ความรักทรมาน

ในวันครอบครัวของโรงเรียนอนุบาล ซ่งกางสามีของฉันอ้างว่าที่บริษัทมีเรื่อง และไม่ให้ฉันกับลูกสาวไปร่วมงาน มองดูใบหน้าเล็กๆ ของลี่ลี่ลูกสาวของฉันที่เศร้าสร้อย ฉันก็อดที่จะสงสารไม่ได้ จึงตัดสินใจพาลูกสาวไป เมื่อเข้าไปในโรงเรียน กลับเห็นซ่งกางอุ้มเด็กผู้ชายคนหนึ่งไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง อีกมือก็จูงมือหร่วนซู่ฉินเพื่อนสนิทสมัยเด็กไว้ ซึ่งเหมือนกับเป็นครอบครัวพ่อแม่ลูกกันจริงๆ พูดกันไปหัวเราะกันไป บรรยากาศเต็มไปด้วยความสุขที่แสนอบอุ่น จนกระทั่งซ่งกางเห็นฉันและลูกสาว เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นก็ปล่อยมือจากหร่วนซู่ฉิน “ซูอวี่ เธออย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะ ซู่ฉินเลี้ยงลูกด้วยตัวคนเดียวอย่างยากลำบาก วันนี้เป็นวันเกิดอายุครบห้าขวบของเด็ก จึงอยากสัมผัสความรักจากพ่อ” ฉันมองเขาด้วยสายตามีความหมายลึกซึ้ง ก่อนจะย่อตัวลงจับมือเล็กๆ ของลูกสาวไว้ “ลูกรัก สวัสดีคุณลุงสิ”

ลู่รั่วซีมีโอกาสยั่วยวนซางเป่ยเฉินให้ขึ้นเตียงด้วยกันถึง 19 ครั้ง ขอแค่สำเร็จเพียงครั้งเดียว เธอก็ถือว่าชนะ หากทั้ง 19 ครั้งล้มเหลว เธอจะต้องยอมสละตำแหน่งภรรยาของคุณชายซางไปอย่างไม่มีข้อแม้ นั่นคือข้อตกลงที่เธอลงนามไว้กับแม่เลี้ยงของซางเป่ยเฉินด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยมว่า เธอจะไม่มีทางแพ้ ทว่าน่าเสียดาย โอกาสทั้ง 18 ครั้งก่อน กลับล้มเหลวไม่เป็นท่า และแล้วก็มาถึงครั้งที่ 19 ...

ในคืนก่อนวันแต่งงาน ฉันถูกเพื่อนสมัยเด็กของแฟนหนุ่มชนจนเลือดออกมาก ชีวิตตกอยู่ในอันตราย เพื่อนสนิทโทรเข้ามา แต่กลับถูกคู่หมั้นตัดสายทิ้งไปทันที ทิ้งไว้เพียงข้อความนี้ข้อความเดียว “โหร่วโหร่วเป็นหวัด ผมไม่มีเวลา” เพื่อนสนิทโทรหาแฟนหนุ่มของเธอ และเหล่าไฮโซคนดังอีกครั้ง กลับได้ยินอีกฝ่ายพูดว่า: “โหร่วโหร่วไม่สบาย ในช่วงเวลาแบบนี้ ต้องการให้ผมอยู่เคียงข้างที่สุด” หลังจากที่ช่วยชีวิตมาตลอดทั้งคืน เราอยู่ในห้องผู้ป่วย มองหน้ากันและกัน แล้วพูดพร้อมกัน “ฉันไม่อยากแต่งงานแล้ว” แต่ไม่คาดคิดเลยว่า เมื่อชายสองคนได้รับแจ้งการถอนหมั้น ก็ขาดสติไปเลย

มีคนถามบนพันทิปว่า แต่งงานกับคนที่ไม่รัก เป็นความรู้สึกอย่างไร สามีคอมเมนต์ตอบว่า เซ็กส์กับเธอก็เป็นเหมือนงานกิจวัตรประจำวัน อยากหย่าทุกวันเลย เฉินเยว่เยว่ ซึ่งเป็นคนที่ซ่งเจ๋อหมิงหลงรักกลับประเทศมาแล้ว เขาสองคนเซ็กส์อย่างสนุกบนเตียง เฉินเยว่เยว่แนะนําให้ฉันถอนตัวด้วยความหยิ่งผยอง ฉันยิ้มเยาะและโยนใบหย่าออกมา ถ้าคุณมีความสามารถก็ให้เขาเซ็นชื่อเลย มิฉะนั้นฉันจะดูถูกคุณ

ในวันที่ฉันตาย แฟนฉันยังไปคั่วกิ๊กอยู่ เขาเป็นผู้ชายที่ฉันช่วยออกมาจากกลุ่มเศรษฐีนี โดยมีเงื่อนไขว่าให้อยู่เป็นแฟนฉันสามปี ซึ่งเขาตกลง ฉันให้เงินเขาใช้ ช่วยเรื่องการลงทุน ส่งให้เขากลายเป็นคนดัง เขากลับบอกฉันว่าเราเป็นแฟนกันไม่ได้ แต่อีกด้านกลับไปสร้างกระแสจับคู่กับหญิงอื่นไม่เลือก คู่จิ้นของเขาฝากข้อความไว้ให้ฉัน ’ถ้าไม่ใช่หวังไต่เต้า ใครจะมาสนใจหล่อน จืดชืดยังกะอะไรดี’ แต่ทำไมพอฉันตาย เขากลับคลุ้มคลั่งเสียอย่างงั้น

ในวันที่สามของการอยู่ไฟหลังคลอด สามีบอกว่าจำเป็นต้องเดินทางไปทำงานด่วน ไม่สามารถอยู่เป็นเพื่อนฉันได้ ทิ้งให้ฉันดูแลลูกน้อยเพียงลำพัง สามวันต่อมา ขณะที่ฉันเพิ่งถึงโรงพยาบาล เพื่อนสาวสมัยเด็กของเขาโพสต์ภาพครอบครัวอย่างเปิดเผยในโซเชียลมีเดีย พร้อมแคปชันว่า: “ถ่ายระหว่างเดินทาง สามคนพ่อแม่ลูก อยู่กันอย่างอบอุ่นและกลมเกลียว” ฉันมองดูสามีที่ยิ้มอย่างสดใสในรูปถ่ายครอบครัวด้วยความประหลาดใจ และแสดงความคิดเห็นไปว่า “?” สามีโทรมาต่อว่าทันที : “แม่เลี้ยงเดี่ยวอย่างเธอน่าสงสารขนาดไหน ไม่มีเคยมีผู้ชายมาคอยดูแลเธอ ผมก็แค่ถ่ายรูปกับเธอเฉยๆ คุณจะใจแคบอะไรขนาดนั้น?” ตกเย็น เพื่อนสาวสมัยเด็กคนนั้นก็อวดชุดเครื่องประดับทองคำสามชิ้นมูลค่าหลายล้าน “หลังจากถ่ายภาพครอบครัวเสร็จ เขายืนกรานจะมอบเครื่องประดับทองคำสามชิ้นมูลค่าหลายล้านให้ฉัน~” ฉันรู้ว่าสามีของฉันซื้อของพวกนี้ให้เธอเพื่อปลอบใจให้หายโกรธ แต่ครั้งนี้ ฉันเตรียมที่จะไปจากเขาแล้ว

ตอนตั้งท้องมาเก้าเดือนจนใกล้จะคลอด ซางสือซวี่สามีของฉันดันส่งคนมาจับฉันขังไว้ในโกดังใต้ดิน สั่งให้ฉันอย่าเพิ่งคลอดลูก เพราะเหอชิงเยว่ภรรยาของพี่ชายเขาซึ่งได้จากโลกนี้ไปแล้วก็กำหนดคลอดวันนี้เหมือนกัน ซางสือซวี่เคยให้สัญญากับพี่ชายเขาไว้ว่า ลูกคนแรกของตระกูลซางจะได้รับการเลี้ยงดูเป็นทายาทสืบสกุล ได้รับมรดกของตระกูล “เหอชิงเยว่ต้องคลอดลูกก่อน” ซางสือซวี่พูดด้วยท่าทีผ่อนคลาย “เหอชิงเยว่สูญเสียสามีไปแล้ว ไม่มีอะไรสักอย่าง ส่วนเธอมีความรักทั้งหมดของฉันแล้ว สมควรยกทรัพย์สินให้ลูกของเหอชิงเยว่” มดลูกบีบตัวจนทำให้ฉันเจ็บจนดิ้นทุรนทุราย ฉันร้องไห้อ้อนวอนขอให้เขาพาไปโรงพยาบาล ซางสือซวี่เช็ดน้ำตาฉันเบาๆ น้ำเสียงทุ้มจนน่ากลัว “เลิกเสแสร้งได้แล้ว! ฉันรู้นานแล้วว่าเธอไม่ได้รักฉันเลย สิ่งเดียวที่เธอสนใจคือเงินทองและฐานะ” “เธอจงใจคลอดก่อนกำหนด เพราะต้องการแย่งชิงสิ่งที่เป็นของหลานชาย.....ทำไมเธอถึงร้ายกาจขนาดนี้?” ฉันสีหน้าซีดเผือด สั่นไปทั้งตัว พูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ฉันกำหนดไม่ได้หรอกว่าลูกจะเกิดตอนไหน คลอดก่อนกำหนดเป็นแค่ความบังเอิญ! ฉันสาบานเลยว่าฉันไม่ได้สนใจเงินทอง ฉันแค่รักนายเท่านั้นเอง!” เขาแสยะยิ้ม “ถ้าเธอรักฉัน เธอคงไม่บังคับให้เหอชิงเยว่เซ็นเอกสารสละสิทธิสืบทอดมรดกของลูก เอาล่ะ รอเหอชิงเยว่คลอดลูกเสร็จเรียบร้อย ฉันจะกลับมาหาเธอ ไม่ว่ายังไงในท้องเธอก็คือเลือดเนื้อเชื้อไขของฉัน” ซางสือซวี่เฝ้าอยู่ข้างนอกห้องคลอดของเหอชิงเยว่ พอเห็นเด็กที่เพิ่งคลอดออกมา เขาจึงนึกถึงฉันขึ้นมาได้ เขาให้เลขาไปรับฉันมาโรงพยาบาล แต่เลขาพูดด้วยเสียงสั่นเครือ “คุณนาย...รวมถึงเด็ก...เสียชีวิตแล้วครับ...” ในช่วงเวลานั้น ซางสือซวี่เสียสติไปแล้ว

หลังจากนางในดวงใจในใจของเขาเสียชีวิต เจียงวั่งโจวก็เกลียดชังข้ามาสิบปี ข้าพยายามทำดีทุกวิถีทาง ทว่าเขากลับหัวเราะเย็นชา “หากเจ้าอยากเอาใจข้าจริง ก็ไปตายเสียดีกว่า” ความเจ็บปวดแล่นปราดเข้าสู่หัวใจ แต่ในขณะคานเรือนที่ลุกไหมกำลังจะหล่นทับข้า เขากลับยอมตายเพื่อช่วยชีวิตข้าไว้ ก่อนตาย เขาที่นอนอยู่ในอ้อมแขนของข้า ได้ใช้เรี่ยวแรงเฮือกสุดท้ายปัดมือข้าที่สัมผัสตัวเขาออก “ซ่งจือเสวี่ย หากชั่วชีวิตนี้ข้าไม่เคยได้พบเจ้า จะดีเพียงใด...” ในพิธีศพ มารดาเจียงร่ำไห้จนพูดไม่เป็นคำ “วั่งโจว เป็นความผิดของแม่เอง ตอนนี้ไม่ควรบังคับให้เจ้าแต่งกับนาง หากตอนนั้นแม่ยอมตามใจเจ้า ให้เจ้าได้แต่งกับกู้หว่านเหอ จุดจบในวันนี้จะแตกต่างออกไปหรือไม่” บิดาเจียงจ้องมองข้าอย่างเคียดแค้น “วั่งโจวช่วยชีวิตเจ้าถึงสามครั้ง เหตุใดเจ้ามีแต่นำเคราะห์กรรมมาให้เขา! เหตุใดคนที่ตายจึงไม่ใช่เจ้า!” ทุกคนต่างเสียใจที่เจียงวั่งโจวแต่งงานกับข้า แม้แต่ตัวข้าเองก็เช่นกัน สุดท้าย ข้าจึงทิ้งกายจากยอดหอเด็ดดารา...แล้วหวนกลับมาเมื่อสิบปีก่อน ในครานี้ ข้าตัดสินใจแล้วว่าจะตัดขาดวาสนาทั้งหมดที่มีต่อเจียงวั่งโจว เพื่อทำให้ความปรารถนาของทุกคนเป็นจริง

สามีของฉัน ซึ่งเป็นตำรวจปราบปรามยาเสพติดได้ส่งฉันไปที่ศูนย์บำบัดยาเสพติดด้วยตัวเขาเอง ลูกชายส่งเสียงเชียร์อยู่ข้างๆ เขาบอกว่าจะได้ไม่ต้องเจอแม่ที่เป็นแบบนี้อีกนานแล้ว หลังออกจากศูนย์บำบัดยาเสพติด ฉันพบว่าสามีได้พาลูกชายย้ายไปอยู่บ้านของคนที่เขาหลงรักในใจไปนานแล้ว ฉันอ้อนวอนให้เขากลับมา และบอกว่าจะมีคนมาฆ่าฉัน เขาไม่เชื่อ แค่พูดอย่างเย็นชาว่า “จำไว้ว่าตายในถังขยะ ไม่งั้นผมจะต้องเก็บศพให้คุณด้วย” ลูกชายก็ปรบมืออยู่ข้าง ๆ “ในที่สุดก็ทิ้งแม่ไปได้แล้ว” หนึ่งสัปดาห์ต่อมา ฉันถูกหั่นศพทิ้งในถังขยะต่างๆ เขาเป็นผู้รับผิดชอบในการสืบสวนเรื่องนี้

ในตอนที่ฉันไส้ติ่งอักเสบเฉียบพลันกำเริบ พ่อ แม่ พี่ชาย และแม้กระทั่งคู่หมั้นของฉัน ทุกคนต่างกำลังวุ่นอยู่กับการฉลองวันเกิดให้น้องสาว ฉันโทรศัพท์เป็นสิบ ๆ สายจากหน้าห้องผ่าตัด เพื่อตามหาญาติมาเซ็นเอกสารยินยอมสำหรับการผ่าตัด แต่โทรศัพท์ทั้งหมดถูก ตัดสายทิ้งอย่างไม่ไยดี　　 กู้เหยียน คู่หมั้นของฉัน ตัดสายแล้วส่งข้อความมาหาฉันว่า "เสี่ยวซู อย่ามาสร้างเรื่องน่ารำคาญน่า ตอนนี้เป็นงานฉลองบรรลุนิติภาวะของหนิงเยว่ รอให้งานเลี้ยงจบก่อนค่อยว่ากันนะ" ฉันวางโทรศัพท์ลง แล้วลงชื่อของตัวเองบนใบยินยอมด้วยความสงบ นี่คือครั้งที่เก้าสิบเก้า ที่พวกเขาเลือกทอดทิ้งฉันเพื่อหนิงเยว่ ถ้าอย่างนั้น ฉันก็ไม่ต้องการพวกเขาอีกต่อไปแล้ว ฉันไม่รู้สึกเสียใจกับความลำเอียงของพวกเขาอีกแล้ว แต่กลับทำตามทุกความต้องการของพวกเขาอย่างว่าง่าย พวกเขาทุกคนคิดว่าฉันโตขึ้นแล้ว แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าฉันกำลังจะจากพวกเขาไปตลอดกาล