ความรักทรมาน

คืนของปี 2008 ฉันฆ่าแฟนของเพื่อนสนิทและยัดเขาลงในท่อระบายน้ำ นั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันฆ่าคน ฉันใช้เวลาถึงสามวันเต็มกว่าจะยัดศพของเขาลงไปในท่อระบายน้ำได้สำเร็จ แต่ในวันที่สี่ ฉันเห็นรถตำรวจสามคันจอดอยู่ข้างนอกตึกเรียน

สามีของฉัน ซึ่งเป็นตำรวจปราบปรามยาเสพติดได้ส่งฉันไปที่ศูนย์บำบัดยาเสพติดด้วยตัวเขาเอง ลูกชายส่งเสียงเชียร์อยู่ข้างๆ เขาบอกว่าจะได้ไม่ต้องเจอแม่ที่เป็นแบบนี้อีกนานแล้ว หลังออกจากศูนย์บำบัดยาเสพติด ฉันพบว่าสามีได้พาลูกชายย้ายไปอยู่บ้านของคนที่เขาหลงรักในใจไปนานแล้ว ฉันอ้อนวอนให้เขากลับมา และบอกว่าจะมีคนมาฆ่าฉัน เขาไม่เชื่อ แค่พูดอย่างเย็นชาว่า “จำไว้ว่าตายในถังขยะ ไม่งั้นผมจะต้องเก็บศพให้คุณด้วย” ลูกชายก็ปรบมืออยู่ข้าง ๆ “ในที่สุดก็ทิ้งแม่ไปได้แล้ว” หนึ่งสัปดาห์ต่อมา ฉันถูกหั่นศพทิ้งในถังขยะต่างๆ เขาเป็นผู้รับผิดชอบในการสืบสวนเรื่องนี้

ในตอนที่ฉันไส้ติ่งอักเสบเฉียบพลันกำเริบ พ่อ แม่ พี่ชาย และแม้กระทั่งคู่หมั้นของฉัน ทุกคนต่างกำลังวุ่นอยู่กับการฉลองวันเกิดให้น้องสาว ฉันโทรศัพท์เป็นสิบ ๆ สายจากหน้าห้องผ่าตัด เพื่อตามหาญาติมาเซ็นเอกสารยินยอมสำหรับการผ่าตัด แต่โทรศัพท์ทั้งหมดถูก ตัดสายทิ้งอย่างไม่ไยดี　　 กู้เหยียน คู่หมั้นของฉัน ตัดสายแล้วส่งข้อความมาหาฉันว่า "เสี่ยวซู อย่ามาสร้างเรื่องน่ารำคาญน่า ตอนนี้เป็นงานฉลองบรรลุนิติภาวะของหนิงเยว่ รอให้งานเลี้ยงจบก่อนค่อยว่ากันนะ" ฉันวางโทรศัพท์ลง แล้วลงชื่อของตัวเองบนใบยินยอมด้วยความสงบ นี่คือครั้งที่เก้าสิบเก้า ที่พวกเขาเลือกทอดทิ้งฉันเพื่อหนิงเยว่ ถ้าอย่างนั้น ฉันก็ไม่ต้องการพวกเขาอีกต่อไปแล้ว ฉันไม่รู้สึกเสียใจกับความลำเอียงของพวกเขาอีกแล้ว แต่กลับทำตามทุกความต้องการของพวกเขาอย่างว่าง่าย พวกเขาทุกคนคิดว่าฉันโตขึ้นแล้ว แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าฉันกำลังจะจากพวกเขาไปตลอดกาล

การแต่งงานระหว่างฉันกับลอเรนโซ คอร์สิกา เจ้าพ่อมาเฟียผู้ทรงอิทธิพล เหมือนจะขาดก้าวสุดท้ายไปเสมอ หมั้นหมายมาห้าปี จัดงานแต่งงานมาแล้วถึงสามสิบสองครั้ง แต่ทุกครั้งก็ต้องล้มเลิกกลางคันเพราะอุบัติเหตุ จนกระทั่งครั้งที่สามสิบสาม พิธีดำเนินไปได้เพียงครึ่งเดียว ผนังโบสถ์ด้านนอกก็ถล่มลงมาทับร่างฉันจนต้องหามส่งห้องไอซียู กะโหลกศีรษะร้าว สมองกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง ใบแจ้งอาการวิกฤตินับสิบใบถูกส่งออกมา... ฉันดิ้นรนอยู่บนเส้นด้ายแห่งความเป็นความตายถึงสองเดือน กว่าจะยื้อชีวิตกลับมาได้ ทว่าในวันที่ออกจากโรงพยาบาล ฉันกลับได้ยินบทสนทนาระหว่างลอเรนโซกับลูกน้องคนสนิท “นายน้อยครับ ถ้าท่านหลงรักนักเรียนทุนคนนั้นจริง ๆ ก็แค่ถอนหมั้นกับคุณหนูเคียร่าไปตรง ๆ เถอะครับ อำนาจของตระกูลคอร์สิกามากพอที่จะสยบข่าวลือพวกนั้นได้ ท่านจะสร้างอุบัติเหตุครั้งแล้วครั้งเล่าไปทำไม...” “เธอเกือบตายแล้วนะครับ” น้ำเสียงของลูกน้องคนสนิทเจือแววไม่เห็นด้วย ลอเรนโซเงียบไปนาน ก่อนจะเอ่ยปากขึ้น “ฉันเองก็ไม่มีทางเลือก... สิบปีก่อน คุณมอร์โตแลกชีวิตของเขากับภรรยาเพื่อช่วยฉัน บุญคุณนี้ ฉันชดใช้ได้แค่ด้วยสัญญาหมั้นหมายเท่านั้น” “แต่ฉันรักโซเฟีย นอกจากเธอแล้ว ฉันก็ไม่อยากแต่งงานกับใครทั้งนั้น” ฉันก้มมองรอยแผลเป็นที่พาดผ่านไปมาบนร่างกาย แล้วร้องไห้ออกมาอย่างเงียบงัน ที่แท้ความเจ็บปวดทั้งหมดที่ฉันต้องแบกรับ ไม่ใช่เพราะโชคชะตาเล่นตลก แต่เป็นเพราะแผนการอันแยบยลของคนที่ฉันรักหมดหัวใจ ในเมื่อเขาเลือกไม่ได้ ถ้าอย่างนั้น ฉันจะเป็นคนจบเรื่องทั้งหมดนี้แทนเขาเอง

เพื่อนสนิทวัยเด็ก ที่เคยสัญญาว่าจะแต่งงานกับฉันทันทีที่เรียนจบมหาวิทยาลัย กลับคุกเข่าขอ “เจียงเหนียนเหนียน” คุณหนูตัวปลอมของตระกูล แต่งงานในวันรับปริญญาของฉัน ส่วน “กู้ฉีหราน” นักบุญแห่งเมืองหลวงในสายตาของทุกคน ก็สารภาพรักกับฉันหลังจากที่เพื่อนสนิทวัยเด็กของฉันขอแต่งงานสำเร็จ ห้าปีหลังแต่งงาน เขาอ่อนโยนกับฉันเสมอมา ตามใจเสียยิ่งกว่าอะไร จนกระทั่งฉันได้ยินบทสนทนาระหว่างเขากับเพื่อนสนิทโดยบังเอิญ “ฉีหราน ตอนนี้เหนียนเหนียนก็มีชื่อเสียงโด่งดังแล้ว นายยังจะแสร้งทำเป็นรักกับเจียงจิ่นต่อไปอีกเหรอ?” “ในเมื่อฉันไม่ได้แต่งงานกับเหนียนเหนียน อย่างอื่นก็ไม่สำคัญแล้ว อีกอย่าง ตราบใดที่ฉันยังอยู่กับเธอ เธอก็จะไม่สามารถไปรบกวนความสุขของเหนียนเหนียนได้” ส่วนพระคัมภีร์ล้ำค่าที่เขาเก็บรักษาไว้ ทุกหน้าล้วนจารึกชื่อของเจียงเหนียนเหนียนเอาไว้ “ขอให้เหนียนเหนียนหลุดพ้นจากความยึดติด ขอให้เธอมีกายใจที่สงบสุข” “ขอให้เหนียนเหนียนสมหวังในทุกสิ่งที่ปรารถนา และไร้ซึ่งความกังวลในรัก” ... “เหนียนเหนียน ชาตินี้เราคงไร้วาสนาต่อกัน ขอให้ชาติหน้าได้ครองคู่เคียงข้าง” ความฝันลม ๆ แล้ง ๆ ตลอดห้าปี สิ้นสุดลงในชั่วพริบตา ฉันสร้างตัวตนใหม่ขึ้นมา วางแผนจัดฉากการจมน้ำของตัวเอง นับจากนี้ไป ไม่ว่าชาตินี้หรือชาติไหน เราอย่าได้พบเจอกันอีกเลย

ในปีที่ 20 ของกลยุทธ์ ฉันเปลือยเปล่าและถูกขันไว้บนเตียงเป็นเวลาเก้าเดือนกว่าจะให้กำเนิดลูกได้ ทว่าสามคนที่ฉันทำกลยุทธ์ให้นั้นกลับดูดเลือดลูกของฉันเพื่อเอาไปทำยาให้กับนางเอก หลังจากรู้เรื่องทุกอย่างแล้วฉันก็น้ำตาไหลไม่หยุด จากดนั้นก็รีบใช้คะแนนสุดท้ายที่เหลือเพื่อเปลี่ยนภารกิจ โดยแลกกับสิบสองชั่วยามสุดท้ายเพื่อทวงคืนทุกสิ่งที่เคยมอบให้พวกเขา ในชั่วยามที่สาม ฉันคลานข้ามเตียงตะปูและเซ็นเอกสารหย่ากับสามีที่คบกันมาห้าปี เขายิ้มอย่างเย็นชา กล่าวหาว่าฉันคิดเพ้อฝันที่พยายามใช้วิธีนี้เพื่อดึงดูดความสนใจจากเขา ในชั่วยามที่หก ฉันทุบจี้หยกที่เป็นสัญลักษณ์ของมิตรภาพในวัยเยาว์ระหว่างฉันกับเพื่อนสนิทของฉันให้เป็นชิ้นๆ ส่วนเขาก็รีบร้อนที่จะนำสมุนไพรที่ฉันเก็บได้จากหน้าผาสูงร้อยวาอย่างยากลำบากเพื่อไปช่วยชีวิตนางเอกซึ่งเป็นสุดที่รักในใจของเขา ในชั่วยามที่เก้า ท่านพ่อจับตัวฉันเข้าไปในจวน และใช้จดหมายการตัดขาดความสัมพันธ์ได้แลกกับเลือดในหัวใจของฉันตั้งสามชาม ฉันกำลังนอนล้มลงกับพื้นอย่างอ่อนแอ แต่ระบบกลับแจ้งเตือนในขณะนี้ [การยุติความสัมพันธ์เป็นพ่อลูกมีผลบังคับใช้แล้ว และขาของสามี ความสามารถทางวรรณกรรมของเพื่อนสนิท และสุขภาพของพ่อก็ถูกถอนออก...]

ในวันแต่งงาน เพื่อนสนิทตั้งแต่เด็กของคู่หมั้นฉันปรากฏตัวในงาน สวมชุดเจ้าสาวแบบเดียวกับที่ฉันสั่งตัดไว้เฉพาะตัว มองดูพวกเขายืนต้อนรับแขกอยู่ด้วยกัน ฉันยิ้มพลางชมว่าทั้งคู่ช่างเป็นคู่ที่เหมาะสมกันราวกับสวรรค์สร้างมาให้เลยจริง ๆ เพื่อนสนิทตั้งแต่เด็กของเขาอับอายจนหนีออกจากงาน คู่หมั้นของฉันกลับต่อว่าฉันต่อหน้าทุกคนว่าฉันหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผล หลังงานเลี้ยงแต่งงาน เขากับเพื่อนสนิทตั้งแต่เด็กของเขาไปสถานที่ฮันนีมูนที่เราจองไว้ด้วยกัน ฉันไม่ได้ร้องไห้หรือโวยวาย แต่โทรหาทนายทันที

หนึ่งเดือนก่อนแต่งงานกับแฟนหนุ่ม เขากลับต้องการมีลูกกับรักแรกของเขา ฉันไม่เห็นด้วย เขาก็เอาเรื่องนี้มาพร่ำบ่นให้ฟังทุกวัน จนกระทั่งครึ่งเดือนก่อนวันแต่งงาน ฉันก็ได้รับใบตรวจครรภ์ ถึงได้รู้ว่ารักแรกของเขาตั้งครรภ์ได้เกือบหนึ่งเดือนแล้ว ที่แท้เขาก็ไม่เคยคิดที่จะขอความเห็นชอบจากฉันตั้งแต่แรกแล้ว และในตอนนั้นเอง ความสัมพันธ์ที่ยาวนานหลายปีก็เหมือนหมอกควันที่จางหายไป ด้วยเหตุนี้ ฉันจึงยกเลิกงานแต่งงาน ทำลายความทรงจำทั้งหมดระหว่างเรา ตัดสินใจเข้าร่วมห้องปฏิบัติการวิจัยที่ตัดขาดจากโลกภายนอกในวันแต่งงาน นับจากนี้ไป ฉันไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเขาอีก!

กู้เวินเหยียนกับเสิ่นเจียรุ่ยไม่กินเส้นกันมาตั้งแต่เด็ก บังเอิญในปีนั้น คนที่เหมาะสมจะจับคู่แต่งงานกันในวงการก็เหลือแค่พวกเขาสองคนเท่านั้น กู้เวินเหยียนประกาศหนักแน่นว่าต่อให้ตายก็จะไม่มีวันแต่งงานกับเสิ่นเจียรุ่ย เสิ่นเจียรุ่ยเกิดสนใจขึ้นมาทันที “งั้นฉันก็ตัดสินใจแต่งกับนายแล้วล่ะ นายรีบไปตายซะเถอะ” ในวันแต่งงาน กู้เวินเหยียนปล่อยไก่นับสิบตัวออกมาเพื่อทำให้เสิ่นเจียรุ่ยอับอาย เธอทำหน้าไร้อารมณ์ คว้าไก่ตัวหนึ่งขึ้นมาแล้วเรียกมันว่า “สามี” กู้เวินเหยียนหมดอารมณ์ล้อเล่นลงไปทันที มองดูเสิ่นเจียรุ่ยที่ดื้อดึงจะมาแต่งกับเขา เขาก็พูดกับเธอด้วยน้ำเสียงเสียดแทงเยาะเย้ย “เธอจะต้องเสียใจทีหลังแน่” แต่งงานกันมาได้สามปี เสิ่นเจียรุ่ยจับกู้เวินเหยียนคาหนังคาเขาอยู่บนเตียงเป็นครั้งที่เก้าสิบเก้า จนถึงตอนนี้เอง เธอถึงได้เข้าใจอย่างแท้จริง ที่ว่าความเสียใจตามที่กู้เวินเหยียนพูดไว้มันคืออะไรกันแน่