모두

"พี่ดีใจนะ ที่พรีมรู้จุดยืนของตัวเอง" เธอต้องรู้สิ ในเมื่อเป็นเขานั่นแหละ ที่แสดงให้เห็นชัดขึ้นทุกวัน ว่าสำหรับเขาแล้ว เธอก็เป็นได่พียงเครื่องระบายความต้องการทางเพศเท่านั้น ไม่ใช่คนสำคัญในชีวิต ที่เขาอยากจะให้เป็นคนสุดท้ายอีกแล้ว

รางวัลยอดเยี่ยม ประเภทวรรณกรรมเยาวชน ประจำปี 2544 "ส้มสีม่วง" เป็นรางวัลยอดเยี่ยม ประเภทวรรณกรรมเยาวชน ประจำปี 2544 "ส้มสีม่วง"

หากพรหมลิขิตทำให้เราพบกัน ได้โปรดทำให้ฉันรักเขาได้เต็มหัวใจ +++++ เพราะไม่แน่ใจในความเป็นชายของคู่หมั้น ‘ศิศิรา’ จึงต้องพิสูจน์ แต่นั่นกลับกลายเป็นจุดเริ่มต้นแห่งความสูญเสีย ‘ปรมะ’ นักเขียนและจิตรกรหนุ่ม ปลีกวิเวกมาหาโลเคชันเขียนนิยายอยู่ชายทะเล แต่โชคดีที่สวรรค์ส่งนางฟ้าแสนบริสุทธิ์ผุดผ่องมาให้ ทว่า ‘นางฟ้าคืนเดียว’ กลับจากไปก่อนรุ่งสาง ทิ้งไว้เพียงความรู้สึกผิดที่เกิดขึ้นในใจ ปรมะต้องหาเธอให้พบ เบาะแสเดียวมีเพียงชื่อ ‘น้ำค้าง’

รวมเรื่องสั้นแซ่บ ๆ แบบคลุกวงใน และ NC++ ผ่านตัวละคร บทบาทและสถานการณ์ที่หลากหลาย มาแซ่บด้วยกันนะคะ 💋

เพราะชอบเธอเป็นทุนเดิมอยู่ก่อนแล้ว เมื่อเกิดอุบัติเหตุจนเธอความจำเสื่อม โดยมีตนเองเป็นต้นเหตุ หมออย่างเขาก็ไม่รีรอที่จะรับเธอไปดูแลในฐานะคนรัก

คนนึงที่รักมาโดยตลอดแต่ไม่อาจบอกใครได้...ส่วนอีกคนที่ไม่ได้รักและไม่มีทางรัก~จนความสัมพันธ์เริ่มเดินไปถึงจุดเลวร้ายทุกนาที

“โอ๊ย…ฉันเจ็บนะ” เธอพึมพำ น้ำเสียงแผ่วเบาที่ไม่อาจหยุดยั้งความรุนแรงนั้นได้ ทันทีที่ผ้าห่มหลุดออกจากร่างความเงียบงันก็เข้าปกคลุมเสียงลมหายใจของเขาหนักแน่นขึ้น

เจ้านายดีๆ ก็เหมือนรักแท้ หลายคนเชื่อว่ามี แต่น้อยคนนักที่จะได้เจอ.....ซึ่งเจ้านายของฉันไม่ใช่คนดี แต่เป็นพวกยันเดเระ! ************************** "ไอ้เจ้านายใจร้าย วาจาพิกลพิการฟังไม่รู้ความ จิตใจหยาบกระด้าง ไม่มีเมตตาข้าทาสบริวาร ดีแต่สั่งให้ฉันทำงานล่วงเวลาจนไม่เคยได้ไปเดท ไอ้แว่นสี่ตาน่ารำคาญ!" "แฮ่กๆๆๆ ขอดัดแปลงคำพูดจากละครเรื่องดังหน่อยเหอะ แฮ่กๆๆๆ" ฉันหอบหายใจแรงหลังจากระบายความอัดอั้นในใจตลอดเวลาห้าปีที่มีออกไปบนดาดฟ้ากว้างของบริษัทที่คิดว่าไร้ผู้คน "ฮืออออ ทำไมต้องสั่งให้ทำโอทีทุกครั้งที่มีเดทด้วยเนี่ย! ความสาววัยแรกแย้มกำลังค่อยๆ ถูกกลืนไปตามกาลเวลา ความตื่นเต้นเร้าใจค่อยๆ แห้งเหี่ยวลงทุกวัน" "เป็นแบบนี้แล้วเมื่อไหร่ฉันจะได้เสียซิงสักทีเนี่ย" เพราะความโมโหเลยพูดจาไปเรื่อยไปเปื่อย แต่ทว่าใครจะไปคิด ว่าพอพูดจบประโยคฉันก็ได้โดนสมใจ (T^T)

คนที่ไว้ใจสุดท้ายร้ายที่สุด... เมื่อเรื่องราวความรักของม่านไหมโรยไปด้วยกลีบกุหลาบที่ถูกก้องเกียรติสร้างขึ้นมา ชวนให้หลงมัวเมากับฉากหน้าอันแสนหวานยากจะถอนตัว กว่าจะรู้ตัวก็กลายเป็นว่าเธอถูกหนามแหลมคมของดอกกุหลาบที่ชื่นชอบคอยทิ่มแทงให้เธอเจ็บแล้ว ราวกับโลกทั้งโลกแหลกสลาย ความไว้ใจที่มีมาพังทลายลง! คนที่มั่นคงและซื่อสัตย์ในรักอย่างเธอต้องมานั่งเสียใจนอนร้องไห้ ต้องเจ็บปวดจากการกระทำของคนที่เธอรักและไว้ใจที่สุด เธอจะเลือกอะไรระหว่างอดทนยอมรับชะตากรรมความเจ็บปวดที่เธอไม่ได้เป็นคนก่อและให้อภัยเขาในที่สุด หรือ! เดินหน้าเริ่มต้นใหม่กับใครอีกคนที่หวังดีกับเธอตลอดมา

เมื่อหมอสาวย้ายมาประจำที่โรงพยาบาลบนเกาะมาลาวี เธอต้องรักษาหญิงสาวมากมายที่เกิดอาการฉีกขาด หลังจากเข้าไปบำเรอนายหัวจอมเทพ ธนาอครวงศ์ ผู้ยิ่งใหญ่และอหังการ์ และความซวยของเธอก็คือ วันหนึ่งเธอต้องไปรักษาไอ้จ้อนของเขาน่ะสิ!!

ชีวิตรันทด น่าอเนจอนาถไม่มีใครเกิน ใบบัว!!เกิดมาอาภัพไม่พอ... ยังถูกยกให้เป็นบรรณนาการแก้ขัด...เพื่อขัดดอก...ที่ตัวเองไม่เกี่ยวข้อง... ซ้ำร้ายหล่อนยังเจอมหาเศรษฐีสุดหื่น! เขาใช้เธอคุ้มทุกบาททุกสตางค์ ให้พอกับที่ต้องรอ... แต่...บรรณาการครั้งนี้...มันคือทัณฑ์บรรณนาการที่แสนหวาน…ระอุร้อนไปด้วยไฟพิศวาส... รุ่มร้อนไปด้วยไฟปรารถนา...เมื่อบรรณาการครั้งนี้ฉุดหัวใจแข็งกระด้าง...จนอ่อนปวกเปียก... ฟาบรีช ดีคอร์เนอร์ เจ้าของคาสิโนสุดร่ำรวย ยอมแพ้โชคชะตา...เขาหวังครอบครองบรรณนาการที่ได้รับมาตลอดชั่วชีวิต...กักหล่อนไว้ในอ้อมกอด ร้อยรัดด้วยไฟรัก...ตราบนิจนิรันดร์

"อุ๊ย...ผอมกว่าสวยกว่าแล้วยังไงสุดท้ายเขาก็เลือกฉัน! โฮโฮ่โฮ"(หัวเราะอย่างผู้ชนะ) *นางเอกอ้วน*

“มันเป็นคนทำลายชีวิตฉัน มันเป็นคนที่ทำให้คนไข้ของฉันตาย! ได้ยินไหมคนโปรด..ลูกของเธอมันทำให้ฉันไม่อยากเป็นหมอ ซะใจเธอแล้วหรือยังที่เธอกับมันได้ทำร้ายชีวิตฉันพังลงไปหมดแล้ว!!”

'คริส’ นักร้องหนุ่มลูกครึ่ง หล่อ ล่ำกระแทกใจ จนสาวๆ อยากให้คริสมากระแทกใส่แรงๆ แต่มันติดที่ว่าคริสมีเมียแล้วน่ะสิ แล้ว ‘ผึ้ง’ ก็ไม่นิยมใช้ของร่วมกับใครซะด้วย คริสเลยต้องอยู่กับความช้ำเพราะผึ้งหนีไป แต่เมื่อกลับมาเจอกันอีกครั้ง คริสก็พร้อมจะทำทุกทางให้ ‘เมียเก่า’ กลับมาเป็น ‘เมีย (ไม่) เก่า’ ของเขาให้ได้ เพราะรู้แล้วว่าการร่วมรักจะสำเร็จได้ก็ต่อเมื่อได้ร่วมกับคนที่รักเท่านั้น

เพราะอุบัติเหตุทำให้สองพี่น้องต้องมาผูกติดอยู่ด้วยกัน คนพี่ทำงานตัวเป็นเกลียวหาเลี้ยงน้องเพียงลำพัง ในขณะนั้นผู้ช่วยคนสนิทที่มีอายุเท่ากันก็ปรากฏตัวขึ้น อีกทั้งยังมีเพื่อนสนิทที่ไม่คิดเป็นแค่เพื่อน...

นลิน-ลินดา คนหนึ่งคือลูกสาวเศษรฐีตระกูลใหญ่ อีกคนเป็นเพียงหญิงสาวธรรมดาทั่วไป ทว่าวิญญาณแค้นของนลินกลับผูกติดกับลินดาแนบสนิทแน่น "ช่วยฉันแก้แค้นสามีของฉัน แล้วเธอจะได้ครอบครองทุกสิ่งที่ฉันเคยมี ลินดา"

เธอเป็นแค่ตัวแทนของผู้หญิงคนหนึ่ง เมื่อผู้หญิงคนนั้นกลับมาก็หมดเวลาตัวสำรองอย่างเธอ เธอจึงจากไปแล้วเข้าร่วมทีมวิจัย เดินทางเข้าป่าตามหากล้วยไม้สีรุ้ง ที่เชื่อกันว่าสามารถรักษาโรคร้ายได้ พอเธอจากไปเขาก็ตามหาเธออย่างบ้าคลั่ง " ผมขอโทษเรากลับมาเป็นอย่างเดิมได้ไหม กลับไปกับผมนะ ผมจะจัดงานแต่งงานของเราให้ใหญ่โตประดับกุหลาบสีขาวอย่างที่คุณชอบให้ทั่วเลย ดีไหม" สัตว์ประหลาดก้มลงไปตรงหว่างขาทำจมูกฟุดฟิดสูดดมแล้วยิ้มโชว์ฟันแหลมคม อาชวีที่ถูกมัดติดกับต้นเสาได้แต่มองดูมัน เขาทั้งกลัวทั้งรังเกียจ " เฮ้ย เฮ้ย นั่นมันกำลังจะแดกนายแล้ว " เซโพพาทุกคนวิ่งออกมาลัดเลาะป่าหญ้าสูงท่วมหัว ล้มลุกคลุกคลานบ้างแต่ก็หยุดพักไม่ได้ อาชวีวิ่งตัวเปล่าล้อนจ้อนมีแต่กางเกงในตัวเดียว แถมตอนที่หกล้มเมื่อกี้ยังไปถูกกิ่งไม้เกี่ยวจนกางเกงในขาดตูดเป็นรูกว้าง

ความสัมพันธ์กับคนแปลกหน้า ทำให้เธอ...ท้องไม่มีพ่อ .................... “คูน...คุณ” ชมพลอยทรุดตัวนั่งใกล้ร่างหนาที่หันมองเธอด้วยสายตาแปลกใจ เธอทักทายเขาด้วยภาษาสากล “คูณนอนกับช้านม้าย ฉันซิงนะ” บุรุษที่ชมพลอยเข้าไปทักคือ ภาคินทร์ ภักดีธำรง หรือหมอธาม ในวัยสามสิบปีที่มาเรียนแพทย์เฉพาะทางเพิ่มเติมในประเทศเยอรมัน เขายังคงมองหน้าคนเสนอตัวให้ด้วยสายตาตกใจปนประหลาดใจ เขาพบเจอผู้หญิงที่ชวนไปหลับนอนหลายคน ทว่ากลับไม่มีใครสักคนที่บอกให้รู้ว่า ครองพรหมจรรย์ ในตอนนั้นภาคินทร์คิดว่า สาวสวยตรงหน้าเมาจึงพูดในเรื่องตรงกันข้ามกับการกระทำ ผู้หญิงบริสุทธิ์คงไม่ชวนผู้ชายหลับนอนด้วย “วันไนท์สแตนด์งาย...สนใจไหม” “ได้สิ” ภาคินทร์ยิ้มและตอบรับทันที อาจเป็นเพราะเขาถูกใจในความสวยงามบนใบหน้า ผิวขาวลออตา และรูปร่างที่น่าฟัดอย่าบอกใคร ภาคินทร์เหมือนผู้ชายทั่วๆ ไป กิเลสตัณหาเกิดขึ้นได้หากเจอคนถูกใจ

ถูกกล่าวหาว่าเป็นลูกนอกสมรสเธอไม่เคยปริปาก โดนกลั่นแกล้งสารพัดก็ไม่เคยพร่ำบ่น เห็นว่าเธอไม่มีปากเสียงแล้วจะเอาอะไรที่เป็นของเธอไปก็ได้เหรอ? ฝันไปเถอะ! ถึงเวลาที่เธอจะเรียกร้องสิทธิ์ของตัวเองแล้ว ระวังตัวไว้ให้ดีละ เตือนแล้วนะ... ..........

"ไม่ต้องห่วงหรอก ผมไม่เคยนอนกับผู้หญิงคนไหนได้เกินหนึ่งเดือน แต่ถ้าผมติดใจคุณและยังต้องการ คุณก็ต้องทำหน้าที่นี้ต่อไป จนกว่าที่แม่ของคุณจะออกจากโรงพยาบาล เข้าใจใช่ไหมเฟรย์!" “คุณหมอ เราเคยรู้จักกันเหรอคะ” “แน่นอนว่าไม่” “ถ้าอย่างนั้นทำไมถึงกล้ายื่นเงื่อนไขนี้ให้ฉันละคะ” “คุณเป็นผู้หญิง ส่วนผมเป็นผู้ชาย เรื่องมันก็เข้าใจง่ายมากเลยไม่ใช่เหรอ อีกอย่างเรื่องเซ็กส์นี่ก็ไม่ใช่เรื่องผิดปกติ มนุษย์ที่ไหนก็มีเซ็กส์กันทั้งนั้น คุณคิดว่าผมเป็นหมอแล้วจะมีชีวิตส่วนตัวไม่ได้เหรอ” “ฉัน…” “นามบัตรของผม ถ้าคิดได้แล้วก็โทรมาก็แล้วกัน” “อติวิชญ์ สหัสวัตโยธิน…” “มีอะไรเหรอ หรือว่านึกอะไรขึ้นมาได้” “เปล่าค่ะ ฉันขอตัวก่อน” “ต้นกล้า… ครั้งนี้ฉันจะเป็นคนแก้แค้นให้นายเอง” เรื่องราวมันจะจบลงตรงไหน ฝากกดติดตามและให้กำลังใจทั้งคู่ไปด้วยกันนะคะ