แต่งงานแทน

ในวันแต่งงานปานิศาจับได้ว่าเจ้าบ่าวของเธอแอบมีความสัมพันธ์กับเพื่อนสนิท ที่ทำหน้าที่เป็นเพื่อนเจ้าสาว หญิงสาวจึงทิ้งทุกอย่าง เป็นเจ้าสาวครึ่งทางดีกว่าไปให้สุดทางพร้อมกับความเจ็บปวด

ภรรยามิเป็นที่ต้องตาของสามีย่อมไร้อำนาจ แล้วอย่างไรเล่า!!!นางต้องทนเขาหรือ เขาก็อยู่ส่วนเขา นางก็อยู่ส่วนนาง หากเขาดูแคลนนางซ้ำแล้วซ้ำเล่า นางก็พร้อมไฟต์นะบอกเลย!!! ฮ่องเต้โฉดผู้นี้นางจะไม่ยอมเขาอีก!!! #พระเอกเรื่องนี้ ปากร้าย ดิบ เถื่อน เจ้าอารมณ์ เด้อเจ้าค่ะ เพราะแฝดน้อง สวีหลานฮวา หนีการแต่งงานไปอย่างไร้ร่องรอย ทำให้แฝดพี่ นามว่า สวีเหลียนฮวา ต้องแต่งงานกับ อวิ๋นซีเฉิน ฮ่องเต้ปากร้าย อีกทั้งยังหลงตัวเองเป็นอย่างมาก และชอบดูถูกดูแคลนนางไม่เว้นวัน เขาทั้งกลั่นแกล้งและเห็นนางเป็นที่รองรับอารมณ์ และยังชอบแอบมองหน้าอกนางอีกด้วย!!! แต่ทว่านานวันเข้า เมื่อความเกลียดชังเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความผูกพัน ความคลั่งรักแบบไม่ลืมหูลืมตาจึงบังเกิดขึ้น

ซือเจ๋อเยว่ถูกบังคับให้แต่งงานกับเยียนอ๋องซื่อจื่อผู้ล่วงลับไปแล้ว แต่ไม่คาดคิดว่าคนที่มารับตัวเจ้าสาวนั้นคือบุรุษที่นางเคยได้ร่วมหลับนอนด้วยมาก่อน! ชะตาชีวิตช่างบัดซบเสียจริง! นางครุ่นคิดอยู่ว่าแต่งก็แต่งไปเถิด อย่างไรเสียเขาก็จำนางไม่ได้อยู่ดี ทว่านางคิดไม่ถึงว่าบุรุษผู้นี้คือคนที่สวรรค์ลิขิตมาเพื่อแก้ไขชะตาอายุสั้นของนาง หากกอดเขาหนึ่งครั้งจะมีชีวิตยืนยาวขึ้นหนึ่งวัน หากจุมพิตเขาหนึ่งทีจะมีชีวิตยาวขึ้นสามวัน หากร่วมเรียงเคียงหมอนกับเขาหนึ่งคืน...จะมีอายุยืนยาวขึ้นได้กี่วันยังต้องรอการพิสูจน์เสียก่อน นางจึงวางกลอุบายเพื่อความอยู่รอดของตน ในคืนเดือนมืดที่ลมพัดแรง นางปีนหน้าต่างเข้าไปในห้องของเขา แหวกผ้าม่านออกแต่กลับไม่พบใคร... พอหันกลับไป นางก็เห็นเขายืนอยู่ด้านหลัง สายตาเยือกเย็นลึกล้ำมองมาที่นาง “องค์หญิง ข้ารอท่านอยู่นานแล้ว” ซือเจ๋อเยว่ “!!!”

เธอคือสายลับยอดฝีมือที่ถูกยมทูตพาวิญญาณไปผิดคน เพื่อชดเชยความผิดพลาด พวกเขามอบโอกาสให้เธอกลับไป… แต่ดันไม่ใช่ร่างเดิม!

นางแอบรักเขามาตั้งแต่เด็ก ทว่าเขากลับมีใจรักพี่สาวของนาง หลันชิงเหอไม่คิดแย่งชิง กระทั่งตื่นขึ้นมาด้วยสภาพเปลือยเปล่า ทั้งยังถูกเขาตราหน้าอย่างเกลียดชัง

เธอมันนักแสดงตัวแม่อยู่แล้ว งั้นก็เชิญเล่นตามบทคู่หมั้นฉันไป ฉันจะไม่แฉเธอก็ได้ ฉันจะเนียนๆ แกล้งทำเป็นโง่ต่อหน้าพ่อแม่เธอ พ่อแม่ฉัน เล่นต่อไปแสดงต่อเลยที่รัก งานนี้ฉันว่าฉันคุ้มนะ

“ดิ้นอีกสิ ยิ่งเจ้าดิ้นมากเท่าใด มันก็ยิ่งกระตุ้นให้ข้าอยากรังแกเจ้า พระสนมที่รัก ข้าอยากรู้ว่าคืนนี้เจ้าจะทนรับมือข้าได้นานเท่าใด มาเถอะ เสียเวลามามากพอแล้ว” สวัสดีจ้าทุกคน มาแล้วๆ ท่านอ๋องคนที 2 ของนิยายชุด "สี่ยอดบุรุษแห่งต้าเฉิน" มาแล้วจ้า ท่านอ๋อง "เฟิ่งจื่อหลิง" เป็นท่านอ๋องแต่งตั้งโดยฮ่องเต้นะคะ พระเอกเป็นแม่ทัพใหญ่สกุลเฟิ่งมาก่อนค่ะ "หยางหลินเย่" บุตรสาวแม่ทัพหยาง หนึ่งในสามยอดแม่ทัพที่เก่งที่สุดในใต้หล้า สลับตัวกับองค์หญิงเพื่อมาอภิเษกกับอ๋องเฟิ่ง เพื่อ......มาฆ่าท่านอ๋องค่ะ แต่ๆ.....ฆ่าทำไมนั้น.....ต้องตามไปอ่านกันนะคะ ....

โปรย :ย้อนเวลากลับมาอดีตก็ว่าแย่แล้ว จะมีสามีกับเขาทั้งทีกลับได้สามีตาบอด เฮ้อ! ชีวิตจะเศร้าไปไหน เกิดใหม่มีสามีตาบอด เรื่องนี้ยังคงวนเวียนอยู่ในเขตอีสานเหมือนเดิมนะคะ แต่คราวนี้ไม่มีมิติไม่มีของวิเศษใด ๆ ค่ะ ปมไม่หนักไม่มีดรามาไม่มีการแก้แค้นเอาคืน เนื้อเรื่องย่อยง่าย เป็นแนวบ้าน ๆ ตามเคย อ่านได้เรื่อย ๆ แต่ภาษาที่ใช้จะใช้เป็นภาษากลางทั้งหมดนะคะ หากใครชอบแนวนี้ฝากกดเข้าชั้นกดหัวใจให้ไรต์ด้วยน้า บางบทบางตอนในนิยายอาจไม่สมเหตุสมผล โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน ลลิลสาวโสดวัยสามสิบปีต้องย้อนกลับไปในอดีต จิตสุดท้ายก่อนจากโลกปัจจุบันไปเธออยากมีสามีหล่อรวยและที่สำคัญเขาต้องรักเธอ แต่ทว่าเมื่อเธอตื่นขึ้นมาในร่างใหม่ที่ผอมแห้งแรงน้อยแถมยังขี้โรคแล้วจะมีชายใดมาเมียงมอง และที่แย่ไปกว่านั้นเธอต้องแต่งงานกับชายตาบอดแทนพี่สาวฝาแฝดของเธออีกด้วยที่สำคัญเขาคนนั้น…ไม่ได้ต้องการเธอ

เขาคือ “พี่เขย” ของเธอ เธอคือ “น้องเมีย” ของเขา เขาอยากเป็นสามีของเธอ ส่วนเธอ… จำใจต้องเป็นภรรยาของเขา “การแต่งงานไม่ใช่ที่สุดของชีวิต แต่งได้ก็เลิกได้ ถ้าพี่รามไม่พอใจนิดเราก็หย่ากันเถอะค่ะ นิดจะได้ไม่ต้องมานั่งพะวงกับคำว่าชู้ของพี่ราม” เธอเจ็บจนนิ่วหน้าแต่ไม่ร้องขอความเห็นใจจากคนหน้ายักษ์ “อยากให้ชู้มาแทนที่ผัวนักเหรอไงถึงได้ท้าหย่าแบบนี้” “ก็ไม่แน่หรอกค่ะ ถ้าชู้มันดีกว่าผัวเฮงซวยแบบนี้” “พี่ไม่ดีตรงไหน พี่ขาดตกบกพร่องต่อหน้าที่อย่างไรถึงได้ว่าพี่เฮงซวย” เขาดูแลเธออย่างดีทุกอย่างทำไมเธอยังมาว่าให้เจ็บช้ำน้ำใจแบบนี้ “ก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ แค่รู้สึกว่าชู้น่าจะดีกว่าก็เท่านั้น” “กล้าพูดเรื่องชู้ต่อหน้าผัวแบบนี้ไม่คิดว่ามันเกินไปหน่อยเหรอหนูนิด” “เข้าใจผิดแล้วค่ะพี่ราม ถึงแม้เราจะจดทะเบียนสมรสกันแล้ว แต่ฐานะที่แท้จริงของเราก็คือพี่เขยน้องเมียเท่านั้น เรายังไม่ได้เป็นอย่างอื่นกันนะคะ ดังนั้นกรุณาสุภาพกับนิดด้วยค่ะ” “ถ้าอย่างนั้นก็เป็นให้มากกว่านี้เลยละกัน” พูดจบก็ดึงแขนเรียวตรงไปที่เตียง ไม่สนอาการฝืนแรงสู้ของเธอ…

หลังถูกพรากลมหายใจอย่างอยุติธรรมจากฮูหยินเอกของแม่ทัพใหญ่ในชาติก่อน นางจึงยินยอมสวมรอยวิวาห์กับแม่ทัพตาบอดผู้ที่ใครก็หยามเหยียดแทนบุตรีขุนนางขั้นหนึ่ง ด้วยมาดมั่นจะทวงคืนความเป็นธรรมให้แก่ตนในชาตินี้!