ตบหน้า

ดาราฉายาดาวพิฆาต ตกอับรับช่วงต่ออารามบนเขา ทั้งรก ทั้งโทรมจึงหาทางบูรณะด้วยการดูดวงและปราบผี!!

ศพเปลือยเปล่าของฉันถูกแช่แข็งอยู่ในตู้แช่แข็งสิบสี่วัน ภาพถ่ายความละเอียดสูงที่ไม่ถูกเซ็นเซอร์เหล่านั้นถูกเผยแพร่อย่างกว้างขวางบนอินเทอร์เน็ต เมื่อต้องเผชิญกับข่าวลือมากมาย แม่ของฉันส่งภาพต่อ และเตือนน้องสาวฉันด้วยเสียงอ่อนโยน “วงการบันเทิงมีแต่เน่าเฟะ ลูกอย่าไปที่นั่นเลย อยู่สืบทอดมรดกของมันก็พอแล้ว” “ลูกกับมันต่างกัน ลูกรักของแม่ต้องสะอาดบริสุทธิ์” ที่แท้ท่านก็ลืมไปหมดแล้ว ลืมไปว่าที่ฉันเข้าสู่แวดวง 'เน่าเฟะ' นี้ ก็เพื่อหาเงินมารักษาโรคมะเร็งให้ท่าน

“ “กูจะได้เตือนสติมึง กูคิดกับมึงได้แค่เพื่อนเท่านั้น ถ้ามึงไม่อยากให้ความเป็นเพื่อนของเราต้องจบ มึงก็อย่าคิดกับกูมากกว่าเพื่อน เพราะคนที่ยืนอยู่ในหัวใจของกูมีเพียงแค่ริสาคนเดียว!!” “ทั้งที่มันทำให้มึงเจ็บเพราะมีคนอื่น ทั้งที่มันไม่ได้รักมึงแล้ว แต่กูสิรักมึง กูรักมึงมาตลอด ทำไมมึงไม่เห็นใจกูบ้างวะ! ฮึก!” ฉันพูดออกมาอย่างอัดอั้นตันใจ ทำไมวะ! ฉันรักปั้นจั่นมาตลอด ทำไมเขาไม่หันมาสนใจฉันบ้าง! ทำไมเขาถึงมองไม่เห็นความรักของฉันบ้าง “มึงออกไปจากห้องกูเลยไป!!” ปั้นจั่นมองหน้าฉันแล้วชี้ไปที่ประตู ฉันจ้องหน้าผู้ชายที่ฉันรักอย่างเสียใจ ในหัวมีแต่คำถามมากมาย ทำไมวะ! ทำไม! ทำไม! “กูผิดเหรอที่กูรักมึง กูรักมึงก่อนริสาอีก ฮึก!...” “หุบปากแล้วออกไป!!”

ยอดราชาแห่งความมืดกลับสู่เมืองมาเป็นพนักงานตัวเล็กๆ แต่ไม่ระวังไปรู้ความลับของเจ้านายคนสวยเข้า...

เธอเป็นเพียงเด็กอุปการะในบ้านของเขา แอบมีความสัมพันธ์กันจนผู้ใหญ่จับได้ จึงให้แต่งงานกัน โดยที่เขาไม่เต็มใจ เขาบอกเธอว่าห้ามเปิดเผยเรื่องของเรา เมียในทะเบียนอย่างเธอจึงทำได้แค่มองดูเขาควงหญิงอื่น กลางคืนยังต้องทนฟังเสียงเขากินตับกัน ตับตับตับ เธอสุดจะทนขอหย่ากับเขา " หย่าเรอะ ฝันไปเถอะ ฉันไม่ปล่อยให้เธอไปมีผัวใหม่หรอก อะไรที่เป็นของฉันถึงต่อให้ทิ้งขว้างคนอื่นก็ไม่มีสิทธิ์มาเก็บไป" " มาทำไมไปซะ ลูกของฉันฉันเลี้ยงคนเดียวได้ไม่ต้องมายุ่ง" " ไม่ได้ เวลาทำก็ทำด้วยกันเธอจะยึดลูกไว้คนเดียวไม่ได้ นั่นก็ลูกของฉันเหมือนกัน"

"เธอรู้ได้ยังไงว่าฉันเป็นพ่อของเธอ?" "ผมเห็นรูปพ่อในข่าว ผม... ผมมาตามหาพ่อฮะ" วายุตอบเสียงสั่น มือน้อยๆ ยื่นออกมาหา ฟรานเชลมองมือของวายุ แต่ไม่ได้ยื่นมือไปจับ "ฉันยังไม่แน่ใจว่าเธอเป็นลูกของฉันจริงหรือเปล่า เราต้องรอผลตรวจดีเอ็นเอก่อน" น้ำตาไหลอาบแก้มของวายุด้วยความเสียใจกับคำตอบของบิดา "พ่อไม่เชื่อผมเหรอครับ?" "ในโลกของฉัน เชื่อใจใครง่ายๆ ไม่ได้ มีคนมากมายที่พยายามจะหลอกฉันและคิดกำจัดฉัน" ฟรานเชลตอบเสียงเรียบ "แต่ผมพูดความจริงนะครับ ผมเป็นลูกของพ่อจริงๆ แม่บอกว่า..." วายุสะอื้นไห้จนไหล่เล็กสะท้าน "พอ รอผลตรวจก่อน แล้วค่อยคุยกัน" ฟรานเชลยกมือห้าม วายุหุบปากฉับ น้ำตายังคงไหล แต่ไม่มีเสียงสะอื้นออกมาอีก เด็กชายพยายามกลั้นน้ำตา เชิดหน้าขึ้นมองพ่อ ท่าทางดื้อดึงนั้นช่างคุ้นตา... มันเหมือนกับตัวเขาเองตอนเด็กๆ ไม่มีผิด ฟรานเชลลุกขึ้นยืน พยายามสลัดความรู้สึกประหลาดในอกทิ้งไป "ฉันจะกลับมาเมื่อได้ผลตรวจ

เธอคือผู้หญิงธรรมดาที่มีสถานะไม่ต่างจากคนรับใช้ของผู้หญิงที่เขาควงอยู่ด้วย และในสายตาของเธอ เขาก็เป็นแค่ผู้ชายที่ใช้เงินซื้อผู้หญิง ใครจะคิดว่าวันหนึ่งเธอจะกลายเป็นผู้หญิงคนนั้น คนที่เขายอมจ่ายเพื่อให้ได้ตัวเธอมา นิยายเรื่องนี้ เขียนไว้เมื่อสิบกว่าปีที่แล้วแล้วนะคะ หากมีอะไรที่รู้สึกว่าเชย (เช่น ทำไมพระนางไม่แลกไลน์กัน ๕๕) ก็คือตามนั้นล่ะจ้ะ ไรต์ขออนุญาตไม่แก้ไขในบริบท ขอบคุณสำหรับการติดตามจ้

เมื่อ ดิน หรือ หัสดิน หัวหน้าแก๊งมาเฟียที่มีอิทธิพลที่สุดในเอเซีย ไปถูกใจเข้ากับ เอวา หญิงสาวเจ้าของใบหน้าสวย เขาจึงทำทุกวิธีทางเพื่อให้เธอมาเป็นนกน้อยในกรงเลี้ยงของเขา

นิยายเรื่องสั้น มีทั้งหมด4เรื่องพระเอกเป็นมาเฟีย เป็นแนวพระเอกโบ้ พระเอกร้ายและคลั่งรั

เมื่อผู้นำสูงสุดได้กลับมา เขาตั้งใจที่จะมีชีวิตที่เรียบง่าย สงบสุข แต่เขาก็ได้ถูกทุกคนดูถูกดูแคลน เมื่อในวันแต่งงานของเขา เขาได้โบกมือเรียกเก้ามหาเทพแห่งสงคราม เทพแห่งสงครามทั้งเก้าต่างเข้ามาคุกเข่าและเรียกเขาว่า นายท่าน...