รักแรก

ในวันที่สามของการอยู่ไฟหลังคลอด สามีบอกว่าจำเป็นต้องเดินทางไปทำงานด่วน ไม่สามารถอยู่เป็นเพื่อนฉันได้ ทิ้งให้ฉันดูแลลูกน้อยเพียงลำพัง สามวันต่อมา ขณะที่ฉันเพิ่งถึงโรงพยาบาล เพื่อนสาวสมัยเด็กของเขาโพสต์ภาพครอบครัวอย่างเปิดเผยในโซเชียลมีเดีย พร้อมแคปชันว่า: “ถ่ายระหว่างเดินทาง สามคนพ่อแม่ลูก อยู่กันอย่างอบอุ่นและกลมเกลียว” ฉันมองดูสามีที่ยิ้มอย่างสดใสในรูปถ่ายครอบครัวด้วยความประหลาดใจ และแสดงความคิดเห็นไปว่า “?” สามีโทรมาต่อว่าทันที : “แม่เลี้ยงเดี่ยวอย่างเธอน่าสงสารขนาดไหน ไม่มีเคยมีผู้ชายมาคอยดูแลเธอ ผมก็แค่ถ่ายรูปกับเธอเฉยๆ คุณจะใจแคบอะไรขนาดนั้น?” ตกเย็น เพื่อนสาวสมัยเด็กคนนั้นก็อวดชุดเครื่องประดับทองคำสามชิ้นมูลค่าหลายล้าน “หลังจากถ่ายภาพครอบครัวเสร็จ เขายืนกรานจะมอบเครื่องประดับทองคำสามชิ้นมูลค่าหลายล้านให้ฉัน~” ฉันรู้ว่าสามีของฉันซื้อของพวกนี้ให้เธอเพื่อปลอบใจให้หายโกรธ แต่ครั้งนี้ ฉันเตรียมที่จะไปจากเขาแล้ว

ตกลงมาจากตึกพร้อมผู้หญิงที่คู่หมั้นรักแต่ไม่อาจแต่งงานด้วย คู่หมั้นที่เป็นหมอกลับช่วยนางในดวงใจของตัวเองก่อน ปล่อยฉันที่เลือดออกอย่างหนักให้รอรถพยาบาล ก่อนจะตาย ฉันขอร้องเขาไม่ให้ทิ้งฉันไว้ ลู่ซือเหิงเตะมือของฉันออกไป “หลินหร่วน มีน้ำใจหน่อยได้ไหม? ไม่เห็นหรือไงว่าหย่าฉีสลบไป? เรื่องที่เธอผลักเขาตกตึก ไว้ฉันค่อยกลับมาคิดบัญชีกับเธอ” แต่บัญชีนี้ ลู่ซือเหิงไม่มีโอกาสได้แก้แค้นแล้ว เพราะหลังจากที่เขาอุ้มผู้หญิงที่เขาเฝ้ารักจากไป ฉันกับลูกในท้องก็ได้ตายไปพร้อมกันแล้ว

ในวันงานแต่งงาน คนรักในความทรงจำของคู่หมั้นสวมชุดแต่งงานดีไซน์เดียวกันกับฉันและปรากฏตัวที่งานในฐานะผู้ต้อนรับแขก เมื่อเห็นพวกเขายืนด้วยกันต้อนรับแขก ฉันทำหน้านิ่งและชมพวกเขาว่าพวกเขาคู่ควรกันที่สุด คนรักในความทรงจำของเขาร้องไห้และวิ่งหนีไป เขากลับด่าใส่หน้าฉันว่าเป็นคนจู้จี้จุกจิกและใจแคบ หลังจากงานเลี้ยงเขาพาคนรักในความทรงจำของเขาไปที่ทริปฮันนีมูนของเรา ฉันไม่เถียงเลย แต่ไปนัดทำแท้งทันที

ฉันขอร้องฟู่เยว่ชวน 99 ครั้ง ในที่สุดเขาก็ตกลงที่จะพาลูกสาวไปตั้งแคมป์บนภูเขาในวันเกิดเธอเมื่อฉันพบลูกสาวของฉันที่เชิงเขาในตอนกลางคืนของวันรุ่งขึ้น เธอตายแล้วในมือ เธอยังคงถือภาพครอบครัวไว้อย่างแน่น ฉันคุกเข่าต่อหน้าศพของลูกสาวอย่างใจสลาย แต่ฟู่เยว่ชวนกลับอัปเดตไอจีของเขา พร้อมแคปชั่นว่า คุณกับลูก ล้วนเป็นสมบัติของผม ในรูปถ่าย เขาและเพื่อนวัยเด็กของเขาจูงเด็กหญิงคนหนึ่ง กําลังมองพระอาทิตย์ตกที่ไกล ๆ ที่มุมล่างซ้ายของรูปถ่ายเผยให้เห็นมือเล็ก ๆ นั่นคือมือของลูกสาวของฉัน รูปภาพที่โหดร้ายนี้ถ่ายโดยลูกสาวของฉัน ……

สามีของฉัน ซึ่งเป็นตำรวจปราบปรามยาเสพติดได้ส่งฉันไปที่ศูนย์บำบัดยาเสพติดด้วยตัวเขาเอง ลูกชายส่งเสียงเชียร์อยู่ข้างๆ เขาบอกว่าจะได้ไม่ต้องเจอแม่ที่เป็นแบบนี้อีกนานแล้ว หลังออกจากศูนย์บำบัดยาเสพติด ฉันพบว่าสามีได้พาลูกชายย้ายไปอยู่บ้านของคนที่เขาหลงรักในใจไปนานแล้ว ฉันอ้อนวอนให้เขากลับมา และบอกว่าจะมีคนมาฆ่าฉัน เขาไม่เชื่อ แค่พูดอย่างเย็นชาว่า “จำไว้ว่าตายในถังขยะ ไม่งั้นผมจะต้องเก็บศพให้คุณด้วย” ลูกชายก็ปรบมืออยู่ข้าง ๆ “ในที่สุดก็ทิ้งแม่ไปได้แล้ว” หนึ่งสัปดาห์ต่อมา ฉันถูกหั่นศพทิ้งในถังขยะต่างๆ เขาเป็นผู้รับผิดชอบในการสืบสวนเรื่องนี้

เมื่อหญ้าอ่อนอายุ 22ปี ที่ต้องการให้โคแก่วัย 38 กิน งานนี้เธอจะอ่อย ออเซาะ รุกเร้า เข้าหาและลูบไล้ให้หลงเคลิ้ม ยังไงอาไนต์ก็ต้องเป็นของเรนนี่คนสวยคนนี้ คนเดียว! ------------------- อายุที่ห่างกันถึง 16 ปี และเขาเองก็เป็นเพื่อนรุ่นน้องของบิดาเธอด้วย จึงพยายามสร้างกำแพงด้วยการเก๊กหน้าขรึม ทำนิ่ง ซึน ๆ แต่ก็แอบไปลอบยิ้มลำพังอยู่บ่อยครั้ง ห้ามใจแล้วแต่มันก็ไหวหวั่นทุกครั้งที่ได้ใกล้ชิด ------------------

หนึ่งเดือนก่อนแต่งงานกับแฟนหนุ่ม เขากลับต้องการมีลูกกับรักแรกของเขา ฉันไม่เห็นด้วย เขาก็เอาเรื่องนี้มาพร่ำบ่นให้ฟังทุกวัน จนกระทั่งครึ่งเดือนก่อนวันแต่งงาน ฉันก็ได้รับใบตรวจครรภ์ ถึงได้รู้ว่ารักแรกของเขาตั้งครรภ์ได้เกือบหนึ่งเดือนแล้ว ที่แท้เขาก็ไม่เคยคิดที่จะขอความเห็นชอบจากฉันตั้งแต่แรกแล้ว และในตอนนั้นเอง ความสัมพันธ์ที่ยาวนานหลายปีก็เหมือนหมอกควันที่จางหายไป ด้วยเหตุนี้ ฉันจึงยกเลิกงานแต่งงาน ทำลายความทรงจำทั้งหมดระหว่างเรา ตัดสินใจเข้าร่วมห้องปฏิบัติการวิจัยที่ตัดขาดจากโลกภายนอกในวันแต่งงาน นับจากนี้ไป ฉันไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเขาอีก!

กู้เวินเหยียนกับเสิ่นเจียรุ่ยไม่กินเส้นกันมาตั้งแต่เด็ก บังเอิญในปีนั้น คนที่เหมาะสมจะจับคู่แต่งงานกันในวงการก็เหลือแค่พวกเขาสองคนเท่านั้น กู้เวินเหยียนประกาศหนักแน่นว่าต่อให้ตายก็จะไม่มีวันแต่งงานกับเสิ่นเจียรุ่ย เสิ่นเจียรุ่ยเกิดสนใจขึ้นมาทันที “งั้นฉันก็ตัดสินใจแต่งกับนายแล้วล่ะ นายรีบไปตายซะเถอะ” ในวันแต่งงาน กู้เวินเหยียนปล่อยไก่นับสิบตัวออกมาเพื่อทำให้เสิ่นเจียรุ่ยอับอาย เธอทำหน้าไร้อารมณ์ คว้าไก่ตัวหนึ่งขึ้นมาแล้วเรียกมันว่า “สามี” กู้เวินเหยียนหมดอารมณ์ล้อเล่นลงไปทันที มองดูเสิ่นเจียรุ่ยที่ดื้อดึงจะมาแต่งกับเขา เขาก็พูดกับเธอด้วยน้ำเสียงเสียดแทงเยาะเย้ย “เธอจะต้องเสียใจทีหลังแน่” แต่งงานกันมาได้สามปี เสิ่นเจียรุ่ยจับกู้เวินเหยียนคาหนังคาเขาอยู่บนเตียงเป็นครั้งที่เก้าสิบเก้า จนถึงตอนนี้เอง เธอถึงได้เข้าใจอย่างแท้จริง ที่ว่าความเสียใจตามที่กู้เวินเหยียนพูดไว้มันคืออะไรกันแน่

เมื่อธุรกิจที่เคยโกงเขามากำลังถูกล้มละลาย ทางออกสุดท้ายคือข้อเสมอที่ถูกยื่นให้โดยลูกสาวของคนที่ตัวเองเคยหักหลัง... “หากคุณอยากให้บริษัทของคุณอยู่รอด...” ดวงตากลมใสหากแน่วแน่ ปรายตามองผู้สูงวัย “ก็เอาลูกสาวมาต่อรองสิคะ เผื่อฉันจะสนุกด้วย” “ทำไมผมต้องทำแบบนั้น” ชายสูงวัยมองนักธุรกิจรุ่นลูกที่เก่งจนหาตัวจับยากทั้งที่เป็นผู้หญิงด้วยความคลางแคลงใจ