แก้แค้น

เมื่อคนผิดไม่ได้รับการลงโทษเขาก็จะทำตัวเป็นศาลเตี้ยพิพากษาคนผิดเสียเองไม่ว่ากี่สิบปีเขาก็จะตามจองล้างจองผลาญคนที่พรากแม่ของเขาไปและ..เธอ...ก็เป็นเหยื่อชิ้นโปรดที่เขาจะใช้เป็นทาสสวาทและเครื่องมือแก้แค้น...

เพื่อที่จะช่วยคนรักของเขาแล้ว เฉินจืออี้ได้ไปหาซื้อศพของผู้หญิงในสภาพไม่สมบูรณ์แบบจากตลาดมืด จากนั้นเขาจัดการควักไตออกจากร่างศพนำมาเปลี่ยนให้คนรักด้วยตัวเอง เพื่อหลบหนีการตามล่าของตำรวจ เขาจึงโยนศพลงไปในสระกรดซัลฟิวริกเพื่อทำลายหลักฐาน เพียงแต่เขาไม่รู้ว่า เจ้าของศพร่างนั้นคือฉัน

พี่สาวฝาแฝดของฉันเสียชีวิตในงานเลี้ยงบรรลุนิติภาวะครบรอบวันเกิดอายุสิบแปดปี เธอถูกรังแกจนหายใจล้มเหลวเสียชีวิตตรงมุมอับสายตาในโรงแรม และเพื่อนสนิทที่เธอคิดถึงที่สุดอยู่ตลอดเวลา คอยช่วยเหลือทุกเรื่องอย่างสวีจิ่นกลับหันไปยุยงให้คนอื่นเผยแพร่รูปถ่ายที่พี่สาวถูกรังแกโดยไม่เปิดเผยตัวตน ภายหลังฉันใช้มีดกรีดใบหน้าที่คิดอยากแทนที่พี่สาวอยู่ตลอดเวลาทีละแผล เลือดสดไหลริน ฉันประคองใบหน้าสวีจิ่นขึ้นมาเหมือนประคองผลงานศิลปะ [พี่สาวที่ฉันรักที่สุดจากไปแล้ว พวกคุณที่ทำร้ายเธอก็อย่าคิดหนีไปแม้แต่คนเดียว]

หนี้หัวใจใต้กลลวง เมื่อเขากลับมา...ไม่ใช่เพื่อรัก แต่เพื่อ "ทำลายเธอ" ให้เจ็บเท่ากับที่เขาเคยเจ็บ ลาริสา…ลูกสาวของคนที่เขาเกลียดที่สุด คือเครื่องมือในเกมล้างแค้นที่เขาออกแบบอย่างเยือกเย็น แต่ยิ่งเขาทรมานเธอ หัวใจของเขากลับยิ่งถูกเธอช่วงชิงโดยไม่รู้ตัว เมื่อความรักไม่ควรเกิด แต่กลับฝังลึกเกินกว่าจะถอนใจ...

เพื่อแลกกับชีวิตของพี่ชาย มะเฟืองจำยอมทำหน้าที่อีตัวบนเตียงของเสี่ยเจ๋งจนกว่าเขาจะพอใจ

รัก ของคนอื่นเหมือนสิ่งหอมหวานเสมอ แต่กับเธอมันคือยาขมที่พะอืดพะอมกลืนไม่ลงคอเสียที อยากมีความตายเป็นที่พึ่งพิงก็ไร้สิทธิ์เรียกร้อง

"เจ้ากล้ายุ่งกับคนของข้า พร้อมที่จะรับโทษทัณฑ์แล้วหรือไม่" ทั้งหมดมิใช่คำถาม หากแต่เป็นการประกาศว่าเขาไม่มีวันยกโทษให้คนที่กล้าทำร้ายคนของตน #มังกรฟ้าเทียนหั่วหลงผู้คลั่งรัก

กลิ่นตัวของหญิงสาวเหตุใดถึงได้สาปสางถึงเพียงนี้ นายพรานอินทร์ฝีมือดีทั้งยังหล่อเหลาเอามันทำเมียลงได้อย่างไร? "ของเอ็งมันใหญ่ถึงเพียงนี้เชียวรึกอบัว ข้าชักหลงใหลเอ็งขึ้นทุกทีแล้วสิ หึหึ"

น้ำค้างพบผู้ชายคนหนึ่งในตอนที่เธอเหงาและต้องการใครสักคน เธอไม่เคยลืมเขา หากโชคชะตามีจริงขอให้เราได้พบกันอีกครั้ง one night คืนหนึ่งเราเคยพบกัน “ขอบคุณที่อยู่เป็นเพื่อนน้ำนะคะ น้ำจะไม่ลืมหนึ่งคืนที่เราพบกัน ลาก่อนค่ะ” หากโชคชะตามีจริง ขอให้เราได้พบกันอีกครั้ง one night คืนหนึ่งเราเคยพบกัน

เพราะถูกขอร้องจากพี่ชาย ทำให้มัดไหมต้องไปส่งของแทน แต่เธอถูกจับตัวเอาไว้ เมื่อของที่เธอไปส่งมันเป็นสิ่งผิดกฏหมาย ในเมื่อของหาย อิสรภาพของเธอ มันก็หายเช่นกัน เธอต้องกลายเป็นนกน้อยในกรงทอง ของมาเฟียสุดเถื่อนนามว่าโจเซฟ ผู้ชายใจร้ายดิบเถื่อน “เรียบร้อยแล้ว มะ... มัดของตัวกลับก่อนนะคะ” มัดไหมบอกชายหนุ่มตรงหน้า เธอต้องรีบพาตัวเองออกจากที่นี่ เธอกลัวจนสั่นไปทั้งกาย “มีกี่ถุง” เขาไม่สนใจประโยคก่อนหน้า เขากลับเป็นฝ่ายถามเธอมากกว่า “10ถุง ส่งของแล้วมัดขอตัวก่อนนะคะ” เธอเอ่ยออกมาพร้อมกับหันหลังให้เขาแล้วจะเปิดประตู “พี่มึงไม่ได้บอกเหรอ....?” น้ำเสียงเย็บเฉียบทำเอาเธอสะดุ้ง มือที่จับลูกบิดประตูชะงัก “....” เธอพยายามเปิดประตูแต่มันก็เปิดไม่ออก ร่างสูงย่างสามขุมเข้ามาหาเธอ “ว่ามันโกงของกู” โจเซฟบีบคางเธอแรง ๆ จนรู้สึกเจ็บ มัดไหมตกใจกับการกระทำของเขา พยายามดิ้น เขาบีบเพิ่มแรงบีบจนเธอเบ้หน้าด้วยความเจ็บปวด ขอบตาร้อนผะผ่าวค่อย ๆ รื้นด้วยน้ำตา ก่อนจะไหลออกมาไม่อาจห้ามได้