หย่าร้าง

ฉู่เฉินผู้ถูกคู่หมั้นทรยศ บ้านแตกสาแหรกขาด ทั้งยังถูกทรมานให้เป็นสมุนไพรมนุษย์ตลอดสามปี ก่อนที่เขาจะตายกลับถูกฟ้าผ่าจนได้รับมรดกสืบทอดจากราชันมังกรอย่างเหนือคาด! เรียนรู้การบำเพ็ญคู่ ได้เวลาแก้แค้นกวาดล้างเมืองหลวงแล้ว! “หลิ่วชิงเหอ หลิ่วหรูเยียน ฉันกลับมาแล้ว! ความอัปยศตลอดสามปี ฉันจะให้พวกเธอชดใช้เป็นเท่าตัว!” ไม่ว่าเธอจะเป็นลูกคุณหนู ดาวมหาลัย สาวออฟฟิศ ดาวตำรวจ หรือโลลิก็ต้องคุกเข่าแทบเท้ายอมสยบฉัน!

แต่งงานกับเธอแล้ว แต่เขายังวนเวียนกับคนรักเก่าไม่เลิก แค่โทรศัพท์กริ๊งเดียวก็ทิ้งเธอรีบไปหาผู้หญิงคนนั้น ถูกคนร้ายจับตัวไปพร้อมกันเขาเลือกช่วยคนรักเก่าแล้วทิ้งเธอไว้ให้คนร้ายย่ำยี รถเบรคแตกพุ่งตรงมา เขาดึงคนรักเก่าหลบแล้วผลักเธอไปถูกรถชน ในเมื่อเขาตัดรักเก่าไม่ขาด งั้นเธอยอมหลีกทางให้เธอปาใบหย่าใส่หน้าเขาแล้วจากไป คว้าหนุ่มหล่อรุ่นน้องมาเป็นสามี ต่อมาเขาร่ำไห้คร่ำครวญ " ผมขอโทษ คุณกลับมาได้ไหม เราไม่หย่ากันได้หรือเปล่า"

นางแต่งงานกับชายขาพิการ ดูแลเขาอย่างดีช่วยรักษาเขาจนหาย แต่พอเขาเดินได้ก็รีบไปหาคนรักเก่าที่ทิ้งเขาไป พวกเขาใส่ร้ายว่านางคบชู้เพื่อแต่งหญิงคนนั้นเข้ามาแทนที่ นางล้างมลทินแล้วจากไปมีสามีใหม่ ที่ทั้งรักและเอาอกเอาใจนาง แต่บิดามารดาเขารังเกียจนาง ไหนจะองค์หญิงเอาแต่ใจผู้นั้นที่จ้องจะแย่งสามีนาง ต่อมานางถูกใส่ร้ายว่าวางยาองค์หญิง เขามองนางด้วยสายตาผิดหวัง แล้วอุ้มองค์หญิงจากไป ปล่อยให้นางถูกทางการจับไปทรมาน นางฟื้นขึ้นมาพร้อมทรงจำที่หายไป แต่ได้สามีใหม่ที่หล่อเหลาและคลั่งรักยิ่งนัก

“หย่ากันเถอะ เธอกลับมาแล้ว” ในวันครบรอบแต่งงานปีที่สอง เฉินหยุนอู้กลับถูกฉินเย่ทอดทิ้งอย่างไร้ซึ่งความปราณี เธอกำผลตรวจการตั้งครรภ์เอาไว้เงียบ ๆ นับตั้งแต่นั้นก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย แต่แล้วใครจะไปคิดล่ะว่า นับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ฉินเย่ก็เกิดอาการบ้าคลั่ง ออกตามหาเธอไปทั่วทุกหนทุกแห่ง มีอยู่วันหนึ่ง เขาเห็นผู้หญิงที่เขาตามหามานานเดินจูงมือเด็กน้อยผ่านไปอย่างมีความสุข “เด็กคนนี้เป็นลูกของใครกัน?” ดวงตาของฉินซ่าวแดงก่ำ เขาตะโกนคำรามขึ้นมา

โปรย... หลังจากมีเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้น สร้างความบาดหมางรุนแรง…จนทำให้สองครอบครัวซึ่งเกี่ยวดองเป็นมิตรที่ดีต่อกันแตกหัก สุพรรณวดีกลายเป็นบุคคลต้องห้ามสำหรับครอบครัวสามี พวกเขารังเกียจเธอจนถึงขั้นไม่อยากเห็นหน้า หญิงสาวกัดฟันสู้จนสุดความสามารถ หากผลที่ได้กลับไม่ต่างจากเดิม จึงได้แต่ก้มหน้ายอมรับความจริง รวมถึงยอมรับการตัดสินใจของสุดโปรดซึ่งเป็นสามีที่ขอ ‘หย่า’ พร้อมทั้งตกลงกันในเรื่องการดูแล ‘ลูก’ ที่เพิ่งคลอดออกมาได้เพียงแค่สามเดือน เหมือนว่าการพูดคุยของทั้งสองคนในวันนั้นจะลงเอยด้วยดี… แต่จริง ๆ แล้วกลับไม่ใช่เลย เพราะหลังจากนั้นแค่ไม่กี่เดือนสุดโปรดกับลูกก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย ทำให้เธอไม่ได้เจอหน้าลูกอีกเลย…

นางคอยดูแลพ่อแม่สามีของนางเป็นอย่างดี และใช้สินเดิมของตัวเองเพื่ออุดหนุนทั้งจวนแม่ทัพ แต่สิ่งที่นางได้มากลับคือเขาประสบความสำเร็จแต่ได้แต่งงานกับแม่ทัพหญิงในฐานะภรรยาที่เท่าเทียมกันกับนาง จ้านเป่ยว่างหัวเราะเยาะ: ซ่งซีซี เจ้ารู้หรือไม่ว่าที่เจ้าอยู่เย็นมีสุข ใช้ชีวิตหรูหราได้ มันเป็นเพราะข้ากับยี่ฝางสู้กับศัตรูในสนามรบด้วยชีวิต? เจ้าไม่มีวันกลายเป็นแม่ทัพหญิงที่เผด็จการและกล้าหาญเช่นยี่ฝาง เจ้ารู้แต่ทำเรื่องงานบ้านงานเรือนและสื่อสารกับฮูหยินต่างๆเพื่อแลกเปลี่ยนเล่ห์เหลี่ยมแย่งชิงอำนาจในจวนหลังให้กันและกันเท่านั้น ซ่งซีซีทนไม่ไหวและจากไป นางขึ้นม้าเพื่อเข้าสู่สนามรบ เดิมทีนางเป็นลูกหลานแห่งครอบครัวแม่ทัพอยู่แล้ว แต่นางแค่ยอมทอดทิ้งยศทั้งหมดเพื่อจ้านเป่ยว่าง แต่นี่ไม่ได้หมายความว่านางไม่สามารถกลับมาต่อสู้อีก

จางหมินเย่ว บุตรสาวเสนาบดีกรมคลัง แต่กลับตกหลุมรักซ่งฟู่หลง ขุนนางขั้นเจ็ด แต่เพราะความคลั่งรักที่มี ทำให้นางยอมทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้แต่งงานกับเขา แต่ใครจะคิดว่าซ่งฟู่หลงกลับไม่แม้แต่จะแยแสตนเลยแม้แต่น้อย ครั้นพอคิดจะตัดใจหนีห่าง เขากลับเอาแต่คอยวนเวียนอยู่ข้างกาย แล้วเป็นเช่นนี้นางจะตัดใจลงได้อย่างไรกันเล่า "ใต้เท้า...ข้ารักท่าน แต่มิใช่เหตุให้ท่านเอาแต่กลั่นแกล้งข้าเช่นนี้"

“มันทำร้ายเธอ มันสมควรตาย” “พี่อวี้เจิน ใจเย็น ๆ ค่ะ” “ม่านม่าน เธอเลิกใจดีกับสวะแบบนี้เสียที เธอยอมได้แต่พี่ยอมไม่ได้ เธอเป็นคนของพี่ใครก็ไม่มีสิทธิ์แตะต้องเธอทั้งนั้น”

หนึ่งสตรีสิ้นเพียง เพราะบุรุษมากรัก หนึ่งสตรีสิ้นด้วย น้ำมือบุรุษที่รัก เมื่อหนึ่งในสอง ได้ลืมตาในร่างใหม่ ชะตาต่อจากนี้ นางจะลิขิตเอง มิเว้นแม้แต่พันธนาการ ที่เรียกสามีภรรยา

เมื่อก่อน จี้อี่หนิงคิดว่า การได้อยู่เคียงข้างเสิ่นเยี่ยนจือตั้งแต่ตอนเรียนหนังสือจวบจนแต่งงานนั้นเป็นเรื่องที่มีความสุขที่สุดในชีวิตของเธอ จนกระทั่งเสิ่นเยี่ยนจือนอกใจ เธอถึงได้เข้าใจว่า จะมีความรักที่ไหนที่มันลึกซึ้งอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่าได้ ความรักทั่ว ๆ ตอนแรกหวานแหวว สุดท้ายก็ลงเอยด้วยการจากลาอยู่ดี หลังจากการหย่าร้าง เธอจึงไม่เต็มใจที่จะมอบความจริงใจของเธอให้ใครอีก แต่เสิ่นซื่อกลับบุกเข้ามาในโลกของเธอ ไม่ยอมให้เธอได้มีโอกาสหลบหนีเลยแม้แต่น้อย เธอถอยหลังไปเรื่อยๆ ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับคนตระกูลเสิ่นอีก เขากลับก้าวเข้าไปทีละก้าวๆ มีแต่อยากจะกักเธอไว้ในอ้อมกอดเท่านั้น "อาเล็ก พวกเราไม่เหมาะสมกันหรอกค่ะ" ชายคนนั้นบีบคางเธอเบา ๆ บังคับให้เธอเงยหน้าขึ้นสบตาเขา "เธอหย่ากับเสิ่นเยี่ยนจือแล้ว ฉันจะถือว่าเป็นอาเล็กของเธอได้ยังไงล่ะ?" "แล้วเธอก็ยังไม่เคยลองเลย จะรู้ได้ยังไงว่ามันไม่เหมาะสม?" จี้อี่หนิง "ฉันลองแล้วนะคะ" เสิ่นซื่อ "งั้นเธอก็ลองอีกทีสิ ลองจนกว่าจะเหมาะสมนั่นแหละ" จี้อี่หนิง "......"