All

สายลมหนาวจากเทือกเขาฉู่เป่ยพัดเอื่อยเฉื่อยลงมายังลุ่มแม่น้ำซานหลิง สายลมที่ขาวโพลนด้วยเกล็ดหิมะละเอียดระยิบระยับราวเกล็ดแก้วโปรยปรายไปทั่วผืนแผ่นดิน อากาศเหน็บหนาวจนอาจทำให้เนื้อไม้แตกระแหง ทว่ากลับมิอาจทำลายกลีบดอกเหมยที่บานท่ามกลางฤดูเหมันต์ได้

ครูเอ๋ยกับหมอมาร์ค อดีตคนรัก ที่ต้องเลิกราเพราะความเข้าใจผิดเล็กน้อย โคจรมาเจอกันอีกครั้ง... โดยมีดอกเหมยหลานสาวตัวน้อยเป็นสื่อรักชักนำพา ครูสาวที่กำลังคบหากับชายคนใหม่.. หมอหนุ่มที่เดินหน้าง้อเต็มที่... ชายใดจะชนะใจครูเอ๋ยกันนะ..

หญิงสาวที่ถูกตราหน้าว่าเป็น “ผู้หญิงกินผัว” เพราะผัวทุกคนที่ผ่านมาล้วนมีอันตายจากทั้งหมด แม้ชวนพิศจะเข็ดขยาดในชีวิตคู่ แต่ความเร่าร้อนที่มีแต่จะทวีความรุนแรงขึ้นทุกวัน ก็ทำให้เธอไม่สามารถต้านแรงปรารถนานั้นไว้ได้ และเธอก็เชื่อว่า... 'เธอไม่ได้เร่าร้อนเป็นไฟ แต่เธอก็พร้อมที่จะร่อนกับไฟหากมีคนมาจุดชนวนความร้อนแรงนั้นให้'

อารมณ์หลากสี NC25++ จำเอาไว้เถอะ..ว่าความรักมันไม่มีจริง ถ้าเธอคิดว่าการที่มีเซ็กกับฉัน แล้วฉันจะรักเธอ ไม่มีวัน อินทรีย์ หรือเขื่อน อายุ 31 ปี ชายหนุ่มไทยลูกครึ่งจีน ผู้ถูกลิขิตมาให้มาช่วยรักษาอาการความต้องการของผู้หญิงทั้งหลาย ที่มีอาการทางเพศแตกต่างกันไป และแน่นอนว่าเขาจะต้องมีเพศสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับทุกคนเพื่อการรักษา จนทำให้ผู้หญิงหลายคนหลงรักเขา เพราะติดใจ ในรสสวาทที่เขามอบให้ รูปร่างหน้าตาที่ดูสมส่วนไปซะทุกอย่าง รวมถึงว่าที่การงานที่ดี จึงทำให้หลายครั้งผู้หญิงตบตีเพื่อแย่งเขา ถ้าจะถามว่าเขาเลือกใครได้ไหม ไม่หรอก มันช่างยากลำบากเพราะถ้าเขารู้สึกรักใครคนใดคนใดคนหนึ่ง ผู้หญิงคนนั้นจะต้องตาย ทางเดียวที่จะช่วยได้ก็คือสนองความต้องการว่าพวกเธอคนนั้นให้สำเร็จความใคร่ให้หายไปเท่านั้น แม้ถึงจะกลายเป็นคนเลวในสายตาของผู้หญิงที่เขารักมากที่สุด ระริน สาวน้อยที่ต้องเข้าหยุดเรื่องทุกอย่าง กลับต้องเจอสิ่งที่ทำร้ายหัวใจจนไม่อยากจะเดินต่อ ยิ่งจะทำให้เรื่องมันจบแต่กลับผูกพันจนหาทางออกจากหัวใจผู้ชายใจร้ายคนนี้ไม่ได้สักที

"คุณไม่ได้รักฉันคุณก็แค่มีฉันไว้ระบายก็เท่านั้น" กี่ครั้งกับคำลวงที่เขาใช้กับเธอให้ตายใจสุดท้ายเธอก็เป็นได้เเค่ที่ระบายของเขา × ไม่นอกกาย × ไม่นอกใจ อิงเอย&คุณสิงห์

"ไม่มีใครช่วยเธอฟรี ๆ หรอกนะ" "มาเป็นคู่นอนให้ฉันสามเดือนสิ" ข้อเสนอที่เธอจำเป็นต้องรับไว้อย่างเลี่ยงไม่ได้

เมื่อผมพบคุณอีกครั้ง คุณจะไม่ได้พบผมคนเดิมอีกต่อไป อยากกลับมามากแค่ไหน กรุณาใช้ร่างกายของคุณพิสูจน์

“อ๊า… นาย… หนูกลัว… ” เสียงของพิมพิศร์สั่นเครือคล้ายจะร้องไห้ “ไม่ต้องกลัวน่ะ เดี๋ยวโดนสามดุ้นพร้อมๆ กันรับรองว่าเธอจะมันส์จนติดใจ” สิ้นเสียงของพ่อเลี้ยง พิมพิศร์ก็มีอันต้องร้องครางเพราะไอ้เดชที่งุดหน้าอยู่ตรงหว่างขา ลงมือจู่โจมส่วนเสียวของหล่อนด้วยปลายลิ้น ปาดเลียเสยขึ้นเป็นจังหวะยาวๆ ตามรูปทรงของกลีบสวาทสวยสด แผล่บๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

ผมจ่ายให้คุณ2ล้าน แต่คุณต้องเป็นของผมหนึ่งปี ไม่อย่างนั้นต้องถูกไล่ออกเพราะคุณทำผิดกฏบริษัท เลือกเอาว่าจะอยู่เป็นเด็กของผมหรือลาออกไปทำอาชีพลับๆของคุณต่อ!

หนุ่มนักธุรกิจเจ้าของกิจการด้านอากาศยานยักษ์ใหญ่ที่มีความหลังฝังใจเมื่อถูกเพื่อนรักหักหลัง เขาจับ มาร์ค เพชรสงคราม คนทรยศเข้าคุกแต่ยังมีอีกหนึ่งคนหนีไปได้ น้องสาวของเพื่อนตายที่ครั้งหนึ่งเคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเขา เฮเดนคิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้นอกจากเก็บความเคียดแค้นไว้และการได้พบเธออีกครั้งมันคือการเอาคืนอย่างสาสม

เมื่อ "โอเชี่ยน" โอเมก้าหนุ่มเพียงหนึ่งเดียว จำเป็นต้องเข้าไปอยู่กลางฝูงของอัลฟ่า และนำมาซึ่งภารกิจ ปกปิดตัวตนให้รอดพ้นจากการถูกขย้ำ

ดอกฟ้าบอบบางหอมหวาน เบ่งบานล่อแมลงดอมดม สีสันงามล้ำชวนชม กลับถูกฉุดลงตมด้วยคนพาล “ไปไหนมาแต่เช้าเชียว” ใจดวงน้อยระทึกขึ้นกับความสนิทชิดเชื้อของเขา คิดอย่างอ่อนอกอ่อนใจว่าเมื่อไรเธอจะทำใจได้สักที เธอแทบไม่กล้ามองหน้าเขาด้วยซ้ำ ตัวสั่นใจสั่นทุกครั้งที่ชายหนุ่มแตะต้อง ทั้งยังรู้สึกร้อนวูบวาบบนเรือนกายรวมทั้งใบหน้าอย่างห้ามไม่อยู่ เพราะกลิ่นกายบุรุษที่ไม่เคยสัมผัสใกล้ชิดนอกจากพี่ชายก่อให้เกิดความหวามไหวแบบที่เธอไม่เคยรู้จัก ยิ่งตอนนี้ได้กลิ่นหอมของสบู่เหลวที่ตนใช้กับไอเย็นจากร่างสูงใจก็ยิ่งสั่น เปรมินทร์จับคนที่ทำตัวเกร็งพลิกให้หันหน้ามาหาเขาพร้อมกับอุ้มเธอขึ้น พาให้นั่งที่เตียงโดยให้ร่างอรชรอยู่บนตักของตน ก่อนจะเชยคางเล็กให้เงยขึ้นสบตาเขา “ผมถามว่าไปไหนมา” “ไปดูเพ็ญเตรียมอาหารค่ะ” ปากอิ่มสวยสีระเรื่อขยับเพียงน้อยนิดทั้งเสียงที่ตอบก็บางเบา หากชายหนุ่มก็ได้ยิน แม้ความสนใจของเขาจะหยุดอยู่ที่กลีบปากสวยมากกว่าสิ่งใดก็ตาม “ต่อไปตื่นมาต้องเห็นคุณอยู่บนเตียงกับผม” เพลิงแค้นในใจ 'เปรมินทร์' แผดเผา 'กัญญานัน' ด้วยไฟเสน่หา

❝นี่คุณอยู่กับผมมาโดยที่ไม่รู้ถึงสถานะตัวเองเลยเหรอครับ❞ ❝ก็เรา-❞ ❝ผมจะพูดอีกครั้ง ผมซื้อคุณมาสามปี เป็นสามีของผมและพ่อของเด็กแค่สามปี ดังนั้นต่อจากนี้อย่าทำ หรืออย่าคิดอะไรเกินหน้าที่ เข้าใจไหมครับ❞

เวรุณีผู้สูญเสียน้องชาย ธรณ์ผู้สูญเสียน้องสาวเพราะน้องชายเธอ คนอื่นอาจมีน้ำตา ... แต่กับเขาความสูญเสียคือไฟแค้น +++++++++++++++++++++ “คุณแย่ใส่ผมก่อน พูดว่าน้องสาวผมตาย น้องชายคุณตายก็เจ๊ากันไป ว่าผมเป็นเกย์ แล้วยังลามปามถึงแม่ผมอีก” สายตาส่งมาโกรธเกรี้ยวราวกับจะเผาให้เป็นจุณ “เออ...ก็ได้ ฉันขอโทษ” เธอพยายามแก้สถานการณ์คับขัน อยู่ในห้องปิดตายกับเขาสองต่อสอง เกิดพี่ชายธิณาบ้าที่น้องคนเดียวตายไป จับเธอโยนจากหน้าต่างล่ะ นี่ชั้นยี่สิบกว่าๆ นะ “ตอแหล ไม่ได้มีความจริงใจเลย” แรงนิ้วมือจิกท้ายทอยเธอแรงยิ่งขึ้น จนน่ากลัวหนังหัวจะหลุดตามออกมาเป็นแผ่นๆ “น้องชายคุณทำผมหมดสิ้นทุกอย่าง น้องสาวคนเดียว ทายาทตระกูลผมหมดแล้ว” ธรณ์พึมพำกับเธอราวคนบ้า “แล้วจะให้ฉันทำยังไง บ้านฉันก็หมดตระกูลแล้วเหมือนกัน จะให้ฉันรับผิดชอบมีลูกให้เลยไหมล่ะ” คำประชดทำเอาอีกฝ่ายสะดุดกึก มองพินิจเธอด้วยแววตาคาดไม่ถึง “อย่าพูดอะไรบ้าๆ น่ะ คุณไม่ใช่สเปคผม” เสียงเยาะเจือดูถูก เวรุณีหน้าร้อน “คุณก็ไม่ใช่สเปคฉันเหมือนกัน!”

‘พัชราวลัย’ อกหักรักคุดจากแฟนหนุ่มที่คบกันมา 5 ปี เพื่อนจึงพาไปนัดบอดกับหนุ่มต่าง ม. ทำให้เธอได้เจอกับ ‘พีรวิชญ์’ หนุ่มหล่อ อัธยาศัยดี เฟรนด์ลี่ เขาทำให้เธอยิ้มได้และนับวันยิ่งทำให้หัวใจคันนุบนิบราวมีมดไต่ “เราอยากจูบพรีมทั้งตัวเลย” พลันนั้น ปากร้อนประกบยอดอกกดคลึงด้วยริมฝีปากและลิ้นประสานกับมือตรงส่วนล่าง ปลุกปั่นอารมณ์ให้โหมกระพือ พรีมไร้แรงกำลังต้านด้วยว่าเธอเองก็มีใจให้เขา สัมผัสจับต้องร้อนแรงจึงยิ่งทำให้มีอารมณ์ร่วม ทว่า เมื่อมือแกร่งตลบชายกระโปรง เธอตะปบยึดมือนั้นไว้อย่างสับสน “ไม่เอา...” โซ่บอกย้ำข้างหู งับใบหูเล็กขบคลึงไล้เลีย “ไม่สอด” หน้าคมเคลื่อนจูบมาตามนวลแก้ม ปาดตวัดกลีบปากนุ่ม “แค่ภายนอก” “ไม่ถอด” เสียงสั่นเรียกรอยยิ้มประดับปากได้รูป “โอเค...ไม่ถอด” โซ่ยกกายนุ่มขึ้นมานั่งคร่อมตัก หลังบางเอนพิงแผงอก สอดมือใต้กระโปรงเข้ากอบกุมเนินนูนสาว ปากอุ่นประกบจูบปากนุ่มบดตะโบมโรมรันเสียงชื้นฉ่ำของการแลกลิ้นดังเบา ๆ เคล้าเสียงหวานที่เริ่มครางแผ่วสอดเสียงหอบหายใจหนักขึ้นทุกวินาที

"ความแค้นจากอดีตชาติที่ถูกกระทำอย่างเหี้ยมโหด จะถูกชำระด้วยความตายที่สยดสยองกว่าร้อยเท่า! เมื่อ ลำดวน วิญญาณอาฆาตที่เคยถูกทรมานจนตายกลับมาทวงคืนทุกหยาดเลือดจาก พิกุล ในร่างของ พิมพ์พลอย... ทุกฝีก้าวคือความหวาดผวา ทุกวินาทีคือความเจ็บปวดเกินจินตนาการ "เล่ห์ลำดวน" จะพาคุณดำดิ่งสู่ห้วงแห่งความมืดมิดที่คุณไม่เคยสัมผัส เตรียมตัวให้พร้อมรับความหลอนสุดขั้ว ความทรมานที่ไร้ขีดจำกัด และบทสรุปแห่งการล้างแค้นที่จะทำให้คุณขนหัวลุกไปถึงไขสันหลัง! จงระวัง... เพราะบางความแค้น ไม่ได้จบลงเพียงแค่ความตาย!"

หญิงสาวคนหนึ่งที่เติบโตมาในครอบครัว “ ท็อคซิก ” ( toxic ) เก็บกด มีปมในใจขนาดใหญ่ จนทำให้ป่วยเป็น “ โรคซึมเศร้า ระดับรุนแรง (severe depression) + แพนนิค” แล้วมีเหตุการณ์ต่างๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเข้าเสมอทั้งเรื่องดี และไม่ดี และ แน่นอนว่าส่วนมากเป็นเรื่องที่ไม่ดี เป็นเรื่องที่บั่นทอนจิตใจของเด็กสาวคนนึงเสมอมา ตั้งแต่ คำพูดของคนรอบข้างรวมถึงคนในครอบครัว เขาใช้ชีวิตด้วยความระมัดระวังทั้งคำพูด ทั้งกิริยา ทั้งสายตา เพื่อให้ถูกใจคนรอบข้างเสมอ เพราะเขารู้ตัวว่าตัวเขาเองไม่ดีพอสำหรับใคร เขามักคิดว่าโลกใบนี้มักโหดร้ายกับเขาตลอด และใช่มันเป็นแบบนี้เสมอ

ฉันเป็นแฟนเขา เราเป็นแฟนกัน แต่ทำไมล่ะ...ทำไมเขาไม่เคยแคร์ฉันเลย.... คำเตือน | พระเอกเรื่องนี้ธงแดงมาก มีการนอกกาย การใช้ความรุนแรงและการทำร้ายจิตใจกันของตัวละคร ดังนั้นนักอ่านทุกท่านโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ

"แล้วเราจะอยู่กันแบบนี้เหรอ คือมึงตั้งใจจะเอากูไปเรื่อย ๆ แบบที่เป็นเพื่อนกันยังงี้เหรอ" "แล้วจะให้กูทำไง พี่มึงมันไม่ได้เพิ่งพูดหรอกนะ แต่มันพูดมาตลอดว่าไม่ให้ใครในกลุ่มยุ่งกับมึง!"

อยากได้ผู้หญิงตัวเล็กเป็นเมียเว้ย ไม่ใช่ได้ผู้ชายตัวเท่าควายมาเป็นผัวแบบนี้