รักแรกพบ

"เมื่อดีไซเนอร์สาวต้องมาศึกษางานที่ค่ายมวย แต่กลับถูกเจ้าของค่ายล็อกหัวใจไว้เต็มหมัด!" "ฉันแค่มาออกแบบชุดกีฬา ไม่ได้จะมาต่อยกับใครนะ!" "แต่ถ้าคุณอยากออกแบบให้ดี คุณต้องเข้าใจมันจริง ๆ ลองซ้อมดูหน่อยไหม?" น้ำฟ้า ดีไซเนอร์สาวสุดมั่น ที่รักแฟชั่นแต่ไม่รักเหงื่อ ต้องยอมทนร้อน ทนกล้าม (และทนใจตัวเอง) เพื่อศึกษาการออกแบบชุดมวยไทยในค่ายของ ธารา เจ้าของค่ายมวยสุดหล่อ ใจเย็น และอบอุ่น เธอคิดว่าแค่แวะมาดูงาน แล้วก็กลับไปออกแบบสวย ๆ ในห้องแอร์ แต่ทำไมเขาถึงพยายามลากเธอไปเรียนรู้ "ของจริง" อยู่เรื่อยเลยนะ? เมื่อดีไซเนอร์ตัวเล็กต้องมาอยู่ท่ามกลางเวทีมวยสุดโหด แล้วจะรอดพ้นจากแรงหมัด... และแรงใจกระแทกได้หรือไม่!?

เขาจ้างเธอมานอน... ผู้หญิงที่เขาเคยตราหน้าว่าเป็น “ขยะ” ชนชั้นต่ำ และไม่คู่ควร เธอไม่อยากนอนกับเขา เพราะหมอนี่ มีข่าวลือว่า “ซาดิสถ์” ป่าเถื่อน ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ “คุณเปลือยได้ไหมมาลินี” เขาพูดไปแล้ว หญิงสาวเงยหน้ามองเขา ด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไป จากที่ดูยั่วนิดๆ เป็นนิ่งงัน นั่นเพราะเขาไม่รู้ว่าเธออยากจะถอดมาตั้งนานแล้ว เขาควรจะทำตัวไวไฟเหมือนกับหลายครั้งที่เกือบจะมีอะไรกัน “ผมรับรองว่าผมจะดูอย่างเดียว ผมสา...” “อย่าสาบานนะคะ” แม้ฝนจะหยุดตกไปแล้วก็ตาม ราตรีนี้อีกยาวไกลนัก สำหรับเธอและเขา “คุณถอดให้ฉันได้ไหมคะ”

"สวยแบบนี้ค่าตัวเท่าไรล่ะ ผู้ชายโต๊ะนั้นให้คุณเท่าไร ผมจ่ายให้มากกว่าสองเท่า"ธรรศธรเอ่ยระราน "นี่คุณ ถ้าคุณเมาก็กลับไปซะ อย่ามายุ่งกับฉัน"มณีรินทร์ยังควบคุมอารมณ์ได้ดี แม้ภายในใจจะเริ่มหวาดกลัว "ปล่อย!"หญิงสาวเริ่มดิ้นหนักขึ้น เมื่อฝ่ามือใหญ่เริ่มไม่อยู่นิ่ง ธรรศธรเริ่มลูบไล้สีข้าง และสะโพกแน่นกลมกลึงอย่างมันมือ อกอวบอิ่มเบียดเข้าหาอกกว้าง เอวเล็กเบียดอยู่กับช่วงเอวสอบที่มีกล้ามเนื้อแน่นแบบคนที่ออกกำลังกายเป็นประจำ จากตอนแรกที่คิดจะแกล้งให้เธอกลัว กลับกลายเป็นความต้องการแบบที่ธรรศธรเองก็ยังไม่เข้าใจตัวเอง "ร้อนแรงอย่างนี้นี่เล่าพุฒิพัฒน์ถึงได้หลงจนหัวปักหัวปำ" "ปล่อย! ฉันบอกให้ปล่อยช่วย!..."เสียงตะโกนขาดหาย เมื่อริมฝีปากหนาฉกลงมาปิดปากอิ่ม มณีรินทร์เองก็นึกไม่ถึงว่าจะถูกคนแปลกหน้าคุกคามเธอแบบนี้ ความกลัวเริ่มเข้าเกาะกุมหัวใจ

"คุณปล่อยนะ!"ร่างบางดิ้นหนี เมื่อถูกกอดรัดจากด้านหลัง มือเรียวแกะแขนเขาออกจากเอว รู้สึกโมโหและเขินอายในเวลาเดียวกัน เขาไม่มีสิทธิ์มาทำกับเธอแบบนี้ "ปล่อย! ไม่งั้นฉันจะร้องให้คนช่วย"ลันลดาขู่ "ไม่ปล่อยครับ เฮียจะไม่ปล่อยจนกว่าเราจะคุยกันรู้เรื่อง"อาคมตอบกลับ พร้อมกระชับวงแขนให้แน่นขึ้น มีแรงดิ้นก็ดิ้นไปเขาจะรัดเธอไว้อย่างนี้ "คุยอะไรคะ ฉันบอกคุณไปหมดแล้ว ปล่อย!"บอกอย่างแสนงอน เมื่ออยู่ๆก็น้อยใจเขาขึ้นมา

เธอคือสาวออฟฟิศสุดสวยที่ยังโสด...ส่วนเขาคือคนบ้าข้างถนน ที่ช่วยชีวิตเธอไว้ “อ่า...อย่า...” เธอหลับตาแน่น ส่ายหน้าดิก เมื่อมันก้มลงมาหวังจะจูบหอมเธอให้หนำใจ แต่... ผั๊วะ! “อั๊ก!” เสียงดังผั๊วะนั้นเองที่ทำให้มันทิ้งตัวลงนอนทับเธอแล้วหมดสติไปเลย “หะ??” เธอตกใจแทบช็อค ลืมตาขึ้นมองด้วยความสงสัยระคนประหลาดใจว่าเกิดอะไรขึ้น จึงได้เห็นชายร่างใหญ่คนหนึ่งยืนจังก้าอยู่ตรงหน้า ในมือของเขาถือไม้อันใหญ่ทีเดียว ไม้ที่ทำให้เกิดเสียงดังผั๊วะ...และเสียงร้องอั๊ก! “อะ...เอ่อ...” ทิพย์นารีใจเต้นระส่ำ เพราะจำชายคนนั้นได้ ชายบ้าที่ใช้ชีวิตอยู่ในตลาดแห่งนี้มาเกือบสองเดือนแล้ว

นักเลงอย่างเขาเคยกลัวใครที่ไหน แต่กลับยัยหมากระเป๋านี่ถึงได้ยอมนัก แตะต้องสีกายังไม่เคยแต่ทำไมกับเธอถึงชอบอยากเข้าใกล้ตลอด "ไต้ฝุ่น เรียกเฮียไต้ก็ได้" "คุณไม่ใช่พี่เราค่ะ" รันรานาแม่งไทป์เขาเลยว่ะ เขาจะทำอย่างไรดี ผู้หญิงคนเดียวที่รู้สึกว่าใช่ขนาดนี้ เขายากที่จะปล่อยเธอไปแต่เขาก็ไม่สามารถมีเมียทั้งๆ ที่เป็นนักเลงแบบนี้ได้เหมือนกัน ยังไม่พร้อมที่จะรับผิดชอบชีวิตใครด้วยซ้ำ ลำพังตัวเขาเองยังเอาตัวไม่รอด “เรารู้สึกดีบางครั้ง แต่ไม่รู้ว่ามันเป็นความชอบแบบไหน อาจจะแบบพี่ชาย” “ไม่เป็นไรเลยว่ะเธอ” -- เธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน เตตะวันเคยอยู่ตรงนี้ตลอด คอยตามเธอไปทุกที่ คอยนั่งเฝ้าเวลาเธออ่านหนังสือ แต่ตอนนี้ไม่มีเขาแล้ว และมันทำให้เธอรู้แล้วว่า เธอไม่ได้อยากให้เขาเป็นแค่ พี่ชาย อย่างที่เธอเคยพูดออกไป เธอชอบเขา และเธออาจจะพลาดอะไรบางอย่างไปแล้วก็ได้ “ออกไปเถอะ… อย่าให้ฉันพูดซ้ำอีก” “ถ้าเฮียอยากให้เรากลับไป เราก็จะกลับ… แต่พรุ่งนี้เราจะมาอีกค่ะ” เขาทำเหมือนเธอไม่มีค่า บางทีความรู้สึกของเตตะวันอาจจะเป็นเพียงพายุเหมือนกับชื่อเขา

เรื่องราวของรุ่นพี่รุ่นน้องคณะเดียวกันที่บังเอิญได้รู้จักกันจากการตามหาพี่รหัส โฮปรุ่นพี่ขี้เก๊กหน้าเหวี่ยงและดูดุสุดๆที่จู่ๆต้องมาเป็นพี่รหัสให้รุ่นน้องคนนึงแทนเพื่อนตัวเอง แล้วดันไปตกหลุมรักรุ่นน้อง

เพียงเพราะต้องการนายแบบมาถ่ายแบบส่งงานอาจารย์ แต่เพื่อแลกกับเกรดเธอจะต้องเสียครั้งแรกให้กับเขา “เธออยากได้ตัวฉัน ฉันก็ต้องได้ตัวเธอ เรามาแลกกัน เธอว่าไง” สายฟ้า วาตนโชติสกุล - นายแบบจอมกะล่อน ฮอตมากในหมู่สาว ๆ แพรวพราว เจ้าชู้ ปากหวาน แถมยังมือปลาหมึก “ก็แค่เปลี่ยนจากเงินค่าจ้างเป็นตัวเธอ จะคิดอะไรมากวะ” ไอโกะ อาริยา กาตายาม่า - เธอต้องการหานายแบบมาถ่ายแบบให้เพื่อทำงานส่งอาจารย์ ทางเดียวที่เธอจะได้คะแนนดีคือต้องให้เขามาเป็นนายแบบให้เท่านั้น แต่เขาก็ดันเล่นตัวไม่ยอมช่วยเพราะเคยมีเรื่องทะเลาะเข้าใจผิดกันมาก่อน เธอที่ไม่มีทางเลือกก็ต้องฝืนตามตื๊อ ให้เขามาเป็นนายแบบให้ได้ “ฉันเกลียดและขยะแขยง คนที่เห็นผู้หญิงเป็นของเล่น อย่างนายที่สุด

“หนูไม่ได้อยากอยู่แค่ในใจพี่อย่างเดียวนะคะ แต่อยากอยู่บนเตียงกับพี่ด้วย”

นางที่ใบหน้ามีรอยแผลเป็นฝังลึกไม่มีวันหาย เขาผู้ที่ลักพาตัวนางไปเพราะต้องการดาบหลอมพิษ ส่วนอีกคนก็คือบุรุษหนุ่มสวมหน้ากากสีเงินลึกลับ ที่ไถ่นางในราคาห้าพันตำลึงทอง!!