สะใจ

“สวัสดีค่ะ ดิฉันนาราริน อาภารัตน์ จะทำหน้าที่บริการ....” เธอยังแนะนำตัวไม่ทันจบ ชายหนุ่มในชุดสูทหรูซึ่งนั่งหันหลังให้เธออยู่บนเก้าอี้ผู้โดยสารสุดหรู เขาถอดแว่นกันแดดออกแล้วเหลียวกลับมามองเธอ ด้วยสีหน้าชิลๆสบาย ๆ แต่มันทำให้เธอตะลึงไปหลายวินาที ‘หมอนี่!’ เขาเหยียดยิ้มมุมปากนิด ๆ ขณะไล่สายตามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า “ชื่อนารารินเหรอ?” “อืม...ค่ะ ดิฉันจะทำหน้าที่...” “ถอดเสื้อผ้าออกให้หมด!”

ยามรักน้ำต้มผักก็ยังหวาน พอผ่านไปไม่ถึงปีไอ้คนดีมันกับออกฤทธิ์แล้ว นิสัยธรรมดาโลกอาจไม่จำคู่เวรคู่กรรมอย่างฉันกับมันถึงต้องสู้กันเอง "บอกให้กลับบ้านกลับช่องไม่ใช่ไปซ่องหาสาว!" "เธอบอกไม่เคลียร์เองอย่าโทษกัน" ทุกวันมันก็เป็นแบบนี้น่าเบื่อหน่ายหยุดก็แพ้ตามก็เหนื่อย ไม่มีอะไรพอดีกับชีวิตฉันสักนิด โลกนี้ช่างไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย อย่าให้ฉันใช้ไม้ตายสุดท้ายนะไอ้ผัวเฮงซวย รับรองถ้ายังไม่กลับก็... "จะให้บอกลูกว่าไง พ่อกำลังจะหาแม่ใหม่ให้งั้นเหรอ?"

เวลาเกือบสามทุ่มเห็นจะได้...ตอนที่เธอเดินเข้าไปในโรงสี ด้วยชุดนักศึกษาสวยงาม “พี่ขุน!” เธอเอ่ยเรียกด้วยน้ำเสียงห้วนสั้นให้อารมณ์หยิ่งยโสนิดหน่อย ขณะที่นายขุนทดกับลูกน้องสองสามคนกำลังตรวจเช็คความเรียบร้อยของงานตรงหน้า ข้าวเปลือกกองโตเป็นภูเขาหลายลูกตั้งอยู่ภายใต้แสงไฟสีส้มสลัวของโกดังขนาดใหญ่ “อ้าวคุณหนู” นายขุนทดหันมองเธอ ด้วยสายตาเป็นประกาย ความสวยและน่ารักของเธอเป็นเหมือนของขวัญของพวกคนงาน เธอรู้ดีว่าคนงานพวกนี้เอาเธอไปย่ำยีในความฝันและจินตนาการเสมอ “จะปีใหม่แล้ว ทำไมยังทำงานกันอยู่คะ ไม่หยุดงานไปเที่ยวกันเหรอ” “อ๋อ เป็นความสมัครใจน่ะครับ ใครทำงานช่วงสองสามวันนี้จะได้โบนัสพิเศษ ผมกับคนงานพวกนี้ไม่มีลูกเมียให้กลับไปหา เลยอยู่ช่วยงานเถ้าแก่ดีกว่า” “งั้นเหรอ?” ดวงตาสวยกวาดมองไปทั่ว เห็นคนงานหลายคนยังคงทำงานไปเรื่อย “ขยันกันจริง ว่าแต่ คืนนี้ทำงานกะกลางคืนกันกี่คนล่ะ?” “8คนครับ รวมทั้งผมด้วย คุณหนูมีอะไรจะใช้งานพวกผมรึเปล่าครับ” มีสิ...เธอมีงานจะให้คนงานพวกนี้ทำแน่นอน

“กันตาไม่ได้อยากได้อะไรของพี่เลยสักนิด สมบัติที่คุณย่าครอบครองอยู่ มันก็เป็นของพี่ทั้งนั้น กันตาเป็นแค่คนอื่นจะไปมีสิทธิ์ได้อย่างไร?” กันตาพยายามอธิบาย แต่เหมือนเป็นหนึ่งจะไม่ยอมฟัง “รู้แล้วก็ดี หัดเจียมเอาไว้ อย่าคิดใฝ่สูงเกิดตัว เพราะคนอย่างเธอ จะไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ ไปปฏิเสธคุณย่าให้พี่ด้วย ว่าเธอไม่ได้อยากแต่งงานกับพี่” “กันตา...” หญิงสาวอึกอัก คุณย่าพระคุณล้นหัว เธอจะกล้าขัดได้อย่างไร อีกทั้งความรู้สึกบางอย่างในใจ ความรู้สึกที่เธอพยายามซ่อนเอาไว้ลึก ในก้นบึ้งของหัวใจ มันกลับไม่อยากให้เธอขัดเจตนารมณ์ของคนที่เลี้ยงดูมา “กันตาทำไม่ได้” “พี่ว่าแล้ว คนอย่างเธอมันคิดใหญ่ใฝ่สูงเกินตัว เธอมันก็แค่เด็กในบ้าน ไม่รู้จักเจียมกะลาหัว”

“หากพวกคุณโอเค คืนนี้เป็นของพวกคุณ” คนพวกนั้นหันมองหน้ากันแล้วยิ้มกริ่ม ก่อนเสียงหนึ่งจะตอบรับข้อเสนอว่า... “นายอยากนั่งดูด้วยมั้ย?” จิดาภาทั้งอึ้งทั้งเจ็บร้าวอยู่ในใจ...เมื่อสำนึกได้ว่าเธอกำลังโดนคนรักทรยศหักหลังอย่างเลือดเย็น ด้วยการส่งเธอให้เป็นอาหารสวาทอันโอชะของเจ้าหนี้ตัวใหญ่ยักษ์บ้ากามพวกนี้ สำหรับเขา เธอมีค่าแค่หนึ่งแสนห้าหมื่นบาทเท่านั้น !!!

ขณะฝนโปรยปรายลงมาอย่างหนัก ภายในป้อมยามก็ไม่ต่างกัน... ติ๊ด! ‘อย่าลืมนัดนะคนสวย ถ้าไม่มา คลิปหลุดแน่’ สองยามส่งข้อความมาขู่ซ้ำ ตอนที่เธอกำลังเดินกลับที่พัก มันเป็นอะไรที่โคตรน่ารังเกียจ อดคิดไม่ได้ว่าสองยามหื่นเคยทำแบบนี้มากี่ครั้งแล้ว

นี่คือเรื่องราวลับสุดเร่าร้อน ระหว่างหมอสาวกับนักโทษหนุ่มในเรือนจำ “นักโทษพิทยาคะ!” “เขินเหรอ?” “เปล่าซะหน่อย” “แล้ว...ทำไมหน้าแดง...” เขามองยิ้ม ๆ มันทำให้เธอหน้าร้อนวูบขึ้นมาเลย ด้วยความอาย แก้มใส ๆของเธอคงกำลังฟ้องเขาอยู่ว่าเธอตื่นเต้นแค่ไหนที่ถูกเขาถึงเนื้อถึงตัว “ก็...หมอร้อน แดดข้างนอกแรงจะตาย คุณเหอะ ถึงเตียงที่ห้องนี้จะสบายกว่าในห้องขัง แต่ก็อย่าหาเรื่องให้มากนักเลยค่ะ อย่าเอาแต่ต่อยตีกับเขาไปทั่ว เดี๋ยวจะได้กลับบ้านเร็วขึ้น แต่ออกไปทั้งที่ไม่หายใจนะคะ” “ผมเอาตัวรอดได้น่า...” น้ำเสียงมั่นใจของเขาเจือความหวานอย่างชัด สายตาของเขาไม่ธรรมดาเลยสักนิดเดียว หากเขาเป็นเสือร้าย ป่านนี้ลูกแกะอย่างเธอคงไม่เหลือแล้ว

ในห้องซ้อมดนตรีของชมรม และพวกเขาสามคนเป็นเพื่อนของแฟนฉันเอง “ล็อคประตูสิโน้ต” ฉันออกคำสั่งราวกับเป็นเจ้าแม่ รู้สึกเหมือนตัวเองเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย หลังจากที่รู้ว่าตัวเองโดนแฟนสุดที่รักหลอกลวงและทรยศ โน้ตหันมองสองเพื่อนซี๊อย่างงงงัน สายตาของวินและพีที่มีแววสะใจซ่อนอยู่ บอกเขาว่าอย่ารอช้าสิวะ รีบทำตามที่ฉันสั่งเดี๋ยวนี้ โน้ตดวงตาเป็นประกาย เห็นสถานการณ์ก็ประเมินได้ทันทีว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นในห้องนี้ “จัดให้!!” โน้ตปิดล็อคประตูห้องทันที ขณะข้างนอกห้อง วงดนตรีของรุ่นน้องกำลังซ้อมกันอยู่จนเสียงดังกระหึ่มไปทั้งโกดัง

“อุ๊ย!” ฉันอุทานตกใจเพราะอยู่ๆ ก็รู้สึกว่ามีแมลงสาบไต่แก้มก้นเข้ามาในกระโปรงของฉัน “กรี๊ดดด อร๊ายย..อร๊ายย อย่านะ เอ๊ย..” “มีอะไรหนูจ๋า” พ่อเมฆตะโกนถามผ่านบานประตูห้องน้ำพร้อมกับเขย่าลูกบิด “กรี๊ดดด ตัวอะไรก็ไม่รู้ค่ะ มันเข้ามาในกระโปรงหนูแล้ว อร๊ายยย” ฉันลุกขึ้นเต้น พยายามปัดตามตัวด้วยความกลัว “อื้ออ ช่วยด้วยค่ะพ่อ ช่วยด้วย อร๊ายย..” ขาดคำ พ่อเมฆเปิดประตูเข้ามาอย่างร้อนใจ แต่พอเห็นท่อนล่างของฉันเปลือยเปล่าก็ชะงัก ทั้งกลีบอูมก้นขาวโชว์หรา เตะตา เตะใจ เตะอารมณ์ให้ซวนเซ

“อะ! อ้อ! ละ...ลุง...ลุงจักร!!” ลุงจักรกล้ามโตคือฉายาของเขาล่ะ หนุ่มใหญ่วัยห้าสิบห้าที่ยังแข็งแกร่งดุดันไม่แพ้หนุ่มฉกรรจ์ พ่อหม้ายเนื้อหอมทรงเสน่ห์ที่ป่วนหัวใจสาวน้อยสาวใหญ่ในซอยนี้ไม่มีเว้น ซึ่งเธอเองก็เป็นหนึ่งในนั้น ไม่สิ...ไม่ใช่แค่เธอหรอกนะ...แต่แม่ของเธอเองก็เคลิ้มฝันอยากสานสัมพันธ์ฉันท์ผัวเมียกับแกใจจะขาด แต่ดูเหมือนแกจะรักเมียที่ตายไปมากจนไม่เหลียวชายตาหันแลใครเลย