เกิดใหม่

“สามี!” หญิงสาวเบิกตากว้าง “ท่านเป็นสามีข้า” “ถูกต้อง” เขาหลุบตาลงเล็กน้อย “เจ้าคือภรรยาของข้า เจ้าจำไม่ได้หรือ?” หญิงสาวส่ายหน้าไปมา “ข้าจำอะไรไม่ได้เลย ...แม้แต่...ชื่อของตัวเอง” “เจ้าจำอะไรไม่ได้เลย?” นางพยักหน้าแทนคำตอบ สิ่งรอบข้างล้วนกลายเป็นสิ่งแปลกใหม่สำหรับนาง หญิงสาวอ้าปากเหมือนจะเอ่ยถามแต่อีกฝ่ายกลับชิงพูดขึ้นมาก่อน “เช่นนั้น เจ้าก็เพียงจำไว้ว่า ชื่อของเจ้าคือหรูซื่อและข้าซุนหลวนคุนเป็นสามีของเจ้า

เมื่อเกิดใหม่อีกครั้งได้เป็นบุตรสาวสตรีหม้าย ที่ผู้คนล้วนตราหน้าว่ามันคือคำสาป และเขาคู่หมั้นที่เลื่อนการแต่งงานมานับสิบปี ซึ่งตอกย้ำว่านางคือคนที่ไม่มีใครต้องการ แล้วอย่างไรผู้ใดสนใจเรื่องไร้สาระนี่เล่า! นางมิได้เติบโตด้วยบุรุษ แต่ด้วยน้ำนมมารดา ไยต้องใส่ใจให้สิ้นเปลืองเวลาชีวิต

จากความรักกลายเป็นความเกลียด จากความเกลียดกลายเป็นความแค้น และก็เป็นเขาที่ฆ่าฮั่วเฉาซีให้ตายเองกับมือ "หากต้องมาใช้ชีวิตในโลกนี้แล้วต้องข้องเกี่ยวกับคนแบบนั้น.. เหยาเหยาคนนี้ไม่เอาด้วยหรอกนะ!"

นักฆ่าเกิดใหม่ครั้งที่สองในร่างหวังเย่วซินเด็กสาวที่ย่าแท้ ๆ ขายให้กับพ่อค้าทาส นั่นไม่ใช่ปัญหานางมีเงินที่ซ่อนไว้ในชาติที่แล้ว ไถ่ตัวเองแล้วสร้างฐานะใหม่ เป้าหมายในชาตินี้คือขัดเกลาส่งเสริมน้องชายให้เป็นจอหงวน

เพราะถูกคนรักชั่วหลอกใช้จนต้องตกตายยกตระกูล ความคับแค้นใจอัดแน่นเสียจนแทบกระอักโลหิต หากมีโอกาศอีกครานางจะแก้แค้นคืนให้สาสม แม้จะต้องอยู่ในร่างสตรีนางอื่นยอมสิงศพคืนชีพ แลกด้วยทั้งหมดของชีวิตนางก็จะทำ ถูกหลอกใช้ ถูกหักหลัง จนต้องถูกฆ่าล้างตระกูล แม้แต่สวรรค์ยังทนมิได้ มอบโอกาสในการทวงหนี้เลือดนี้ให้นางได้เกิดใหม่อีกครั้ง ชีวิตใหม่ สมรภูมิใหม่ เลือดต้องล้างด้วยเลือด! เจี่ยงหร่าน แม่ทัพหญิงแห่งแคว้นซ่ง เก่งกาจมากความสามารถแต่กลับอ่อนหัดเรื่องความรัก นางถูกชายอันเป็นที่รักหลอกใช้ปีนป่ายขึ้นสู่ตำแหน่งอันสูงสุด ก่อนจะถีบหัวส่งนางอย่างไม่ไยดี นางตายด้วยความคับแค้นอัดแน่น นับว่าสวรรค์ยังมีเมตตา ส่งนางมาอยู่ในร่างของ จางเหมี่ยวลี่ สตรีที่งดงามที่สุดแห่งแคว้นฟงหลิงแต่กลับมีจิตใจอำมหิตบิดเบี้ยวหลงใหลคุณไสยมนต์ดำ การใช้ชีวิตอยู่ในร่างของสตรีนางอื่นย่อมไม่ง่าย แต่นับว่าก็ไม่ได้แย่ และโชคชะตายังนำพาให้นางได้พบกับ เซียวจิ้ง สหายแดนไกลของนางอีกครา นางต้องทำทุกทางเพื่อหาทางแก้แค้นคนชั่ว แล้วจะต้องทำเช่นไรดีเล่าในเมื่อนางมาอยู่ต่างแคว้น มาอยู่ในร่างของสตรีอีกคนที่ไม่มีอำนาจทางการทหารในมือ

หลิวเหมียนปีนเตียงไหวอ๋อง นางต้องจำใจเป็นชายารองแต่งพร้อมชายาเอก นางมิใช่คนเก่า นางคือแพทย์ทหารสมัยใหม่ เหตุใดนางจะต้องทนอยู่ด้วยเล่า มิสู้ทำการค้าแล้วพาลูกหนีจากเจ้าสารเลวดีกว่า

เว่ยจิงจิง นักขายมือทองแห่งยุค ผู้มีชีวิตพรั่งพร้อมกลับทะลุมิติมาเกิดใหม่ในร่างของเด็กสาวอายุสิบหกปีอย่างเว่ยซิ่วอิง ซึ่งครอบครัวของเธอมีชีวิตที่ยากลำบาก นอกจากจะยากไร้และขัดสนอย่างมากแล้ว ครอบครัวบ้านเว่ยก็ตั้งแง่และใช้งานเธอกับบิดาราวกับเป็นทาส แต่โชคดีที่เมื่อมาอยู่ในยุค 70 ที่ต้องปากกัดตีนถีบ เธอไม่ได้พกแต่มันสมองอันเฉลียวฉลาดของตนในชาติก่อนมาด้วยเท่านั้น แต่ยังมีมิติร้านเครื่องสำอางติดตัวมาด้วย เด็กสาวในวัยสิบหกปีจึงตั้งหน้าตั้งตาหาเงินเพื่อสร้างฐานะของครอบครัว โดยไม่สนใจครอบครัวบ้านเว่ย แต่หลังจากที่หาช่องทางทำมาหากินได้แล้ว เธอก็ได้มาพบกับนายทหารคนหนึ่งอย่างหลันเซียงฮั่น ที่ค่อยๆ เข้ามาทลายกำแพงในหัวใจของหญิงสาวไปทีละน้อย จนทำให้ตัวเธอเริ่มหวั่นไหวเมื่อมีนายทหารคนนั้นเข้ามาชิดใกล้

หญิงสาวผู้อวบอ้วนนำ้ร้อยกว่ากิโล ไม่เคยมีแฟน ไม่ต้องถามถึงสามีก็ไม่มีเช่นกัน วันหนึ่งเกิดลื่นเปลือกกล้วยตุยไป แล้ววิญญาณดันไปอยู่ในร่างนางร้ายชื่อเสียงฉาวโฉ่ ในนิยายที่เคยอ่านนานมาแล้ว ไม่ต้องถามถึงวีรกรรม ตามตบหญิงสาวทุกคนที่เข้าใกล้พระเอกของเรื่องคือท่านอ๋องหยางเล่อ คอยสกัดขานางเอกไม่ให้เข้าใกล้พระเอกยอดดวงใจ แต่อนิจจาพระเอกแสนจะรังเกียจเดียจ์ฉันท์นางร้าย เจอนางร้ายที่ไหนก็พยายามหลีกหนี แถมผู้คนก็ซุบซิบนินทา แสดงความรังเกียจในพฤติกรรมของนางร้าย น่าสงสารจริงหนอ เฝ้ารัก เฝ้าหวงคนที่เขาไม่แม้แต่จะชายตาแล อย่ากระนั้นเลย ข้าจะปฏิวัติชีวิตของเจ้าเสียใหม่ หน้าก็งามปานจะล่มเมือง หุ่นหรือก็เซ็กซี่ขยี้ใจชาย เฮอะ !!จะแคร์ทำไมผู้แค่คนเดียว หาใหม่ไปเลยค่ะ ผู้แซ่บๆ มีออกมากมาย ฮ่าฮาฮา

นางคือเด็กกำพร้า หญิงสาวจากยุคปัจจุบัน ชีวิตของนางเหมือนตกอยู่ในขุมนรกดีๆ นี่เอง เพราะอุบัติเหตุทำให้นางได้ไปเกิดใหม่ในฐานะ "จ้าวเหมยฮวา" บุตรีของแม่ทัพ เพราะเคยผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบาก นางจึงหวงแหนความสุขในชาติใหม่ยิ่งนัก ไม่มีอีกแล้วผู้หญิงที่ไร้ความกล้าแม้แต่จะปลิดชีพตนเอง เกิดใหม่คราวนี้นางจะไม่ยอมให้ใครมากดขี่หรือทำร้ายนางกับครอบครัวที่รักเป็นอันขาด สำหรับนางแล้ว 'สิ่งที่น่ากลัวหาใช่เส้นทางที่เลือก ทว่าเป็นจิตใจที่ยอมแพ้ตั้งแต่แรกเริ่มต่างหากที่น่ากลัว'

“มันทำร้ายเธอ มันสมควรตาย” “พี่อวี้เจิน ใจเย็น ๆ ค่ะ” “ม่านม่าน เธอเลิกใจดีกับสวะแบบนี้เสียที เธอยอมได้แต่พี่ยอมไม่ได้ เธอเป็นคนของพี่ใครก็ไม่มีสิทธิ์แตะต้องเธอทั้งนั้น”