คุณหนู

จิวหลินน้องสาวฝาแฝดที่ต้องมาเข้าพิธีแต่งงานแทนพี่สาวของตนเอง แต่ทว่าเมื่อเข้ามาอยู่ที่วังหลังนางก็ได้พบเจอเรื่องที่นางไม่คาดคิดเพราะการที่นางเข้ามาแทนท่านพี่ในครั้งนี้ช่างมีเลศนัยและนางก็ได้มารู้ตอนที่เข้าห้องหอว่าองค์ชายที่ตนเองแต่งงานแทนนั้นเป็นองค์ชายอัปลักษณ์ ชีวิตของจิวหลินจะเป็นอย่างไรต่อไป “จิวหลิน” น้องสาวฝาแฝดของ “จิวซิน” ที่คลานตามกันออกมาตั้งแต่เด็ก แต่ทว่าโชคชะตาได้ให้นางแยกอยู่กับท่านพี่โดยมีท่านป้าพี่สาวของท่านพ่อรับตัวนางไปอยู่ด้วยเนื่องจากท่านป้าของนางไม่มีลูก จนนางเติบโตมาอย่างแข็งแรงและสมบูรณ์ นางเป็นสตรีที่เก่งในทุก ๆ ด้านไม่ว่าจะเป็นงานของบุรุษนางเองก็ทำได้ไม่ต่างจากคนเหล่านั้น ทำให้ท่านป้าของนางรักนางยิ่งนัก แต่แล้วจู่ ๆ ก็มีจดหมายมาที่จากครอบครัวของจิวซินพี่สาวฝาแฝดของนาง เป็นเรื่องดีทีเดียว นางและท่านป้าก็ได้เดินทางไปที่เรือนของตระกูลจิว จิวหลินไม่เคยน้อยเนื้อต่ำใจที่ถูกท่านป้าขอมาเลี้ยงนางได้รับความรักความดูแลเป็นอย่างดีเลยไม่นึกโกรธท่านพ่อและท่านแม่แม้แต่น้อย ผู้ใดจะไปคิดว่าโชคชะตาของนางจะเปลี่ยนไปจากการกลับมาเหยียบที่ตระกูลจิวในครั้งนี้

หลีหนิงหนิงได้ทะลุมิติเข้ามาในนิยายที่กำลังแปลก่อนจะได้รู้ว่าเธอได้รับบทตัวประกอบที่คู่กับพระรองตัวร้าย....แต่ที่พระรองผู้นี้ร้ายก็เป็นเพราะแม่นางเอกดอกบัวขาว หลีหนิงหนิงจึงต้องช่วยพระรองผู้น่าสงสาร

“เล่อลี่หลิน” นางร้ายผู้เลอโฉมลูกสาวนายอำเภอที่แม่ตาย พ่อไม่รัก เกลียดชังฮูหยิน อนุภรรยา และเหล่าน้องชายน้องสาวต่างมารดาที่เอาแต่จ้องจะแย่งของของนาง แม้กระทั่งคู่หมั้นที่นางหมายมั่นปั้นมือ จึงวางแผนให้น้องสาวตัวดีมีสามีเป็นชายยากจน แต่ดันผิดแผน!!! คนที่ได้สามีเป็นเพียงพรานป่ายากจนนามว่า “หยางหนิงเฉิง” กลับเป็นนาง แถมยังถูกตัดขาดจากตระกูลต้องระหกระเหินเดินทางมาอยู่บ้านของสามีจนคุณหนูแสนบอบบางอย่างนางต้องล้มป่วยและได้เจอกับอีกโลกที่แตกต่าง มาลุ้นกันว่านางร้ายอย่างนางจะนำความรู้ที่ได้มาช่วยให้ครอบครัวผ่านพ้นความยากจนและเป็นคนที่มีความสุขที่สุดจนผู้อื่นต้องอิจฉาได้อย่างไร

ครอบครัวที่เข้าใจว่าเป็นครอบครัวกลับไม่ใช่ของจริง เธอเป็นแค่เด็กที่เก็บมาเลี้ยง เมื่อลูกสาวตัวจริงกลับมา เธอก็กลายเป็นคนนอกในทันที แถมยังอ้างบุญคุณที่เลี้ยงดูมา ส่งเธอไปเป็นเยาวชนแทนลูกสาวตัวจริงอีก!

เรียกข้าว่าพระสวามีสิ อย่าเรียกเสด็จอา มิเช่นนั้นข้าไม่หยุดเพียงรอบเดียวแน่เยว่ซิน!! มาอีกแล้วค่าๆๆๆ เรื่องใหม่อุ่นๆ (พร้อมอุ่นเตียง อั๊ยย...) ท่านอ๋องคนที่ 3 ออกแนวเสด็จอาที่อายุน้อย เรื่องนี้พระเอกเป็นเสด็จอาของนางเอก แต่อายุต่างกันแค่ 8 ปี ส่วนที่มาที่ไป...ก็ต้องติดตามกันนะคะ ท่านอ๋องของเราขี้หวงหลานสาว(ปลอมๆ)ของตัวเองม๊ากกกก หวงแหละ แต่ปากแข็ง เรื่องความรักที่ดูเหมือนจะง่าย แต่.... .....เรื่องมันไม่ได้ง่ายๆแบบนั้นน่ะสิ มีทั้งมือที่ 3 4 5 ไหนจะเรื่องสาเหตุการตายของพ่ออีก ติดตามต่อได้ในเรื่องเลยจ้า...... บอกไว้ก่อนว่าทั้งเรื่องมีแต่เรื่องรักๆใคร่ๆ ไม่ดราม่านะคะ

นางแต่งงานกับชายขาพิการ ดูแลเขาอย่างดีช่วยรักษาเขาจนหาย แต่พอเขาเดินได้ก็รีบไปหาคนรักเก่าที่ทิ้งเขาไป พวกเขาใส่ร้ายว่านางคบชู้เพื่อแต่งหญิงคนนั้นเข้ามาแทนที่ นางล้างมลทินแล้วจากไปมีสามีใหม่ ที่ทั้งรักและเอาอกเอาใจนาง แต่บิดามารดาเขารังเกียจนาง ไหนจะองค์หญิงเอาแต่ใจผู้นั้นที่จ้องจะแย่งสามีนาง ต่อมานางถูกใส่ร้ายว่าวางยาองค์หญิง เขามองนางด้วยสายตาผิดหวัง แล้วอุ้มองค์หญิงจากไป ปล่อยให้นางถูกทางการจับไปทรมาน นางฟื้นขึ้นมาพร้อมทรงจำที่หายไป แต่ได้สามีใหม่ที่หล่อเหลาและคลั่งรักยิ่งนัก

แม่ทัพไป๋เฟยหลงจากคนช้ำรัก ที่ต้องมากลายเป็นคนหนีรัก เขาไม่มีทางจะหลบหนีฮูหยินพระราชทานที่ไม่เต็มใจรับผู้นี้ได้ เขาเป็นบุรุษที่ชื่นชอบหญิงงาม รูปร่างกำลังดีน่ารักน่าใคร่ แต่องค์หญิงที่ตัวอ้วนใหญ่ผู้นี้เขาเกิดมาหลงรักเขาตั้งแต่แรกพบหน้า นางไปขอสมรสพระราชทานยัดเยียดตนเองมาเป็นฮูหยินของเขาจนได้ ทำให้เขาจำใจแต่งนางเข้ามา แต่เขาก็มิได้สนใจนางเลย เขาไม่ไปเข้าหอ ไม่นับว่านางเป็นเมีย เพราะแม่กายของเขาถูกบังคับ แต่ยังเหลือจิตใจที่ใครจะมาบังคับเขามิได้ เขาพยายามหลีกเลี่ยงนางให้มากที่สุด จนเขาหนีไปรบที่ชายแดนไม่กลับจวนเป็นเวลาสามปี แม้นางจะเขียนจมหมายส่งไปหาเขามิได้ขาด แต่เขาไม่เคยตอบจดหมายของนางเลย จนวันหนึ่งเขากลับมายังจวนของตนเอง พบกับหญิงงามผู้หนึ่งที่ยื่นหนังสือหย่าที่นางลงชื่อแล้วให้เขา แล้วก็ย้ายออกจากจวนของเขาไป แต่เขาที่จ้องมองหญิงงามที่บัดนี้งดงามปานจะล่มเมือง รูปร่างอวบอิ่มน่ารักน่าใคร่ยิ่งนัก และเป็นสตรีแบบที่เขาชื่นชอบ เขาตกหลุมรักนางทันที แต่มันสายไปเสียแล้ว นางเดินออกไปไม่หันมามองเขาเลยด้วยซ้ำ แม่ทัพหนุ่มจะทำเช่นไรต่อไป …..

ในชาติภพก่อนนางคือวีรสตรีของแผ่นดินสยาม ปกป้องบ้านเมืองจากข้าศึกศัตรูจนตัวตาย เกิดชาติภพใหม่ในยุคจีนโบราณ นางนั้นเติบโตขึ้นเป็นสตรีที่งดงามแต่ทว่าภายใต้ใบหน้าที่งดงามนั้นกลับมีความลับบางอย่างซ่อนอยู่

งานแต่งไม่ยอมเข้าหอหนีไปกอดจูบภาพวาดของสตรีอื่น สตรีคนนั้นตกน้ำไปเอง เขาโทษว่านางเป็นคนทำแล้วผลักนางตกน้ำสั่งห้ามใครช่วย นางทิ้งหนังสือหย่าไว้แล้วจากไป " เหยียนเอ๋อข้ารู้ว่าผิดแล้วกลับไปกับข้าเถอะ ข้าพร้อมเข้าหอกับเจ้าแล้ว" " มาอยากทำหน้าที่อะไรตอนนี้ เราหย่ากันแล้ว" " ไอ้อัปลักษณ์นั่นเป็นใคร" " สามีข้าเอง" " มันมีดีกว่าข้าตรงไหน ดำก็ดำ หน้าก็บาก ตาก็บอดข้างหนึ่ง แผลเป็นก็เต็มตัว เจ้าดูข้าสิผิวขาวราวหิมะ รูปงามราวเทพเซียน "

“บูมถามจริงๆ เถอะค่ะ บูมทำอะไรให้พี่เกลียดนักหนาหรือคะถึงได้ทำกับบูมเหมือนบูมไม่มีหัวใจไร้ค่าขนาดนี้ ทำไมพี่วีไม่ปล่อยบูมไปล่ะคะถ้าเกลียดบูมนัก...” เมื่อตัดสินใจว่าจะเข้มแข็ง จะเด็ดเดี่ยวแล้วบุษกรจึงถามออกไปแม้ในใจจะอ่อนแอเหลือเกิน และกลัวว่าคำตอบจากเขาจะทำให้หัวใจเธอสลายก็ตาม “ตอนนี้ฉันยังไม่เบื่อ ยังอยากได้เธออยู่อยากได้มีคนมาสนองความใคร่อยู่เธอก็ต้องอยู่ในฐานะนางบำเรอของฉันต่อไปจนกว่าฉันจะแต่งงานกับคนที่ฉันรัก...” คำตอบจากเขาเหมือนมีดกรีดลงบนหัวใจบางๆของเธอ แม้จะทำใจไว้แล้วว่าจะต้องเจอกับคำตอบที่ไม่รื่นหูและอาจจะทำร้ายจิตใจอย่างแน่นอนแต่บุษกรก็อดที่จะยอกแสลงในอกไม่ได้ นาวีช่างเป็นดั่งพญามารที่ใจร้ายใจดำเสียเหลือเกิน