พระเอกเก่ง

ซ่งลี่อินองค์หญิงสามแห่งแคว้นฉีผู้ถูกบิดามองว่าด้อยกว่าท่านหญิงซ่งเสวี่ยหนิงพระธิดาที่เกิดจากสนมชั้นต่ำ ทว่าโชคชะตากลับกลั่นแกล้งให้นางต้องอภิเษกสมรสกับชินอ๋องของแคว้นเว่ยนามถานหยางหมิงพร้อมกับซ่งเสวี่ยหนิง ทว่าบุรุษผู้นั้นกลับรักมั่นแต่เสวี่ยหนิงผู้เดียว

“อ๊ะ… อ๊อย… ” อัยยาสะดุ้ง กับความรู้สึกที่ว่ากลีบก้นของหล่อนกำลังโดนมือใหญ่บีบขยำ ทำเอาขนลุกซู่ชูชันไปทั้งร่าง รู้สึกถึงความเสียวปลาบวาบแล่นเข้ามาที่ของรักตรงง่ามขา ก่อนที่ความวาบหวามจะหลั่งไหลเข้ามาปั่นป่วนในช่องท้อง “ลุงขออนุญาตล้างตรงนี้ให้นะจ๊ะ… ของผู้หญิงนี่มันซับซ้อนเสียจริง… เดี๋ยวลุงต้องล้างให้สะอาด” เขากล่าวขณะเทสบู่เหลวใส่มืออีกรอบ… จากนั้นก็หงายฝ่ามือสอดเข้ามาใต้ง่ามขา โอบรับพูสาวที่โค้งนูนลงมาเหมือนหลังเต่าคว่ำประกบกับอุ้งมือพอดิบพอดี “อ๊ะ… ” อัยยาสะดุ้ง เมื่อความเป็นสาวที่ไม่เคยต้องมือชายใดมาก่อน กำลังโดนมือของภูผาสัมผัส หล่อนถึงกับหนีบขาด้วยความลืมตัว

เป็นเด็กกำพร้าปากกัดตีนถีบมาทั้งชีวิต บังเอิญตกบันไดทะลุมิติมาเป็นสนมในตำหนักเย็น “โอ๊ย” นั่ง ๆ นอน ๆ มีคนรับใช้ แค่ถูกขังอยู่ด้านในลึกสุดของวังหลวง ตำหนักเย็นก็แค่สนามเด็กเล่นที่ถูกล้อมด้วยกำแพง สบายกว่าทำงานงก ๆ คอยรับใช้ลูกท่านหลานเธอทั้งหลาย

ภาคี จากเธอไปถึงสามปี เพื่อรอวันเอาคืน เหนือฟ้า อยู่รอถึงสามปี เพื่อรอวันทวงเขากลับคืน

"พี่ริก" นินิวเรียกคนที่เข้ามาในห้องเธอ ฉันอยากจะกรี๊ดและกัดลิ้นตัวเองให้ขาด ฉันลืมไปสนิทว่าริกเป็นคนที่เข้าออกคอนโดของเธอได้อย่างง่ายดาย "ออกไป ถ้าไม่อยากโดนข้อหาบุกรุกห้องคนอื่นในยามวิกาล" นินิวบอกริกมาเสียดังด้วยสีหน้าโกรธจัด ที่ริกเข้าห้องเธออย่างถือวิสะ "ไม่ไป ในเมื่อที่นี่คือห้องเมียฉัน ทำไมฉันต้องออก" ร่างสูงบอกมาด้วยเสียงแข็งด้วยความไม่พอใจ "ห้องฉันไม่ใช่ห้องของยัยโมเน่ เมียคนปัจจุบันของพี่ ถ้าพี่ยังหลงเหลือความเป็นคนอยู่บ้างก็ออกไปจากห้องฉันคะ" แต่ริกกับไม่สนใจคำพูดนินิวเลยซักนิด ร่างสูงเดินเข้ามาหาคนตรงหน้า นินิวที่เห็นเช่นนั้นถึงกับจับที่ชายผ้าขนหนูเอาไว้แน่นขึ้น เพราะคนตรงหน้านั่นดูอันตรายสำหรับเธอ "อย่านะพี่ริก เรื่องของเรามันจบไปแล้ว" นินิวบอกมาด้วยเสียงสั่นเพราะสายตาที่เขามองเธอมามันน่ากลัวมากจริงๆ "ชอบฉันไม่ใช่เหรอ เอาฉันแล้วจะไปอ่อยคนอื่น อีกทำไม ฉันเห็นเต็มสองตาว่าเธอจูบกับไอ้ไทม์"

น้ำผึ้ง อายุ 32 ปี ปัจจุบันก็ทำงานฟรีแลนซ์ทั่วๆ ไป เคยแต่งงานตอนอายุ 25 และเลิกรากับอดีตสามีไป เพราะมันดันมาออกลายตอนที่แต่งงานแล้ว ใครต่อใครต่างก็คิดว่าเธอถูกสามีทิ้งเพราะหน้าตาเฉิ่มเชยไม่รู้จักแต่งตัว แต่ใครจะไปรู้ว่าเธอเองนั่นแหละที่เป็นคนขอหย่า และก็เป็นคนที่ไล่อดีตสามีออกไปจากบ้านเอง ออสติน อายุ 25 ปี หนุ่มลูกครึ่งฝรั่งเศส เรียนจบจากอเมริกา และได้กลับมารับตำแหน่งแทนผู้เป็นพ่อ พ่อหนุ่มใสซื่อแถมยังสดซิงไม่เคยผ่านมือสาวมาก่อน แต่ดันต้องมาเสียซิงให้กับแม่หม้ายอย่างน้ำผึ้ง งานนี้เขาจะไปยอมได้ไง เธอต้องรับผิดชอบสิ นั่นมันครั้งแรกของเขาเลยนะ

“เธอคงจะรู้ดี…ฉันไม่มีทางยอมรับลูกที่เกิดมาจากผู้หญิงอย่างเธอ”

มู่หลานเฟิน ทะลุมิติไปหลายครั้งหลายหน เป็นทั้งคน ทั้งสัตว์ ครั้งนี้ได้ทะลุมิติมาเป็นถึงหลานสาวของพระชายาเอกจวนชินอ๋อง เดิมทีคิดว่าจะสุขสบาย แต่กลับผิดคาด เมื่อท่านป้านางคือตัวอันตรายที่จ้องจะปลิดชีพ เซวียนซานหลาง บุตรชายที่เกิดจากอดีตพระชายาคนก่อน หวังแย่งตำแหน่งซื่อจื่อจวนอ๋องมาให้บุตรชายของตน ที่สำคัญประวัติเจ้าของร่างนี้ที่นางมาอยู่ก็ใช่ย่อย ทั้งยั่วยวน ทั้งหลอกล่อเซวียนซานหลางสารพัดจนเขาชังน้ำหน้า นอกจากเขาจะขู่ฆ่านางอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันแล้ว ยังไม่อยากจะเข้าใกล้นางอีกด้วย แต่โชคชะตากลับเล่นตลก เมื่อเขาและนางจะต้องเข้าไปช่วยกันสืบคดีปริศนาทั้งสามคดี ทุกคดีล้วนแฝงเร้นไปด้วยอันตรายและความลับที่ชวนหวาดหวั่น ระหว่างที่สืบคดี ความรู้สึกดีดีก็บังเกิดขึ้นไปพร้อมกัน แต่ความรู้สึกที่มากล้นนี้กลับเหมือนเข็มพิษอันตราย เมื่อนางคือหลานสาวของคนที่คิดจะสังหารเขา และเขาก็ต้องเลือกว่าจะถนอมความรักเอาไว้ หรือกำจัดคนที่คิดร้าย เซวียนซานหลางจะเลือกอะไร และมู่หลานเฟินจะเปลี่ยนใจเขาเช่นไร

“ซินเหยา เจ้าแพ้แล้ว” “ท่านอย่าเขามานะ ข้าขอสู้ตาย อย่านะ ออกไป” “ดูเหมือนว่าเจ้าจะลืมข้อตกลงของเรานะ” “เว่ยจื่อหยาง นี่ท่าน อื้ออ อาา อย่านะ อื้อออ..” มือของเขาเริ่มลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างนางผ่านชุดชั้นในบางเบาของนาง ทำให้ซีเหยาเริ่มรู้สึกแปลกๆ ตรงส่วนที่เขาสัมผัส จื่อหยางเริ่มถอดเสื้อออกเผยให้เห็นอกกว้าง ทำให้นางเริ่มรู้สึกตื่นเต้น หัวใจนางเต้นไม่เป็นจังหวะ และเริ่มรู้สึกว่าควบคุมตัวเองไม่ได้ เมื่อเขาเข้ามาใกล้ๆ และจูบนาง “อื้ออ อย่าาา อาาาา อืมมมม” ร่างน้อยบิดไปมากับสัมผัสของนิ้วที่เลื่อนไปเรื่อยๆ ตามซอกคอและร่องอกลึกของนาง ก่อนจะค่อยๆ ลูบไปที่ยอดปลายถัน ทำให้มันแข็งขึ้นมาดันชุดจนเห็นชัด เขาเริ่มใช้ลิ้นเข้าช่วยในการเชยชมมันทำที ก่อนที่คนใต้ร่างของเขาจะเริ่มร้องครางออกมาอย่างลืมตัว “อื้ออ อาาา อื้ออ” “เจ้ากลั้นเสียงทำไมกัน” “ปล่อยข้านะ ข้าไม่อยาก…” “จริงหรือ เจ้าไม่รู้สึกอะไรกับข้าเลยอย่างนั้นหรือ เหยาเหยา อย่าหลอกตัวเอง” “ข้า…อ๊าาา ไม่นะ ท่าน..หยุดนะ”

ยามอยู่ในจวน หลี่ซูฮวา นางแข็งแกร่งเสียยิ่งกว่าบุรุษ ใครตบตีนาง นางย่อมจัดการเอาคืนพวกมันจนสาสม แต่ยามที่ได้พบกับเขา จ้าวเฉินอวี้ แม่ทัพผู้แสนหล่อเหลา นางกลับแสร้งทำเป็นบอบบางยกถ้วยชาก็ยังแทบไร้เรี่ยวแรง ที่นางต้องทำเช่นนี้ก็เพื่อหวังให้เขาละความสนใจไปจากนาง แต่ทว่ายิ่งนางหนีเขากลับตามตื๊อนางอย่างไม่ลดละ อีกทั้งยังทำทุกวิถีทางสารพัดวิธีให้นางตกเป็นภรรยาของเขา นางจะทำเช่นไรดีเล่า!!!