All

“โอ้วววว… ” เสี่ยรุตน์อุทาน จ้องมองเรือนร่างเปล่าเปลือยของน้ำหวานอย่างนึกกลัดมันในอารมณ์ รีบโอบร่างน้อยลงนอนหงาย แทรกกายเข้ามาระหว่างเข่าสองข้าง ก้มลงจูบไซ้เต้านมอวบใหญ่ ทั้งบีบทั้งเคล้นสลับดูดเลียอย่างหื่นกระหาย “อู้ว… นมใหญ่เหลือเกิน… ” น้ำเสียงบอกความลุ่มหลง เสี่ยรุตน์กดใบหน้าแนบเคล้าสองเต้าคัพเอฟอวบใหญ่มหึมา ดูดกินนมจากเต้าของสาวน้อยอย่างหื่นกระหาย “อูยยย… ซี้ดดดด… ” หญิงสาวร้องครางด้วยความสยิว… หนวดเคราสากแข็งบนใบหน้าของเสี่ยรุตน์ถากครูดผิวอ่อนตอนเขาจูบไซ้ ทำเอาเส้นขนของหล่อนลุกซู่ไปทั้งร่าง ปลายหัวนมเครียดคัดชูชันขึ้นด้วยความเสียวซ่านเพราะอารมณ์ที่ยังค้างมาจากร้านคาราโอเกาะ

'การเเอบรัก เพียงเเค่ได้เเอบมองดูเขาอยู่ห่างๆ เขาคนนั้นที่เห็นเธอเป็นเเค่น้องสาวเพื่อนในสายตา ถึงเเม้ว่าเธอจะไม่ได้ครอบครองหัวใจของเขาก็ตาม เเต่หัวใจของเธอก็มีความสุขได้เพราะเขา' ดอกเดซี่ ความหมายของมันเเปลว่า ซื่อสัตย์ในความรัก เป็นความรักที่บริสุทธิ์ เเละเดซี่เธอคนนี้คือ หญิงสาวผู้อ่อนโยน ขี้อาย เเละไร้เดียงสา เธอเเอบรักผู้ชายคนหนึ่งมาตั้งเเต่ยังเด็ก ซึ่งเขาคนนี้ไม่ใช่คนอื่นไกล เเต่เป็น...เพื่อนของพี่ชายเธอเอง 'พี่ออซซี่' เขาเป็นดั่งเเรงบันดาลใจในชีวิตของเธอ เเค่ได้เห็นใบหน้าของเขา โลกทั้งใบเหมือนกลายมาเป็นของเธอเเต่เพียงผู้เดียว

สำหรับเขาอายุไม่ใช่ปัญหา โดยเฉพาะเรื่องบนเตียง “พอนอนแล้วก็เท่าเทียมกันหมดนั่นแหละ” “ในหัวเฮียคงมีแต่เรื่องแบบนี้สินะ...”

บุปผางาม…แม้เปี่ยมด้วยกลิ่นหอม ก็อาจซุกซ่อนพิษร้ายไว้ใต้กลีบบาง ผู้ใดคิดแตะต้อง…ย่อมไม่พ้นพบกับความตาย การให้อภัยคือคุณธรรมของผู้สูงส่ง ใครจะถือไว้ก็ช่าง แต่ข้ามิเคยคิดอวดตนว่าเป็นผู้ประเสริฐ และไม่เคยมีใจ…จะยกโทษให้ผู้ใด

ความสัมพันธ์ที่เริ่มต้นจากความลับ…มันก็ต้องเป็นความลับตลอดไป! It’s complicated relationship เป็นความสัมพันธ์ที่ค่อนข้างซับซ้อน ไม่มีความชัดเจน ไม่แน่ใจว่าเป็นความรักหรือเราคิดไปเอง เขารักเราไหม แล้วเรารักเขาจริงๆรึเปล่า ทุกอย่างมันดูเลือนลาง ล่องลอยไม่มีจุดยืนและพร้อมที่สลายหายไปได้ทุกเมื่อ แต่สำหรับเขาและเธอ มันยิ่งกว่านั้น…

เตย์มี ชายหนุ่มผู้มีสายตาไว้แค่มองสาวสวยจนมาเจอยัยตัวอ้วนอย่างช้องนางเพื่อนร่วมคณะที่ไม่เคยอยู่ในสายตาเขาเลยเมื่อถึงเวลากามเทพแผลงศร ทำให้เขาตกหลุมรักเธอเข้าอย่างจัง"ขอจุ๊บพุงหน่อยได้ไหมมันนิ่มมากเลย"

เธอคิดว่าเค้าคือคนที่เข้าใจเธอมากที่สุด เเต่ความจริงเค้าก็เเค่ปีศาจที่เธอเดินมาตกหลุมพรางเเละเป็นของเล่นให้เค้าก็เท่านั้น.

น้ำขิง ชลนิภา ไอยภา อายุ 23 ปี อยู่กับแม่เลี้ยงที่ติดหนี้ติดพนันทุกอย่าง เธอทำงานทุกอย่างเพื่อเลี้ยงครอบครัวมีดีมีไม่ดีบ้าง แต่ทุกอย่างล้วนเพื่อปากท้องทั้งนั้น…แต่ชีวิตมันไม่ได้ง่ายเธอได้พลัดตกน้ำเสียชีวิต แต่โชคดีชะตาเล่นตลกเหมือนเล่นเกมส์ พาเธอมายังโลกอีกโลกและเจอกับเธออีกคนที่อยู่ในโลกคู่ขนานนี้ น้ำขิง:"แล้วหนูจะได้ไปสวรรค์หรือนรกล่ะท่านลุง" ผู้นำดวงวิญญาณ:"คิดว่าที่ผ่านมาเจ้าใช้ชีวิตมาแบบไหนล่ะ ตกปลาในเขตวัด หรือเล่นไพ่ในงานศพกัน" น้ำขิง:"เอ่อ เรื่องนั้นหนูว่าเราสามารถประนีประนอมกันได้นะ เรื่องดี ๆ หนูก็ดีเช่นทำงานหาเลี้ยงครอบครัว หนูทำงานร้านอาหาร ทำงานเป็นเด็กเข็นผักในตลาด อาชีพที่ทำก็สุจริตทั้งนั้น" ผู้นำดวงวิญญาณ:"ชีวิตเจ้านั้นน่าสงสารเจ้าใช้ชีวิตใหม่ที่เจ้าจะได้รับให้คุ้มค่า" น้ำขิง:"ชีวิตใหม่หรือจะให้หนูตายแล้วฟื้นเหรอคะ" ผู้นำดวงวิญญาณ:"เจ้านั้นตายแล้ว แต่เจ้าในอีกภพหนึ่งยังไม่ตายข้าจะพาเจ้าไปดู"

จาก 'คนแปลกหน้า' มาเป็นคู่ซ้อม... และจาก 'คู่ซ้อม' กลับกลายมาเป็นคู่แข่งทางธุรกิจ... สุดท้ายจาก 'คู่แข่ง' สู่ 'ศัตรู' เอ๊ะ! หรือ...ไม่ใช่!?

“อุ๊ย… มีน้ำออกมาด้วยค่ะ… ” ปลายฟ้าอุทาน… เขินอายจนแก้มร้อนผ่าว ไม่อยากจะเชื่อว่ากลิ่นคาวของความเป็นชายของผู้ชายวัยลุงคนนี้ จะทำให้หล่อนมีอารมณ์อ่อนไหว ปลายหัวนมแข็งโด่แทงตุงขึ้นมาจากเสื้อนอนบางๆ ที่ข้างในโนบรา “เป็นเรื่องธรรมชาติจ้ะ… เมื่อมีอารมณ์ก็ย่อมมีน้ำหล่อลื่นคัดหลั่งออกมาเป็นธรรมดา… ลุงเชื่อว่าตอนนี้ของหนูก็มี… ใช่ป่ะ… ” แล้วจู่ๆ ลุงรอนน์ก็ทำในสิ่งที่หญิงสาวไม่คาดคิด มือใหญ่เอื้อมมาลูบไล้ต้นขาขาวเนียนของปลายฟ้าที่สวมชุดนอนสายเดี่ยวยาวคลุมเข่า ค่อยๆ ไล้ลูบเข้ามาที่ซอกขา สอดเข้ามาเล่นซุกซนสัมผัสกลีบเนื้อของความเป็นสาวที่ตอนนี้มีน้ำคาวสวาทเยิ้มออกฉ่ำมาแฉะชุ่มพุ่มขนสีดำโอบล้อมพูงามเอาไว้

เธอต้องกลายเป็นแค่เมียคืนเดียวอย่างนั้นหรือ... รอยเลือดที่บ่งบอกว่าเธอเป็นผู้หญิงใจง่าย ถ้าเพียงแต่ตอนนั้นเธอหักห้ามใจของตัวเอง ผลักเขาออกไป ไม่เผลอหลงใหลไปกับความใกล้ชิดที่โหยหา เรื่องทุกอย่างคงไม่เกิดขึ้น เขาคงไม่มองเธอว่าเป็นผู้หญิงใจง่ายที่พาตัวเองเข้าไปอ่อยถึงในห้องนอน แต่ต่อให้มานั่งโทษใครสุดท้ายก็ไม่มีประโยชน์อะไร เธอเสียใจกับมันมามากพอแล้ว ต่อจากนี้ไปเธอจะเป็น อิงวิฬาร์ คนใหม่ที่เข้มแข็งและระมัดระวังตัวมากกว่าเดิม ไม่ใจง่ายแบบเดิมอีก…ไม่อีกแล้ว แรงขยี้ถูกส่งผ่านจากมือบางลงบนผืนผ้า จนฝ่ามือแดงช้ำ แสบไปหมด “พี่กล้าคนใจร้าย บ้าที่สุดเอาเงินฟาดหัวแบบนี้ได้ยังไง” เธอขยี้ขจัดคราบสกปรกให้หายไป แต่คราบความเสียใจในใจยังคงอยู่ เธอจะปิดประตูลงกลอนหัวใจ พอกันทีกับความรักที่ชื่อ…กฤตธวัช

‘สักวันเราจะไปอยู่ตรงนั้นให้ได้’ ‘บนป้ายใหญ่ ๆ นั่นนะเหรอ?’ ‘อื้อใช่แล้ว’ ใบตอบรับผู้ที่ผ่านเข้ารอบออดิชั่นและผ่านการคัดเลือกไปเป็นศิลปินในสังกัดมีเพียงแค่ห้าคนจากผู้สมัครนับแสน หนึ่งในนั้นมีชื่อหวังอวี้เฟิง เหลียนฟางยังจำได้ว่าในวันที่ความฝันของอวี้เฟิงเริ่มต้นขึ้น วันนั้นเขาเองก็ร้องไห้ไปมากเพียงใด ทั้งดีใจแล้วก็…สับสน ที่ตรวจครรภ์ยังกำอยู่ในมือเหลียนฟางหลบมันเอาไว้ไม่ให้เขาเห็นมันขึ้นสองขีดไม่ว่าจะตรวจกี่ครั้งมันก็ยังขึ้นชัดเจนเหมือนเดิม เพราะไม่อยากเป็นตัวถ่วงของอวี้เฟิง เหลียนฟางจึงโกหกไปว่าตัวเองท้องกับผู้ชายคนอื่น ไม่รู้เลยว่าคำโกหกนั้นจะสร้างบาดแผลลึกและความเคียดแค้นให้กับเขา...

“ยังรักดาวอยู่ไหม” “คิดว่าผมมาที่นี่ รอเกือบสิบปีเพื่อแก้แค้นท่านอย่างนั้นหรือ”“ตอบให้ตรงคำถามหน่อย”