เจ้าเสน่ห์

เพราะคิดว่าเขาจะดี จึงทุ่มเทกายและใจให้เขาไปทั้งหมด แต่สิ่งที่ได้กลับมามันทำให้ฉันต้องถูกตราหน้าว่า ‘ท้องไม่มีพ่อ’

ปวีร์ อัศวภัชรกุล (วีร์) อายุ 32 ปี หนุ่มลูกครึ่งไทย-จีน นิสัย : เย็นชา บ้างาน ขี้หึง ขี้หวง ไม่เจ้าชู้ ปรางทิพย์ จันวราสกุล (ปราง) อายุ 22 ปี นิสัย : ชอบช่วยเหลือคนอื่น ขยัน ประหยัด ตั้งใจเรียน เก่ง มีน้ำใจ “ใจเย็นสิเด็กน้อย นิ้วมันจะไปสู้เอ็นอุ่นๆได้ยังไง”ว่าเสร็จประธานก็ยืดตัวขึ้นจับแก่นกายชักขึ้นลงสองสามครั้งแล้วแยกขาหญิงสาวออกกว้างเพื่อที่จะได้แทรกตัวเข้าไปได้ ประธานหนุ่มเอาหัวปลายหยักไปเขี่ยถูไถบริเวณติ่งเสียว เป็นการทักทายร่องสวาทก่อนที่จะเช้าไปเชยชมความคับแน่นข้างใน “อ๊าส์ ครางชื่อผมวีร์ อื้ม เด็กน้อย” “อ๊ะๆ วีร์ขาปราง อ๊าๆ เสียวแรงๆค่ะ อื้อๆ ปรางไม่ไหวแล้วอ๊ะๆ เสียว” จะเป็นอย่างไรเมื่อเขาและเธอได้กลับมาพบกันอีกครั้งหลังจากที่คืนนั้นที่ทั้งสองได้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันไป เมื่ออีกฝ่ายอยากลืมเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่อีกฝ่ายกลับโหยหาสัมผัสที่เขาเคยได้มันจากเธออย่างไม่อาจลืมเลือนได้ ความสัมพันธ์ที่เริ่มต้นทางกายจะแปรผันมาเป็นความรักได้อย่างไรและความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะลงเอยกันอย่างไร.....

ฮ่องเต้ฮั่วจง จักรพรรดิของแคว้นต้าอู่ เพราะเป็นธรรมเนียมปฎิบัติที่ฮ่องเต้ต้องรับเหล่าสตรีจากชนชั้นสูง หรือแม้กระทั่งองค์หญิงรุ่นราวคราวลูกจากต่างแคว้นเพื่อผูกสัมพันธ์และเพื่อความมั่นคงในบัลลังก์ ทำให้เวลานี้พระองค์ต้องปวดหัวกับเหล่านางสนมที่มีมากจนเกินไป ถึงกับต้องปิดหูปิดตาไม่ข้องแวะกับนางสนมคนใดมากกว่าหนึ่งครั้ง วันๆเอาแต่ตรวจฎีกาและออกว่าราชการเท่านั้น ปล่อยให้เหล่าขันทีเป็นคนคัดเลือกป้ายของนางสนมในแต่ละค่ำคืนกันเอง จึงทำให้นาง….สนมที่เข้าวังมาแล้วสองปีต้องถูกทอดทิ้งให้อยู่อย่างเดียวดายเพียงลำพัง จ้าวซูหลิน... แพทย์สาววัยยี่สิบหกปีจากศตวรรษที่ 21 ที่ทะลุมิติมาอยู่ในร่างของพระสนมที่ไม่เป็นที่โปรดปรานของฮ่องเต้ เพราะเคยใช้ชีวิตอย่างท้าทายและอิสระมาก่อนนางจึงรู้สึกเบื่อหน่ายที่จะอยู่ในวังหลวงแห่งนี้ * * * * * * * * * * "ข้าอยากออกไปจากที่นี่" "ท่านเป็นถึงพระสนม เหตุใดถึงได้มีความคิดเช่นนั้นกันล่ะพ่ะย่ะค่ะ" "ท่านไม่รู้อะไรหรอก ลำบากอยู่ข้างนอกอาจจะดีกว่าอยู่ในวังหลวงที่แสนจะน่าเบื่อหน่ายนี่ก็เป็นได้" "เช่นนั้นท่านรับนี่ไป" "อะไรหรือ?" "มันคือยาพิษ" "!" "หากท่านอยากออกไปจากวังหลวงแห่งนี้ก็มีเพียงต้องใช้วิธีนี้เท่านั้น!" "ท่านว่าอะไรนะ!" * * * * * * * * * *

ชนะมาทุกแมตซ์ แกร่งสุดไม่ว่าจะสนามไหน แล้วสนาม FWB นี้ล่ะ ใครรู้สึกก่อน คนนั้นก็ย่อม...เจ็บก่อน เพราะฉะนั้น ต้องห้ามรู้สึก! เกินเพื่อน...นั้นไว้ให้ดี ๆ “ถ้าไม่ให้เป็นเพื่อนกันแล้วมันเป็นอะไรได้อีกวะ”

เว่ยจิงจิง นักขายมือทองแห่งยุค ผู้มีชีวิตพรั่งพร้อมกลับทะลุมิติมาเกิดใหม่ในร่างของเด็กสาวอายุสิบหกปีอย่างเว่ยซิ่วอิง ซึ่งครอบครัวของเธอมีชีวิตที่ยากลำบาก นอกจากจะยากไร้และขัดสนอย่างมากแล้ว ครอบครัวบ้านเว่ยก็ตั้งแง่และใช้งานเธอกับบิดาราวกับเป็นทาส แต่โชคดีที่เมื่อมาอยู่ในยุค 70 ที่ต้องปากกัดตีนถีบ เธอไม่ได้พกแต่มันสมองอันเฉลียวฉลาดของตนในชาติก่อนมาด้วยเท่านั้น แต่ยังมีมิติร้านเครื่องสำอางติดตัวมาด้วย เด็กสาวในวัยสิบหกปีจึงตั้งหน้าตั้งตาหาเงินเพื่อสร้างฐานะของครอบครัว โดยไม่สนใจครอบครัวบ้านเว่ย แต่หลังจากที่หาช่องทางทำมาหากินได้แล้ว เธอก็ได้มาพบกับนายทหารคนหนึ่งอย่างหลันเซียงฮั่น ที่ค่อยๆ เข้ามาทลายกำแพงในหัวใจของหญิงสาวไปทีละน้อย จนทำให้ตัวเธอเริ่มหวั่นไหวเมื่อมีนายทหารคนนั้นเข้ามาชิดใกล้

‘รังเกียจเดียดฉันท์อิฉันป่านนี้ อิฉันก็ลูกเจ้าของโรงงานผลไม้กระป๋องนะคะ’ 🖤เหนือ🖤 ลูกชายคนโตของโดส (ในเรื่อง พันธะหน้าที่)รับตำแหน่งเป็นผู้บริหารใหญ่ในบริษัท ฉลาด สุขุม หน้าตาหล่อเหลา เข้าถึงยาก "เธอตั้งใจจะมาเป็นเลขา หรือตั้งใจจะเป็นอย่างอื่น?" . . 💜จาร์ 💜 สวย เซ็กซี่ รักจริง รักปักใจ "เป็นแม่ของลูกพี่ค่ะ" . . . "ฉันไม่มีทางเอาผู้หญิงอย่างเธอมาเป็นแม่ของลูกฉันเด็ดขาด!" "นั้นเป็นเรื่องที่ท้าทาย"

นางคือเด็กกำพร้า หญิงสาวจากยุคปัจจุบัน ชีวิตของนางเหมือนตกอยู่ในขุมนรกดีๆ นี่เอง เพราะอุบัติเหตุทำให้นางได้ไปเกิดใหม่ในฐานะ "จ้าวเหมยฮวา" บุตรีของแม่ทัพ เพราะเคยผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบาก นางจึงหวงแหนความสุขในชาติใหม่ยิ่งนัก ไม่มีอีกแล้วผู้หญิงที่ไร้ความกล้าแม้แต่จะปลิดชีพตนเอง เกิดใหม่คราวนี้นางจะไม่ยอมให้ใครมากดขี่หรือทำร้ายนางกับครอบครัวที่รักเป็นอันขาด สำหรับนางแล้ว 'สิ่งที่น่ากลัวหาใช่เส้นทางที่เลือก ทว่าเป็นจิตใจที่ยอมแพ้ตั้งแต่แรกเริ่มต่างหากที่น่ากลัว'

ว่านเย่วอิง สตรีร้ายกาจแห่งแคว้น นางร้ายที่จุดจบนั้นถูกพระเอกวางยาพิษให้ทุกทรมาน เลือดนั้นไหลออกทางทวารทั้งเจ็ดจนตาย ชะตาชีวิตของตัวละครนางนี้แทบทำให้ อิงอิง นั้นอยากร้องไห้ เพราะนางนั้นดันตายแล้วมาอยู่ในร่างของสตรีนางนี้ มันอาจจะดีหากนางย้อนมาแล้วสามารถพลิกชะตาให้ตัวร้ายกลายเป็นนางเอกเช่นในนิยายหลายๆ เรื่องที่เคยอ่าน แต่นางนั้นเป็นตัวโง่งม สวยแต่ไร้สมอง ไร้ความสามารถ จะใช้สิ่งใดมาตะเกียกตะกายให้ร่างนี้ได้เป็นนางเอกกัน คุณหนูเช่นนางทำสิ่งใดไม่เป็นเลย จะใช้ความสามารถใดพาตัวเองให้รอดพ้นจากความตายเช่นในนิยายได้เล่า นางมิได้เป็นหมอ ทำอาหารหรือก็ไม่เป็น ความรู้ใดก็ไม่มี ก็นางเป็นคุณหนูที่ใช้ชีวิตดุจดั่งเจ้าหญิง บ้านนางร่ำรวยล้นฟ้า แล้วนางจะเหนื่อยดิ้นรนไปทำไมกัน แต่เมื่อนางหลุดมาอยู่ในนิยายเรื่องนี้ เห็นทีนางคงต้องอยู่นิ่งๆ ไม่ไปวุ่นวายกับผู้ใด แต่ว่านเย่วอิง เหตุใดเจ้าจึงสร้างเรื่องไว้มากมายถึงเพียงนี้ แล้วข้าจักเอาชีวิตรอดได้อย่างไรกัน นางจะไม่ยอมถูกพระเอกของเรื่องฆ่าตายเป็นอันขาด ในเมื่อยั่วยวนพระเอกไม่สำเร็จ นางก็ต้องหาบุรุษที่จะสามารถปกป้องนางจากพระเอกได้ แต่จะใครกันล่ะที่มีอำนาจเหนือพระเอกที่เก่งกาจออกปานนั้น

ความเมาเป็นเหตุจึงทำให้เธอเสีย 'ซิง' ให้ใครไม่รู้ แต่ก็นะถ้าได้ 'ปั๊วหล่อ' แบบนี้ในชีวิตจริงคงดี ก่อนจะรีบเก็บเสื้อผ้าและออกไปก่อนที่สุดหล่อคนนี้จะตื่น แต่ใดๆคือลืม 'จีสตริงสีแดง' ไว้ให้เขาดูต่างหน้า

“ค... คุณผู้ชาย หักเงินเดือนส่วนของฉันไปเลยก็ได้จ้ะ ฉันไม่อยากติดหนี้บุญคุณ” “ถ้าไม่อยากติดหนี้บุญคุณก็ตั้งใจทำงานบ้าน” “จ้ะ…” ชายร่างกำยำเดินกะจะกลับขึ้นเรือนไปผลัดผ้าเข้านอนพลางตวัดหางตาส่องตะเกียงมองไปยังห้องน้อยใต้ถุนเรือน คิดอยู่เพียงครู่แล้วจึงค่อยก้าวเหยียบขั้นบันไดสาวเท้าเข้าห้องนอนของตน แม้จะซ่อนหูหางไว้แล้วแต่จะเรียกกลับมาเมื่อไหร่ก็ได้ทั้งสิ้น ดังนั้นเมื่ออยู่ในห้องส่วนตัวบนร่างหนาของชายสักยันต์จึงปรากฏเป็นใบหูสีขาวและหางยาวลายพร้อยสีดำซึ่งกระดิกไปมาอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะเทตัวลงเตียงดีดดิ้นไปมาอย่างไม่รักษามาด พร้อมกรีดร้องอยู่ในใจ ‘วันนี้น้องเปลวก็น่ารักอีกแล้ว!’ ตอนวิ่งมาดูลูกด้วยความเป็นห่วงก็น่ารัก ตอนมองเขาอย่างเกรงใจเป็นกังวลก็น่ารัก ไม่ว่าจะมองมุมไหนทำอะไรหรือแค่ยืนหายใจน้องเปลวก็น่ารักไปหมดเลย ถ้ารู้ว่าจะดีใจกับของเล่นจักสานแบบนี้เขาน่าจะเหมามาให้ทั้งร้าน!