Lahat

"หงหลินซิน" ท่านหญิงอับโชคแห่งหยุนหนาน ที่ต้องเดินทางมาทำพิธีล้างความโชคร้าย โดยคำสั่งของฝ่าบาทที่ส่งเขา.... "จินอวี้หาน" ราชครูหนุ่มซึ่งควบตำแหน่ง "ที่ปรึกษา"ส่วนพระองค์ของฝ่าบาท ราชครูผู้เย็นชา ดุดันและเข้มงวดในกฎระเบียบอย่างเคร่งครัด เมื่อทั้งคู่มาพบกัน ต่างฝ่ายก็ไม่ชอบหน้ากันเท่าใดนัก จินอวี้หาน : "ก็แค่สตรีน่าคาญเพียงคนเดียวทำให้ข้าต้องมาทำหน้าที่ไร้สาระนี่ถึงสามเดือน เสียเวลายิ่งนัก" หงหลินซิน : “มาถึงก็สั่งโน่นสั่งนี่ทำนั่นทำนี่ไม่ถามความเห็นข้าสักคำ เป็นคนที่มีนิสัยขัดกับหน้าตาจริง ๆ” เมื่อความไม่ชอบหน้า แต่เมื่อทั้งสองต้องอยู่ร่วมกันถึงสามเดือน ความสัมพันธ์จึงค่อย ๆ พัฒนาขึ้น(กับผีน่ะสิ) “ดูเหมือนว่าข้าเคยเตือนแล้วว่าสถานที่เช่นนี้ไม่เหมาะที่จะมาเที่ยวเล่น หากว่ามีใครพบท่านที่นี่เข้าท่านจะเดือดร้อนได้” “ข้าไม่ได้…” “เงียบเถอะแล้วฟังข้าให้ดี ตอนนี้ที่อารามหย่งอินกำลังจะเดือดร้อนเพราะการกระทำของท่าน หากยังอยากรอดอยู่ก็ฟังข้า จากนี้หากกล้าออกมาโดยพลการอีก ข้าจะไม่ไว้หน้าแม้ว่าท่านจะเป็นพระราชนัดดาของฝ่าบาท”

อยู่ ๆ ก็ทะลุมิติมาเป็นนางร้ายน่ารังเกียจเพราะเผลอหลับไปตอนดูซีรีส์ เธอจึงเลือกเล่นนอกบทด้วยการคว้าองค์ชายผู้อ่อนแอมาเป็นสามีดีกว่าตบตีแย่งพระเอกธงแดง แม้เป็นองค์ชายอมโรคทว่าเขานั้นคือตัวประกอบร่างทอง

เธอขีดเส้นสำหรับเขาแค่คำว่า ‘เพื่อน’ ได้ชอบ ได้เอา ได้อยู่ข้าง ๆ ได้แค่เพื่อน เท่านั้นพอ

เคอหลิ่งหลิน จากเด็กกำพร้ากลายเป็นลูกบุญธรรมของแม่ทัพจ้าวซื่อก่วง ใช้ชีวิตในกองทัพ ชายผู้นั้นสุขภาพไม่แข็งแรงจนเมื่อเขาได้รับพิษเข้าสู่โลหิตจนดวงตาเกือบบอดและจะสิ้นชีพในไม่ช้า นางจึงทำทุกวิถีทางที่จะช่วยเขา โดยไม่รู้ว่าการเดินทางไปนำ ‘ไข่มุกหมื่นราตรี’ มาเพื่อรักษาชีวิตของ ‘คุณชายเฉิน’ จะเปลี่ยนชีวิตของนางตลอดไป การนำไข่มุกหมื่นราตรีกลับมารักษาคุณชายเฉินทำให้เคอหลิ่งหลินสูญเสียกำลังภายใน นางต้องเดินทางเข้าวังหลวงตามคำสัญญาที่ให้ไว้กับแม่ทัพจ้าว แม้นางจะเป็นบุญบุตรธรรมแต่นางคุ้นชินกับชีวิตชายแดนมากกว่า แต่เพราะต้องรักษาคำพูดตนเองจึงจำใจต้องเข้าวังหลวงกับแม่บุญธรรมซึ่งเป็นพระขนิษฐาขององค์ฮ่องเต้ โชคชะตาก็เล่นตลกให้เคอหลิ่งหลินได้พบคุณชายเฉินอีกครั้ง ทว่าบัดนี้เขาคือ ‘องค์ชายไท่หยาง’ โอรสพระองค์โตของฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน และเด็กกำพร้าอย่างนางจู่ๆกลับมีรอยสักรูปดอกไม้แดงปรากฏที่กลางแผ่นหลัง ดอกไม้แดงคือสัญลักษณ์ของผู้นำทางไปสู่ที่ซ่อนของกระบี่ผงาดฟ้าที่คนในยุทธภพต่างหมายป้อง โชคชะตาหรือพรหมลิขิตแต่เมื่อปลายนิ้วของทั้งสองมีด้ายแดงผูกพันกันไว้ แม้มีอุปสรรค พวกเขาก็พร้อมจะฟันฝ่าเพื่อได้ครอบครองใน ‘รัก’

ความสัมพันธ์บางอย่าง…มันเริ่มจากเรื่องเล็กน้อย แค่บังเอิญสบตา แค่เสียงหัวเราะ หรือแค่การเผลออยู่ใกล้กันเกินไป แล้วอยู่ดี ๆ ก็กลายเป็นไฟที่ไม่มีใครตั้งใจจุด แต่กลับลุกลามอย่างควบคุมไม่ได้ รวมเรื่องราวสั้น ๆ ที่เต็มไปด้วยความรู้สึก ทั้งหวามไหว อ่อนไหว และร้อนแรง บางฉากอาจทำให้หัวใจเต้นแรง บางตอนอาจทำให้หน้าแดงจนต้องเผลอกัดริมฝีปาก และบางประโยค…อาจทำให้คุณนึกถึงใครบางคนขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว นี่ไม่ใช่แค่เรื่องเสียว แต่คือเสี้ยวหนึ่งของความสัมพันธ์ที่ทั้งน่าจดจำและน่าแอบหวง เพราะบางที…ความสุขก็เกิดขึ้นง่าย ๆ แค่ยอมปล่อยใจให้ไปตามมันเท่านั้นเอง

พี่ว๊ากคุมกฎยังไง เฮดว๊ากก็ต้องคุมกฎยิ่งกว่า!! แต่มันจะเป็นอย่างไรเมื่อผู้คุมกฎ ต้องมาแหกกฎซะเอง... และในความป่วนนั้น มันยังมีความลับซ่อนอยู่... โชคชะตาได้นำพาใครคนหนึ่งเข้ามาในเธอ พร้อมกับช่วงเวลาความเป็นความตาย…ด้วยสถานการณ์บางอย่างที่บีบคั้นให้ไม่มีทางเลือก ทำให้เธอต้องมาผูกติดกับเขา...คิรัน ทายาทมาเฟียใหญ่ ที่กำลังจะขึ้นรับช่วงต่อจากผู้เป็นพ่อ ทว่า เงื่อนไขเดียวที่เขาจะสามารถขึ้นรับตำแหน่งได้ คือต้องมี ‘นายหญิง’ เคียงข้างกาย! ดังนั้นเขาจึงใช้กลอุบายต่างๆ นาๆ เพื่อหลอกล่อให้เธอมาเป็นของเขาให้จงได้! แต่ทุกอย่างมันก็ไม่ได้ง่ายและราบรื่นอย่างที่ใจคิด…ถึงแม้ว่าเขาจะได้เธอมาเป็นนายหญิงสมใจ แต่มันก็ต้องแลกมาด้วยการที่เขาต้องแหกกฎมากมาย…กฎ ที่คนเป็นผู้นำต้องปฏิบัติอย่างเคร่งครัด…ทางเดียวที่จะทำให้เขาแหกกฎได้น้อยที่สุด คือการปิดบังสถานะของเขาและเธอเอาไว้!

เธอแอบรักเขาตั้งแต่วันแรกที่ได้พบเจอ เขาไม่เคยมีเธออยู่ในสายตา เธอคอยสอดส่องมองหาว่ารุ่นพี่คนนั้นเป็นใคร เขาไม่เคยมองใครนอกจากแฟนสาวสุดที่รัก

นักดับเพลิงหญิงที่ผันตัวมาเป็นเจ้าของร้านอาหารแบบ Farm to Table ที่ลงมือทำเองทุกอย่างในโลกยุคปัจจุบัน จู่ๆ ก็ตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองกลายเป็นตัวประกอบหญิงในนิยายที่อ่านไปได้จนเกือบจบเรื่อง เธอกลายมาเป็นตัวละครที่ควรจะตายไปตั้งแต่บทแรก ‘เสิ่นลี่อิง’ คุณหนูที่ตายระหว่างเดินทางไปแต่งงานกับหนิงอ๋อง เจ้าของฉายาเทพสงครามแห่งแคว้นตู้ตัวร้ายของเรื่อง ทีแรกเธอต้องการจะใช้ชีวิตอย่างสงบสุขกลืนหายไปในเมืองเล็กๆ ที่ห่างไกลจากเมืองหลวงนี้ แต่เรื่องราวกลับไม่ง่ายเช่นนั้น เพราะเจ้าลูกชายในวัยเกือบสามหนาวของตัวร้ายดันมาสลบอยู่หลังบ้านเธอซะได้ เด็กคนนี้เป็นตัวแปรสำคัญที่ทำให้ตัวร้ายถลำลึก หากปล่อยไปให้อาจารย์ของพระเอกมาเจอและนำไปเลี้ยงดู แผนอันแยบยลที่บีบให้พ่อลูกต้องฆ่ากันจำต้องเกิดขึ้น เมื่อหนิงอ๋องได้รู้ว่าศัตรูที่ตนสังหารคือบุตรชายเพียงคนเดียว เมื่อนั้นสงครามที่ยาวนานก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ จากเทพสงครามที่น่ายำเกรงกลับกลายเป็นทรราชผู้ถูกเกลียดชัง ไม่ได้การล่ะ ถ้าสงครามเกิดขึ้นต่อให้เธอหลบไปอยู่ไกลปืนเที่ยงเพียงไหนก็คงไม่อาจรอดพ้นความเลวร้ายของสงครามได้ แม้จะยังไม่ได้กราบไหว้ฟ้าดินก็ขอทำหน้าที่แม่เลี้ยงเฉพาะกิจปกป้องดูแลเด็กคนนี้จนกว่าจะถึงเวลาที่สมควร

❛❛ ก็แค่อยากเปิดซิงเล่น ๆ มีเหตุผลอะไรจะต้องแคร์ ❜❜

หลิวเสวี่ยหงผู้นำแก๊งมาเฟียสาว ที่เต็มไปด้วยความมั่นใจและความเฉียบขาด ประสบอุบัติเหตุรถคว่ำตายท่ามกลางสายฝน ระหว่างการถูกไล่ล่าจากศัตรูฝ่ายตรงข้าม เมื่อเธอฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง กลับพบว่าตัวเองทะลุมิติมายังยุคจีนโบราณ และอยู่ในร่างของหลิวซูอันหญิงสาววัยสิบสี่หนาว ในความทรงจำของร่างนี้ ท่านย่าถูกท่านปู่หลอกแต่งงาน รับเข้าจวนในฐานะอนุภรรยา แต่ความเป็นจริงแล้วท่านปู่ผู้นี้ ต้องการเพียงความสามารถในการปักผ้าจากท่านย่าเท่านั้น ถึงจะมีบุตรชายให้แต่ไม่เคยได้รับความโปรดปราน ท่านย่าจึงสอนบิดาของหลิวซูอันปักผ้า พร้อมบอกเคล็ดลับการปักผ้า แต่ห้ามนำไปบอกท่านปู่เด็ดขาด ช่างบังเอิญยิ่งนักที่เธอได้รับมรดก เป็นโรงงานทอผ้าและโรงงานปักผ้าด้วยเครื่องจักรที่ทันสมัย “ชอบรังแกคนที่อ่อนแอกว่าสินะ ฉันจะยุยงให้บิดาของร่างนี้แยกบ้านให้ได้ และจะใช้ทักษะจากโลกปัจจุบัน และความรักในงานปักผ้าเพื่อสร้างชื่อเสียง จนกลายเป็นช่างปักผ้าที่ทุกคนในยุคนี้ ต้องการผ้าปักจากตระกูลของเธอมากที่สุด เมื่อเข็มและด้ายในมือคืออาวุธที่จะเปลี่ยนชะตาชีวิต ฉันก็จะปักทุกลวดลายลงบนผืนผ้า ให้โลกใบนี้ต้องจดจำ!” ตำแหน่งเจ้าของร้านผ้าไหมอันดับหนึ่งของแคว้นต้องเป็นของเธอ!

ในช่วงที่หญิงสาวกำลังรู้สึกสิ้นหวังในชีวิต เธอได้ช่วยชีวิตหญิงชราคนหนึ่งเอาไว้ นับตั้งแต่วันนั้นชิวิตของเธอก็เปลี่ยนไปตลอดกาล

หลี่เล่อเยียน สาวออฟฟิศทั่วไปตื่นขึ้นมาในสถานที่ไม่คุ้นเคยพบว่าตัวเองอยู่ในยุคที่ปัญญาชนจะต้องทำงานแลกแต้มค่าแรง เธอจะเอาชีวิตรอดยังไงกับค่ายปัญญาชนแห่งนี้

สายธารฝันซ้ำๆว่าเธอฝันเห็นครอบครัวหนึ่งที่มีพี่ชายน้อยชายสามคนอาศัยอยู่ท้าหมู่บ้านที่ห่างออกจากตัวหมู่ไปเป็นลี้ในบ้านดินทีมีสามห้องนอนบนเนื้อที่ห้าหมู่ที่บิดามารดาทิ้งเอาไว้ให้พี่ชายมีอาชีพเป็นพรานป่า

เขาคอยกีดกันเธอออกจากผู้ชายคนอื่น โดยที่อยู่ในสถานะ”เพื่อนสนิท” มิหนําซํ้าตัวเองยังทำตัวเจ้าชู้ไม่เลิก ทำร้ายความรู้สึกเธอกลับไปหาแฟนเก่ารุ่นน้องคณะปีหนึ่ง สุดท้ายในวันที่เขารู้ตัวว่ารักเธอ มันก็สายไปเสียแล้ว…

ถูกดอกบัวขาวเล่นงานจนต้องจบชีวิตลงท่ามกลางความแค้นในความโง่เขลาของตนเองและสามี เมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้งก็พบว่าตนเองยังไม่ถึงวัยปักปิ่นและยังไม่ได้แต่งงาน หนทางให้ได้แก้ไขชะตาของตนเองจึงได้เริ่มต้นขึ้น แม้ว่านางจะยังมีสัญญาหมั้นหมายกับคนสมควรตายผู้นั้นอยู่ แต่เฉินเจียวเจียวก็ได้ตั้งเป้าหมายเอาไว้แล้วว่า “สามีที่ดีก็คือสามีใหม่” กลับมาครั้งนี้นางไม่มีทางแต่งเข้าจวนอ๋องเป็นชายาเอกของหลี่ไท่หยางอย่างเด็ดขาด

ฉันรู้สึกถูกชะตา แอบปิ๊งคุณลุงในระยะเวลาแสนสั้น นี่คงเป็นจุดอ่อนของลูกสาวที่เติบโตมาอย่างขาดพ่ออย่างฉัน ทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่นทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้ผู้ชายอายุรุ่นราวคราวพ่อ โดยเฉพาะคุณลุงหล่อๆ แบบลุงทอมคนนี้ “นั่งก่อนสิ… หนูชื่ออะไรจ๊ะ” คุณลุงผายมือมาที่โซฟาสีน้ำตาล ฉันวางปิ่นโตลงบนโต๊ะที่ตั้งอยู่ตรงกลางระหว่างโซฟาสองตัวหันหน้าเข้าหากัน “หนูชื่อ ‘เฟื่องฟ้า’ ค่ะ… เรียกว่า ‘ฟ้า’ เฉยๆ ก็ได้ค่ะ” ฉันแนะนำตัวเอง มองหน้าคุณลุงแล้วเขิน “เฟื่องฟ้า… ว้าว ชื่อดอกไม้นี่นา เป็นชื่อที่ไพเพราะจัง เฟื่องฟ้าเป็นดอกไม้โปรดของฉัน สีสันจัดจ้านสู้แดด ฉันชอบมาก”

เขาคือชายหนุ่มหล่อเหลาแต่ใครจะคิดว่าเขาจะมีปมด้อย และดันเป็นปมด้อยที่รักษาทางกายไม่ได้มันต้องรักษาทางจิตใจเท่านั้น เธอคือคุณหมอสาวสวย ผู้ซึ่งเคยทิ้งเขาไปเมื่อสิบปีที่แล้ว เจอกันหนนี้เขาจะไม่ยอมให้เธอหนีพ้น เขาคือตราบาปในใจเธอ ส่วนเธอก็ตราบาปในใจเขา ผู้หญิงแก่บ้า ได้แล้วก็ทิ้งกัน เด็กบ้า ใครจะคิดว่าอายุแค่สิบเจ็ดปี..นี่ฉันจะโดนข้อหาพรากผู้เยาว์ไหม หลังจากนั้นสิบปีผ่านไปเขาและเธอกลับมาเจอกันอีก ในฐานะ คุณหมอ กับ คนไข้

มู่เจียอี ถูกมัดด้วยโซ่ตรวน ท่ามกลางเสียงด่าทอของชาวบ้านนางไม่ได้ฟังสิ่งใดเลย นอกจากสายตาที่มองหวงเต๋อฟานกับหวงชุนหมิง สามีและบุตรเลี้ยงของนาง แววตาของทั้งคู่ที่มองมามีแต่ความเกลียดชัง ว่างเปล่า จนนางอดสะท้านในอกไม่ได้

เรื่องของแม่ทัพหนุ่มสุดโหดที่ออกรบแทนบิดา ..และรอวันแก้แค้น กับลูกสาวคหบดีที่บังเอิญไปรับรู้เรื่องราวของต้นเหตุที่ฆ่าบิดาของเขา มีหรือที่เขาจะยอมปล่อยนางหลุดมือไป เขาต้องทำทุกทางเพื่อให้ได้ครอบครองนาง “ท่านแม่ทัพ ท่านต้องเงียบเอาไว้หน่อย ก่อนที่จะมีคนแห่ตามเสียงท่านมา ข้าเอายาแก้พิษมาให้ท่าน ข้าจะเข้าไปนะเจ้าคะ” “ได้สิ” นางเดินเข้ามา เขาลืมตามองหน้านาง ก่อนที่นางจะยื่นยาให้เขา “มือข้า เปียกหมดแล้ว รบกวนเจ้า..” นางค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้ ๆ เขา เขาลอบกลืนน้ำลาย ก่อนที่นางจะค่อยๆ ป้อนยาใส่ปากเขา สุดท้ายเขาก็เกินจะทนกับปากรูปกระจับสีสดที่อยู่ตรงหน้า เขาดึงร่างบางนั้นเข้ามา ก่อนที่จะประทับจูบไปที่นางอย่างกระหาย “อุ๊ยย ท่านแม่ทัพ อย่าเจ้าค่ะ ได้โปรดมีสติด้วย ท่านแม่ทัพมู่ ไม่นะ อู้..”

หลังจากโหมงานในโรงพยาบาลอย่างหนักจนหมดสติไป พอลืมตื่นตาอีกทีก็ต้องเข้าพิธีสมรสแทนคนอื่นแล้ว หนำซ้ำยังเป็นพิธีแต่งงานโบราณเจ้าบ่าวตาบอดอีกต่างหาก