หย่าร้าง

ชีวิตที่กำลังดีขึ้นของรุจาริน หรือ จ๋า สาวสู้ชีวิตและแม่ของเธอ ต้องมาสะดุด เมื่อถูกพ่อแท้ๆ ที่เคยทิ้งเธอและแม่ไปมีครอบครัวใหม่ที่ฐานะดีกว่า โดยไม่เหลียวแลสองชีวิตที่ต้องอยู่อย่างยากลำบากมาตลอด 10 กว่าปี กลับมาขอทวงสิทธิ์ความเป็นพ่อคืนแบบมีจุดประสงค์แอบแฝงคือต้องการให้ลูกสาวคนโตไปเป็นนางบำเรอขัดดอกให้เสี่ยเงินกู้ที่เขาติดหนี้พนันอยู่หลายล้าน แน่นอนว่ารุจารินและแม่ไม่มีวันยอมให้คนที่อ้างความเป็นพ่อแบบหน้าด้านๆ เมื่อทั้งสองไม่ยอมเป็นเหยื่อ เขาจึงใช้เล่ห์ร้ายลวงเธอให้หลงติดกับ แต่นั่นคือจุดเริ่มต้นแห่งโชคชะตาที่ทำให้เธอได้มาพบกับชายแปลกหน้าคนหนึ่งที่บังเอิญผ่านเข้ามาในช่วงเวลาคับขัน เกิดเป็นความสัมพันธ์เร่าร้อนของคนแปลกหน้าที่ไม่เคยรู้จักและไม่เคยรักกันมาก่อน

เลือกสามีผิดคิดจนตัวตาย!เป็นเช่นไรรู้ก็เมื่อสายไปเสียแล้ว ลูกต้องตายจาก พ่อแม่พี่ชายพลัดพราก ด้วยหน้าที่ของเขาในฐานะเจ้าเมือง ช่วยชีวิตทุกคนไว้ได้ เว้นแต่นาง เว้นแต่ครอบครัวของนาง

เขาคงคิดว่าความผิดพลาดในคืนนั้นจะซื้อได้ด้วยใบทะเบียนสมรส ทว่ากับเธอไม่ใช่... ยิ่งอยู่ด้วยกันก็ยิ่งอึดอัดเมื่อเธอเป็นได้แค่เงาของใครบางคน

เมื่อคู่หมั้นที่รักกันมาตั้งแต่วัยเยาว์ ต้องออกไปรบก่อนที่จะเข้าพิธีวิวาห์เพียงไม่กี่เดือน ทำให้งานมงคงต้องถูกเลื่อนออกไปโดยไม่มีกำหนด จนกว่าสงครามจะสิ้นสุด จนกว่าเขาจะกลับมา เวลาผ่านไปนานนับปีที่นางคอยเฝ้ารอ คืนและวันที่ผ่านไป ฤดูกาลที่สับเปลี่ยนหมุนเวียน นางยังคงเฝ้ารอให้คนรักกลับมาอย่างปลอดภัย และคำอธิฐานของนางก็เป็นจริง หยางซีซวนนำกองทัพกลับมายังเมืองหลวง พร้อมกับชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ ไป๋หนิงฮวายิ้มออกมาด้วยความดีใจ แต่ทว่ารอยยิ้มนั้นกลับจางหายไป เพราะว่าข้างกายของเขา มีผู้หญิงอีกคน.. "นี่คือหลิวลี่ถังผู้ที่จะมาเป็นฮูหยินรองของข้า" "ฮูหยินรอง?เจ้าหมายความว่าอย่างไรซีซวนเจ้ายังไม่ทันได้แต่งกับข้าเสียด้วยซ้ำ เหตุใดจึงมีฮูหยินรองเร็วเช่นนี้" "ข้ากับถังเอ๋อร์พบกับโดยบังเอิญ นางเป็นผู้ช่วยชีวิตข้านางนับเป็นผู้มีพระคุณ" ”หากนางเป็นผู้มีพระคุณ เจ้าก็ตอบแทนพระคุณของนางสิ การแต่งงานสำหรับเจ้าคือการตอบแทนพระคุณอย่างนั้นหรือ” "ข้ามิได้แต่งกับนางเพื่อตอบแทนบุญคุณ ข้ารักนางข้าจึงอยากแต่งนางมาเป็นฮูหยินรองของข้า!!”

"ต่อไปเราใช้ชีวิตกันแค่สองคนแม่ลูกก็พอนะลูก มีแค่สองคนเราก็มีความสุขได้เหมือนกัน" ....ในขณะที่หนิงซินคิดจะปิดใจ แต่เธอก็ได้พบกับตัวร้ายที่รักเธอ...เธอจะทิ้งเค้าไป...หรือจะรักในสิ่งที่เค้าเป็น

พันธะสัญญาที่คนรักกล่าวไว้ เขาจะอยู่เป็นสามีภรรยากับนางเพียงสามปี หากถึงเวลานางจะต้องคืนอิสรภาพให้เขา ทว่าหัวใจของนางเป็นของเขาตั้งแต่ต้น นางจะหักห้ามใจไม่ให้รักได้อย่างไร

“ครั้งหนึ่ง เธอเคยยืนข้างเขาในฐานะภรรยา แต่วันนี้ เธอยืนอยู่ข้างตัวเอง…ในฐานะผู้หญิงที่ไม่ต้องการใคร” “เธอไม่ได้รอการให้อภัย… เธอรอวันที่เขารู้ว่า การเสียเธอไป คือบทลงโทษที่โหดร้ายที่สุด”

เมื่อฉันสาวมั่นในยุคปัจจุบันทะลุมิติมาอยู่ในยุค 70 ที่มีสามีเลวทรามต่ำช้า มีหรือที่ฉันจะยอมทนชีวิตครั้งนี้ฉันจะขอหย่าและพาน้องออกมาใช้ชีวิตไม่ให้ผู้ใดมารังแกจิกหัวใช้อีกต่อไป

เขาทำให้เธอท้อง แล้วทิ้งไป พอวันหนึ่งกลับมาจะมาทวงหาความเป็นพ่อ ทั้งที่วันนั้น เขาบอกว่า “ไปเอาออกเสีย” ถ้าเป็นคุณจะยอมไหม?

ตอนนี้ภูริทัศน์ยืนหน้าถมึงทึงอยู่ ในห้องเช่าที่อพาทร์เม้นเล็กๆแห่งหนึ่ง ร่างบางของผู้หญิงในวัย25กำลังยืนประจันหน้ากับเขา ร่างสูงมองไปยังเด็กวัย3ขวบที่เธออุ้มอยู่ก่อนจะเอ่ยออกมา "เอาลูกมาให้ฉันแพรชมพู เธอต้องการเท่าไหร่ว่ามา" "ลูกของแพรทำไมแพรต้องให้คนอื่นด้วยคะ คุณป๋ากลับไปเถอะคะ อย่ามาสร้างเรื่องให้คนอื่นเขาลำบากใจเลย" "อย่างเธอเนี่ยเหรอจะมีปัญญาเลี้ยงลูกฉัน" "แพรก็เลี้ยงของแพรมาได้ตั้งนานนี่คะ" "เลี้ยงได้กับเลี้ยงให้ดีมันต่างกันนะแพรชมพู แล้วไอ้ห้องที่เธอเช่าอยู่เนี่ย เอากันทีก็ลั่นไปทั้งตึกแล้วมั้ง" "อย่ามาหยาบคายนะ แพรก็อยู่ของแพรกับลูกมาได้ คุณป๋าก็คิดเสียว่าเราไม่เคยรู้จักกัน" "อ้อ เธอชอบแจกฟรีสินะ ฉันต้องการพระพายไปเลี้ยงเอง ส่วนเธอฉันไม่สนใจ" "แต่ในใบเกิดพระพายระบุว่าไม่มีบิดา คุณป๋าไม่มีสิทธิ์ในตัวแก ประตูอยู่ตรงนั้นไม่ส่งนะคะ"