ทายาท

มหาเศรษฐีขี้เบื่อ ลูกครึ่งฝรั่งเศส-อเมริกา ทายาทตระกูลดัง แวงซ็อง ออกัสตัส เขาเป็นชายชาติอาชา มีฟีโรโมนฟุ้ง!! แต่เมวิกาสาวใสใบหน้าหวานแต่มีฐานะยากจน หล่อนมองหนุ่มหล่อล่ำด้วยแววตาเฉยชา ชายหนุ่มเลยต้องงัดแผนเด็ดออกมาเพื่อลวงล่อ เขาหวังจะตอกหน้าให้แม่สาวใจเด็ดรู้ผู้ชายอย่างเขา หล่อนไม่ควรเมิน ที่เขาไม่รู้ คือเมวิกาสะเทิ้นสะเทือน มันเป็นการยากที่จะห้ามความสนใจของตัวเองที่มีต่อคนแปลกหน้า เขาหล่อ! หุ่นกระชากใจ แถมยังทำท่าเหมือนสนใจเธอเสียอีก มันเลยทำให้เมวิกาอดหวั่นไหวไม่ได้ ผู้หญิงทุกคนฝันถึงเจ้าชายและหวังให้เทวดาส่งเจ้าชายมาให้ตัวเอง เมวิกาเลยอดไม่ได้ที่จะแอบฝัน แต่ในโลกความจริง...มันโหดร้ายอย่างไม่น่าเชื่อ...

ธีรัช เซลล์แมนหนุ่มฝีมือฉกาจ ผู้มีทั้งเสน่ห์และวาทศิลป์เป็นอาวุธ อดีตเคยเป็นเพียงเด็กกำพร้าที่ต้องดิ้นรนไต่เต้าจนสามารถมีชีวิตที่มั่นคง แต่โชคชะตากลับเล่นตลกกับเขาอย่างโหดร้าย คืนหนึ่ง หลังจากดื่มสังสรรค์กับลูกค้า เขากลับประสบอุบัติเหตุร้ายแรง และเมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้ง กลับพบว่าตัวเองไม่ได้อยู่ในยุคเดิมอีกต่อไป เขากลายเป็น "ไอ้อิน" ทาสหนุ่มแห่งเรือนข้าราชการในยุครัตนโกสินทร์ตอนต้น ร่างกายกำยำแต่สถานะต่ำต้อย ยังไม่ทันตั้งตัวดีธีรัชก็ได้ทราบว่า อินเจ้าของร่างได้ไปรับรู้ความลับต้องห้ามของเจ้านายเข้าอย่างจัง! "หลวงพิชิตเดโช" หรือ "คุณเปรม" ขุนนางดูแลการค้าและการคลัง ผู้สูงศักดิ์ เฉลียวฉลาด และภักดีต่อราชสำนัก ในสายตาผู้คน เขาคือบุรุษรูปงามผู้เพียบพร้อมทั้งบารมีและอำนาจ แต่ภายใต้ภาพลักษณ์ที่สมบูรณ์แบบนั้น กลับมีความลับดำมืดที่ไม่อาจเปิดเผยแก่ผู้ใด... เขาเป็นชายผู้หลงใหลในบุรุษด้วยกัน! และบัดนี้ อิน ทาสหนุ่มที่มีวิญญาณของเซลล์แมนยุคปัจจุบัน กลายเป็นผู้ล่วงรู้ความลับนั้นโดยไม่ตั้งใจ! จากที่เคยเป็นเพียงข้ารับใช้ธรรมดา ชะตากลับดึงเขาให้เข้าไปพัวพันกับเรื่องราวที่ทั้งอันตรายและลึกซึ้งจนยากจะถอนตัว จนก่อเกิดความรักต้องห้ามขึ้น

อ่านนิยายอยู่ดี ๆ ดันกลายมาเป็นนางเอกที่น่าสงสาร แถมยังเป็นภรรยาของพระเอกอย่างเขาที่นิสัยเหมือนตัวร้ายไม่มีผิด เธอจะไม่ยอมเป็นนางเอกผู้อ่อนแอไม่ว่ายังไงจะต้องหนีออกจากบ้านหลังนี้! หนีจากเขาให้ได้..

ทัณฑ์ร้ายจากเขาสร้างราคีให้กับเธอยังไม่พอ ยังก่อสายใยเป็นหนึ่งชีวิตน้อยๆ ที่เธอมิอาจทำลายได้ . "ฉันทำผิดอะไร นายถึงได้ทำกับฉันแบบนี้" มัสลินเอ่ยถามผู้ชายที่ทำลายความสาว สร้างราคีคาวให้เธอ ด้วยน้ำเสียงขมขื่น เธอไม่เคยรู้จักเขา ไม่เคยแม้แต่จะเห็นหน้า แต่ทำไมเขาถึงทำร้ายเธออย่างไร้ความปรานี "ผิดสิ ผิดที่เธอเป็นเจ้าสาวของไอ้ภานุยังไงล่ะ ถ้าเธอไม่แต่งงานกับมัน ฉันคงไม่เอาตัวเธอมา" หากเธอไม่ใช่เจ้าสาวของคนที่เขาเกลียดชัง หากเธอไม่แต่งงานกับคนที่ทำให้พี่ชายเขา ต้องกลายเป็นเจ้าชายนิทรา เขาคงไม่ลากตัวเธอมาเป็นเครื่องมือในการล้างแค้นในครั้งนี้!

จุดพลิกผันในชีวิตที่ทำเอาผู้หญิงคนหนึ่งแทบกระอักเลือด!! บิดาป่วย...ความเป็นความตายมากวักมือเรียก... พี่ชายทำเรื่องร้ายแรง...มีใครบางคนตามคร่าชีวิต... พะแพงยอมแลก...ยอมเป็นเชลย เพื่อต่อลมหายให้พี่ชาย แม้จะเป็นหนทางที่ดูไร้ศักดิ์ศรี!! หนึ่งชีวิตที่ดูเหมือนจะไร้ค่าในสายตาฝั่งตรงข้าม...เขาเหยียบย่ำหล่อนโดยไม่ยั้งคิด!! ฉีก!! กระชากสิ่งหวงแหนของเพศหญิง...และเหยียบหล่อนซ้ำด้วยถ้วยคำดูแคลน ‘ถ้าเธอท้อง...อย่าคิดว่าฉันจะรับผิดชอบ’ ไงล่ะ...ถ้อยคำที่เป็นเหมือนดั่งน้ำกรดรินรดหัวใจ แต่เธอก็ท้องจริงๆ ท้องเหมือนที่เขาค่อนว่า... แต่...จะให้ก้มหัวยอมศิโรราบ...ไม่ใช่พะแพง เมื่อเธอเองก็มีศักดิ์ศรีเช่นกัน!!

รองประธานหนุ่มต้องมาเจรจากับอินฟลูเอนเซอ์ เพื่อให้เธอช่วยแก้ข่าวเรื่องอุบัติเหตุแต่พอได้เจอหน้า เขากลับยื่นข้อเสนอให้เธอเป็นแฟนของเขา

ในอดีตเธอทิ้งเขาเพื่อไปแต่งงานกับผู้ชายที่มีเงินมากกว่าเขา ทว่าวันนี้เธอกลับกลายเป็นแค่พนักงานคาเฟ่ในรีสอร์ตของเขา แถมยังมีลูกติดอีกหนึ่งคน ::::::::::::::: “ลูกเธอ ไม่ใช่ลูกฉัน ทำไมต้องแคร์!” คำพูดนั้นทำให้ดาริณถึงกับน้ำตาร่วง “แม่คับ ฮือๆ อย่าร้องนะคับ ฮือๆ ดรีมไม่ชอบลุงคนนี้ ดรีมเกลียด!” เจ้าตัวเล็กไม่พูดเปล่า แต่ผวาเข้ามาผลักร่างสูง แต่แรงเด็กก็ไม่ได้ทำให้ร่างสูงขยับ “เด็กเวร!” ธีธัสโมโห เลยผลักเจ้าตัวเล็ก เซไปชนกับดาริณที่ยืนช็อกกับสถานการณ์ตรงหน้า ลูกชายเธอปล่อยโฮเสียงดังลั่นและนั่นทำให้ดาริณหมดความอดทน “ใช่ คุณควรจะแคร์ เพราะเด็กคนนี้..." ........................

ไม่รู้เทวดาตนไหนถึงผลักให้เขาเข้ามาอยู่ในร่างของเจ้าพ่อมาเฟียในยุค 80 แต่มีภรรยาที่แสนสวยอันนี้ให้อภัย

เมื่อความจำเป็นบีบบังคับทำให้ ปารดาต้องแต่งงานเพื่อรักษาชีวิตของพ่อ ความกตัญญูที่มีพาให้เธอต้องเจอเรื่องยุ่งยากลำบากใจ แต่ก็ต้องจำ ส่วนชนาวินก็ต้องทำตามคำสั่งของพ่อ และตอบแทนบุญคุณของแม่ที่เป็นโรคหัวใจ เมื่อไม่อาจจะขัดขืนก็จำต้องทำตามหน้าที่ของแต่ละคน นอกจากความเป็นที่ต้องแต่งงาน ปารดาก็ยังมีความจำใจที่ต้องกลายมาเป็นคนงานในไร่ห่างไกลผู้คน เพียงเพราะชนาวิน คนที่ขึ้นชื่อว่า 'สามี' อยากจะกลั่นแกล้ง'ภรรยา' ที่ถูกประกาศิตให้ต้องแต่งงานกัน

แค่เขาบอกว่า "จำไม่ได้แล้วไม่อยากจำ" แข้งขาที่ยืนอยู่ก็แทบจะทรุดลงตรงนั้น