ขี้อิจฉา/ขี้หึง

“ฮึ่ก... อ๊อย” คนโดนดูดนมสะดุ้งคราง แม้อยากผลักไสศีรษะของพ่อผัวที่ก้มลงมาฟอนฟัดสองเต้า รัวลิ้นดูดรัดปลายหัวนมไว้ในอุ้งปากเหมือนอดอยากมานาน “หยุด... อย่า” ดาหวันดิ้น หากความเสียวที่กำลังกำซาบซ่านไปทั่วเรือนกายก็ทำให้สองมือของหล่อนที่ทุบรัวอยู่กับปั้นไหล่ของพ่อผัวตกลู่ลงข้างลำตัว ร่างกายไร้สิ้นเรี่ยวแรงจะขัดขืน แพ้พ่ายต่อความปรารถนาที่ซ่อนเร้นอยู่ในอารมณ์ของตัวเอง “อูยยย... ” ดาหวันร้องคราง ริมฝีปากบิเบ้ห่อรัดเป็นวงกลม เมื่อปลายลิ้นร้อนๆ ของพ่อสามีบดขยี้ไชชอนเม็ดหัวนมแดงๆ เอาไว้ในอุ้งปาก

นางละทิ้งคนรักที่หักหลัง ทิ้งแม้กระทั่งชื่อเดิม แต่กลับมาพบกับท่านอ๋องแห่งม่านโจว นางกลัวตัวตนจะถูกเปิดเผยจึงหลีกหนี แต่เขากลับสนใจและตามติดดุจเงา “ใครใช้ให้นางปากแข็ง ถ้าไม่ชอบแล้วจูบตอบข้าทำไมเล่า!” "ไป๋หรูเฟย" หนีความผิดหวังทั้งในตัวคนรักเก่า และบิดามาจากเมือง "ซานตง" นางเลือกที่จะมาที่เมือง "ม่านโจว" เพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ แต่กลับพบกับเขา.... "จ้าวเฟิงหมิง" ท่านอ๋องที่ปกครองเมืองม่านโจว เขาสุขุมและเด็ดขาดในการปกครองคนและกองทัพ แต่เมื่อพบกับนาง เขาก็เกิดสนใจนางขึ้นมาจนตามสืบ แต่เมื่อสืบลึกลงไปแล้ว เขาก็ยิ่งอยากรู้ว่านางเป็นใครมาจากไหน จากแค่เริ่มสนใจตามหน้าที่ กลายเป็นความผูกพัน ยิ่งนางหลบหลีกเขาเท่าไหร่ ก็ยิ่งอยากติดตาม “ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่ค่อยชอบหน้าข้านะ ไม่อยากต้อนรับข้างั้นหรือไป๋หรูเฟย” จากแค่อยากยั่วโมโหเพื่อผ่อนคลาย กลับกลายเป็นความชอบไปโดยไม่รู้ตัว จากชอบ...ก็เริ่มตามติด และอยากอยู่ใกล้ ๆ จนตามหึงหวง...

ความรักที่จริงใจแต่กลับซ่อนไว้ซึ่งกับดักลวง หญิงสาวผู้มอบกายถวายใจโดยไม่รู้ว่ารักครั้งนี้จะนำพาเธอไปสู่ ห้วงเสน่หาที่อันตราย เมื่อเขาต้องเลือกระหว่างไฟรักที่เผาผลาญ...กับการแก้แค้นที่ฝังลึกในอดีต... หญิงสาวผู้มอบกายใจ...เพื่อบูชาแด่ความรักครั้งแรกและครั้งเดียวของเธอ โดยไม่รู้ว่ามันคือกับดักลวง ที่กักขังเธอไว้ในห้วงเสน่หาของเขาไปตลอดกาล ซึ่งมันจะนำพาเธอไปสู่หรือรอยแผลลึกที่หัวใจมิอาจลืมเลือน...

ธีร์ธวัช นักธุรกิจหนุ่มหล่อผู้มีชีวิตที่สมบูรณ์แบบ กำลังช่วยหาพี่เลี้ยงเด็กให้หลานสาว วันหนึ่งเขาได้พบกับรัญชน์รวี จิตรกรสาวผู้ซึ่งชีวิตพลิกผันเพราะถูกมารดาที่ป่วยทางจิตเวชเอารูปของเธอไปหลอกหนุ่มๆ ให้หลงรัก เฟิร์ส หนุ่มหล่อผู้เคยทุ่มเทเงินทองมากมายให้กับ ภัคจีรา มารดาของรัญชน์รวีโดยเข้าใจผิดคิดว่าเธอนั่นแหละคือรัญชน์รวีตัวจริง เมื่อความจริงปรากฏ ภัคจีราก็ผิดหวังเสียใจอย่างรุนแรงจนถึงขั้นคิดจะจบชีวิตตัวเอง เฟิร์สซึ่งหลงรักรัญชน์รวีจากโปรไฟล์ที่แม่ของเธอแอบคุยด้วยมาตลอด จึงยื่นข้อเสนอให้รัญชน์รวีมาเป็นแฟนกับเขา รัญชน์รวีไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจำยอม เพื่อให้มารดาของเธอสบายใจและมีชีวิตต่อไป โดยหวังว่าการอยู่ใกล้ชิดเฟิร์สจะช่วยเยียวยาจิตใจแม่ได้ แต่เมื่อเวลาผ่านไป เฟิร์สก็เผยธาตุแท้ เขาเริ่มบีบบังคับให้รัญชน์รวีหาเงินที่เขาเคยเปย์ให้มารดาของเธอมาชดใช้คืน แต่รัญชน์รวีผู้ไม่มีทางออกและไร้ซึ่งเงินทองมากพอ เฟิร์สจึงใช้โอกาสนี้บีบบังคับให้เธอขายบริการเพื่อนำเงินมาชดใช้ ทำให้รัญชน์รวีจำต้องหาเงินจากการขายรูปวาดของตัวเองจนเธอได้มาพบกับธีร์ธวัช

“มึงชวนกูมาอยู่กับมึง เพื่อให้กูมาช่วยดูแลเมียมึงเนี่ยนะ” รรร [รัน] เลือกที่จะเดินออกมาจากชีวิตพิจิก ตั้งแต่วันที่พิจิกกับติณประกาศชัดเจน ไม่อยากรับรู้เรื่องราวของทั้งสองคนอีก ด้วยความบังเอิญทำให้รรรกับพิจิกต้องมาเจอกันในแบบ One Night Stand แต่พิจิกไม่ยอมปล่อยให้รรรจากเขาไปง่าย ๆ แบบครั้งที่แล้ว เขาตามตัวรรรจนเจอ ความจริงหลายเรื่องถูกเปิดเผย ติณเป็นเมียแค่ในนาม แต่ท้อง !! เกิดเหตุไม่คาดฝัน ติณล้มจนเกือบแท้งลูก พิจิกทำอะไรไม่ถูก รรรอดสงสารไม่ได้จึงเข้าไปช่วย สุดท้าย ถูกชวนให้ไปช่วยดูแลเมียท้อง ที่ไม่ใช่เมีย...

เขา...ผู้ชายเย็นชาที่ไม่เคยคิดอยากมีความรัก เธอ...หญิงสาวแสนซนที่อยากจะมีความรักสักครั้ง

"ถ้าไม่อยากเอว​ร้าวก็อย่าห้าวกับคนแก่!" [โคแก่​ หญ้าอ่อน​ เร่าร้อน!]

โคแก่ปากร้าย ปะทะ หญ้าอ่อนหัดอ่อย รักที่คิดว่าจะกร่อยจึงแซบสะเด็ดเผ็ดมันซาบซ่านสุดซึ้งทุกอณูทรวง เด็กน้อยในอุปการะน่ารักน่าใคร่ขึ้นทุกวัน เธอยังแสดงออกว่าคิดเกินเลยกับเขา โรมรันไม่อยากขึ้นชื่อว่าเลี้ยงต้อย เป็นสมภารกินไก่วัด ก่อนตบะแตก จึงตัดใจส่งเธอออกไปอยู่ไกลตัว ด้วยแอบปลื้ม แอบรักผู้มีอุปการะคุณอย่างเขา เธอถึงยอมเสนอตัวให้ หากเขากลับฉีกหน้า ซ้ำเสือกไสส่งเธอออกไปจากไร่ เธอตั้งใจไว้จะไม่กลับมาให้เขาเห็นหน้าอีกตลอดชีวิต “ผัวทั้งคนนะแม่คู้ณ ช่วยให้ความสำคัญกันมั่ง” คนหน้าไม่อายโวยวายลั่นบ้าน ชนิดไม่คิดถึงหน้าสวยๆ แสนบอบบางของสาวน้อย ป่านนี้คนทั้งไร่คงได้ยินเสียงแหกปากของเขาหมดแล้ว พุดแก้วกัดปาก ไม่อยากต่อความยาวสาวความยืด ตบมือข้างเดียวดังที่ไหน “รึเธอยึดสุภาษิตสมัยใหม่ มีเงินท่วมหัวไม่มีผัวยังได้ คิดงี้ใช่มั้ย เวลาเห็นผู้หญิงพวกนั้นมาเกาะแกะฉัน ถึงได้ไม่สนใจ” คนโวยวายพาลซ้ำ หน้าบูดหน้าบึ้ง ด้วยความฉุนเฉียว คิดดู อุตส่าห์จะทำให้หึง ให้หวง ให้ห่วง แบบผัวฉันใครอย่าแตะ แต่แม่เจ้าประคุณมองเฉย “นี่ผัวนะ ผู้ชายคนเดียวที่เธอต้องสนใจ จับให้มั่นคั้นให้ตาย ไม่รู้รึไง”

แวมไพร์หนุ่มส่งเสียงครางในลำคออย่างแสดงถึงความพึงพอใจในขณะที่คมเขี้ยวอันแหลมคมเองก็กำลังไล่ขบกัดตั้งแต่ปลายขาของเหยื่อคนสวยไปยังขาอ่อนด้านในด้วยความหลงใหล และรสชาติของเลือดอันหอมหวานที่แตะสัมผัสอยู่ที่ปลายลิ้น หากแต่ว่ายังไม่ทันที่เขานั้นจะทันได้ทำอะไรไปมากกว่านี้ เรียวขาสวยของมนุษย์ ( เมีย ) ขี้วีนก็ได้จัดการยกขึ้นมายันที่แผงอกแกร่งของเขา พลางออกแรงถีบไปด้วยจนร่างของเขานั้นได้ลอยไปกระแทกเข้ากับหัวเตียง แล้วจัดการเอ่ยออกมาไปด้วยอย่างหงุดหงิดเต็มทน "บอกมาเดี๋ยวนี้เลยนะว่าสรุปแล้วเป็นแวมไพร์หรือว่าเป็นปลิงกันแน่!! ดูดไปทั้งตัวแบบนี้...เอาให้ตายคาอกไปเลยมั๊ย!! ห๊ะ!!" "ไม่เอาแล้วค่ะเมีย เดี๋ยวลงไปซื้อชานมไข่มุกด้านล่างคอนโดให้นะคะ ไม่หงุดหงิดแล้วนะคะ"

เขาคือศัลยแพทย์มือหนึ่งที่เป็นที่หมายปองของพยาบาลและแม้กระทั่งหมอด้วยกัน ภีมวัชเย็นชาต่อทุกคนที่เข้าใกล้ แม้แต่ณัชชาหมอสูตินารีที่เรียนมาด้วยกันตั้งแต่มหาวิทยาลัย เขาไม่สามารถรักใครได้เพราะมีรักแรกในใจที่ไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อ จนกระทั่งเธอปรากฏตัวในฐานะคู่หมั้น อิงลดาเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ทำให้เขาควบคุมตัวเองไม่อยู่เมื่ออยู่ต่อหน้าเธอ