รักโบราณ

เพียงเพราะหนี้สินห้าอีแปะที่ไม่ตั้งใจก่อในวัยเยาว์ ชีวิตเฉินเซียงหรงวุ่นวาย ถูกจวิ้นหวังจ๋างจื่อจอมเจ้าเล่ห์ตามติด! จวิ้นหวังจ๋างจื่อ 'หลี่ตือหลิน' ผู้นี้ ออกรบติดพันอยู่ที่ชายแดนตั้งแต่ยังอายุได้ไม่เท่าไหร่ ผ่านมาหลายปีเพิ่งจะได้กลับตำหนัก กลับไม่กตัญญูดูแลปรนนิบัติมารดา ไม่ท่องเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจ ไม่จัดงานเลี้ยงหรือเข้าร่วมงานรื่นเริง ไม่หาความสงบ ไม่หาความสำราญ แต่ละวันกลับเอาแต่สรรหาวิธีการมากวนใจลูกหนี้อย่างนางไม่หยุดหย่อน ครั้นจะคืนห้าอีแปะนั่นให้ดีๆ ก็ไม่ยอม กลับอ้างว่า “ต่อให้เจ้ามอบให้ข้าสักห้าพันตำลึง ก็ยังไม่ใช่ห้าอีแปะนั้นที่ข้าจ่ายออกไปอยู่ดี” ทั้งยังดันทุรังจะแต่งงานกับนางให้ได้ด้วย เรื่องบ้าอะไรกัน? แบบนี้ก็ได้หรือ?!

เกริ่น สายลับมือหนึ่งอย่างเธอ!! ตายละเกิดใหม่ทั้งที ทำไมต้องมาเกิดในร่างคุณหนูตระกูลใหญ่ผู้อ่อนเเอขี้โรคเช่นนี้! เท่านั้นไม่พอความจำเจ้าของร่างเดิมช่างเลือนราง เเถมยังถูกลักพาตัวมา? บ้านตัวเองอยู่ไหน? ใครก็ได้ช่วยบอกที!!! แต่ด้วยทักษะตีเนียนการันตีด้วยอันดับหนึ่งขององค์กรสายลับนานาชาติ บอกเลยต่อให้ต้องเป็นคนใช้? จอมยุทธ? หรือเเม้กระทั่งขอทาน? ไป๋ซูเมิ่งคนนี้ก็ไม่เคยเกี่ยง!!! เเต่เอ...คงไม่ถึงขนาดต้องเอาตัวเข้าเเลกเพื่อความอยู่รอดหรอกกระมัง

สวรรค์ชั่งใจร้ายโยนโอกาสที่นางไม่เคยร้องขอให้กลับสู่ความวุ่นวายในอดีตชาติ “ข้าขอชีวิตที่เรียบง่ายและสงบสุข มิได้ขอโอกาสกลับมาแก้ไขอดีต” คัดซีน หลี่เหมยซิน & หนิงเทียน(ผู้ยุยง) “ช่วงนี้ข้าอาละวาดไปทั่วอย่างกับผีบ้า จนไม่มีใครกล้าหาเรื่อง หรือแม้แต่จะเฉียดเข้าใกล้ด้วยซ้ำมองเห็นแค่เสี้ยวใบหน้าข้าก็กระเจิงหนีกันหมดแล้วเจ้าค่ะ” “แล้วคนที่เดินตัวปลิวเข้ามาในหอของข้าเมื่อกี้เรียกว่าอะไร” “ปล่อยๆ ไปสักวันเถิดเจ้าค่ะ ข้าเหนื่อยมาหลายวันแล้ว วันนี้ตั้งใจมาเที่ยวเล่นผ่อนคลาย อย่าบีบให้ข้าทำบาปเลยนะเจ้าคะ วันนี้ของดทำบาปนะ”

ชีวิตก่อนถูกแผนร้ายทำให้พลัดพรากจากสามี ลูกสาวที่คลอดไม่ได้เลี้ยงดู ฟื้นขึ้นมาอีกครั้งตอนอายุ 17ปี ตอนถูกส่งไปชนบท เธอจะกลับมาแก้แค้นและเปลี่ยนชะตาร้าย กลับมาเกี้ยวพาสามีให้มารักกันอีกครั้ง

ผู้อื่นทะลุมิติมาเป็นคน ส่วนนางตื่นมาในร่างแมวจรจัดอาศัยวัดร้างเป็นบ้าน กลางดึกคืนหนึ่งมีคนหลงเข้ามา เพื่อหลีกหนีจากชีวิตแสนลำเค็ญ แผนการหาคนเลี้ยงดูจึงเริ่มต้นขึ้น...ไต้ชินอ๋อง ทำไมชื่อคุ้นจัง

เกิดใหม่ในร่างบุตรสาวขุนนางต้องโทษ เดิมคิดว่าจะใช้ชีวิตเรียบง่ายแบบภรรยาชาวนา แต่เมื่อได้รับพลังพิเศษ กลางวันนางคือแม่หมอผู้มองเห็นวาสนาผู้คน ยามค่ำคืนต้องรับมือกับสามีผู้ซื่อตรงแต่ร้อนแรงราวสัตว์ป่า

"กู้เจ้าหรู" ทุ่มทุนประมูลสร้อยไข่มุกโบราณ เพียงเพราะต้องการเอาชนะคนที่ตัวเองไม่ชอบหน้า "เสียหายไม่ว่า เสียหน้าไม่ได้" แต่เหตุไฉนสิ่งที่ได้มาครอง กลับพัดพาดวงวิญญาณของเธอข้ามกาลเวลามาเป็นมารดาในยุค 80

ย่อมได้! นางจะอุ้มท้อง และเลี้ยงลูก รวมถึงหาข้าวปลาให้ทหารนับแสนประทังชีวิต แต่...สิ่งที่เดียวที่จะนางเซย์โน ก็คือไม่แต่ง ถึงฟ้าถล่มดินทลาย นางก็จะไม่แต่งงานกับอ๋องเฉิง บุรุษผู้มีน้ำยา แต่ไร้หัวใจ!! *** ตีหัวหมาด่าพ่อล้อเลียนแม่ว่าที่สามี คืองานถนัดของต้าหยวน แต่ไม่คิดว่าบาปกรรมจะติดจรวดเร็วถึงเพียงนี้ จู่ๆ เธอก็ถูกเตะโด่งเข้าไปในโลกที่ดูเหมือนจีนโบราณที่ไม่เหมือนสตรีหน้าไหนเคยโผล่เข้าไปเหยียบ! กระนั้น สวรรค์ยังเมตา ประทานลิ้นชักพันลึกในโลกมิติคู่ขนานให้เธอเอาตัวรอดแบบสวยๆ ด้วยสกิลการโกง ระดับเทพเซียน! แต่ช้าก่อน มีดีแล้วย่อมต้องมีความร้ายสุดขั้ว เมื่อนรกตามมาลงทัณฑ์ส่งจอมมารมาในรูปแบบบุรุษที่แสนหล่อเหลาให้เธอต้องรับมือ และเขาคือ ‘อ๋องเจิ้ง’ ชายชีกอ ผู้ไร้ประโยชน์ที่สุดในใต้หล้า ซึ่งเดินทางมายังหมู่บ้านหลัวโป พร้อมกองทัพที่หิวโซนับแสนชีวิต!!

เพียงเพราะต้องการช่วยเหลือรักแรกของเขา "ฮั่วอู๋ซวน" จำต้องยอมเป็นคู่บำเพ็ญเพียรของปีศาจจิ้งจอกพันปีที่มีนามว่า "ฉีเยี่ยนหลี"

“สตรี… ก็ชิงอำนาจได้ไม่แพ้บุรุษ” รักใด จะมีรักใดในโลก เทียบได้กับรักของมารดาต่อลูกเล่า รักของบุรุษที่มีต่อสตรี เมื่อเขาก้าวพ้นประตูเรือน ใจอาจลอยไปหาสตรีอื่นได้ทุกเมื่อ แต่รักของแม่…คือรักที่ฝังลึกในสายโลหิต อีกหนึ่งชีวิตที่ถือกำเนิดจากเรือนกายของนางย่อมไม่มีสิ่งใดมาเทียบเทียมได้เลย

ข้าบอกเอ็งว่า เลิกยุ่งกับข้าซักที..!! ข้าไม่ได้ชอบเอ็ง ทำอย่างไรก็ไม่มีวันชอบเอ็ง ทุกคำที่สิงห์ตะคอกกลับไปหาร่างเล็กที่กำลังยืนยิ้มให้เขา ทั้งที่น้ำตาไหลอาบสองแก้ม นับจากนี้ไปพี่จะไม่เห็นหน้าข้าอีก

นางลืมตาตื่นอีกครั้ง...ในร่างของหญิงสาวที่ไร้ค่าผู้มีชื่อเดียวกับนางราวกับว่าโชคชะตาเจตนาจะเล่นตลกกับเธอ ย้ำเตือนให้รู้ว่า...ต่อให้ตายไปแล้ว โลกนี้ก็ยังไม่คิดจะเมตตาร่างกายนี้ช่างอ่อนแอ บอบบางไร้แม้แต่ลมปราณไหลเวียนงดงามเพียงภายนอก แต่ไร้เกียรติในสายตาของผู้คนนางคือภาระ... คือเศษเสี้ยวที่ไม่มีใครต้องการ ในคืนที่ท้องฟ้ามืดมิด ไร้แสงดาว...จิตวิญญาณหนึ่งตื่นขึ้นไม่ใช่วิญญาณของหญิงอ่อนแอที่สิ้นใจหากแต่เป็นนักฆ่า จากโลกสมัยใหม่เธอเคยเป็นเงาแห่งความตายมือสังหารที่ไม่เคยพลาดบัดนี้ความทรงจำของทั้งสองหลอมรวมเป็นหนึ่ง ไม่มีอีกแล้ว... หญิงอ่อนแอ เหลือเพียง นักฆ่าไร้หัวใจที่คราวนี้... มีลูกชายเป็นสิ่งเดียวที่นางจะไม่ยอมให้ใครแตะต้องนางให้สัตย์สาบานไว้กับตนเองทุกความเจ็บปวดที่เคยได้รับ...นางจะคืนให้เป็นเท่าตัว

คนอื่นเขาทะลุมิติได้ดิบได้ดี ไม่ใช่ครอบครัวรวยก็มีต้นทุนเป็นหน้าตา แต่เธอกลับทะลุมิติมาเป็นเด็กน้อยคนหนึ่ง ไม่พอยังผอมแห้งแรงน้อย หนังหุ้มกระดูก !!

เพราะนางไปถูกตาต้องใจชายงามในหอคณิกา จนเกิดมีความสัมพันธ์กันขึ้นมา เดิมทีเรื่องราวควรจะจบที่ "จ่ายแล้วจบ" แต่นางกลับไปหลงรักเขา เหตุการณ์ชักนำให้เขาและนางได้พบเจอกันบ่อยครั้ง และมีความสัมพันธ์ที่เร่าร้อนอีกหลายครั้ง จนเกิดเป็นความรัก แต่เขากลับยังไม่สามารถบอกกับนางได้ว่าแท้จริงแล้วเขาเป็นใคร

เรื่องราวความอบอุ่นยัง ยัง ไม่จบลงในเมื่อ องค์ชายแฝดผู้ซึ่งอุปนิสัยแตกต่างกันสุดขั้ว จะมาโลดแล่นโดยฝีมือสร้างสรรค์ของจันทร์ส่องแสงอีกครั้ง เรื่องราวต่อจาก นี้จะเป็นเช่นไร จะสุขเศร้าและอบอุ่นใจแค่ไหน เตรียมน้ำตา และรอยยิ้มไว้ให้พร้อม ความรักหาบังคับได้ไม่ แต่ความผูกพันมีค่าเกินกว่าจะทำลายมัน อย่าเสียน้ำตาหากเราต้องพรากจากกัน แต่จงยิ้มรับ และเฝ้ารอว่าสักวันเราจะมาพบกันอีกครั้ง

เสียนเปา' ปีศาจบุปผาที่บำเพ็ญตบะจนสามารถจำแลงร่างเป็นมนุษย์ นางออกเดินทางจากหุบเขาบ้านเกิดตามคำบอกเล่าของพี่สาว เพื่อค้นหาสถานที่ซึ่งปีศาจสามารถอยู่อาศัยได้เฉกเช่นสรวงสวรรค์ ระหว่างการเดินทางนางเผอิญพบกับกลุ่มโจรป่าเข้า จุดเริ่มต้นของเรื่องราวคงเป็นตอนที่ได้สบตากับคนผู้นั้น "เจ้าหัวเราะอะไร" เสียนเปาน้อยถามออกไปด้วยความหงุดหงิด "เมื่อคืนเจ้าคงมีความสุขไม่น้อย" หวังเหว่ยพูดพลางใช้สายตาคมกริบมองสำรวจตามเรือนร่างของสาวน้อย ครั้นเห็นว่าบนเรือนร่างของนางมีเพียงรอยฟกช้ำเล็กน้อย ไม่สมกับที่โดนคนพวกนั้นเคี่ยวกรำมาตลอดทั้งคืน ชายหนุ่มจึงเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสนอกสนใจ เสียนเปารู้สึกไม่ชอบสายตาคู่นั้นของอีกฝ่ายเอาเสียเลย เมื่อเห็นว่าไม่ได้รับคำตอบ หวังเหว่ยจึงละความสนใจจากร่างบางมาสำรวจภายในกระโจม กลิ่นอายร่วมรักยังคงลอยอบอวลจนทำเอาจิตใจของชายหนุ่มเองเกิดนึกหวั่นไหว ของข้าวเครื่องใช้กองกันอย่างระเกะระกะ บนฟูกเต็มไปด้วยคราบน้ำใคร่ "คงเจอศึกหนักมาพอสมควร" "ท่านมาเพื่อพูดเรื่องไร้สาระแค่นี้หรือ" หญิงสาวไม่จำเป็นต้องเสแสร้งเป็นสตรีใสซื่ออีกต่อไป โดยเฉพาะต่อหน้าคนผู้นี้ยิ่งไม่ควรเอาเสียเลย

‘ท่านรักข้าหรือไม่นั้นไม่สำคัญ ขอเพียงแต่งกับท่านแล้วข้ากลายเป็นสตรีที่มีเกียรติที่สุดในต้าเว่ย เพราะเช่นนี้ข้าจึงมีอำนาจชี้เป็นชี้ตายผู้ใดก็ได้’ ‘เจ้ามันเป็นสตรีไร้ยางอายไม่มีหัวใจหานเซียง’ ‘ไร้ยางอายก็ดี ไม่มีหัวใจก็ช่าง ขอเพียงข้าได้เป็นฮองเฮา กุมอำนาจอยู่ในมือ อยากฆ่าใครก็ฆ่า อยากรังแกใครก็ทำได้ ต่อให้เลวกว่านี้หรือกลายเป็นปีศาจข้าก็ไม่สน’

ลู่อี้ชิงจำต้องยอมแต่งงานเข้าตระกูลหม่าเพราะครอบครัวนางเป็นหนี้ตระกูลหม่าและกำลังจะถูกยึดทรัพย์สินทั้งหมดเพื่อใช้หนี้ เพราะบิดาติดการพนันและนำจวนเล็กๆและที่ดินทำกินของครอบครัวไปจำนองและไม่ได้ชดใช้ทั้งดอกเบี้ยและเงินต้นเลยแม้แต่อีแปะเดียว ทำให้ตระกูลหม่ามายื่นข้อเสนอให้บุตรสาวครอบครัวลู่แต่งงานกับบุตรชายคนโตของตระกูลหม่าที่เคยมีคำเล่าลือกันว่าหล่อเหลาสูงสง่าเป็นที่หมายตาของคุณหนูจวนต่างๆ มันก็ดีอยู่หรอก แต่ที่เป็นปัญหาหนักอกของอี้ชิงก็คือ คุณชายหม่าผู้นั้นตายแล้ว…..อี้ชิงจะทำเช่นไรดี บรื้อ….ช่วยข้าด้วย

ไม่รู้เทวดาตนไหนถึงผลักให้เขาเข้ามาอยู่ในร่างของเจ้าพ่อมาเฟียในยุค 80 แต่มีภรรยาที่แสนสวยอันนี้ให้อภัย

หวังกุ้ยหลัน หมอสาวล้ำทันสมัยถูกแม่บังคับให้เรียนแพทย์แผนจีนโบราณ แล้ววันหนึ่งเธอก็พบตำรายาโบราณที่ทำให้ทะลุมิติย้อนเวลากลับไปเป็นหมอเทวดา เธอต้องรับมือกับโรคประหลาด แถมยังเจอบุรุษตามตื้อไม่เลิก !