ขี้อิจฉา/ขี้หึง

เขาแค้นที่เธอทำร้ายหัวใจเขาอย่างไม่ใยดี เมื่อถึงวันเอาคืนเขาจะขังเธอไว้ในกรงสวาทให้เธอได้เจ็บปวดทรมานมากกว่าที่เขาเคยได้รับ

“ลู่ชิง” ทะลุมิติมาเป็นนางเอกในนิยายที่เขียนไม่จบ ซึ่งเขียนค้างไว้ตอนนางเอกยอมแต่งงานกับตัวร้ายอย่าง “จื่อหาน” เพื่อช่วยชีวิตพระเอกพอดี นางคิดว่า “มู่เฉิน” จะมาช่วยเหลือตนเองออกไปจากสถานการณ์อันย่ำแย่ แต่กลับไม่ใช่ หลังแต่งงานเพียงไม่กี่วันลู่ชิงถูกมู่เฉินบอกเลิกแบบสายฟ้าฟาดลงกลางใจ พระเอกผู้แสนดีทอดทิ้งนางให้อยู่กับตัวร้ายโดยไม่เหลียวแล  แถมสามีตัวร้ายยังแผ่รังสีอำมหิตใส่นางไม่หยุดหย่อน จื่อหานร้ายกาจยิ่งกว่าในนิยายเสียอีก ใครก็ได้ช่วยนางออกไปที

"ลูกอม" หญิงสาวสุดแกร่งที่แบกชีวิตแม่ผู้เปราะบาง ผู้หญิงต้องห้ามที่หนุ่มไฮโซหล่อร้ายนิสัยพาลอย่าง "อาร์ต" ต้องการครอบครอง == เขาเกลียดเธอ — แต่จูบเธอ เขาพูดจาเหยียดหยาม — แต่ฝันถึงเธอทุกคืน เขามีผู้หญิงมากมาย — แต่ร่างกายกลับต้องการแค่คนเดียว... == พระเอกตอนคู่กับนางเอกแล้วไม่มีนอกกายนอกใจแล้วนะคะ  # พาล # ลิขิตา # พระเอกธงแดง # โรมานซ์ # Goodnovel == Story : Likita Illust : Li Milk

เพียงเพราะสตรีที่เขารักถูกพี่ชายต่างมารดานางฆ่าตาย ฟ่านปิงเยว่จึงกลายเป็นบรรณาการให้กับพยัคฆ์ที่โหดเหี้ยมไร้ใจ และเต็มไปด้วยไฟแค้นอย่างเขา “ตอนนี้เจ้าเป็นของข้า จะตายข้าก็ต้องเป็นคนสั่ง จำเอาไว้!!" "เฮ่อเหรินเซียว" ชินอ๋องแห่งฉินโจว แคว้นที่ยิ่งใหญ่ซึ่งทำศึกกับ "ต้านชิง" เพียงเพราะความแค้นในหัวใจ ที่อดีตคนรักอย่าง "ชุนหลันฮวา" ถูกสังหารหลังจากอภิเษก แต่เมื่อชนะศึก แทนที่เขาจะเลือกดินแดนทั้งหมด แต่กลับเลือก "องค์หญิง" มาเป็นบรรณาการแทน "ฟ่านปิงเยว่" องค์หญิงแปดแห่งต้านชิง นางกำลังจะเข้าพิธีแต่งงานในอีกนาน กับแม่ทัพหนุ่ม "อู๋ซ่างหลี่" แต่สุดท้ายก็ถูกจับมาเป็น "บรรณาการ" ของชินอ๋องเสียก่อน พระเอกเรื่องนี้ปากจัด โหด ดุ ดิบ เถื่อน กินไม่เลือกเวลาและสถานที่ ไม่อ่อนโยนในตอนแรกนะคะ เพราะแค้นฝังใจ แต่หลังจากนั้น.... ฝากติดตามเรื่องราวของทั้งคู่ไปพร้อม ๆ กันด้วยนะค๊า..

ผู้ชายคนนี้ของฉัน อย่ายุ่งกับเขาถ้าเธอยังอยากมีชีวิตรอดกลับไป ดาริน วายุภัค

เขา พี่ชายต่างสายเลือด รวดเร็ว ปราดเปรียว ใจร้อน เอาแต่ใจ ผู้ซึ่งไม่เคยมองเธอเป็นน้องสาว เธอ น้องสาวบุญธรรม ไร้ญาติ ถูกบ้านเขารับมาเลี้ยงตั้งแต่เด็ก ยอมทุกอย่างให้พี่ชาย เทียนหอม ไร้ญาติ พ่อแม่เสียชีวิต ตั้งแต่สิบขวบ พ่อครูสถิตคุณ เจ้าของค่ายมวย ส อรุณ รับเธอมาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม สุดแสน ลูกชายคนเล็กของบ้าน ถูกตามใจจนเอาแต่ใจ ในวัยสิบห้าปี จู่ ๆ เขาก็ได้น้องสาวคนใหม่ อยู่ห้องติดกัน ตั้งแต่พบกันครั้งแรก เขาไม่เคยมองเธออย่างน้องสาว ทำทุกอย่างให้แน่ใจว่า น้องสาวคนนี้จะไม่หลุดมือเขา ประกบติดไม่ห่าง ส่วนเทียนหอมเอง เมื่อได้พบกับครอบครัวใหม่ พี่ชายคนใหม่ เด็กสาวคนหนึ่งที่หมดที่ยึดเหนี่ยวทั้งทางจิตใจและฐานะ กำลังจะได้รับความรักจากครอบครัวใหม่จนล้น เธอทำตัวเป็นเถาวัลย์เกี่ยวพวกเขาไว้ ประหนึ่งกาฝากที่คอยดูดซับความรักอย่างไม่มีวันหมด ภายในใจไม่เคยมองสุดแสน พี่ชายต่างสายเลือดคนนี้เป็นพี่ชายเช่นกัน ทว่าส่วนลึกมุมซอกเล็ก ยังคงหนีความรู้สึกต่ำต้อยไม่พ้น สิ่งที่เธอต้องการคือสยายปีกเติบโตด้วยตนเอง ไม่ต้องการเป็นกาฝากของบ้านนี้อีกต่อไป เมื่อถึงจุดที่ต้องเลือก เธอจะเลือกสิ่งใด...

ผู้หญิงคนนั้นก็มีค่าเหมือนชื่อของเธอนั่นล่ะ ปกติผมกินอาหารหรูแต่ไม่ได้หมายความว่าจะติดดินไม่เป็น อาหารธรรมดาอย่าง " ข้าวแกง" ผมก็เคยกิน แต่พอได้กินแล้วก็ขอกินแค่ครั้งเดียวว่ะ แค่ครั้งเดียวก็เกินพอแล้วเพราะข้าวแกงที่ผมกิน...มันสกปรกเกินไป

จากนักฆ่ากลายเป็นองครักษ์และสาวใช้ส่วนตัว จากพยัคฆ์ที่นิ่งและสุขุมดุจภูผาน้ำแข็ง กลับเริ่มละลายและตามหึงสาวใช้ข้างกายจนหน้ามืด "หากเจ้าไม่คิดอะไรกับเขา ก็จงพิสูจน์ให้ข้าเห็น จูบข้าสิอวิ๋นซี!" จากคนที่เคยสุขุมและนิ่งดุจธาราน้ำแข็ง แต่เมื่ออยู่ใกล้นาง และพบกับความใจร้อนและไม่สนใจผู้ใดของนาง ทำให้หัวใจของพยัคฆ์หนุ่มเริ่มถูกละลายทีละนิด... จนเปลี่ยนเป็นความรัก และความหึงหวงโดยไม่รู้ตัว นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายเซต "ดวงใจพยัคฆ์แห่งเฉินซาน"

คนรักที่จากไปอย่างไร้เหตุผล กลับมาปรากฏตัวต่อหน้าเขาอีกครั้งในรอบ 5 ปี เขาจะทำอย่างไร “ทุกครั้งทำไมต้องมีผมที่เจ็บอยู่คนเดียว คุณเลือกจะใจร้ายกับผมก่อนก็อย่าหาว่าผมเป็นคนเลวก็แล้วกัน!!” เธอ และ เขา .....เคยรักกันมาก่อน "ทั้งสอง" เคยสัญญาว่าจะแต่งงานกันหลังจากที่เขาได้รับตำแหน่งใหม่แต่ทว่า..... "เธอ" กลับทิ้งเขาไปเหลือเพียงแหวนหมั้นแทนใจที่เขาเคยสวมให้ 5 ปีผ่านมาเธอมาปรากฎตัวต่อหน้าเขาอีกครั้ง หลังจากที่เขาพยายามตามหามาร่วม 4 ปี “ผมให้คำตอบที่คุณอยากรู้ในทุก ๆ คำไปแล้ว ทำไมตอนนี้คุณถึงไม่กล้าตอบคำถามของผมล่ะ” “เรื่องนี้…ไม่ได้เกี่ยวกับการรักษาคุณพ่อไม่ใช่เหรอคะ” “คุณรู้ได้ยังไงว่าไม่เกี่ยวข้องกับการรักษา ถ้าผมบอกว่าจะไม่รักษาคุณพ่อของคุณถ้าคุณไม่ตอบคำถามผมมาคุณจะทำยังไง” “หมอคะ อย่า….อย่าล้อเล่นแบบนี้สิคะนี่มันชีวิตคนนะคะ” “แล้วที่คุณทิ้งชีวิตผู้ชายคนหนึ่งให้จมกับความทุกข์เมื่อห้าปีก่อนนั่นล่ะ คุณไม่คิดที่จะรับผิดชอบอะไรสักหน่อยเหรอ”

ในอดีตเมื่อยังเด็กพ่อและแม่แยกทาง กลกันต์เลือกที่จะอยู่กับแม่และกลับมาหาพ่อที่ไร่เกียรติอรุณในช่วงวันหยุดแทน แต่นับตั้งแต่บิดาและคุณน้ารับสาวน้อยน้ำหวานที่อายุห่างจากเขาถึง 18 ปีเข้ามา ใครๆต่างรับรู้ว่ากลกันต์หวงและรักน้องสาวคนนี้ขนาดไหน แต่อยู่ดีๆพฤติกรรมของเขากลับเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ ความห่วงใยที่เคยมีให้น้องสาวอย่างเธอ หมดสิ้นแล้ว