พระเอกเก่ง

♡คำโปรย♡ ในวันที่เธอเดือดร้อน เขากลับเป็นคนเดียวที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเธอทุกอย่าง และเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่ในชีวิต หากไม่มีเขาในวันนั้น เธอคงเป็นคนเร่ร่อนที่ไหนสักที่ แต่เธอกลับลืมไปว่า ของฟรีไม่มีในโลก...หากเธอต้องการที่จะเรียนต่อและรักษาบ้านหลังสุดท้ายที่เหลืออยู่ของเอาไว้เธอต้องอยู่ใต้อานัติของเขา จนกว่า...คนรักของเขานั้นจะกลับมา.. " เสือเป็นคนบอกเราเอง ว่าถ้าคนรักของเสือกลับมา... เสือจะปล่อยเราไป" " กูไม่ปล่อยใครทั้งนั้น" อือออออ!!!! ˖◛⁺˖◛⁺˖◛⁺˖◛⁺˖◛⁺˖◛⁺˖◛⁺ เสือ : บริหารปี 4 หล่อ นิ่ง เงียบ ดุดัน เอวา : บริหารปี 4 น่ารัก พูดน้อย นิ่ง เงียบ และยอมคน...

“ฟ่างชิงเยี่ยน ข้าขอพูด…เป็นครั้งสุดท้าย…เจ้าจะทำอะไร” “ข้าต้องการท่าน อย่าพูดมาก เข้าหอกันเถอะเร็วเข้า!!” ท่านอ๋องคนสุดท้ายของ 4 ยอดบุรุษหนุ่มแห่งต้าเฉินมาแล้วจ้า.... สตรีที่แต่งเข้าไป 7 คนก่อนหน้านั้น....ตายหมดแล้วน่ะสิ เขาถึงได้ขึ้นชื่อว่าเป็นอ๋องโลหิตไงล่าาา..... เรื่องราวของบุตรท่านแม่ทัพ และ ท่านอ๋องโลหิตจะดุเดือด เผ็ดมันส์ขนาดไหน ฝากติดตามด้วยนะคะ อ๋องของเราท่านนี้ ดุดัน โหดเหี้ยม ฆ่าสตรีนะคะ ( มีเหตุผลนะคะ นางไม่ได้ฆ่าเรื่อยเปื่อย) นางเอกของเรา ฟ่างชิงเยี่ยนเป็นบุตรี (ที่ไม่รัก) ของท่านแม่ทัพจ้า.... พระเอกของเราแต่งงานมาแล้ว 7 ครั้ง ( โอ้แม่เจ้า แต่อย่าตกใจไป มันมีเหตุผลและ.....ตามต่อนะ อิอิ)

Intro… “เธอเป็นของฉัน..ไม่มีสิทธิ์มองผู้ชายคนอื่น" ลีออนประกาศกร้าวเสียงดังให้หญิงสาวที่นอนขดตัวอยู่บนเตียงรับรู้ถึงสถานะของตัวเอง "แต่หนูเป็นน้องคุณนะ คุณจะทำแบบนี้กับหนูไม่ได้" "แม่ฉันมีลูกคนเดียว" "ผู้หญิงของมาเฟีย" เป็นเรื่องราวของลีออนกับอิงดาว ชายหนุ่มผู้ได้รับฉายาว่าเป็นคนไร้หัวใจ บัดนี้กำลังตกหลุมรักเด็กสาวผู้ที่พึ่งเคยพบหน้าเพียงครั้งเดียว แต่ด้วยชีวิตที่ผ่านมาไม่เคยมีความรักจึงไม่รู้จะแสดงออกอย่างไร เขาจึงปฏิบัติต่อเด็กสาวที่ตนหลงรักอย่างเผด็จการและป่าเถื่อน การแสดงความเป็นเจ้าของแบบไม่มีสถานะที่ชัดเจนให้หญิงสาว เมื่อมีโอกาสที่จะรอดพ้นจากคนใจร้ายเธอจึงไม่ลังเลใจแม้แต่น้อยที่จะเดินออกไป..ไปให้ไกลจากคนใจร้ายคนนี้ ชายหนุ่มกว่าจะรู้ตัวว่าขาดเธอไม่ได้..วันนี้ก็ไม่มีเธออยู่ข้าง ๆ แล้วและที่แย่ไปกว่านั้นเมื่อเด็กสาวที่ตนหลงรักเธอกลับมีสถานะเป็นน้องสาวของเขาเพราะพ่อของชายหนุ่มได้แต่งงานใหม่กับแม่ของอิงดาว

นักฆ่าสาวอย่างเธอที่กำลังต่อสู้กับการตามล่าขององค์กร ทว่ารู้ตัวอีกทีก็มาโผล่ที่ไหนไม่รู้

เมื่อบุรุษน้อยที่เคยถูกท่านปู่ของนางไล่ฆ่า บัดนี้เติบใหญ่กลายเป็นบุรุษหนุ่มที่เปี่ยมความสามารถ สิ่งเดียวที่เขาปรารถนาคือการสังหารคนทั้งตระกูลของนาง หญิงสาวจะสามารถปกป้องตระกูลของตนเองไว้ได้หรือไม่?

ยามอยู่ในจวน หลี่ซูฮวา นางแข็งแกร่งเสียยิ่งกว่าบุรุษ ใครตบตีนาง นางย่อมจัดการเอาคืนพวกมันจนสาสม แต่ยามที่ได้พบกับเขา จ้าวเฉินอวี้ แม่ทัพผู้แสนหล่อเหลา นางกลับแสร้งทำเป็นบอบบางยกถ้วยชาก็ยังแทบไร้เรี่ยวแรง ที่นางต้องทำเช่นนี้ก็เพื่อหวังให้เขาละความสนใจไปจากนาง แต่ทว่ายิ่งนางหนีเขากลับตามตื๊อนางอย่างไม่ลดละ อีกทั้งยังทำทุกวิถีทางสารพัดวิธีให้นางตกเป็นภรรยาของเขา นางจะทำเช่นไรดีเล่า!!!

หมอปีศาจพันหน้าไม่มีใครรู้ว่าเป็นบุรุษหรือสตรี ทุกย่างก้าวที่หมอปีศาจเดินผ่าน หากไม่มีคนตายก็จะพบความอัศจรรย์คนที่ตายแล้วฟื้นคืนชีพอีกครั้ง! ชื่อเสียงดังก้องทั่วยุทธภพแต่ไม่มีใครรู้เลยว่าหมอปีศาจพันหน้าเป็นเพียงแม่นางน้อยคนหนึ่งเท่านั้น! และแม่นางน้อยอย่างหลินจื่อเยว่ที่ข้ามภพมาเป็นลูกศิษย์คนที่สิบของหมอเทวดาแห่งหุบเขาเทวะ และไม่รู้ว่าร่างนี้ไม่สามารถดื่มสุราได้ ทำให้นางไปคว้าบุรุษรูปงามมาเป็นพ่อของลูกเพราะฤทธิ์น้ำเมา จึงเกิดผลผลิตน้อยๆ ออกมาอย่างไม่ตั้งใจ แม้จะไม่รู้ว่าบุรุษรูปงามนั้นเป็นใครมาจากไหน แต่นางจะต้องเลี้ยงดูก้อนแป้งที่น่ารักเป็นอย่างดี!

เขา ชายหนุ่มที่ถูกรับมาเลี้ยงหลังจากที่พ่อแม่เสียชีวิตกระทันหัน ทำให้เขาได้มาอยู่กับครอบครัวของผู้มีพระคุณของพ่อแม่เขา และที่นั่นทำให้เขาได้เจอกับเธอ สาวน้อยน่ารัก เอาแต่ใจนิดๆ แอบชอบพี่ชาย

เบื้องหลังบานประตูที่ปิดลง… ผมทอดกายลงนอนตะแคงบนโซฟาที่วางอยู่ชิดผนัง เอาหลังเบียดโซฟา ยกขาข้างหนึ่งขึ้นมาฟาดไว้กับพนักโซฟาเพื่อให้ง่ามขาแหกอ้า ผมเอาวาสลีนทารูน้อยๆ แล้วตามด้วยกล้วยหอมใบเขื่อง… ค่อยๆ กดเบียดบดรูจีบเข้ามาในความคับแน่น “โอ๊ว… ซี้ดดดด… พี่แดนน์ครับผมเสียว… ” ขณะที่กล้วยหอมกำลังสไลด์เข้าออกเป็นจังหวะ ใบหน้าหล่อเหลาและเรือนร่างสุดกำยำของพี่เขยก็ผุดวาบเข้ามาในความคิดอันมืดดำของผมอีกครั้ง

ปลายฟ้าอ่านนิยายเรื่องลิขิตปรารถนาบัญชาสวรรค์จบก็เผลอหลับไป ลืมตาขึ้นมาอีกครั้งกลับพบว่าตนเองทะลุมิติเข้ามาอยู่ในร่างของ เย่ซูชาง นางร้ายในนิยายเรื่องนี้ที่มีนิสัยเหี้ยมโหด ชอบทำร้ายผู้อื่น เอาแต่ใจ และใช้เงินมือเติบเสียแล้ว มิหนำซ้ำนางยังก่อเรื่องเลวร้ายไว้มากมายจนผู้คนทั้งเมืองชิงชังและมองเย่ซูชางเป็นปีศาจ ลูกเด็กเล็กแดงเห็นยังร้องไห้จ้าละหวั่นด้วยความหวาดกลัว ยิ่งพระเอกไม่ต้องพูดถึงรายนั้นรังเกียจเย่ซูชางเสียยิ่งกว่าเชื้อโควิด-19 เสียอีก ปลายฟ้ารู้ดีว่าพระเอกยังไงก็ต้องคู่กับนางเอกจึงไม่คิดแย่งชิงขอถอนตัวจากศึกรักที่ไม่เห็นหนทางชนะ หวังใจจะใช้ชีวิตอย่างสงบสุข และจีบพระรองไปวัน ๆ ดีกว่า ก็ในเมื่อพระเอกเป็นของนางเอก พระรองก็ควรเป็นของนางร้ายน่ะถูกแล้ว แต่เกิดเป็นนางร้ายมันจะสบายได้ยังไงในเมื่อมีเรื่องเข้ามาไม่เว้นแต่ละวัน จะไปผูกมิตรกับใครคนเขาก็ชิงชัง จะเดินไปทางไหนคนเขาก็สาปแช่ง นี่สินะที่เรียกว่าอยู่ไม่สู้ตาย มีระบบลาออกจากตำแหน่งไหม เพราะนางร้ายคนนี้ก็เหนื่อยแล้วเหมือนกัน