แก้แค้น

ผู้มีพระคุณในวันนั้น คือสามีในวันนี้ หลังจากที่ “มิราวดี” ถูกคู่หมั้นทรยศจนหนีหัวซุกหัว ยังต้องมาเจอกับชายผู้มีพระคุณที่ไม่ว่าไปไหนก็เจอทุกที่ ต่อมาต้องตกลงแต่งงานกับเขาเพื่อความอยู่รอด กว่าจะล่วงรู้ว่า มีอายุราว “เทียด” ก็ดันตกหลุมรักจนถอนตัวไม่ขึ้น ทว่าโชคชะตาทำให้ต้องเผชิญกับความรักแสนเจ็บปวดไม่มีวันสิ้นสุด เมื่อเรื่องราวในอดีตได้ย้อนกลับคืนมา และจู่ ๆ วิญญาณปริศนาก็ปรากฏขึ้นพร้อมยื่นข้อเสนอว่า ‘ยกร่างให้หล่อน’ เพื่อชดเชยบาปที่เธอได้ทำไว้ในอดีต !

วันนี้เป็นวันแต่งงานของนาง แต่เหตุใดจึงไม่มีความยินดีแม้แต่น้อย "คุณหนู ระวังฝีเท้าด้วยเพคะ" คำเตือนของหลี่เหยาดึงสติของนางกลับมา เล่อจื่อมองผ่านพัด เห็นรถม้าเจ้าสาวสีแดงทองอร่าม และขบวนต้อนรับอันยิ่งใหญ่ของราชวงศ์ ฮ่องเต้แคว้นฉีทรงเลือกที่จะไปสักการะขอพรที่วัดหูกั๋ว ในวันแต่งงานขององค์ชายรัชทายาท ไม่ใช่เพียงเพื่อแสดงให้ขุนนางและราษฎรเห็นว่าองค์ชายรัชทายาทไม่ได้รับความโปรดปราน... แม้จะอยู่ในแคว้นฉีมานานกว่าหนึ่งเดือน แต่เล่อจื่อก็รู้เรื่องเกี่ยวกับองค์ชายรัชทายาทผู้นี้น้อยมาก นอกจากฟังบ่าวไพร่พูดคุยกันถึงขาข้างขวาที่พิการและอุปนิสัยประหลาดของเขา รวมถึงคำเตือนของฮั่วซู่ นางก็ไม่รู้อะไรอีก นางไม่กล้าถาม องค์หญิงแห่งแคว้นที่พ่ายแพ้ ไม่อาจทำสิ่งใดเกินเลย นางเพียงแค่ต้องเชื่อฟังอย่างว่าง่าย เล่อจื่อนั่งอยู่ในรถม้าเจ้าสาว ขบวนเคลื่อนตัวไปอย่างเชื่องช้า

อดีตอันเจ็บปวดและผิดหวังเปลี่ยนอดีตนักมวยอย่าง โคเลสนิก รอชนีเชนโก ซึ่งผันตัวเองมาเป็นโปรโมเตอร์มวยอันดับหนึ่งของอเมริกากลายเป็นคนหยิ่งทะนงและเลือดเย็น เขารอคอยเวลาที่จะแก้แค้นเอาคืนกระทั่งวันหนึ่งที่ลูกสาวของคนที่เคยทำให้ชีวิตของพังพินาศก้าวเข้ามา...แทมมี่ หรือ ทิพชยา ไนต์ ไม่เคยรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อสองปีที่แล้วกับคนที่เธอเคยแอบรัก สุดท้ายเธอเองต้องกลายเป็นเบี้ยเดินเกมบนกระดานแห่งความพยาบาทอย่างไม่อาจเลี่ยง มาเป็นกำลังใจให้ความรักของเขาและเธอในนิยายแก้แค้นแสนหวานเรื่องนี้กันนะคะ

หลังจากที่นางร้ายในจอและนอกจออย่างฉันประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ตกสะพาน ตอนแรกนึกว่าตัวเองจะตายแต่กลับรอดและที่น่าตกใจก็คือฉันฟื้นขึ้นมาในร่างของซอลนางเอกผู้แสนดีแทนที่จะเป็นร่างตัวเอง

อดีต...เธอเป็นเมียลับ...ที่เขาไม่คิดจะรัก ปัจจุบัน...เธอกำลังจะกลายเป็นเมียรักของใครบางคน เขาจะทำเช่นไร...อยู่ดีๆ เมียลับของเขาอยากไปเป็นเมียรักของคนอื่น!

เดือนลดา เทอร์รี่ เมย์ ต้องบากหน้าไปหา เอเดรียน สมิธ เจ้าของโรงแรมหรูและบ่อนคาสิโนชื่อดังในลาสเวกัส เพื่อขอให้เขาลดหย่อนหนี้แก่มารดาบุญธรรม แต่สิ่งที่หญิงสาวได้รับกลับเป็นคำดูถูกเหยียดหยามจากเจ้าพ่อคาสิโนเขามองเธอเป็นผู้หญิงหิวเงิน ไร้ยางอาย และสิ่งที่มาเฟียหนุ่มผู้เย็นชาและทระนงจะช่วยเหลือได้ คือการยื่นข้อเสนอให้เธอเป็น นางบำเรอของเขา!!!

เพราะรัชนีกรทำให้รักแล้วทิ้งไป… อารัญจึงเหมือนตายทั้งเป็น และรอวันทวงคืนหนี้แค้นทุกลมหายใจเข้าออก จนรัชนีกรจากโลกนี้ไป แต่ความแค้นของอารัญไม่ได้สลายไปด้วย แม้แม่ตาย แต่ลูกยังอยู่ และคนที่ชดใช้ต้องเป็นเธอ… พรบุหลัน พรบุหลัน… หญิงสาวแสนซื่อบริสุทธิ์เหมือนน้ำค้างยามเช้า หลงรักอารัญตั้งแต่นาทีแรกที่ได้สบตาเขา อารัญก็ทอดไมตรีให้เธอเข้าถึงตัวเขาได้อย่างง่ายดาย โดยหญิงสาวไม่รู้เลยว่ากำลังเดินเข้าสู่กองไฟร้อนแรง

เพราะรักคำเดียวทำให้ ‘หัสวีร์’ ถึงกับสูญสิ้นทุกอย่าง พ่อแม่จากไปด้วยอุบัติเหตุ ธุรกิจจากความรักของครอบครัวล้มละลาย น้องสาวที่ปกป้องจนวินาทีสุดท้ายทั้งที่เขาเคยใจร้ายขนาดนั้น เพราะรักที่มีให้ ‘สรัล’ เป็นได้แค่บันไดดอกไม้ให้เหยียบย่ำพยุงตัวไม่เหลือสักอย่างแม้กระทั่งลมหายใจ' จิตสุดท้ายที่ยังไม่ไปไหนทำให้ได้รู้ว่าพ่อที่แม่เคยบอกว่าเสียตั้งแต่เขายังไม่เกิดเป็น 'มาเฟีย' แถมช่วยเหลือในฐานะคู่ค้ามาตลอด เกิดชาติหน้าฉันใด ‘พุดซ้อน’ ดอกนี้ไม่ขอส่งกลิ่นหอมเพื่อใครและจะทำตนเยี่ยงต้นสลัดไดที่คุณมากมายแต่ก็ตายได้ถ้าไม่ระวัง ด้วยแรงอธิษฐานหรือแรงแค้นก็ไม่ทราบได้ทำให้เขาย้อนเวลากลับมาจัดการเอาคืนให้สาสมกับสิ่งที่พวกมันเคยทำและการใช้อำนาจในฐานะลูกชายมาเฟียมันก็ไม่ได้แย่หรอกนะ

“จำใส่หัวของเธอเอาไว้ ฉันไม่เคยรักเธอเลย แม้แต่คิดก็ยังไม่เคย สิ่งที่ฉันทำ ลงไปทั้งหมดมันเป็นแผนการของฉันเอง แผนที่จะทำให้เธอรักเธอหลงฉันจนโงหัวไม่ขึ้น แล้วต่อจากนั้นฉันก็จะเขี่ยเธอออกไปจากชีวิตของฉัน เหมือนกับที่เธอเคยทำกับผู้ชาย หลายคนยังไงล่ะ ให้เธอเจ็บเจียนตาย ให้สาสมกับสิ่งที่เธอทำเอาไว้” คำพูดประโยคไร้ซึ่งความใยดีของเขา มันมีอานุภาพความเจ็บที่รุนแรงโหมซัด มันทิ่มแทงทะลุผิวเนื้อชั้นนอกแทรกซอนเข้าไปถึงเนื้อใน บริเวณหัวใจคือจุดที่เธอเจ็บช้ำ จากเข็มเหล่านี้มากที่สุด เจ็บลึกลงไปถึงขั้วหัวใจ ลมหายใจของเธอนั้นก็ไม่ต่างกันเลย วชิราภรณ์กำลังสูดความปวดร้าวความเสียใจเข้าไปในร่างกาย หล่อรวมกับเจ็บช้ำที่อัด แน่นในหัวใจ ไม่ต้องบอกเลยว่าตอนนี้เธอมีความรู้สึกอย่างไร ตรอมตรมเกินกว่าที่จะ หยั่งได้ว่ามากน้อยแค่ไหน

"ทำไมนายถึงไม่ชอบผู้หญิงเหรอ?" ฉันเอียงคอถามผู้ชายร่างกายกำยำ​ที่ยืนอยู่ตรงหน้า "ทำไม? ฉันต้องตอบเธอด้วยล่ะ" เขาปรายตามองหน้าฉัน​ ก่อนจะเบือนหน้าไปทางอื่น​ "ก็นับอยากรู้ค่ะ" "หึ! เพราะผู้หญิง​เป็น​สิ่ง​มีชีวิต​ที่​เชื่อถือ​ไม่​ได้ไงล่ะ"