รักโบราณ

สวีฉีเฟิ่งนั้นคิดตบแต่งสตรีโง่เขลาสักนางมาเป็นภรรยาให้ได้หลอกใช้ ทว่าไยที่ได้มาจึงกลายเป็นนางปีศาจจิ้งจอกเก้าหางผู้เค็มยิ่งกว่ามารดาทะเลไปเสียได้?!!

นางแอบรักเขามาตั้งแต่เด็ก ทว่าเขากลับมีใจรักพี่สาวของนาง หลันชิงเหอไม่คิดแย่งชิง กระทั่งตื่นขึ้นมาด้วยสภาพเปลือยเปล่า ทั้งยังถูกเขาตราหน้าอย่างเกลียดชัง

เจียวลี่ถูกบิดาของตนขายนางให้หอคณิกา ด้วยความไม่เต็มใจ แต่นางก็ต้องจำใจทำตามที่บิดาสั่ง แล้วเรื่องราวชีวิตในหอคณิกาจึงเริ่มขึ้น

ตื่นจากฝันครานี้นางจะไม่ยอมเป็นสตรีร้ายกาจแต่ไร้หัวคิดอีกต่อไป คิดใช้ข้าเป็นหินรองเท้าปีนป่ายขึ้นสูงงั้นรึ ฮึ! รอชาติหน้าเถอะ

"แต่งให้ศัตรู...เพื่อปกป้องพ่อ หรือเพื่อเดินเข้าสู่กับดัก?" ราชโองการที่ประกาศกลางท้องพระโรง ทำให้ ซูหนิงหนิง บุตรีหมอหลวงผู้บริสุทธิ์ ต้องหมั้นหมายกับ แม่ทัพใหญ่หลีเหวินเจีย—ชายผู้เย็นชาและเป็นคนเดียวกับที่กำลังสืบสวนบิดาของนางในข้อหากบฏ! สำหรับนาง การแต่งงานครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องของหัวใจ แต่คือเดิมพันชีวิตและเกียรติยศของครอบครัว ทว่าในสนามรบและยามเผชิญภัย หลีเหวินเจียกลับเป็นคนที่ยื่นมือช่วย… ความใกล้ชิดทำให้หัวใจเริ่มสั่นไหว แต่ยิ่งหวั่นไหว ยิ่งอันตราย ท่ามกลางไฟสงคราม กลิ่นคาวเลือด และสายตาเฝ้าจับผิดจากผู้คนรอบข้าง ทั้งสองต้องร่วมมือกันต่อสู้กับศัตรูที่มองไม่เห็น — ศัตรูที่อาจซ่อนอยู่ใกล้ตัวมากกว่าที่คิด แต่เมื่อความจริงถูกเปิดเผย… หนิงหนิงจะเลือกอะไร ระหว่าง “หัวใจ” ที่เพิ่งเริ่มเต้นแรงให้เขา หรือ “หน้าที่” ที่อาจต้องแลกด้วยเลือด?

“ท่านชายเหมือนคนที่ยืนอยู่บนยอดเขาเหลียงซาน ส่วนข้านั้นเหมือนน้ำค้างที่อยู่บนยอดหญ้า.. มันต่างกันเกินไป” “มีอะไรที่นางมีแล้วเจ้าไม่มี” “นางเป็นคุณหนู รูปร่างหน้าตาก็งามสง่า ดูดีกว่าข้าเป็นไหนๆ” “อย่างนั้นเหรอ” คิ้วเข้มพาดเฉียงย่นเข้าหากันเล็กน้อยขณะมองหน้านาง เพ่งมองใบหน้างามที่ไม่ค่อยกล้าสู้สายตาสักเท่าไหร่ แล้วคลี่ยิ้มกว้างส่งให้เมื่อนางยอมสบตาสู้ “ทำไมข้าไม่รู้สึกแบบที่เจ้าว่าเลย” คำพูดของเขาทำให้เธอเขินจนหน้าร้อนระอุ ถ้าเอาน้ำแข็งมาวางคงละลายเป็นน้ำในพริบตา “สายตาท่านคงจะมีปัญหาอย่างหนัก” “คงจะใช่ หัวใจของข้าก็เช่นกัน” “ไปกินข้าวเถอะเจ้าค่ะ อาหารเย็นหมดแล้ว” ถ้ายังไม่เปลี่ยนเรื่องเธอคงเสียตัวให้เขาแน่

ตะวันที่อยู่ๆก็ทะลุมิติมาในยุคจีนโบราณแบบงงๆ และนางยังได้มาอยู่ในร่างของเด็กสาว นามว่าไป่ซูหนี่ว์ซึ่งมีอายุเพียงสิบห้าหนาว ตะวันได้แต่นอนหลับตาทบทวนเรื่องราวที่แสนเหลือเชื่อ เพียงแค่เธอแวะไปร้านขายของเก่า และได้พบกับกำไลโบราณวงหนึ่ง ซึ่งเธอก็รู้สึกถูกใจตั้งแต่แรกเห็น จึงคิดที่จะลองสวมดู แต่ไม่คาดคิดว่าเธอจะว้าป!!มาอยู่ในร่างของเด็กสาวในยุคจีนโบราณ ซูหนี่ว์เป็นเพียงเด็กสาวอายุเพียงสิบห้าหนาว หลังจากตกนำ้และป่วยหนักจนสิ้นใจ ตะวันที่อยู่ในยุคปัจจุบันก็เข้ามาแทนที่ แม้จะไม่อยากเชื่อแต่หลังจาก หลับๆตื่นๆอยู่หลายครั้ง และยังคงอยู่สถานที่เดิม เป็นสิ่งยืนยันได้ว่า มันคือเรื่องจริง ร่างกายของซูหนี่ว์อ่อนแอเพราะป่วยมานาน ทำให้ตะวันที่มาสวมรอยรู้สึกขัดใจ อยากลุกขึ้นเดินออกไปสำรวจภายนอก แต่ก็ไร้เรี่ยวแรง ได้แต่นอนคิดว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี ความทรงจำของร่างนี้ยังอยู่ครบ ทำให้นางไม่ต้องลำบากในการใช้ชีวิตเป็นซูหนี่ว์เท่าใดนัก ถือว่าโชคดีไม่อย่างนั้น นางคงต้องแกล้งทำเป็นความจำเสื่อม 

โอ้ยเวรกรรมฟ้าดินคงลงโทษเธอสินะถึงได้ให้มาอยู่ในร่างที่แสนจะสุดเวทนานี้.. ไม่!… เธอต้องหาทางรอด!!

บุปผางาม…แม้เปี่ยมด้วยกลิ่นหอม ก็อาจซุกซ่อนพิษร้ายไว้ใต้กลีบบาง ผู้ใดคิดแตะต้อง…ย่อมไม่พ้นพบกับความตาย การให้อภัยคือคุณธรรมของผู้สูงส่ง ใครจะถือไว้ก็ช่าง แต่ข้ามิเคยคิดอวดตนว่าเป็นผู้ประเสริฐ และไม่เคยมีใจ…จะยกโทษให้ผู้ใด

นางคือจิ้งจอกเก้าหาง พบบุรุษคนหนึ่งบาดเจ็บหนักหายใจรวยรินจึงช่วยชีวิต พอฟื้นขึ้นมาดันตาบอดอีก ด้วยความรูปงามของเขาจึงทำให้นางใช้หางช่วยรักษา ตั้งแต่นั้นมาก็สัญญารักกัน เขาไปออกศึก2ปีกลับมาพร้อมสตรีอีกคน ยังบอกให้นางยอมเป็นรอง นางปฏิเสธแล้วชี้ไปที่อ๋องพิการ " ข้าจะแต่งกับเขา" หลังแต่งงานนางทำให้ชีวิตอ๋องพิการเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ ทั้งเฟื่องฟูและมั่งคั่ง ยังใช้หางอีกอันปรุงยาทำให้ขาของเขากลับมาเดินได้ ในวันที่ทุกคนกล่าวหาว่านางเป็นปีศาจ จับนางไปเผาไฟ เขายืนเฉยมองนางด้วยสายตาเย็นชา " ในเมื่อท่านทรยศข้า ทุกสิ่งที่ข้าให้ไปข้าจะทวงคืนทั้งหมด" ค่ำคืนมืดมิดจันทราเปลี่ยนเป็นสีโลหิต นางทำพิธีเรียกหางคืน " เกิดเรื่องประหลาด แม่ทัพฉีอยู่ดีๆก็ตามองไม่เห็น ส่วนเจี้ยนอ๋องก็กลับไปพิการเดินไม่ได้อีกแล้ว"

ในชาติก่อนนางถูกคำว่ารักของเขาพันธการเอาไว้ ทว่าก่อนนางสิ้นลมจึงได้รู้ว่าตัวเองช่างโง่เขลา! เมื่อสวรรค์ให้โอกาสเกิดใหม่อีกหน นางขอสาบานว่าสามีผู้นี้นางไม่ขอร่วมผูกผมด้วยเป็นอันขาด แม้ตายก็ไม่ยอม!!

เธอคือหญิงผู้ถูกประวัติศาสตร์ลบเลือน ไม่มีผู้ใดจดชื่อนางไว้ในพงศาวดาร ไม่มีบทกวีใดกล่าวขวัญถึงความรักและความเจ็บปวดของนาง และเธอ…เป็นเพียงเงาเลือนรางในเรื่องเล่าของวีรบุรุษ แต่วันนี้…เธอกลับมาแล้ว

เจ็ดสาวงาม นิยายเรื่อง”เจ็ดสาวงาม” เป็นนิยายสั้นรวมเจ็ดเรื่อง "หญิงใหญ่สายรุก" จะหาชายหนุ่มคนใดยอมแต่งงานเข้าสกุลหญิงสาวให้เสื่อมเกียรติ ในเมื่อหายากเย็นนัก "หญิงรองแสนเร่าร้อน” พี่สาวคนรองผู้แสนเร่าร้อนอย่างนางจำต้องควานหาชายหนุ่มซึ่งมีสมองมาช่วยคิดหาหนทางไม่ให้กิจการค้าโดนตะครุบไปต่อหน้าต่อตา "หญิงสามจอมหยอกเย้า" นางไม่ชอบการค้าขาย นางชอบเพียงการต่อสู้เท่านั้น "หญิงสี่สุดร้อนแรง" นางเพียงมาเจรจาการค้าในหอคณิกา ไยเขาจึงจับนางมาโยกขย่มอย่างรุนแรงเช่นนี้ "หญิงห้าแสนเย้ายวน" นางเพียงชอบศึกษาเล่าเรียน แต่พวกเขากลับเอาแต่กลั่นแกล้งรังแกนาง "หญิงหกน่าลวงล่อ" ข้าเพียงอยากมีชีวิตสุขสงบ ไยเขาจึงมาล่อลวงข้าถึงเพียงนี้ "หญิงเล็กจอมยั่ว" สาวน้อยวัยแรกแย้มผู้หลงรักชายผู้เคยช่วยชีวิต นางต้องทำอย่างไรเขาจึงจะมองเห็นนาง เรื่องราวของเจ็ดสาวพี่น้องซึ่งโลดแล่นไปตามครรลองของชีวิต ภายใต้สถานการณ์ที่ต้องแต่งชายหนุ่มเข้าสกุลเพื่อช่วยเหลือและดูแลการค้าอันยิ่งใหญ่ เน้นความรักหนุ่มสาวและฉากฟินแซ่บของคู่พระนาง โดยจะลงทีละเรื่องต่อกัน ในแต่ละเรื่องไม่ได้เกี่ยวเนื่องกันมากนักสามารถอ่านอย่างต่อเนื่องหรือไม่ต่อเนื่องก็ได้ค่ะ

จากนี้… สตรีร้ายกาจผู้นี้จะไม่รักท่านอีก… นางหลงรักเขาวางแผนจนได้กลายเป็นชายาของเขา… แต่เขากลับเลือกช่วยสตรีอื่น ปล่อยให้นางสิ้นใจอย่างไม่ใยดี

หิมะนั้นร่วงโรยเพราะสายลม แต่หัวใจของข้า เคลื่อนไหวเพราะเสียงพิณของเจ้า เสียงที่แม้ไม่ดีดสายพิณ ก็ยังคงดังก้องอยู่ในห้วงจิต เสียงที่รอคอยว่าสักวันหนึ่งข้าจะได้รับการให้อภัย รอว่าสักวันหนึ่ง เราสองจะได้หวนกลับมาพบกันอีกครา...

เพื่อหลีกหนีชะตากรรมของการเป็นทายาทสำนักคุ้มภัย "เขา" จึงทอดทิ้งทุกสิ่งเพื่อออกตามหาความฝันในการเป็นนักแสดงตัวนาง... หารู้ไม่ว่าแปดปีต่อมา โชคชะตาจะนำพาเขากลับมายังบ้านเก่าอีกครั้ง ในบทบาท "ภรรยา" ของน้องชายบุญธรรม... การแสดงบทบาทที่อันตรายที่สุดในชีวิตจึงได้เริ่มต้นขึ้น โดยมีหัวใจและความรักเป็นเดิมพัน...