All

เรื่อง “เจ้าพ่ออิทธิพล” เป็นเรื่องเกี่ยวกับหญิงสาวที่ต้องทำงานอย่างหนักเพื่อแม่ขอเธอ ไม่ว่าจะงานอะไรเธอก็ทำได้หมด แต่ด้วยความที่เธอมีนิสัยเสียงดังชอบโวยวาย และไม่ยอมคน ทำให้เธอเกิดปากเสียงกับชายคนหนึ่ง แถมชายคนนี้ยังปากดีซะจนหมาในปากเธอยังต้องขอคารวะ เธอว่าตัวเองปากหมาแล้วนะแต่นายคนนี้มันปากหมาซะยิ่งกว่าเธออีกร้อยล้านเท่า! เรื่องราวจะชุลมุนวายป่วนแค่ไหนติดตามต่อในเล่มน้า รับประกับความแซ่บความแสบความปากดีของพระนางเลยค่ะ

"สโรชา นี่มันห้องทำงานคุณอย่าทำให้ผมต้องเสียคนที่นี่ " รามีนเอ่ยออกไปแล้วทำหน้านิ่ง เมื่อสโรชาเดินมาหาเขาพร้อมกับสายตายั่วยวน แล้วปลดกระดุมเสื้อของตัวเองออกทีละเม็ดช้าๆอย่างยั่วยวน "เสียคนที่ไหนคะก็แค่เสียตัวให้เอย จะที่ไหนสำคัญด้วยหรอคะ" สโรชาพูดไปแล้วนั่งบนโต๊ะทำงานของเขาพร้อมกับโชว์เต้างามที่ถูกปลดปล่อยออกมา จะดูสิจะเย็นชาใส่เธออยู่รึเปล่า สโรชาคิดในใจ "หยุด ก่อนที่ผมจะหมดความอดทนกับคุณ" รามีนพูดไปพร้อมกับสะกดเสียงตัวเองให้เป็นปกติ แต่ก็มิวายเอามือบีบขย้ำหน้าอกใหญ่ๆของเธออย่างอดไม่ได้ "อ้ะ ไหนบอกนี่ห้องทำงานไงคะ " ร่างบางครางบอกออกไป เมื่อถูกมือหนาเคล้าคลึงหน้าอก “ตอนนี้จะที่ไหน ถ้าเธอยั่ว ฉันก็พร้อมรบสโรชา” รามีนพูดไปก็ละเลงลิ้นร้อนๆกับยอดถันสีชมพูอย่างหลงใหล สโรชาทำให้เขาเสียศูนย์จนได้สิน่า แบบนี้มันต้องลงโทษให้เข็ด รามีนคิดในใจแล้วกระตุกยิ้ม "คุณรามอย่ากัด อ้ะ คุณราม อย่า เดี๋ยวมันเป็นรอย" “ดี ผู้ชายคนอื่นเห็นมันจะได้รู้ว่า เธอมีผัวแล้ว”

อัยยา...หญิงสาวที่ต้องแต่งงานกับ....ปรินท์....เพื่อใช้หนี้บุญคุณ เธอไม่เหลือทางเลือกแม้แต่ทางเดียวเพราะคำว่า ""บุญคุณของผู้มีพระคุณ"" ค้ำคอ

เรื่องราวของสโรชา... เจ้าของชื่อความหมายดอกไม้บริสุทธิ์ ทว่ามีอาชีพคาวโลกีย์ คืนฝนตก เพ้นท์เฮ้าส์หรู และแขกหล่อ ลีลาร้อน อันตราย ... ความรัก ... ความใคร่ มาดูกันว่าเส้นทางของเบอร์หนึ่งค็อกเทลเล้าจ์กฤตจะเป็นเช่นไร +++++++++++ ลิ้นสากลงลึกไซ้ควานเข้าภายใน ไล้ไปตามไรฟันสะอาด หยอกเอินก่อนถอดถอนออกมา สโรชาที่ร้างพิศวาสมานาน ระทวยด้วยรสจุมพิต ร่างโอนอ่อนคล้ายขี้ผึ้งราวละลายลงกับพื้น มือที่ควรปัดป้องคนจาบจ้วง กลับบีบแน่นที่ต้นแขนแกร่ง เพื่อเป็นหลักพยุงกายไม่ให้ล้ม “เราเข้ากันได้ดีขนาดนี้ แล้วคุณยังจะกลับไปขายร่างกายให้คนอื่นนอกจากผมอีกเหรอ” เขาถอนหน้าห่างเธอตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ รอยยิ้มพึงใจระบายชัด สโรชาได้สติตื่นจากฝัน “ออกไปเลยนะ คุณออกไปจากที่นี่” ให้ตายสิ! เขายังเชี่ยวชาญเหมือนเดิม แค่จูบเดียวทำเธอเตลิดไปไกล “ไม่! คุณอยู่ที่ไหน ผมจะอยู่ด้วย ยังไงก็ตามลูกผมต้องมีพ่อแม่ครบ” ++++++++++++++++++++++++

เรื่อง “ เจ้าพ่ออสูร ” เป็นเรื่องเกี่ยวกับชายหนุ่มคนหนึ่งที่มีนิสัยแข็งกระด้างไร้ความรู้สึกเขาใช้ชีวิตอยู่แต่ในโลกของความโหดร้ายจนมันหล่อหลอมให้เขากลายเป็นคนไม่เคยคิดปราณีใคร แต่แล้วพระเจ้าก็เล่นตลกกลับส่งหญิงสาวแสนน่ารักเธอมีนิสัยอ่อนโยนยอมคนและขี้อายเธอใช้ชีวิตในแต่ละวันด้วยความสงบสุขแต่แล้วความสงบสุขเหล่านั่นก็ต้องจบลงเมื่อเธอได้เจอกับเขา อสูรร้าย! เธอจะต้องพบเจอกับอะไรบ้างติดตามต่อได้ในหนังสือเลยนะคะ >///<

จำเอาไว้ว่าผัวของเธอชื่อ “เหนือเมฆ” หลังจากนี้ ถ้าเธอไปอ่อยผู้ชายหน้าไหนอีก.. ฉันเอาเธอตายแน่ ******************** “เหนือเมฆ” เจ้าของกาสิโนชื่อดังในเพื่อนบ้านและผับหรูในประเทศไทยอีกหลาย

อรุณีมาลา ฉัตรอรุณ แม่เลี้ยงเดียวของเด็กหญิงต้นข้าวและเด็กชายต้นกล้า ต้องเวียนมาพบกับพ่อของลูก ดร.ศิวัช อีกครั้งในฐานะญาติดอง เธอจะทำอย่างไร จะปกป้องตัวเองและลูกจากคนแบบเขาได้อย่างไร ################## "พี่วัชคะ ออทำกับข้าวมาฝากค่ะ" อรุณีมาลาเคาะประตูอพาร์ทเม้นท์ของชายคนรัก เธอรู้ว่าช่วงนี้เขาคร่ำเคร่งกับงานวิจัยจนแทบไม่มีเวลาหาอะไรทานจึงทำกับข้าวมาให้ และเธอมีข่าวดีจะบอกเขาด้วย "ออ พี่มีเรื่องจะบอก" เขาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง มองเธอที่กำลังจัดอาหารให้เขาด้วยความลำบากใจ "ช่วงนี้พี่ต้องเร่งธีสิต พี่คงไม่มีเวลาดูแลออ เราเลิกกันเถอะ" หญิงสาวมองเขาอย่างตกใจ "พี่วัชล้อเล่นเหรอคะ ไม่พูดแบบนี้สิ" หากแต่แววตาของเขาไม่มีแววล้อเล่น "แต่ออกำลัง.." เธอพูดไม่จบ เขายกมือขึ้นบอกว่า "พี่คิดดีแล้ว ที่ผ่านมาถ้าพี่ทำให้ออเข้าใจผิด พี่ขอโทษนะ พี่ขอให้ออเรียนจบกลับไทยไวๆ นะครับ" หญิงสาวน้ำตาคลอเมื่อแน่ใจว่าเขาไม่ได้พูดเล่น เธอพยักหน้ายอมรับไม่พูดอะไรอีก

เรื่องราวของสาวน้อยที่ชื่อว่าแป้งหอมอยากมีโทรศัพท์แพงๆเหมือนเพื่อนคนอื่นจำเป็นต้องโกหกแม่ออกมายืมเงินเสี่ยที่ปล่อยเงินกู้ ซึ่งนั่นก็ทำให้เจอพบกับเรื่องราวมากมายจนก่อเกิดเป็นความรักต่างวัยระหว่างสาวสวยวัยสะพรั่งอย่างเธอและเสี่ยสุดหล่อที่หลงเธอหัวปักหัวปำ

แทนเด็กมหาวิทยาลัยปี 3 ได้มาพบร้าน The Break ที่แสนมีเสน่ห์ของมีนา หญิงสาวผู้มีประวัติที่หนีจากโลกไอทีมา ถ้าหากร้านนี้มีแค่กาแฟรสเลิศก็คงไม่น่าสนใจเท่ากับแอป LatteCode ของร้าน ที่ไม่เพียงแต่จะมีเมนูออนไลน์ให้เลือก แต่มันยังส่งข้อความได้ตรงใจ ตรงกับความรู้สึกของเราจนเหมือนล่วงรู้ความคิดที่ซ่อนอยู่ภายใน

แค่คืนเดียว ฉันคิดว่ามันจะจบ...แต่คุณหมอสุดหล่อกลับร้อนแรงจนฉันถอนตัวไม่ขึ้น คืนเดียวไม่พอ เขาจะเอาทั้งตัวและหัวใจฉัน

'ขาล' เเอบชอบ 'หมอบะหมี่' ตั้งเเต่ยังเด็ก เธอเป็นผู้หญิงที่เเก่กว่าเขาสามปี เรียนหมอ เเละสมบูรณ์เเบบที่สุดเท่าที่เคยเจอ เเต่เธอดีเเต่อ่อยเขาให้อยากเเล้วจากไป ไม่คิดจริงจังกับหมายักษ์ที่ภักดีต่อเธอเสมอมา สายตาของขาลมีเเค่พี่หมี่ พี่หมี่เป็นของเขาเเต่เพียงผู้เดียว จนในที่สุด พี่สาวน้องชายต่างสายเลือดก็เผลอ 'วันไนท์' ด้วยกันโดยไม่ได้ตั้งใจ เธอคือเจ้านาย เขาคือสุนัขตัวใหญ่ที่ซื่อสัตย์ต่อเธอ ปลอกคอที่เธอล่ามเขาไว้ มันเเข็งเเรงจนยากที่จะหลุดออก เขาหลงพี่หมี่จนกู่ไม่กลับอีกต่อไป 'ภักดีต่อเธอเหมือนหมา สยบเเทบเท้าเธอเหมือนทาส นั่นคือหน้าที่ของเขา'

รสิตา เด็กสาวกำพร้าที่โตมากับยาย เธอย้ายที่อยู่มาสามครั้งแล้วเพราะถูกผู้มีอิทธิพลในเมืองบ้านเกิดสั่งเก็บ ลำพังเธอคนเดียวไม่เท่าไหร่ แต่เนื่องจากเธอต้องดูแลยายวัย 60 ปี เธอจึงต้องทำทุกอย่างเพื่อความอยู่รอด และตอนนี้ที่ที่ปลอดถัยที่สุดสำหรับเธอคือบ่อนคาสิโนของมาเฟียผู้มีอิทธิพลในแถบนั้น เพราะคาสิโนแห่งนี้มีห้องพักสำหรับพนักงาน ซึ่งบุคคลภายนอกห้ามเข้าเด็ดขาด รสิตาจึงตัดสินใจสมัครเป็นพนักงานเสิร์ฟที่คาสิโนแห่งนี้ ในคืนหนึ่ง รณกร มาเฟียหนุ่มได้รับบาดเจ็บมา แต่ไม่ยอมไปโรงพยาบาล ความลำบากใจเลยตกอยู่ที่บรรดาลูกน้อง เพราะรณกรเป็นคนที่เวลาโดนทำแผลถ้าเจ็บเขาจะจัดการคนที่ทำแผลให้ ความซวยเลยไปตกที่รสิตา ที่เพิ่งเลิกงานและกำลังเดินกลับที่พักทางหลังร้านพอดี ตั้งแต่คืนนั้นมาก็รสิตาก็เหมือนคนที่หนีเสือปะจระเข้ มาร่วมลุ้นกันว่าเธอจะอยู่รอดปลอดภัยได้อย่างไร

เพราะเรื่องราวในครั้งนั้น เขาไม่ชัดเจน ทำให้เธอ ต้องเสียใจ เมื่อกลับมาพบกันอีกครั้ง เขาตั้งใจว่า จะไม่ปล่อยเธอไป แต่ว่า เขาไม่รู้เลย ช่วงเวลาที่เขาหายไป เธอกลายเป็นแม่ไปแล้ว แม่ที่น่ารักแสนดี ที่มีลูกสาว และคนข้างๆ ยืนเคียงข้างไม่ห่าง หนังสือรักเล่มเดิม ที่จะปรับปรุงใหม่ จะช้าเกินไปไหม สำหรับคำว่าเรา สองคน

สำหรับปรัชญาแล้ว ผู้หญิงที่จะมาเป็นแม่ของลูกเขานั้นไม่ต้องสวยมากก็ได้ แต่จะต้องเป็นคนเรียบร้อย น่ารัก ไม่เอาแต่ใจ ไม่ขี้โวยวาย ไม่ดื่มเหล้า เป็นแม่บ้านแม่เรือนและรู้จักประหยัดอดออม แต่เหตุไฉนเขาจึงต้องมาเจอกับนภาธรที่มีคุณสมบัติทุกอย่างขัดกับสเปกของเขาอย่างที่สุด เธอสวยมากแต่นิสัยไม่น่ารัก ไม่เรียบร้อย เอาแต่ใจ ขี้โวยวาย ทำอาหารไม่เป็น บ้าแบรนด์เนม แถมยังเมาและอ้วกใส่เขาอีก ถ้าใครได้ไปเป็นแฟนคงซวยชะมัด ปากก็บอกว่าเขาจะไม่มีวันยอมรับผู้หญิงคนนี้เป็นแฟนอย่างเด็ดขาด แต่เมื่อต้องอยู่ใกล้ชิดกัน ทำไมเขาถึงได้ใจอ่อนให้กับเธออยู่ร่ำไป

"คุณคีคงทราบเรื่องแล้ว ไม่ทราบว่าคุณสะดวกไปหย่า" "ฉันบอกตอนไหนว่าจะหย่า!" กลับกลายเป็นเสียงเย็นชาที่ดังสวนขึ้น ก่อนที่เขาจะจ้องมองกันด้วยสายตาไม่สบอารมณ์อย่างหนัก ให้กับความคิดอะไรโง่ๆ ไม่สมกับที่น้าสาวผู้ลาลับของหล่อนวาดฝันเอาไว้ก่อนตาย ถึงปรารถนาครั้งสุดท้ายของตนเอง!

วิวาห์รอหย่า : เมื่อเธอกับลูกไม่สำคัญ เขาก็ควรปล่อยกันไปเสียที : : : : “เธอต้องเป็นตัวแทนของลลิษ” ทิวัตถ์บอกด้วยน้ำเสียงที่เข้มกว่าปกติ แต่สายตายังว่างเปล่าเหมือนเคย “โปรดตัวเล็กกว่าเธอ” ปรีดิทารู้สึกขมปร่าไปทั้งลำคอ แต่ก็พยายามแจกแจงให้คนตรงหน้าได้หวนคิดสักนิดว่า เธอกับผู้หญิงคนนั้นต่างกัน “ไม่ติด” ทิวัตถ์ยกไหล่สูง “เธอขาวกว่าโปรด” หญิงสาวยังพยายามอธิบาย “แต่ก่อนยังกระเดือกได้” คนใจร้ายเบ้ปากนิดๆ ตาจ้องปรีดิทาก่อนตอบ “โปรดไม่เหมือนเธอ” เธอยังย้ำพร้อมมองไปทั่วร่างกายของตัวเอง แล้วได้ยินคำย้ำกลับมาให้เจ็บสะท้าน “ก็ไม่เคยบอกว่าเหมือน ก็แค่ตัวแทนปะวะ” ประโยคท้ายถูกกล่าวออกไปด้วยเสียงหนัก เป็นการยืนยันสถานะอย่างชัดเจน แค่ตัวแทน

"บิวแค่ต้องการพี่ภัค" หัวใจของภคภัทรกระตุกโลด ดวงตาเบิกกว้างก่อนจะค่อยๆ หรี่แคบลง ไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้จากปากของหญิงสาว "ต้องการในฐานะผู้หญิงคนหนึ่งต้องการผู้ชายคนหนึ่ง" คนที่เพิ่งจะบอกว่าต้องการเขากล่าวย้ำ เสียงลมหายใจสั่นพร่าทอดยาวดังเข้ามาในโสตประสาทของบุญญาพร แต่เพียงแค่นั้นขนกายของหญิงสาวก็ลุกเกรียว ราวกับถูกลูบไล้ด้วยฝ่ามือหยาบใหญ่คู่นั้น

จะเอาพี่ดันได้น้อง​ เสือกพลาดทำเด็กมันท้องอีก​ ฉิบหายละไงไอ้เวย์!!!

สองปีที่แล้วเธอกับเขาแต่งงานกันเพราะเงื่อนไขบางอย่าง เธออยู่อย่างไร้ค่าในสายตาเขา เมื่อความอดทนสิ้นสุด เธอจึงขอหย่า แต่เขาไม่ยอมหย่า แถมยังทำตัวเหมือนหมาบ้าไล่กัดผู้ชายทุกคนที่เข้าใกล้เธอ

"เอาแบบนี้เลย ใช่ไหมแซม ได้เลย ! เก็บเงินของคุณซะแล้วเรื่องระหว่างเราเก็บมันไว้เพียงความทรงจำ"