เศร้าใจ

⚠️Trigger Warning​ / คำเตือน⚠️​ ฉากข่มขืน​ -​ ไม่สมยอม​ -​ ใช้ความ​รุนแรง​ -​ ทำร้ายจิตใจ​ -​ ข่มขู่​ -​ แท้ง​ -​ถ้อยคำ​หยาบคาย​ ​​​​รัก°เจ็บ​°ลึก​ (เพื่อนพี่ชาย) ครูซ เขาไม่ชอบเด็กที่พูดไม่รู้เรื่อง​ แต่เป็นเธอเองที่วิ่งเข้าหาเขาก่อน​ เสนอมาเขาก็สนองกลับ แค่นั้นเอง..  ​​​​​​ฮันน่า เธอแค่ผู้หญิงธรรมดา​คน​หนึ่ง​ที่ต้องการความรักจากใครบางคน​ แต่เขากลับมองข้ามมันตลอด "พะ..พอได้แล้วหนูเจ็บ​ ฮึก!"  "หุบปาก​"  "ฮึก~"  "ไสหัวออกไปก่อนแฟนฉันมาเจอ" "ฮะ..ฮึก" "ถ้ามันจะตายก็รีบตายไปซะ" "...."   นิยาย​เรื่อง​นี้เกิดขึ้นจากจินตนาการ​ของนักเขียนที่อยากเขียน​ ไม่มีเจตนา​จะพาดพิงถึง​สถานที่​หรือผู้อื่นแต่อย่างใด​ นิยาย​ไม่ได้อิงจากความเป็​นจริงทั้งหมด​ อ่านเพื่อความบันเทิง​เท่านั้น โปรดใช้วิจารณญาน​ใน​การ​อ่าน​

กี่ปีแล้วกับการทุ่มเททั้งกายใจให้เขา ทว่าเขากลับเห็นความรักที่นางมอบให้เป็นเพียงสิ่งไร้ค่ายิ่งกว่าเศษดิน เช่นนั้นคงถึงเวลาแล้วที่นางควรพอเสียที...

ครอบครัว นอ.ล่มลลาย นอ.จึงดิ้นรนหางานทำซ้ำร้ายพ่อของเธอก็กำลังป่วยต้องการค่ารักษา นอ.จึงยอมมาเป็นเด็กชงเหล้าจนกระทั่งเจอ พอ. พอ.เห็นว่า นอ.สวยเลยเสนอบางอย่างให้เธอเพื่อแลกเงิน นอ.ที่กำลังเดือดร้อนเธอไม่มีทางเลือกจึงยอมรับข้อเสนอนั้น แม้ว่าจะเป็นเพียงของเล่นของ พอ.ก็ตาม

เพราะความเมาเป็นเหตุ ทำให้ภพธรเผลอไปคว้ากอหญ้าหลานสาวของแม่บ้านเข้าห้องนอนกลางดึกในคืนหนึ่ง เมื่อตื่นขึ้นมาเขาจึงพบว่าได้ข่มเหงเด็กสาวจนย่อยยับ ทว่าชายหนุ่มนั้นมีคู่หมั้นคู่หมายที่เหมาะสมอยู่ก่อนแล้ว คุณนายงามตาผู้เป็นมารดาจึงหาทางออกโดยการส่งกอหญ้าเข้าไปเรียนต่อในกรุงเทพฯ เพื่อหวังให้เด็กสาวอยู่ห่างจากลูกชายหัวแก้วหัวแหวน กอหญ้าไม่เคยลืมว่าครั้งหนึ่งเขาและครอบครัวได้ทำอะไรไว้กับหล่อน ไม่เคยลืมค่ำคืนที่ร่างกายต้องแปดเปื้อนคาวราคี สาวน้อยอ่อนต่อโลกจึงได้แต่เก็บงำความช้ำชอกครั้งนั้นเอาไว้ในส่วนลึกของใจ เมื่อวันเวลาผ่านไปจึงได้รู้ว่า แม้หล่อนเป็นเพียงหญ้าต้นเล็กๆ แต่ก็ใช่ว่าใครหน้าไหนคิดจะเหยียบย่ำก็ทำได้ ทุกการกระทำในชีวิตคือบทเรียน ทุกบทเรียนมีราคา เป็นหนี้ต้องชดใช้ ถึงเวลาแล้วที่เขาจะต้องจ่ายให้หล่อน ชนิดที่เรียกว่า ทบต้น ทบดอก...

อยู่กินกันมา2ปี ไม่มีงานแต่ง ไม่มีทะเบียนสมรส วันหนึ่งผู้หญิงคนหนึ่งกลับมา เธอก็เป็นได้แค่ส่วนเกิน ขับรถมารับเธอแต่ให้ผู้หญิงคนนั้นนั่งข้างหน้า เธอต้องไปนั่งข้างหลัง วันเกิดทิ้งเธอไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้น " ผมกับพลอยเราเป็นแค่เพื่อนกัน คุณอย่างงี่เง่าได้ไหม " " เธอแค่เหงามาขอกินข้าวบ้านเรา คุณก็อย่าใจแคบนักเลย" " ทิพย์ ผมขอโทษ ผมเลิกติดต่อกับเธอแล้วเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม " " รุจ ฉันไม่ได้รักคุณแล้ว ฉันมีผัวใหม่แล้ว "

ซูหว่านอยู่กับจี้ซือหานมาห้าปี นึกว่าการที่เธอทำตัวน่ารัก ว่าง่าย เชื่อฟัง จะสามารถกุมหัวใจของเขาได้ แต่ใครเลยจะคิด สุดท้ายเธอก็โดนเท เธอผู้แสนอ่อนโยนเสมอมา เดินออกจากโลกของเขามาโดยที่ไม่โวยวายไม่ทะเลาะ ไม่ขอแม้กระทั่งเงินของเขาสักบาท แต่... ตอนที่เธอต้องแต่งงานกับเขา จู่ๆ เขาก็จับเธอกดกับกำแพงแล้วระดับจูบราวกับคนเสียสติ ซูหว่านไม่ค่อยเข้าใจ ประธานจี้ทำแบบนี้หมายความว่ายังไงกันแน่?

เราก็แค่จำใจทนอยู่กันไปเพื่อรอวันหย่า แต่การกระทำของเขากลับทำให้ฉันเผลอคิดเข้าข้างตัวเอง ยอมถลำก้าวขาเข้ากองไฟ พอรู้ตัวอีกทีก็ดันรู้ว่าที่ผ่านมา แม่ง ไม่มีอะไรจริงเลยสักอย่าง

เมื่อสองฝาแฝดชอบผู้หญิงคนเดียวกัน "กูเป็นพี่มึงนะไนท์ มึงจะมาเอาผู้หญิงที่เคยนอนกับกูได้ยังไง" "แล้วไง กูไม่ถือ"

ยังหวังว่าเราจะได้กลับมาเจอกันอีกครั้งแม้ในวันที่ทุกๆอย่างระหว่างเรามันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้วแต่คงไม่ใช่ชาตินี้หากชาติหน้ามีจริงขอให้พาฝันได้เป็นคนรักคนแรกและคนสุดท้ายของพี่นักรบตลอดไป

ใครบอกอกหักนั้นเจ็บสุด แอบรักเขาข้างเดียวก็เจ็บไม่ต่างกันหรอก อยู่ที่ว่าใครจะจัดการมันอย่างไร