แต่งงานแทน

เพราะความเข้าใจผิด ทำให้ต่างคนต่างก็แสดงท่าทีเย็นชาใส่กัน ทำให้ต่างคนต่างก็พลาดช่วงเวลาแห่งความสุขไป กว่าจะรู้ตัวว่าอีกฝ่ายมีความสำคัญในชีวิตของตนมากแค่ไหน อีกฝ่ายก็ได้จากไปตลอดกาลเสียแล้ว...

จิวหลินน้องสาวฝาแฝดที่ต้องมาเข้าพิธีแต่งงานแทนพี่สาวของตนเอง แต่ทว่าเมื่อเข้ามาอยู่ที่วังหลังนางก็ได้พบเจอเรื่องที่นางไม่คาดคิดเพราะการที่นางเข้ามาแทนท่านพี่ในครั้งนี้ช่างมีเลศนัยและนางก็ได้มารู้ตอนที่เข้าห้องหอว่าองค์ชายที่ตนเองแต่งงานแทนนั้นเป็นองค์ชายอัปลักษณ์ ชีวิตของจิวหลินจะเป็นอย่างไรต่อไป “จิวหลิน” น้องสาวฝาแฝดของ “จิวซิน” ที่คลานตามกันออกมาตั้งแต่เด็ก แต่ทว่าโชคชะตาได้ให้นางแยกอยู่กับท่านพี่โดยมีท่านป้าพี่สาวของท่านพ่อรับตัวนางไปอยู่ด้วยเนื่องจากท่านป้าของนางไม่มีลูก จนนางเติบโตมาอย่างแข็งแรงและสมบูรณ์ นางเป็นสตรีที่เก่งในทุก ๆ ด้านไม่ว่าจะเป็นงานของบุรุษนางเองก็ทำได้ไม่ต่างจากคนเหล่านั้น ทำให้ท่านป้าของนางรักนางยิ่งนัก แต่แล้วจู่ ๆ ก็มีจดหมายมาที่จากครอบครัวของจิวซินพี่สาวฝาแฝดของนาง เป็นเรื่องดีทีเดียว นางและท่านป้าก็ได้เดินทางไปที่เรือนของตระกูลจิว จิวหลินไม่เคยน้อยเนื้อต่ำใจที่ถูกท่านป้าขอมาเลี้ยงนางได้รับความรักความดูแลเป็นอย่างดีเลยไม่นึกโกรธท่านพ่อและท่านแม่แม้แต่น้อย ผู้ใดจะไปคิดว่าโชคชะตาของนางจะเปลี่ยนไปจากการกลับมาเหยียบที่ตระกูลจิวในครั้งนี้

"ยัยลูกหมา..." คือชื่อเรียกหล่อน จากปากสามีไร้ใจ ... เขาหมายตาน้องสาว แต่ดันได้พี่สาวมาเป็นแม่ของลูก ด้วยเล่ห์เหลี่ยมของลัดดา ทำให้เขากับครอบครัวไม่พอใจ แล้วนำความรู้สึกมาลงที่หล่อน หน้าที่หลักของหล่อนคือ อุ้มท้องลูกของเขา คลอดมาเมื่อไหร่ ถูกเฉดหัวออกจากบ้านเมื่อนั้น .... ธรรม์บดีมองรองเท้าที่วางเรียงหน้าประตู เขาสวมรองเท้าคู่ซ้ายมือสุด ก้าวเท้าเดินไปยังโรงจอดรถ เพื่อขับรถออกจากบ้าน อีกไม่กี่ก้าวจะถึงรถหรู สีหน้าเขาบึ้งตึงเมื่อเห็นกุลธิรัตน์ยืนอยู่ข้างรถ “คุณอิฐไม่ได้กินมื้อเช้า ลูกหมีกลัวว่าคุณอิฐจะหิว เลยทำแซนวิซให้ค่ะ” กุลธิรัตน์ส่งถุงใส่ของว่างให้สามีที่หลุบตามองแวบหนึ่ง มือใหญ่กระชากถุงจากมือหล่อนแรงมาก “สาระแนนัก ยัยลูกหมา” ธรรม์บดีหมุนตัวเปิดประตูรถ เขาโยนถุงในมือไปตรงเบาะด้านข้างคนขับ สอดตัวเข้าไปนั่งประจำที่ จากนั้นเขาขับรถออกจากบ้านทันที

“ดิ้นอีกสิ ยิ่งเจ้าดิ้นมากเท่าใด มันก็ยิ่งกระตุ้นให้ข้าอยากรังแกเจ้า พระสนมที่รัก ข้าอยากรู้ว่าคืนนี้เจ้าจะทนรับมือข้าได้นานเท่าใด มาเถอะ เสียเวลามามากพอแล้ว” สวัสดีจ้าทุกคน มาแล้วๆ ท่านอ๋องคนที 2 ของนิยายชุด "สี่ยอดบุรุษแห่งต้าเฉิน" มาแล้วจ้า ท่านอ๋อง "เฟิ่งจื่อหลิง" เป็นท่านอ๋องแต่งตั้งโดยฮ่องเต้นะคะ พระเอกเป็นแม่ทัพใหญ่สกุลเฟิ่งมาก่อนค่ะ "หยางหลินเย่" บุตรสาวแม่ทัพหยาง หนึ่งในสามยอดแม่ทัพที่เก่งที่สุดในใต้หล้า สลับตัวกับองค์หญิงเพื่อมาอภิเษกกับอ๋องเฟิ่ง เพื่อ......มาฆ่าท่านอ๋องค่ะ แต่ๆ.....ฆ่าทำไมนั้น.....ต้องตามไปอ่านกันนะคะ ....

จะมารักอะไรในวันที่เธอเดินออกมา ทำไมตอนที่เราสองคนอยู่ด้วยกันเขาจึงไม่เห็นคุณค่า นี่สินะที่เรียกว่าไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา

หลังถูกพรากลมหายใจอย่างอยุติธรรมจากฮูหยินเอกของแม่ทัพใหญ่ในชาติก่อน นางจึงยินยอมสวมรอยวิวาห์กับแม่ทัพตาบอดผู้ที่ใครก็หยามเหยียดแทนบุตรีขุนนางขั้นหนึ่ง ด้วยมาดมั่นจะทวงคืนความเป็นธรรมให้แก่ตนในชาตินี้!

มารดาเลี้ยงจับนางแต่งงานกับอ๋องพิการแทนน้องสาวนางก็ยอม สามียังประกาศรักมั่นสตรีอีกคนนางก็ยอม แต่ใครให้ความกล้าพวกเขามารังแกนางกัน? แค้นนี้ย่อมส่งมอบคืน ในเมื่ออยู่กันดีๆไม่ได้ ก็ต้องย่อยยับกันไปข้าง!

ภรรยามิเป็นที่ต้องตาของสามีย่อมไร้อำนาจ แล้วอย่างไรเล่า!!!นางต้องทนเขาหรือ เขาก็อยู่ส่วนเขา นางก็อยู่ส่วนนาง หากเขาดูแคลนนางซ้ำแล้วซ้ำเล่า นางก็พร้อมไฟต์นะบอกเลย!!! ฮ่องเต้โฉดผู้นี้นางจะไม่ยอมเขาอีก!!! #พระเอกเรื่องนี้ ปากร้าย ดิบ เถื่อน เจ้าอารมณ์ เด้อเจ้าค่ะ เพราะแฝดน้อง สวีหลานฮวา หนีการแต่งงานไปอย่างไร้ร่องรอย ทำให้แฝดพี่ นามว่า สวีเหลียนฮวา ต้องแต่งงานกับ อวิ๋นซีเฉิน ฮ่องเต้ปากร้าย อีกทั้งยังหลงตัวเองเป็นอย่างมาก และชอบดูถูกดูแคลนนางไม่เว้นวัน เขาทั้งกลั่นแกล้งและเห็นนางเป็นที่รองรับอารมณ์ และยังชอบแอบมองหน้าอกนางอีกด้วย!!! แต่ทว่านานวันเข้า เมื่อความเกลียดชังเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความผูกพัน ความคลั่งรักแบบไม่ลืมหูลืมตาจึงบังเกิดขึ้น

จู่ๆ จื่อหนิงก็ตายและทุลุติมาเข้ามาในตอนจบของนิยาย...แล้วอย่างไรกัน เรื่องดำเนินมาถึงตอนจบแล้วนางไม่สามารถเปลี่ยนแปลงแก้ไขอะไรได้ นอกจากขอเพียงได้ด้วยชีวิตพ่อตัวร้ายที่น่าสงสารผู้นี้เอาไว้ก่อนเถอะ!

นิยายโรมานซ์ สลับตัวแต่งงานชดใช้หนี้และทดแทนบุญคุณ ขึ้นต้นอะไรก็ได้ แต่ลงท้ายอย่างไรก็รัก ผู้ชายขี้เอา...แต่ใจ ได้กล่าวไว้