หย่าร้าง

เพราะรักนางจึงยอมทุกอย่าง แต่สุดท้ายเขากลับมอบความรักให้สตรีอื่น ในเมื่อเดินมาจนถึงสุดทางแล้วนางก็ไม่คิดจะยื้อไว้อีกต่อไป ไปเถิดข้าปล่อยมือท่านแล้ว ส่วนข้าจะเดินจากไปพร้อมกับบุตรในครรภ์

เขาคงคิดว่าความผิดพลาดในคืนนั้นจะซื้อได้ด้วยใบทะเบียนสมรส ทว่ากับเธอไม่ใช่... ยิ่งอยู่ด้วยกันก็ยิ่งอึดอัดเมื่อเธอเป็นได้แค่เงาของใครบางคน

ตอนที่ช่วยสามีทำความสะอาดคอมพิวเตอร์ ฉันได้บังเอิญคลิกเปิดโฟลเดอร์หนึ่งขึ้นมา ข้างในมีไฟล์วิดีโอขนาดใหญ่อยู่นับหมื่นรายการ ตัวเอกคือเขาและเพื่อนสนิทที่ยังไม่เคยแต่งงานของฉัน หลังจากที่ฉันคลอดบุตร เขาบอกว่าร่างกายของเขาได้รับความเสียหายจนทำให้เกิดอาการหย่อนสมรรถภาพทางเพศ มอบให้ฉันได้เพียงความรักที่บริสุทธิ์เท่านั้น และไม่แตะต้องฉันมาสี่สิบปีเต็ม ๆ ฉันเหนื่อยมาครึ่งค่อนชีวิต มีลูกให้เขา สุดท้ายทุกอย่างกลับเป็นเพียงการหลอกลวง

วันครบรอบแต่งงาน คนที่สามีหลงรักแต่ไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้ของสามีโพสต์รูปภาพอัลตราซาวนด์ของทารกในครรภ์บนไทม์ไลน์ พร้อมกับข้อความขอบคุณสามีฉัน “ผู้ชายดีๆ ที่ปกป้องฉันมาสิบปี ขอบคุณคุณที่พาลูกชายมาให้ฉันคนหนึ่ง” ฉันหน้ามืด คอมเมนต์ไปว่า “รู้อยู่แก่ใจว่าอีกฝ่ายมีแฟนแล้ว แต่ก็ยังมีความสัมพันธ์ที่ไม่ถูกต้องกับอีกฝ่ายหรือ” สามีโทรศัพท์มาด่าทอต่อว่าฉันทันที “คุณอย่ามีความคิดสกปรกขนาดนั้น! ผมแค่เสนอให้ทำเด็กหลอดแก้ว เติมเต็มความหวังที่จะเป็นคุณแม่ยังโสดของเธอเท่านั้น” “ยังมี แค่ครั้งเดียว อวี่โหรวก็ตั้งครรภ์แล้ว คุณทำไปสามครั้งก็ยังไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆ ท้องไม่มีประโยชน์อะไรเลยสักนิดเดียว!” สามวันก่อนเขาบอกกับฉันว่าจะไปต่างประเทศเพื่อเจรจาธุรกิจ ไม่รับโทรศัพท์ฉัน และไม่ตอบข้อความใดๆ ฉันจึงมองว่าเขายุ่ง คิดไม่ถึงว่าจะไปตรวจครรภ์เป็นเพื่อนคนอื่น ครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น ซูอวี่โหรวก็โพสต์รูปอาหารมากมายเต็มโต๊ะอีกรอบ “อาหารตะวันตกของประเทศ m กินเบื่อแล้ว อาเฉิงเข้าครัวด้วยตัวเอง อาหารที่ทำทั้งหมดล้วนเป็นของที่ฉันชอบกิน～” ฉันมองใบตรวจครรภ์ที่เพิ่งได้มาในมือ ความสุขล้นใจจับตัวเป็นน้ำแข็ง รักลึกซึ้งมาแปดปี หลังแต่งงานยอมลำบากเพื่อให้การแต่งงานนี้ผ่านไปได้ด้วยดีหกปี ครั้งนี้ ฉันตั้งใจจะปล่อยมือโดยสมบูรณ์แล้ว

เพราะไม่อยากเป็นตัวตลกให้ต้องถูกเหยียดหยาม โอกาสในการย้อนกลับมาร่างเดิมหนนี้ นางจึงทำทุกวิถีทางเพื่อหย่ากับสามีที่ไม่เคยปันใจแก่ตนให้จงได้!

นางแต่งงานกับชายขาพิการ ดูแลเขาอย่างดีช่วยรักษาเขาจนหาย แต่พอเขาเดินได้ก็รีบไปหาคนรักเก่าที่ทิ้งเขาไป พวกเขาใส่ร้ายว่านางคบชู้เพื่อแต่งหญิงคนนั้นเข้ามาแทนที่ นางล้างมลทินแล้วจากไปมีสามีใหม่ ที่ทั้งรักและเอาอกเอาใจนาง แต่บิดามารดาเขารังเกียจนาง ไหนจะองค์หญิงเอาแต่ใจผู้นั้นที่จ้องจะแย่งสามีนาง ต่อมานางถูกใส่ร้ายว่าวางยาองค์หญิง เขามองนางด้วยสายตาผิดหวัง แล้วอุ้มองค์หญิงจากไป ปล่อยให้นางถูกทางการจับไปทรมาน นางฟื้นขึ้นมาพร้อมทรงจำที่หายไป แต่ได้สามีใหม่ที่หล่อเหลาและคลั่งรักยิ่งนัก

“ส้ม!” ร่างแกร่งผวาเข้าหาอย่างเป็นห่วง แต่กลับถูกยั้งไว้ด้วยดวงตาแข็งกร้าวชอกช้ำที่ตวัดมองมา ทำให้เขาถึงกับชะงัก ตัวชาวูบ ดวงตาหมองไหม้คู่นั้นราวกับแก้วบางๆ ที่มีรอยร้าวลึก ถ้าเขาแตะต้องเพียงเบาๆ เธอก็พร้อมจะแตกสลายลงตรงนี้ ปราบดาได้แต่มองตามร่างเพรียวระหงที่ค่อยๆ ก้มลงเก็บเสื้อผ้าที่ตกกระจัดกระจายข้างเตียงมาสวมใส่เงียบๆ ก่อนเดินโซเซออกจากห้องไปโดยที่ไม่แม้แต่จะหันกลับมามองหน้าเขาด้วยซ้ำ ความรักงั้นหรือ? ไม่รู้สิ...เขายอมรับว่าพอใจมาก แต่ยังไม่ได้ถึงขั้นรักเด็กคนนั้น ทว่าก็ทนไม่ได้ที่เห็นชายอื่นเข้าใกล้เธอ หรือว่ามันอาจจะเป็นแค่อารมณ์หวงของเท่านั้นไม่ใช่...ความรัก! เฮ้อ นี่เขากำลังจะเป็นบ้าใช่ไหมที่ไปหลงเสน่ห์แม่ศัตรูตัวร้ายนั่น ทั้งๆ ที่เกลียดกันแทบเป็นแทบตาย จนวันหนึ่งที่เธอหวนกลับมาอีกครั้ง พร้อมผู้ชายอีกคนที่แสนดีกว่าเขา ปราบดาจึงได้รู้ว่าเขาสูญเสียอะไรไปบ้าง สายไปไหมหากเขาต้องการช่วงชิงทุกอย่างกลับคืนมา

เธอแค่อยากลองใจโดยการให้ของขวัญสุดพิเศษกับคนรัก แต่...เขาดันไม่ดีใจ แล้วมาบอกให้เราอยู่ห่างกันสักพัก ทั้งๆ ที่รู้ว่าเธอท้องลูกของเขา ผัวเฮงซวยเอ๊ย!!! อยากไปก็ไป ฉันจะหาพ่อใหม่ให้ลูก ไปแล้วอย่ามาหอนทีหลังนะ ชิ! ***************************** คำโปรย "นี่พี่จะโทษว่ามี่ตั้งใจปล่อยท้องงั้นเหรอ" "เปล่า พี่ไม่ได้คิดแบบนั้น แต่ว่า...พี่ยังไม่พร้อมจะแต่งงานหรือมีลูกตอนนี้ มี่เข้าใจพี่หน่อยได้ไหม" มิรันดาสะอึกเมื่อได้ฟังเหตุผลห่วยแตกของเขา คำว่าไม่พร้อมนั่นคืออะไร "พี่ไม่พร้อมแต่งงาน ไม่พร้อมมีลูก แต่พร้อมจะไปจากมี่ นี่หรือเปล่าที่พี่อยากให้มี่เข้าใจ" หญิงสาวเอ่ยทั้งน้ำตาที่ไหลรินกลบภาพคนรักตรงหน้าจนมองไม่เห็นความรักในดวงตาคู่นั้นอีกแล้ว คนหนึ่งหมดรัก หมดใจ แต่อีกคนกลับยังรักหมดใจ ใครควรเจ็บกว่าถ้าไม่ใช่เธอ "พูดกันให้รู้เรื่องตอนนี้เลยดีกว่า ในเมื่อพี่รู้ว่ามี่กำลังจะมีลูก พี่ก็ยังอยากไปอยู่ใช่ไหม"

ภารกิจสำคัญของนักเขียนที่ข้ามเวลามาเกิดใหม่ในยุคโบราณคือการเป็นผู้ช่วยมารดาหลบหนีจากบิดาไร้หัวใจ และพามารดาไปพบโลกใหม่ที่เต็มไปด้วยทุ่งดอกลาเวนเดอร์อันงดงาม เมิ่งสืออีถูก ย่าและอนุของหานชางเหยียนผู้เป็นสามีรังแกจนเกือบจะต้องตายไปพร้อมกับลูก ในเวลานี้สามีที่จากไปรบที่ชายแดนกลับมาแล้ว หวังในใจว่าสามีที่กลับมาจะคอยปกป้องดูแล ทว่านางกลับได้รับความเจ็บช้ำที่มากยิ่งกว่าจนแทบทนไม่ไหวและคิดหนี

เลือกสามีผิดคิดจนตัวตาย!เป็นเช่นไรรู้ก็เมื่อสายไปเสียแล้ว ลูกต้องตายจาก พ่อแม่พี่ชายพลัดพราก ด้วยหน้าที่ของเขาในฐานะเจ้าเมือง ช่วยชีวิตทุกคนไว้ได้ เว้นแต่นาง เว้นแต่ครอบครัวของนาง