 게 좋겠어요. 어머님 음식이 훨씬 맛있잖아요.”