รักทรมาน

“ประกาศออกไป...ใครทำให้ยัยนั่นมาสยบแทบเท้าฉันได้ ฉันจะรับเข้าแก๊งตำแหน่งที่หก...” เวกัสประกาศกร้าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง หลุยส์ถึงกับผิวปากตอบรับทันที “หัวหน้าเอาจริงว่ะ” “มันถึงเวลาแล้ว...ที่เราควรจะจัดการกับยัยนั่นให้สาสมสักที” โชนเสริม “แล้วแบบไหน...ถึงเรียกว่าสาสม” ริกเตอร์เอ่ย “จะแบบไหนก็ได้ทั้งนั้น แค่ให้ยัยนั่น...ยอมก้มหัวให้ฉันก็พอ”

ธาราริน กลับเข้ามาในชีวิตของ เมฆินทร์ พร้อมหัวใจที่เต็มไปด้วยความสำนึกผิดและคำขอเพียงคำเดียว ขอโทษจากใจ แต่สำหรับเมฆินทร์ ชายหนุ่มที่ต้องแบกรับบาดแผลในอดีตอันเจ็บลึกจากครอบครัวของเธอ คำขอโทษไม่ใช่สิ่งที่ลบความเจ็บปวดได้ง่าย ๆ ยิ่งเธอคือลูกสาวของศัตรู โทษทัณฑ์ที่รออยู่จึงไม่ใช่คำอภัย แต่คือการชดใช้ด้วยน้ำตาและหัวใจ ท่ามกลางความเย็นชาและความโกรธเกลียด เมฆินทร์เริ่มสั่นคลอน เมื่อเขาเห็นหญิงสาวที่ยอมอดทนต่อความเจ็บปวดโดยไม่โต้แย้ง เพียงเพื่อรักษาศักดิ์ศรีของคนรักและชดใช้ให้ครอบครัว เมื่อน้ำตาของเธอไหลริน เมฆินทร์จึงได้เห็นว่า ความเจ็บปวดที่แท้จริงอาจไม่ได้อยู่ที่อดีต แต่อยู่ที่การยอมให้อดีตพรากโอกาสของหัวใจในปัจจุบันไปตลอดกาล

" แต่ฉันเต็มใจ..ที่จะเป็นผู้หญิงของเธอ " เสียงเล็กเอ่ยออกมาจากหัวใจที่แอบชอบเขามานานแสนนาน เธอยินดีที่ผู้ชายคนแรกจะเป็นเขาคนนี้ ...คนที่เป็นจูบแรกของเธอ...

ซาตานผลาญรัก เรื่องในที่ 2 ในซีรี่ส์เสน่หาเริงไฟ ต่อจากอาญาจอมมาร โอลิเวอร์ เมดิสัน คือทายาทคนรองของตระกูลเมดิสัน ในอดีตเพราะความรักทำให้เขากลายเป็นคนโง่ จนถูกหญิงสาวนามว่าสิตาภาหลอกใช้เป็นเครื่องมือทำร้ายพี่ชายและพี่สะใภ้ บทเรียนครั้งนั้นทำให้เทพบุตรแสนดีกลายร่างเป็นซาตานไร้หัวใจ ห้าปีผ่านไปเขาได้พบผู้หญิงที่เคยทำร้ายหัวใจเขาอีกครั้ง ความรักที่เคยคิดว่าจางหายไปจากใจ แท้จริงแล้ว มันไม่เคยเหือดหายไปตามกาลเวลา เมื่อเจอเธออีกครั้ง เขาจึงขอทวงคืนหัวใจตัวเองและทายาทของเขาที่ติดท้องเธอไป เธอทำให้เขาเจ็บ เธอต้องชดใช้ความผิดนี้ !

ทุก ๆ คำพูดยังดังกึกก้องอยู่ในความทรงจำไม่เคยเลือนหาย สถานะที่รักได้ คิดถึงได้ แต่ไม่สามารถครอบครองได้ มันเป็นแบบนี้สินะ...

เธอทนยอมรับการดูหมิ่นดูแคลนซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพียงปารถนาเพื่อให้ได้เศษเสี้ยวของความรัก จากคนที่เธอรักบ้างก็เท่านั้น

ในวันครบรอบ5ปีของการแต่งงาน จันทร์จ้าวได้รับรู้ความจริงว่าสามีที่นอนกอดกันทุกคืน"กำลังคบชู้"กับคนใกล้ตัวที่เธอไว้ใจ

เมื่อชีวิตเต็มไปด้วยบททดสอบจากความเจ็บปวดและความเข้าใจผิด ขวัญอุษาจึงยอมทิ้งปกรณ์และอดีตอันเจ็บปวดไว้เบื้องหลัง เพื่อผสานหัวใจและพร้อมก้าวเดินสำหรับการเริ่มต้นชีวิตที่เต็มไปด้วยความหวังและความสุข

เควิลนั่งเอนกายพิงพนักพิงเก้าอี้ตัวใหญ่ ในมือแกว่งไกว่แก้วไวน์ไปมา แล้วกระดกมันลงคอรวดเดียว เขามองหญิงสาวยืนก้มหน้า เธอมองมือตัวเองที่จิกกันไปมา เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่เข้าใจในสิ่งที่หญิงสาวตรงหน้าเอ่ยเมื่อครู่ "เธอว่ายังไงนะ?" ชายหนุ่มเอ่ยถามคนตัวเล็กที่ยืนนิ่ง เธอยังคงก้มหน้ามองพื้น เขามองเธออย่างไม่เข้าใจ "ถ้าพี่ยินดีช่วย ปราณยินดีขายความบริสุทธิ์ให้พี่" ปรรณพัชร์เอ่ยเสียงสั่น พยายามรวบรวมความกล้าของตัวเอง เธอมีเหตุผลที่ต้องทำแบบนี้ ทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะความจำเป็น ไม่มีใครอยากขายความบริสุทธิ์แลกกับเงิน ไม่มีใครอยากทำในสิ่งที่น่าอับอาย แต่ที่เธอทำก็เพราะไม่มีทางเลือก "...." ชายตรงหน้าไม่พูดอะไร ปรรณพัชร์จึงเงยหน้าขึ้นมองเขา คนตัวโตที่นั่งอยู่ เขาดูเหมือนจะไม่พอใจที่เธอพูดแบบนี้ "ถะ...ถ้าพี่เควิลไม่ช่วย ปราณ..." "ถอดเสื้อผ้าแล้วมาหาพี่!"

“ย...อย่าทำน้องชายฉัน ถ้าจะฆ่าก็ฆ่าฉัน อย่าฆ่าน้องชายฉัน” “เธอจะเอาชีวิตของเธอแลกกับน้องชายว่างั้น” “ช…ใช่” มนัสนันท์เสียงเครือร่างแน่งน้อยสั่นสะท้าน เหมือนลูกนกที่พรัดพรากจากรัง ไร้ซึ่งที่พักพิง เธอกลัว…กลัวน้องชายจะตายด้วยน้ำมือของผู้ชายคนนี้ “ยอมตายเพื่อมันใช่ไหม?” “ใช่ ฉันยอมตาย ขอแค่น้องชายฉันรอดก็พอ” “งั้นก็ตายซะ!” คลาวด์รั้งท้ายทอย แล้วใช้ปืนจ่อที่ขมับของหญิงสาว “…” “ว้า! เสียดายจังเลยที่เธอไม่กลัวตาย” ชายหนุ่มแค่นหัวเราะ ก่อนจะใช้ปืนเกลี่ยที่พวงแก้มสวยเบาๆ "สิ่งที่เธอพยายามทำ มันกลับทำให้ความคิดฉันเปลี่ยนไป" “มะ...หมายความว่ายังไง?" “ไอ้มังกร" คลาวด์ผลักร่างเล็กเบา ๆ "เอาผู้หญิงคนนี้ไปกับเราด้วย” “ครับนาย” “แกจะเอาฉันไปไหน เอาฉันไปทำไม? ในเมื่อจะฆ่าก็ฆ่าฉันเลย ไม่ต้องประวิงเวลา” “ในเมื่อฉันเอาชีวิตน้องชายเธอไม่ได้ ชีวิตเธอเป็นของฉัน ฉันเป็นเจ้าชีวิตเธอ”