ท่านอ๋อง

“แค่จูบเองนะ ไม่ไหวแล้วงั้นหรือ แล้วถ้าหากข้าขอจูบที่อื่นด้วยละ” “ไม่เอา อย่านะข้า…. ท่านอย่านะ” “เจ้าไม่อยากรู้หรือ ว่ารอยบนกายของเพื่อนเจ้า มาได้เช่นไร” “ไม่ ไม่อยากรู้" เรื่องราวของอาจารย์สำนักศึกษา กับศิษย์สาวบุตรีของเสนาบดีในเมืองใหญ่ ซึ่งแต่ละคนก็ต่างมีความลับของตัวเอง หนึ่งคนเย็นชา หนึ่งคนดื้อดึง เมื่อทั้งสองมาพบกัน เรื่องราววุ่นวายจึงเริ่มต้นขึ้น พร้อมกับความรักที่เริ่มก่อตัวโดยที่ทั้งคู่ก็ไม่รู้ตัว ....กว่าจะรู้ ก็รักอีกฝ่ายไปเต็มๆ แล้ว...

เผิงฟู่หลิน บุตรสาวราชครูเผิงผู้ยิ่งใหญ่ นางทั้งรูปงาม ทั้งเพียบพร้อมด้วยความสามารถ แต่ผู้คนกลับตราหน้าว่านางเป็นคุณหนูใจโฉด ทั้งร้ายกาจ ทั้งเอาแต่ใจ ในเมื่อนางรักมั่นทั้งหัวใจ แต่กลับได้รับเพียงความว่างเปล่า เช่นนั้นนางจะหันหลังให้บุรุษทุกคน....

“เจ้ากล้าท้าทายความอดทนของข้าก็ลองดู หากเจ้ายังมองเขาอยู่ ข้าจะสั่งให้คนไปจับเจ้าหน้าจืดนั่นแล้วแขวนมันห้อยหัวลงมาจากประตูเมือง” “ท่านอ๋อง บาดเจ็บได้เช่นไรกันพ่ะย่ะค่ะ ตอนออกไปยังดีๆ อยู่เลย นี่มัน รอยฟัน” “แมวกัดน่ะ” “แมว!! รอยเขี้ยวแมวเป็นแบบนี้หรือพ่ะย่ะค่ะ เหตุใดกัดจนแผลขนาดนี้” “แมวพยศน่ะ คิดว่าขู่ได้อย่างเดียว ที่ไหนได้กัดเจ็บด้วย เจ้ารีบทำแผล อย่าถามมาก พรุ่งนี้เตรียมการหรือยัง” “เรียบร้อยแล้วพ่ะย่ะค่ะ ว่าแต่ ท่านอ๋อง คุณหนูหงจะมาแน่หรือพ่ะย่ะค่ะ” “นางมาแน่นอน”

โปรยปรายข้า ผู้ไม่เคยถูกจดจำ ไม่ว่าในฐานะบุตรีของเสนาบดีหรือแม้แต่อยู่ในฐานะองค์หญิง ในเมื่อผู้คนใต้หล้าเลือกที่จะลืมเลือนข้า คงไม่ผิดอันใดที่ข้าผู้นี้จะสังหารทุกคนให้หมดสิ้น

บ้านเมืองแห้งแล้งมานานนักไม่มีฝนตกลงมาสักเม็ด จึงจัดพิธีบวงสรวงครั้งใหญ่ ทว่าผู้ใดจะคาดคิดว่าสรวงสวรรค์จะส่งเทพธิดาลงมาให้ ถูกใจเขาเสียจริง สวรรค์ส่งนางมาให้เช่นนี้ อย่าหวังว่าเขาจะส่งนางคืน

คุณหนูตกอับเกิดตายในเกี้ยวระหว่างงานแต่ง ลืมตาตื่นมาอีกที ฟู่จาวหนิงซึ่งเป็นอัจฉริยะแห่งวงการแพทย์ก็ข้ามภพมาอยู่ในร่างนี้แทนแล้ว บุตรสาวของหมอเทวดาพึ่งพาอำนาจรังแกคนอื่น ทั้งฉีกชุดแต่งงาน แถมยังบังคับให้นางยกเลิกงานแต่ง คู่หมั่นตัวเองก็เอาแต่ปกป้องคนอื่น ดูถูกนาง รังเกียจนาง แถมยังขู่จะฆ่านางอีก คนในตระกูลก็มีแต่พวกอกตัญญูที่คิดจะฆ่าผู้นำตระกูลเพื่อชิงสมบัติทั้งนั้น ฟู่จาวหนิงทำได้เพียงถลกแขนเสื้อขึ้นเพื่อเตรียมพร้อมสู้เท่านั้น เธอถือคติมีแค้นก็ต้องแก้ทันที งานแต่งเฮงซวยแบบนี้จะยกเลิกก็ยกเลิกไปเลย คนอกตัญญูมาคนหนึ่งฆ่าคนหนึ่ง คนชั่วมาสองคนก็ฆ่าทั้งสองคน! ไหนยังจะต้องสู้กับจวิ้นอ๋องผู้มีฐานะสูงส่ง อำนาจคับเมืองคนนั้นอีก จวิ้นอ๋อง : ข้าผิดไปแล้ว ให้อภัยข้าเถอะ ดีกันนะ มากอดหน่อยเร็ว...

จากบุตรสาวคหบดีผู้มั่งคั่ง กลับต้องพลิกผันมาเป็นนางบำเรอของเป่ยอ๋องผู้ยิ่งใหญ่... เส้นทางแห่งศักดิ์ศรี ความรัก ของหานหยางจะเป็นอย่างไรต่อไป

หลีหนิงหนิงได้ทะลุมิติเข้ามาในนิยายที่กำลังแปลก่อนจะได้รู้ว่าเธอได้รับบทตัวประกอบที่คู่กับพระรองตัวร้าย....แต่ที่พระรองผู้นี้ร้ายก็เป็นเพราะแม่นางเอกดอกบัวขาว หลีหนิงหนิงจึงต้องช่วยพระรองผู้น่าสงสาร

“หยางอี้เหริน วาสนาด้ายแดงในชาตินี้ข้าขอตัดขาดกับท่านด้วยตัวเอง หากแม้นชาติหน้าพบกัน ข้าเล่อชุนหลันไม่ขอผูกวาสนาใด ๆ กับคนใจร้ายเช่นพระองค์อีก!!”

นางคือจิ้งจอกเก้าหาง พบบุรุษคนหนึ่งบาดเจ็บหนักหายใจรวยรินจึงช่วยชีวิต พอฟื้นขึ้นมาดันตาบอดอีก ด้วยความรูปงามของเขาจึงทำให้นางใช้หางช่วยรักษา ตั้งแต่นั้นมาก็สัญญารักกัน เขาไปออกศึก2ปีกลับมาพร้อมสตรีอีกคน ยังบอกให้นางยอมเป็นรอง นางปฏิเสธแล้วชี้ไปที่อ๋องพิการ " ข้าจะแต่งกับเขา" หลังแต่งงานนางทำให้ชีวิตอ๋องพิการเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ ทั้งเฟื่องฟูและมั่งคั่ง ยังใช้หางอีกอันปรุงยาทำให้ขาของเขากลับมาเดินได้ ในวันที่ทุกคนกล่าวหาว่านางเป็นปีศาจ จับนางไปเผาไฟ เขายืนเฉยมองนางด้วยสายตาเย็นชา " ในเมื่อท่านทรยศข้า ทุกสิ่งที่ข้าให้ไปข้าจะทวงคืนทั้งหมด" ค่ำคืนมืดมิดจันทราเปลี่ยนเป็นสีโลหิต นางทำพิธีเรียกหางคืน " เกิดเรื่องประหลาด แม่ทัพฉีอยู่ดีๆก็ตามองไม่เห็น ส่วนเจี้ยนอ๋องก็กลับไปพิการเดินไม่ได้อีกแล้ว"