โหดร้าย

เกวลินไม่เคยคิดเลยว่าการช่วยเหลือชายแปลกหน้าที่บาดเจ็บหน้าคอนโดจะเปลี่ยนชีวิตเธอไปตลอดกาล เพราะชายผู้นั้นคือ คีรินทร์ วาเลนซิโอ มาเฟียผู้เย็นชาและอันตรายที่สุดในโลกใต้ดิน เขาหายตัวไปจากชีวิตเธอหลังจากคืนนั้น...ก่อนจะกลับมาอีกครั้ง พร้อมกับคำพูดที่ทำให้เธอแทบหายใจไม่ออก "เธอเป็นของฉันตั้งแต่วันที่ช่วยฉันไว้ จำไว้ เกวลิน…ฉันจะไม่มีวันปล่อยเธอไป” จากคนธรรมดา เธอกลายเป็นจุดอ่อนเพียงหนึ่งเดียวของราชามาเฟีย และโลกของเขา...เต็มไปด้วยอันตราย การหักหลัง และสงครามเลือด แต่เขาไม่เคยลังเลที่จะใช้ทั้งอำนาจ เงิน และชีวิต...เพื่อปกป้องเธอ แม้ว่าเธอจะพยายามวิ่งหนี เขาก็จะลากเธอกลับมา…ด้วยหัวใจที่คลั่งรักจนแทบระเบิด

ขวัญข้าว ทะลุมิติมาเป็นนางร้าย ในนิยายที่เธออ่าน แถมยังอยู่ในตอนที่เสียตัวให้พระรองสุดเย็นชา และ ไม่ชอบเธอ นั้นคือต้นเหตุของความเจ็บปวดที่นางร้ายจะได้รับ

“อากิระ” บุตรสาวของเสนาบดีฝ่ายบู๊ ถูกบังคับแต่งงานกับ “ขุนศึกคาเงะ” แม่ทัพผู้โหดเหี้ยมแห่งแคว้นตะวันตก เพื่อยุติสงครามกลางเมือง แต่ในคืนเข้าหอ เธอพบว่าเขาคือชายผู้ที่เคยฆ่าพ่อเธอต่อหน้าเมื่อสิบปีก่อน ระหว่างที่เธอแสร้งเป็นภรรยาผู้ซื่อสัตย์ เพื่อหาทางแก้แค้น ขุนศึกคาเงะกลับเผยด้านที่ไม่มีใครเคยเห็น — ชายผู้เคยเชื่อในอุดมการณ์ แต่ถูกหักหลังจากคนที่รัก เมื่อความรักเริ่มผลิบานในสนามรบ อากิระต้องเลือกระหว่าง “หัวใจ” กับ “เลือดแค้น” และเบื้องหลังการแต่งงานนี้ มีพันธสัญญาลับจากแคว้นเหนือที่ต้องการปลุกปีศาจสงครามอีกครั้ง…

"จงสำนึกผิดต่อบาปของเจ้า แม้ต้องแลกด้วยร่างกายและวิญญาณ ก็จงน้อมรับการชำระแค้นจากข้าเสีย" บาบารัส พญางูยักษ์สลักคำสาปด้วยนำเสียงกึกก้องกัมปนาทหมายให้กรีนชดใช้ในสิ่งที่ก่อ

ชาคริต ประติมาไพบูลย์ ประติมากรหนุ่มรูปหล่อต้องตกอยู่ในโลกมืดจากความประมาทของหญิงสาวเสเพลคนหนึ่ง และเขาก็ต้องการให้เธอมารับปิดชอบการกระทำของตนด้วยการให้มาดูแลเขา แต่แล้วคนที่ถูกส่งมากลับกลายเป็นหญิงสาวอีกคน ซึ่งทำให้เขาไม่พอใจมากแต่ด้วยคำขอร้องของทนายผู้เสมือนญาติคนเดียวที่เหลืออยู่ ทำให้เขาจำต้องให้ รติมา อรุณวลัย ดูแลเขาแทน ความอ่อนโยนและเอาใจใส่ของเธอทำให้ใจกระด้างของเขาเอนเอียง และเมื่อได้สัมผัสร่างงามด้วยความไม่ตั้งใจซึ่งแม้มองไม่เห็นก็ทำให้เขาร้อนไปทั้งกายความปรารถนาที่พลุ่งพล่านจนยากจะระงับ เขาจึงหาทางให้เธอมาใกล้ชิด ด้วยการปั้น ทรวงอัปสรา... ประติมากรรมอันเป็นสัญลักษณ์ของโรงปั้นอันลือชื่อ ทรวงอัปสรา รูปปั้นนางอัปสราอันงดงามจึงเป็นสื่อที่ทำให้ความรักของพวกเขางอกงาม และเร่าร้อน... จนยากจะห้ามใจ เพราะเธอจะต้องเปลือยกายให้เขาลูบไล้แทนการมองด้วยสายตา... ประติมากรรูปงามจะทำเช่นไรให้มดตัวเล็กๆ เช่นเธอ อยู่กับเขาตลอดไป...

แฟนหนุ่มธงดำรุ่นซีเคร็ท จีบก็ย๊ากยาก พอจีบติดแล้วจะทิ้งขว้างก็ไม่ได้ ทั้งติดหนึบ ขี้น้อยใจ แถมขี้หึงอีกต่างหาก คุณเคยเป็นกันไหม หลงรักคนที่เป็นไปไม่ได้ หากเพียงเขาเป็นคนธรรมดาทั่วไปที่ต่างกันในเรื่องชนชั้นฐานะ ฉันคงจะไม่ทุกข์ใจแบบนี้ แต่ทว่าเขากลับเป็นคนที่ฉันไม่มีวันจะได้พบในชีวิตจริง ไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้ จะจับมือหรือสัมผัสกันก็ไม่ได้ ทำได้เพียงเฝ้ามองเขาผ่านหน้าจอโทรศัพท์เท่านั้น คำว่ารักที่ออกมาจากปากของตัวละครหนุ่มธงดำในเกมที่เคยทำให้ใจหวั่นไหว พอมาตอนนี้กลับกลายเป็นดั่งของมีคมที่กรีดแทงที่หัวใจ ฉันรู้ว่ามันเป็นเพียงบทสนทนาอัตโนมัติของเกม แต่ทว่าหัวใจของฉันมันกลับสั่นไหวขึ้นทุกที นับวันฉันก็ยิ่งโหยหา และถลำลึก….. เอลิออส ฉันรักนายเหลือเกิน ทำไมฉันถึงจริงจังขนาดนี้กันนะ ทั้ง ๆที่นายเป็นแค่ผู้ชายในเกมจีบหนุ่มเท่านั้น ความรักที่มีต่อนายมันมากขึ้นทุกที มันมากเกินที่ฉันจะทานทนไหว ฉันคงทนเล่นเกมนี้ต่อไปอีกไม่ได้แล้ว เพราะมันเหมือนฉันจะกลายเป็นบ้าเข้าไปทุกที เพราะงั้น ฉันจึงตัดสินใจที่จะลบเกมทิ้ง และหวังว่า ฉันจะลืมนายได้ในเร็ววัน ลาก่อนที่รักของฉัน

“เมื่อคืน ตอนที่ผมออกตระเวนแถวๆ ลำธารฝั่งตรงข้ามบ้านพักครู ..ผมเห็นวิญญาณตัวใหญ่ยักษ์ยืนคร่อมอยู่บนหลังคาบ้านครู” เธอตกใจตาโต “อะไรนะคะ!!” “เมื่อคืนครูเจออะไรแปลกๆ บ้างรึเปล่า” เธอกลืนน้ำลายแทบไม่ลงคอ หันมองรอบกายด้วยความหวาดกลัว “ค่ะ ..มีเรื่องแปลกๆ เกิดขึ้น ความจริง มันแปลกมาสองวันแล้วค่ะ” “ผมคิดว่าครูโดนของนะ ต้องรีบแก้ในเจ็ดวัน ไม่งั้น ครูจะหนีจากมันไม่ได้อีกเลย” เธออ้าปากค้าง ช็อคจนใจสั่น “โดนของเหรอคะ” “ใช่ครับ ของแรงซะด้วยนะ”

เพราะไร้รัก ทั้ง 'เธอ' และ 'เขา' จึงต่างหมางเมิน แต่เมื่อได้รัก ทั้ง 'เธอ' และ 'เขา' จึงต่างเร่าร้อนในค่ำคืนแห่งรัก การถูกบังคับให้แต่งงานกับคนที่ไม่รัก นั่นย่อมไม่ใช่เรื่องน่าสนุก แต่ในเมื่อไม่อาจปฏิเสธพ่อและแม่ได้ จึงยอมให้ทุกอย่างเป็นไป แต่บ่าวสาวป้ายแดงยุคสองพันหรือจะยอมลงเอยแบบนี้ง่ายๆ ในเมื่อเขาทั้งคู่ต่างพร้อมใจกันหนีห้องหอ แต่ทว่าพรหมลิขิตกับขีดเส้นให้พวกเขานั้นหนีไปเจอกันเสียนี่

...เพราะเธอขึ้นเรือผิดลำ คลื่นร้ายจึงซัดแทบกระเจิง... “เธอมันก็แค่ผู้หญิงขายตัว จะมาทำเล่นตัวเรื่องมากไม่ได้รู้ไหม ต่อให้เป็นสินค้าด้อยคุณภาพยังไงก็เถอะ ก็ต้องหัดรู้จักตามใจแขกบ้าง แต่นี่อะไรหาเรื่องใส่ตัวแท้ ๆ คนสอนไม่บอกหรือยังไงว่าไอ้ละครเล่นตัวนี่มันน่ารำคาญไม่ได้ดึงดูดลูกค้าเลย” บารเมษฐ์ต่อว่าพร้อมกวาดสายตามองเหยียดหยามตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ก่อนคลายมือออกจากปลายคางอย่างช้า ๆ “ฉันไม่ได้มาขายตัวสักหน่อย” คนได้รับอิสรภาพรีบบอกเขา “หืม” เขาทำหน้าไม่เชื่อ “ฉันแค่ขึ้นเรือผิดลำ ฉันไม่ได้มาขายตัวจริง ๆ คุณอย่าทำอะไรฉันเลยนะคะคุณบารเมษฐ์” วินาทีนี้เธอกลัวเขามากกว่าใครบนเรือลำนี้เสียอีก เลยเลือกที่จะบอกความจริงกับเขาไป “ขึ้นเรือผิดลำ ?” คนพูดหรี่ตาลงอย่างสงสัย

เมื่อซูเย่หลิงได้กลับมาเมืองหลวงอีกครั้ง และได้พบเจอกับบุรุษผู้เป็นรักครั้งแรกของตน นางจึงไม่รอช้าที่จะพาตัวเองไปอยู่ในสายตาของเขา เกิดหนึ่งครั้ง ตายหนึ่งครั้ง!…นางขอครอบครองบุรุษผู้นี้ก็แล้วกัน!!