ทั้งหมด

เซี่ยซินหยานนักศึกษาที่ยังไม่ทันได้เรียนจบลืมตาตื่นขึ้นมาในร่างของ จ้าวเยี่ยนฟาง นางร้ายในนิยายที่เธอนั้นเคยอ่าน แต่ทว่าเจ้าของร่างนี้อายุขัยไม่ยืนนัก จ้าวเยี่ยนฟางถูกฆ่าตายในตอนที่นิยายใกล้จะจบ โดยน้ำมือคนของที่นางรักสุดหัวใจอย่างพระเอกของเรื่องนี้ “หวงตงหยาง” เซี่ยซินหยานได้เข้ามาอยู่ในร่างของนางร้าย ท่ามกลางเหตุการณ์จมน้ำของ"เหรินหลานเฟิง" โดยที่สามีของนางนั้นเชื่อว่า ฮูหยินผู้ร้ายกาจอย่างจ้าวเยี่ยนฟางเป็นคนผลักให้สตรีในดวงใจของเขาจมน้ำ ด้วยความโกรธเกรี้ยวของหวงตงหยางเขาจึงสั่งโบยฮูหยินถึงห้าสิบไม้ รวมถึงสั่งกักบริเวณนางมิให้โผล่หน้าออกมาสร้างความรำคาญใจให้กับเขาอีก เธอต้องมาสวมร่างของนางร้ายในนิยายที่ต้องตายไปอย่างอนาถและโดดเดี่ยว จากนี้ไปเธอควรจะทำอย่างไรในโลกที่ไม่คุ้นเคยเหล่านี้ ติดตามต่อได้ที่.. นางร้ายผู้นี้ มิขอหลงรักพระเอก

“อัสลาน...” หนุ่มนักธุรกิจชาวอาหรับที่หน้าตาหล่อเหลาราวกับเทพบุตรในนิยาย แต่ต้องมาคัดสรรหาเมียเพื่อจะมีลูกสืบทอดวงตระกูลตามคำสั่งของพ่อแม่ ทำให้เขานั้นเลี่ยงไม่ได้กับการที่จะหาเมียสักคนมารับหน้าที่นี้ แต่เขาดันไปถูกใจแม่สาวไทยใจแข็งเข้านี่สิ ไม่ว่าเขาจะเสนออะไรไปเธอก็ไม่ยอมที่จะมาเป็นเมียของเขาเลย เพียงเพราะว่าเขานั้นแก่กว่าเธอไม่กี่ปีเท่านั้น ทำให้เขาต้องใช้เล่ห์กลหลอกล่อเธอให้มาทำงานกับเขา ก่อนจะค่อยๆอ่อยแล้วก็รุกจัดการตะครุบเหยื่ออย่างเธอให้กลายมาเป็นนกน้อยในกรงทองของเขา…. “มีน มารียา…” สาวไทยหน้าคมที่มีหุ่นอวบอัดเป็นที่ยั่วน้ำลายของพวกหนุ่มนั้น กลับไม่ประสบความสำเร็จเรื่องความรักเอาซะเลย เธอจึงหนีจากความเสียใจแล้วมาหางานทำอยู่ที่ดูไบ...เพื่อจะลืมทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับเธอ และเธอก็ได้เจอกับเจ้านายขี้อ่อย ขี้ยั่ว ที่ไม่ว่าเธอจะทำอะไรหรือไปไหน เขาก็มักจะมายั่วน้ำลายทำให้หัวใจที่บอบช้ำของเธอนั้นปั่นป่วนอยู่เสมอ จนเธอถลำตัวมีอะไรกับเขาอย่างห้ามใจไม่อยู่ และเธอก็ได้รู้ว่าเขานั้นเป็นผู้ชายแก่ที่หื่นสุดๆเลย…แต่จะหื่นแค่ไหนต้องไปตามอ่านในนิยายนะคะ

หลิวฟางอี้ ตื่นมาบนเตียงตระกูลฟู่ แถมบุรุษที่อยู่ในห้องเดียวกันยังเป็นชายในใจที่เพ้อฝันมานาน ฟู่หลางเทียน แต่ข้อกล่าวหาที่เขามอบให้ช่างน่ารังเกียจ และหากเป็นเช่นนั้นใยนางไม่รู้สึกว่าโดนเด็ดบุปผากันล่ะ

เรื่องราวความรักของ "เพทาย" กับ "ใบข้าว" ที่เข้ามาเกี่ยวข้องกันจากแผนการบางอย่างของเพทาย ความใกล้ชิดทำให้ทั้งคู่เกิดความรู้สึกที่ดีต่อกัน อะไรต่างๆมันคงจะง่ายกว่านี้ถ้าความสัมพันธ์นี้ไม่ได้เริ่มจากการหลอกลวง

เธอจำใจต้องขายความบริสุทธิ์ให้กับเขาแลกกับสิ่งที่สำคัญมากที่สุดในชีวิต แต่เขากลับรู้สึกติดใจจนต้องตามหาเธออีกครั้ง ใครจะนึกว่าจู่ๆ เธอจะมาปรากฏตัวต่อหน้าเขา "พบกันอีกครั้ง ผมไม่มีทางปล่อยคุณไปอีกแล้ว" "เมื่อทั้งสองมาเจอกัน ด้วยเงื่อนไขสัญญา "สามแสนแลกกับคืนแรกของเธอ" "นี่มันปล้นกันหรือไง" "หรือมึงจะไม่เอา ถ้าไม่เอามีคนรออีกเพียบเลยนะ" "ตกลง คืนนี้สองทุ่มให้มาที่คอนโด" เรื่องยุ่ง ๆ มันเกิดขึ้นตั้งแต่สองทุ่มในคืนนั้น..... นึกไม่ถึงว่าเขาจะตื่นเต้นกับเรื่องนี้ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้....นอนกับผู้หญิงมามาก แต่พึ่งจะมีเธอ....ทำทำให้เขารู้สึกเหมือนกับได้เติมเต็มความต้องการ "อะไรนะ!! แค่ผู้หญิงคนเดียวมึงหาข้อมูลไม่ได้เหรอวะ" "น้องมันลบข้อมูลทุกอย่างออกจากแอปหมดเลย เลขบัญชีก็เป็นของญาติ" "ไอ้หมอ...มึงอย่าบอกนะว่าติดใจสาวซิงนั่น!!" เขา....ตามหาเธอแทบพลิกเมืองหลวง แต่สุดท้าย...เธอกลับปรากฏตัวต่อหน้าเขา ในฐานะ....ญาติคนไข้!!

“เบื่อ! อย่ากลับมาให้ฉันเห็นหน้าอีก” นั่นคือคำที่ ‘เขา’ พูดไว้ ก่อนจะหักอกและทิ้งให้เธอ..เจ็บปวดปางตาย

"จางเหม่ยอิง" นิติเวชสาวย้อนเวลามาสู่ยุคราชวงศ์ถัง เธอต้องสืบหาฆาตกรที่วางยาพิษร่างเดิม และจางเหม่ยอิงยังต้องเผชิญบทบาทใหม่ในฐานะว่าที่ชายาเอกขององค์ชายผู้ซึ่งเกลียดชังเจ้าของร่างนี้สุดหัวใจ

เสียงอวิ๋นถูกสามีตั้งใจมาหลอกให้รัก หลังจากเขาได้ทุกอย่างของนางไว้ในกำมือ เขาก็พ่นคำขอหย่ากับนางแทบทุกวัน ความหวานชื่นในอดีตทำให้ยากที่จะเชื่อ เสียงอวิ๋นไม่ยอมหย่าและยังคงเรียกร้องความรักจากสามี จนกระทั่งนางถูกกรอกยาพิษจึงรู้ว่าควรกลับมารักตัวเองได้แล้ว นางจะทวงเอาทุกอย่างที่เป็นของนางคืนมา พร้อมกับเอาคืนคนที่ทำร้ายนางอย่างสาสม

มารดาเลี้ยงจับนางแต่งงานกับอ๋องพิการแทนน้องสาวนางก็ยอม สามียังประกาศรักมั่นสตรีอีกคนนางก็ยอม แต่ใครให้ความกล้าพวกเขามารังแกนางกัน? แค้นนี้ย่อมส่งมอบคืน ในเมื่ออยู่กันดีๆไม่ได้ ก็ต้องย่อยยับกันไปข้าง!

‘ให้ลูกเจี๊ยบอยู่ในมือคุณอานะคะ ไม่ว่าคุณอา จะบีบหรือจะคลาย ลูกเจี๊ยบก็ยินดี’ จิณณ์ จิตติกรณรงค์ (จิ๋ว) หนุ่มโสดในฝันที่สาวๆ ใฝ่หา ด้วยรูปลักษณ์หล่อร้าย ไม่ต่างจากเสือคอยขย้ำเหยื่อ สาวสวยหลากวงการจึงพร้อมกดบัตรคิวอยากเป็น ‘ลูกไก่ในกำมือ’ ของจิณณ์กันทั้งนั้น มนตกานต์ ฤทธาอภินันท์(ลูกเจี๊ยบ) แอบรัก 'อาจิ๋ว' ตั้งแต่เริ่มเป็นสาว ปรุงแต่งตัวเองให้เป็นในสิ่งที่ ‘อาจิ๋ว’ ชอบ ทำทุกทางให้ได้ใกล้ชิด เขาชอบสาวสวย เปรี้ยวอมหวาน เซ็กซี่เล็กๆ น่ารักหน่อยๆ เธอจะเป็นทั้งหมดเพื่อมัดอาจิ๋วให้อยู่มือ เมื่อแผนลงล็อก มนตกานต์ก็พร้อมลุย!! จิณณ์ปวดหนึบเมื่อถูกหลานสาวนอกไส้ยั่วทุกวัน ใครจะคิดว่า #ลูกเจี๊ยบ ตัวอ้วนป้อม ฟันจอบ ใส่แว่นหนา ตัดผมหน้าม้า จะกลายเป็นสาวสะพรั่ง ถูกสเป็กเขาสุดๆ ขนาดนี้ และสัดส่วนสะท้านใจชายโฉด ก็ส่งผลให้ด้านมืดของเขาปะทุ “โอม... สมภารต้องไม่กินไก่วัด แต่ถ้าไก่มันน่าฟัดจะทำไง” โอ้ย!! ยิ่งคิดสมองเขาจะระเบิด โอย...

เขาเสนอตัวขอรับเลี้ยงเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ เธอไม่มีทางเลือกจึงตอบตกลง เพียงเพราะอยากใช้หนี้ที่พ่อของเธอก่อไว้ให้จบสิ้น "ที่พี่บอกว่าจ่ายหนัก หนักแค่ไหนคะ" "หึ...ก็อยู่ที่ว่าเธอทำให้ฉันพอใจแค่ไหน" "หนูต้องการเงินค่ะ แลกกับความบริสุทธิ์ของหนู" ขอตกลงระหว่างเขาและเธอในการเป็นคู่นอน 1 ปีจึงเกิดขึ้น... "หนูต้องทำยังไงบ้างคะ" "แก้ผ้าแล้ว นอนลง" "........." "ถ้าไม่ทำก็ออกไป"

ขอเพียงทำให้ข้าพึงพอใจ เจ้าจะได้ในสิ่งที่ปรารถนา เรื่องย่อ นางคือปีศาจราคะ ครั้งหนึ่งนางเคยเพียรพยายามฝึกฝนเพื่อเป็นเทพเซียน ผ่านมาพันปีนางคิดว่าหนทางเป็นเซียนนั้นเป็นเรื่องเหลวไหลไร้สาระ นางมุ่งสู่วิถีมารกลายเป็นปีศาจอันดับหนึ่ง ล่อลวงผู้คนให้มัวเมาราคะ เสพสมสูบพลังวิญญาณ หากผู้ใดทำให้นางพึ่งพอใจ นางจะบันดาลในสิ่งที่ปรารถนา ด้วยเหตุนี้เทพเซียนจึงลงมาปราบมาร กักขังนางไว้ที่ภูผาเทียมเมฆา ร่างกายถูกกักขังแต่สามารถถอดดวงจิตสิงสู่มนุษย์

โมนิก้าหญิงสาวในศตวรรษ 3050 ยุคปัญญาประดิษฐ์สุดล้ำ ได้กลับมาเกิดใหม่ในครอบครัวยากจน แม่ตายตั้งแต่คลอด ทว่าพ่อที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวกลับถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารเผชิญกับอันตรายรอบด้าน ‘ค่ายทหารก็ค่ายทหารเถอะ เหลียนฮวามาป่วนแล้ว’ **เรื่องนี้อัพจบ ไม่เทแน่นอนค่า** *อัพวันล่ะตอน*        

เพียงเพราะ ภัคพิญา ต้องการตอบแทนผู้มีพระคุณ เธอจึงตกปากรับคำแต่งงานกับ ปริภัทร์ "คุณมาทำอะไรที่นี่" ภัคพิญาเอ่ยถามชายหนุ่มตรงหน้าเสียงเรียบแววตาไร้ความรู้สึก พลอยทำให้เขาใจเสียไม่น้อย "ผมมาหาคุณ มารับคุณกลับบ้านของเรา" "เรา...บ้านของเราเหรอคะ" "ใช่ภัคบ้านของเรา" ร่างสูงจ้องมองใบหน้าสวยของเมียครู่หนึ่งแล้วเอ่ยประโยคต่อมา "กลับบ้านเราเถอะ" "บ้านของคุณไม่ใช่บ้านฉัน อีกอย่างฉันไม่มีบ้าน" หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วค่อยๆผ่อนออกมา "แล้วคุณก็ออกไปจากที่นี่ได้แล้ว" "ผมจะไม่ไปไหนทั้งนั้น ถ้าคุณไม่กลับไปกับผม" เธอส่งยิ้มและส่ายหน้าน้อยๆ "คุณไล่ฉัน ฉันก็ออกมาแล้วคุณยังจะเอาอะไรอีกคะ" เธอถามอย่างไม่เข้าใจ "เพราะหนี้ที่ครอบครัวผมจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้ยายของคุณไงภัค" เขาหาข้ออ้างที่จะเหนี่ยวรั้งเธอไว้ ในความเป็นจริงแล้ว เขาไม่ต้องการเงินของเธอแม้แต่บาทเดียว สิ่งที่เขาอยากได้คือ 'หัวใจของภัคพิญา'เท่านั้น "ได้ฉันจะใช้หนี้ทั้งหมดให้คุณ แล้วถ้าหากคุณจะกรุณา ช่วยปล่อยฉันไป เหมือนที่ฉันเคยทำให้คุณได้ไหมคะ คุณปริภัทร์"

เถ้าธุลีในกาลก่อน มอบโอกาสหวนคืน... จากมารดาเลี้ยงผู้ร้ายกาจในความทรงจำอันเลือนราง สู่มารดาผู้หมายมั่นที่อยากจะแก้ไขชะตาที่ผิดพลาด เมื่อสายลมของอดีตพัดหวน เหออวี้หลัน จะถักทอสายใยรักครั้งใหม่ให้มั่นคง หรือจะปล่อยให้กงล้อโชคชะตาซ้ำรอยเดิมอันปวดร้าว?

💥 **ย้อนเวลามาเป็นพระชายาของอ๋องตาบอด** 💥 _“จะจับผู้ชาย... ก็ต้องกล้าหน่อยสิ!”_ สาวนักกายกรรมยุคใหม่ ฟื้นในร่างคุณหนูในยุคโบราณ ที่ผู้ชายล้วนมีสามภรรยาสี่อนุ จื่อรั่วอิงจึงมองหาบุรุษที่จะทำให้นางใช้ชีวิตอย่างสงบสุขและได้รู้ว่ามีอ๋องผู้หนึ่งไร้ภรรยาและตาบอดเขาคือคนไม่มีใครเอา แม้เขาจะตาบอด เย็นชา และลือกันว่า “ไม่เอาหญิง” แต่นางไม่สน! แผนการจับสามีเริ่มแล้ว! เขารังเกียจ เขาต่อต้าน เขาว่านางไร้ยางอาย แต่นางยิ้มหวาน แล้วพูดว่า... > “ข้าไม่ต้องการใจท่าน แค่นามสกุลของท่านก็พอเจ้าค่ะ~”

เขา เป็น โคแก่ ที่ดัน ไปหลงรัก อยากจะกิน หญ้าอ่อน ทั้งๆ ที่ คอยพยายาม หักห้ามใจ เพราะสถานะผู้ปกครอง ค้ำคอ แต่ ไฉนเลย แม่หญ้าอ่อน ถึงได้ชอบ คอยวนเวียน ป้วนเปี้ยน เอาตัวเอง มาคอยล่อ จ่อป้อนเขา อยู่แถวๆปาก เขมราชต้องคอยดูแลรับผิดชอบชีวิตปารดี เด็กในความอุปการะของคุณย่าของเขา ถึงแม้ว่าอายุจะห่างกันมากจนพอที่จะเป็นอาหลาน แต่ปารดีก็ยังคงเรียกเขาว่า 'พี่เขม' มาตลอด ด้วยความใกล้ชิดสนิทสนมที่ปารดีมี นับวันมันก็ยิ่งทำให้หัวใจของเขาดวงนี้คอยเอาแต่จะสั่นไหวไปกับเธออยู่เรื่อย ทั้งที่พยายามหักห้ามใจตัวเองแล้วว่าไม่ให้ไปยุ่งกับเธอ ลองทำเป็นผลักไส แต่พอเธอจะไปเข้าจริงๆ ตัวเขาเองก็ถึงกับกระสับกระส่ายจนอยู่ไม่ติดที่ เคยนึกอยากลองทำตามความรู้สึกให้มันรู้แล้วรู้รอดไป แต่เขาจะทำอย่างนั้นได้อย่างไรกัน ในเมื่อตอนนี้สถานะผู้ปกครองของเขามันค้ำคอเขาอยู่ อยากเดินไปให้สุดทางก็เดินไม่ได้ แถมอยากจะถอยออกมาหัวใจมันก็ไม่กล้าพอที่จะทำแบบนั้นอีก เขาจึงได้แต่คอยกั๊กทำตัวเป็นมดแดงแฝงพวงมะม่วงคอยกีดกันผู้ชายคนอื่นที่จะเข้ามาทำตัวสนิทแนบชิดกับเธออยู่ร่ำไป สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และ ฉบับเพิ่มเติม ไม่อนุญาตให้คัดลอก ดัดแปลง แก้ไขเปลี่ยนแปลงเนื้อหา หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่บนสื่อโซเชียลอื่นโดยเด็ดขาด คำเตือน : นิยายเรื่องนี้มีการใช้คำที่สื่อถึงกิจกรรมทางเพศ เหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป

ณัฐรวีเป็นได้เพียงนางบำเรอไร้ราคา เปรียบดังผืนหญ้าให้เมฆาย่ำยียิ่งกว่าทาสในเรือนเบี้ย ทุกการกระทำของเขาอัดแน่นไปด้วยความแค้นที่แฝงความรักไม่รู้ตัว ในวันที่หล่อนจากไป หล่อนไปแต่ตัวและลูกน้อยในครรภ์

มาเฟียผู้ไม่เคยยอมใครอย่างเขา แต่กลับถูกปู่ผู้มีพระคุณบังคับให้หมั้นหมายกับหลานสาวเพื่อนสนิท ทั้งที่เขาและเธอไม่เคยเจอหน้ากัน ไม่รู้จักแม้แต่ชื่อด้วยซ้ำ พิธีหมั้นถูกจัดขึ้นโดยที่เขาและเธอต่างไม่เต็มใจแต่เพื่อผลประโยชน์และอำนาจทำให้ทั้งสอง 'จำยอม' ลองใช้ชีวิตด้วยกัน "เซนโซ่" มาเฟียหนุ่ม ผู้ที่ไม่เคยผูกมัดหรือให้สถานะกับคู่นอนคนไหน แต่กลับถูกปู่ผู้มีพระคุณบังคับให้เขาเข้าพิธีหมั้นอย่างไม่เต็มใจ โมเอิร์น นักศึกษาสาวปี3 นิสัยดื้อรั้นเอาแต่ใจเป็นที่สุด ทายาทมาเฟียอย่างเธออยากได้อะไรก็ต้องได้เพราะถูกเลี้ยงมาอย่างตามใจ แต่แล้ววันหนึ่งกลับถูกคลุมถุงชนอย่างไม่มีข้อแม้ เธอต้องหมั้นกับผู้ชายแปลกหน้า

เรื่องหว่านเสน่ห์ใส่สตรีของคุณชายจวนแม่ทัพช่างเก่งกาจ แต่นางที่เป็นเพียงสหายของน้องสาวมีหรือจะยอมตกบ่วงนั้นง่าย ๆ แต่แม้นางจะตั้งมั่นเพียงใดสุดท้ายเพื่อความอยู่รอด ตัวประกอบเช่นนางก็ต้องยอมงัดเล่ห์กลเพื่อหลอกล่อให้พระเอกผู้เก่งกาจเช่นเขาหลงรักหัวปักหัวปำ เพราะ ‘สหายของน้องสาว ไหนเลยจะสำคัญเท่าฮูหยิน’ ..................... “เจ้าบอกว่าจะเชื่อฟังไม่ดื้อรั้น ทั้งยังยอมให้พี่กินเต้าหู้ตามใจ” “ไม่ใช่เสียหน่อย ข้าบอกแค่ว่าจะเชื่อฟังท่านอย่างเดียวนอกนั้นท่านต่อเติมเสริมแต่งเอาเองเจ้าค่ะ” “จริงหรือ เจ้าจำผิดหรือไม่” เขากล่าวพลางเอานิ้วบีบปลายจมูกนางอย่างหมั่นเขี้ยว ดูเหมือนนางจะใจกล้าและช่างต่อรองขึ้นเยอะ เหอซือซือที่เป็นอยู่ในตอนนี้ช่างกระตุ้นสัญชาตญาณนักล่าของเขาเสียจริง “ท่านแกล้งข้าเช่นนี้ ข้าจะไปฟ้องเล่อเล่อเจ้าค่ะ” นางยกมือกุมจมูกของตนพลางยู่ปาก ท่าทางโดนกลั่นแกล้งทำให้เขานึกอยากรังแกนางมากเข้าไปอีก “เช่นนั้นก็อย่าลืมบอกเล่อเล่อด้วยว่านอกจากพี่จะกลั่นแกล้งเจ้าแล้ว วันนั้นที่ในรถม้า พี่ยังจุมพิตเจ้าตรงนี้ด้วย” กล่าวจบเขาก็เชยคางนางให้เงยหน้าขึ้นก่อนจะกดริมฝีปากลงบนปากนาง