การให้อภัย

....การเจอกันครั้งแรก ด้วยอุบัติเหตุ...จึงนำพามาสู่ความใกล้ชิด... คนหนึ่งที่ตั้งใจรัก...แต่อีกคนกลับเข้าหาเพื่อหวังพียงได้เชยชมร่างกายอันบริสุทธิ์ของเธอ...

ในคืนวันที22กุมภาพันธ์ ซึ่งเป็นวันเกิดปีที่26ของเธอ โชคชะตาได้พาให้เขาและเธอกลับมาเจอกันอีกครั้งหลังเลิกลากันไปห้าปี เรื่องราวของ นับสอง หญิงสาวผู้ครองตัวเป็นโสดมาโดยตลอดหลังจากที่เลิกกับ ลมเหนือ แฟนคนแรกไปเมื่อห้าปีก่อน เธอเข็ดขยาดกับความรักจนไม่กล้าเปิดใจมีรักครั้งใหม่ แม้เวลาจะมันจะผ่านมานานถึงห้าปีแล้วก็ตาม แต่แล้วเหมือนโชคชะตาเล่นตลก ในวันเกิดอายุครบ26ปีของนับสอง เธอเมาเละเทะเสียจนเกือบถูกฉุดออกจากผับ แต่แล้วคนที่เข้ามาช่วยเธอไว้ก็คือแฟนเก่าคนนั้น คนที่มันหักอกเธอเมื่อ5ปีก่อน.. ไม่รู้ด้วยพิษเหล้าหรือพิษรัก เธอดันเผลอไปมีอะไรกับแฟนเก่าเฮงซวยคนนั้นด้วยน่ะสิ! "ฉันถามตรง ๆ นะคะ เมื่อคืนคุณได้ใส่ถุงมั้ย" "ใส่ครับ ในกล่องมีอยู่เท่าไหร่ผมก็ใส่ทั้งหมดนั่นแหละ"

ชีวิตหลังแต่งงานภรรยาอย่างชาวเราไม่ต้องการอะไรจากสามีมากไปกว่า…ความเสมอต้นเสมอปลาย ความเอาใจใส่หมั่นเติมรส แต้มรักในชีวิตคู่ อยากให้คุณสามีเข้าใจ บางครั้งที่เอาแต่ใจ ทำตัวไม่น่ารัก เพราะอยากได้ความรัก และความเอาใจใส่จากคุณก็แค่นั้น คู่แต่งงานที่หลายคนเอ่ยปากต่อปากว่าเหมาะสมราวกิ่งทองใบหยกระหว่าง “มัชชุพรและเทวทิณณ์” หนุ่มวิศวกรรุ่นพี่สุดหล่อและสาวสวยอีดตดาวมหาลัยสุดฮอตที่ชีวิตหลังแต่งงานที่หลายคนวาดฝันนึกอิจฉากลับมีอันต้องสะดุด ชีวิตคู่ของเขาและเธอจะได้ไปต่อหรือพอแค่นี้มาเอาใจช่วยชีวิตคู่และบทสรุปเส้นทางหลังแต่งงานของพวกเขาทั้งสองคนกัน รวมไปถึงคู่รองที่รัก ๆ เลิก ๆ สุดท้ายจะลงเอยเช่นไร มาลุ้นไปด้วยกันค่ะ เรื่องสั้น 10 ตอน ตอนพิเศษ 2 ตอน

“อ้อมกอดท่านหนาวเหน็บดังเช่นเหมันต์ฤดู เมื่อรักแล้วต้องเจ็บปวดเจียนตาย ข้าขอจากไป อยู่อย่างเดียวดาย ปราศจากรักในทุกชาติภพ แม้พานพบ ก็ไม่ขอรักท่านอีก” “พานพบครานี้ ข้ายอมทำเพื่อเจ้า แม้ต้องสูญเสียทุกอย่าง แต่จะไม่ยอมสูญเสียเจ้าเด็ดขาด”

แต่งงานกันมา 5 ปีจนมีพยานรักด้วยกัน หลายครั้งรู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังมีความลับบางอย่างซ่อนเอาไว้ เมื่อความรักขาดความเชื่อใจ สุดท้ายการหย่าคือทางออก #เนื้อหาส่วนหนึ่งในนิยาย “คุยกันดีๆ ได้ไหม อย่าใช้อารมณ์…” “ปะ ปั้นผิดเหรอ?” น้องเงยหน้าขึ้นมามองผมทั้งน้ำตาด้วยความผิดหวัง “ปั้นผิดเหรอที่เสียใจ เพราะรู้ว่าโดนผัวตัวเองหลอกมาตลอดหกปี!!!” “พี่ไม่ได้ตั้งใจ…ฟังกันหน่อยได้ไหม” “ไม่ได้ตั้งใจเหี้ยอะไร!! ขอถามหน่อย...ตั้งแต่รู้จักกันมาอะไรเป็นความจริงบ้าง!?” เพียะ! รอบนี้น้องตบจริง หน้าผมสะบัดไปตามแรงมือนั้นจนเลือดออกจากมุมปาก พอหันกลับมาก็ต้องเผชิญกับแววตาสั่นระริกของภรรยา “ปั้นจะหย่า…”

ชาติที่แล้วโชคชะตาลิขิตให้นางลืมไยชาตินี้ถึงให้นางจดจำได้เพียงบางส่วน สวรรค์ท่านรู้ท่านเป็นผู้ลิขิตใช่หรือไม่ บ่วงกรรมของข้ากับหวงซีซวนชาตินี้เพียงพอหรือไม่ ไป๋เจียเจียกู้ร้องประท้วงภายในใจ

“นอนกับพ่อก็นอนมาแล้วแค่นอนกับลูกอีกคนมันจะเป็นไรไป! ว่าไหม?” ชายหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยัน มองสำรวจเรือนร่างเปลือยเปล่าของคนใต้ร่างที่นอนตัวสั่นน้ำตาไหลอาบสองแก้ม

ณ อาราเลีย นครแห่งสวนรัตติกาล ที่ซึ่ง "หัวใจแห่งอาราเลีย" พลังอำนาจที่ควบคุมทุกสรรพสิ่งถูกซุกซ่อน "ริน" เจ้าชายผู้สืบทอดพลังแห่งรัตติกาล กลับสูญเสียความทรงจำในวัยเยาว์ และถูกเลี้ยงดูโดย "ซินดิเคท" องค์กรอำมหิต ที่ซึ่งเขาได้พบกับ "มาร์คัส" ศัตรูคู่อาฆาต ผู้หมายจะทำลายล้างรินและยึดครองสวนรัตติกาล ในขณะเดียวกัน "เคล" หัวหน้าอัศวินผู้สืบทอดเจตนารมณ์แห่งบิดา มุ่งมั่นตามหาเจ้าชายผู้สาบสูญ และปกป้องสวนรัตติกาลจากภัยอันตราย โชคชะตาถักทอให้พวกเขามาพบกัน... แสงสว่างจะสามารถเอาชนะความมืดมิดได้หรือไม่? หรือความมืดจะกลืนกินทุกสิ่งจนสิ้น?

เป็นแค่ผัวชั่วคืนอย่ามาวุ่นวาย เสร็จแล้วก็จบๆ กันไป ของไม่อร่อย แป้งหอมไม่กินซ้ำ

หยูเพ่ยอันบุตรอนุของจวนขุนนางขั้นสอง ได้รับราชโองการให้แต่งงานกับท่านอ๋องอี้เหวิน แต่เขานั้นคืออ๋องตกยากถูกริบทรัพย์และบรรดาศักดิ์ไปจนสิ้น เหลือเพียงแต่ตัวและถูกส่งมาให้อยู่ด้วยกันในจวนร้างเล็กๆ แถมเขานั้นยังพิการขาหักเพราะป้องกันการก่อกบฏจนตนเองบาดเจ็บ แต่สุดท้ายด้วยความหวาดกลัวว่าเขานั้นจะขึ้นไปเป็นใหญ่เสียเอง จึงได้กำจัดเขาโดยป้ายสีในความผิดที่เขาไม่ได้ก่อ และให้แต่งงานกับบุตรของอนุของขุนนางขั้นสองที่มิได้มีอำนาจใดจะช่วยเกื้อหนุนเขาได้ และอ๋องผู้นี้ยังมีลูกติดหนึ่งคนอีกด้วย หยูเพ่ยอันจึงจำต้องดูแลทั้งพ่อและลูกในเรือนร้างแห่งนี้……