หงส์ จันรัญจวน แม่พลอยหุง
“อย่าปฏิเสธสิ่งที่ฉันต้องการเลยนาง เธอก็รู้ว่าเธอไม่มีทางขัดขืนฉันได้...”
“คุณไม่มีสิทธิ์ คุณทำแบบนี้ไม่ได้ คุณกำลังจะลักพาตัวฉัน...” หญิงสาวพยายามพูดให้เขาตระหนักในสิ่งที่ทำว่ามันไม่ถูกต้อง แต่ปฐวิน กลับยักไหล่ไม่สนใจซ้ำยังพูดให้เธอได้เจ็บและอาย...
“เดี๋ยวเธอก็รู้ว่าฉันมีสิทธิ์อะไรในตัวเธอ อย่าครางเสียงดังก็แล้วกันเวลาที่ฉันอยู่ในตัวเธอ...”
“หยาบคาย...” อังศณากัดกรามแล้วต่อว่าเขาลอดไรฟันอย่างเจ็บใจที่ไม่สามารถเอาชนะเขาได้เลย...