พีเรียด

“ตานเอ๋อร์เด็กดี จงมีชีวิตอยู่ต่อแม้วันหน้าจะไม่มีแม่อยู่ข้างเจ้าแล้ว” น้ำเสียงแผ่วเบาเอ่ยสั่งบุตรสาวตัวน้อยที่นั่งกุมมือนางอยู่ ใบหน้าเรียวเล็กน่ารักมีน้ำตาไหลอาบไม่ขาดสาย “ท่านแม่ ฮึก!! ข้าจะอยู่ได้อย่างไรกันเมื่อไม่มีท่านแล้ว ฮือ!!” เสียงหวานน่าฟังปนเสียงสะอื้นไห้อย่างน่าสงสารของฟางมู่ตาน เด็กน้อยวัยเพียงสิบขวบเท่านั้น แต่วันนี้นางกำลังจะสูญเสียมารดาผู้เป็นที่รักยิ่ง “หวีสับอันนี้เจ้าเก็บไว้ให้ดี มันจะเป็นตัวแทนความรักของแม่ที่จะปกป้องเจ้า จงเก็บงำความสามารถที่เจ้ามีเอาไว้ให้ดี อย่างให้คนที่ไม่หวังดีต่อเจ้าล่วงรู้ถึงมันเด็ดขาด แม่รักเจ้านะ โบตั๋นดอกน้อยของแม่…” มือขาวซีดไร้เรี่ยวแรงพยายามยกหวีสับแกะสลักลวดลายดอกโบตั๋นปักลงไปที่ผมของบุตรสาว ก่อนที่ลมหายใจของนางจะขาดห้วงไป ปล่อยให้บุตรสาวตัวน้อยต้องเผชิญกับชะตากรรมเพียงลำพัง “ท่านแม่!! ฮืออ!!! ฮือออ!!! ท่านแม่!!!” น้ำเสียงร่ำไห้ปานจะขาดใจช่างทำให้ผู้ที่ได้ยินอดสงสารไม่ได้ แต่นั้นไม่ใช่กับผู้เป็นบิดาและแม่รองของนาง!!

เมื่อจอมมารชินซาง ราชาปีศาจองค์ปัจจุบัน ปิดผนึกพระเนตรสีเลือดไปชั่วกาลนานเพราะผิดหวังจากความรัก จะไม่เปิดผนึกพระเนตรของพระองค์อีกต่อไป หากพระเนตรสีเลือดของพระองค์จะเปิดผนึกขึ้นมาได้อีกครั้ง นั้นหมายถึงนางคือคู่ชะตาที่ถูกเลือกให้เป็นราชินีของพระองค์ จวบจนกระทั่งเฉินวาวา สตรีในยุคอนาคตพลัดหลงเข้ามา ในสถานที่ซึ่งจอมมารหนุ่มกำลังหลับใหล เธอทำให้พระองค์เปิดพระเนตรสีเลือดขึ้นมาได้อีกครั้ง และเฉินวาวาทำให้พระองค์พลิกผืนแผ่นดินไปทั่วทุกแคว้นตามหาโฉมงาม เพื่อครองคู่ตราบสิ้นภพสิ้นชาติไปด้วยกัน

ทั้งอัปลักษณ์และบ้าใบ้ นางคือสตรีผู้กุมหัวใจแม่ทัพปีศาจ เขาไม่ปล่อยริมฝีปากอิ่มสวยให้เป็นอิสระ และยังแทรกเรียวลิ้นอุ่นกวาดตวัดไม่หยุด ส่วนมือข้างหนึ่งเอื้อมมากอบกุมความขาวนุ่มนิ่มและนวดสลับบีบคลึงเคล้า ทั้งบี้ปลายยอดถันนางเพิ่มความซ่านสยิวต่อเนื่อง ทุกสัมผัสของกวนเฉินหลางทำให้หญิงใบ้ร้อนฉ่าทั่วร่าง และส่งผลให้หัวใจสาวแทบกระโจนออกมาอยู่นอกอก

เมื่อดวงวิญญาณของโจวหลิง หญิงสาวจากยุค 2000 ข้ามภพมาอยู่ในร่างของ องค์หญิงซ่งหลิงซู แห่งแคว้นหลง เธอคิดว่าชีวิตใหม่ในฐานะองค์หญิงจะเต็มไปด้วยความสง่างามและความสุข แต่เธอกลับต้องเผชิญชะตากรรมสุดแปลกที่ไม่เคยคาดฝันว่าจะได้พบ เมื่อองค์หญิงนั้นต้องแต่งงานกับบุรุษพร้อมกันถึงสองคน! เพียงเพราะองค์หญิงซ่งหลิงซูมีดวงกาลกิณีกินบ้านกินเมืองแล้วยังเกิดในดาวมารอีก จึงต้องแก้เคล็ดด้วยการแต่งงานกับบุรุษดวงชะตาดีเพื่อมาค้ำจุนดวงชะตาองค์หญิงให้พ้นจากโชคร้าย โจวหลิงในร่างขององค์หญิงซ่งหลิงซูจึงมีสามีในคราวเดียวถึงสองคน คนแรกคือ องค์ชายเซียวหยางชุน แห่งแคว้นเฟิงผู้เอาแต่ใจตน และ แม่ทัพเหยียนอี้ ผู้แสนอบอุ่น ทั้งสองต่างแย่งชิงหัวใจและสิทธิ์ในตัวองค์หญิงซ่งหลิงซูอย่างไม่มีใครยอมใคร โดยเฉพาะเรื่องบนเตียง... สามีคนเดียวยังปวดหัว นี่สวรรค์ส่งมาให้ถึงสองคน! งานนี้โจวหลิงจะรับมือยังไงดี ในเมื่อเกิดมาเธอก็เพิ่งเคยมีสามีสองคนครั้งแรกเหมือนกัน!

อุบัติเหตุทำให้เธอได้รู้ความจริงบางอย่างและอุบัติเหตุได้ปลุกความสามารถพิเศษของเธอให้ตื่นขึ้น

ในฐานะของหนุ่มบ้านนอกคนหนึ่งที่ต้องการช่วยเหลือคนที่มีใจให้ เมื่อแรกสบตาเขายอมรับว่ามันคือความรู้สึกอันฉาบฉวย แต่เพราะเขาไม่อยากให้มันเป็นเช่นนั้น พันตำรวจโท พดุงกิตติ์ ชยธาดา จึงเต็มใจจะยอมมอบเงินและเวลาอันมีค่าเพื่อจีบนายสถานีตัวเล็กให้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งอันแสนวิเศษในชีวิต แต่อดีตตำรวจภูธรจากพิษณุโลกคนนี้กลับไม่รู้เลยว่าแท้จริงแล้วพระนครอันใครต่อใครต่างก็เชื่อว่ามีเพียงความเจริญรุ่งเรืองกลับแฝงไปด้วยมุมอื่น ๆ ซึ่งไม่มีใครอยากให้เห็น ยิ่งไปกว่านั้นเขากลับได้มารู้ทีหลังว่าแท้จริงแล้วน้องแผน นอกเหนือไปจากงานนายสถานีอันได้ช่วยเหลือเหล่าผู้โดยสาร และงานเสริม ณ ร้านกินดื่มย่านสีเทา ยังมีอีกหนึ่งงานซึ่งซ่อนไว้เบื้องหลัง "เฮียอยากรู้ไม่ใช่เหรอว่าผมหาเงินใช้หนี้ให้พ่อยังไง" พูน ได้แต่อ้ำ ๆ อึ้ง ๆ กับภาพอันเย้ายวนตรงหน้า กายเล็กบดเบียดเข้าหาอย่างออกรสออกชาติ ปลายนิ้วที่เขาปรารถนาจะได้สัมผัสอย่างทะนุถนอม กำลังลูบไล้ไปตามแผ่นหลังและกรอบเข็มขัดเงินเงาด้วยความเร่งเร้า "ผมถ่างขาให้แล้ว เฮียก็รีบถอดกางเกงสิ"

หูของทหารยศร้อยเอกได้ยินเสียงกระพรวนข้อเท้าดังกรุ๊งกริ๊งมาแต่ไกล มือหยาบละเมียดจับกระดาษบางขึ้นมาพิจารณา แม้จะมีเงาของผู้มาเยือนพาดผ่านโต๊ะไม้เนื้อดีก็ยังคงไม่เงยหน้าขึ้นไปพาที ตึง! เสียงฝ่ามือฟาดเข้าบนพื้นที่ทำงาน นายทหารมองว่าเป็นจังหวะเหมาะสมจึงได้เงยหน้าขึ้นมาแต่ก็ยังไม่ได้ปรับระยะสายตาให้ดี "คุณฝึกหนักเกินไปแล้วนะครับ ถึงพวกเขาจะเป็นยุวชนทหารแต่ยังไงก็เป็นเด็กนะ!" เขาชินชากับประโยคพวกนี้แล้วจึงฟังหูซ้ายทะลุหูขวา อย่างไรเสียก็คงจะเป็นผู้ปกครองที่ไม่เข้าใจบริบทของสังคมไทยตอนนี้ที่พวกญี่ปุ่นกดดันเราเข้ามาทุกที ทหารชั้นกลางหลับตา เอนกายกับพนักพิงก่อนจะหรี่ตามองแล้วเห็นว่าคู่สนทนาหาได้ใส่ชุดคลุมมิดชิดตามมารยาทแต่เป็นผ้าเกาะอกและผ้าถุงทว่าเผยเนื้อเอวบางส่วนแม้จะมีผ้าแพรคลุมสัดส่วนแต่ในมุมของกาลเทศะอย่างไรผิดก็คือผิด เขาจึงกล่าวตักเตือนไปอย่างไม่ยี่หระ "ผู้ปกครองครับ ผมเข้าใจในสัมมาอาชีพของคุณ แต่ที่นี่เป็นโรงเรียน รบกวนให้เกียรติสถานที่ราชการโดยการไม่ใส่ชุดนางรำมาพบด้วยครั- เสียงเข้มขาดห้วงเมื่อเขาเงยหน้ามามองเจ้าของเสียงเจี๊ยวจ้าวนั่นชัด ๆ 'อะไรกัน นักเรียนเขามีผู้ปกครองเป็น นางฟ้า ด้วยเหรอ'

“หนี้รักราชันสีเลือด” นิยายจีนโบราณโรแมนติก ดรามา เนื้อหาเข้มข้น เมื่อชิงอี้หรานได้มอบความรักและหัวใจอันบริสุทธิ์ให้กับหนิงซีโย่ว แต่เขากลับใช้เธอเป็นเพียงหมากในกระดานแห่งการแก้แค้น หัวใจที่เธอมีถูกเหยียบย่ำจนไม่เหลือชิ้นดี ความรักที่เริ่มต้นด้วยความหวานชื่นกลับต้องพบกับความเจ็บปวดทรมาน เธอจึงต้องลุกขึ้นสู้เพื่อครอบครัวของเธออีกครั้ง "ท่านคิดว่าเรื่องราวเหล่านี้จะลืมได้ง่ายเช่นนั้นหรือ ท่านคิดว่าข้าจะสามารถลืมความทุกข์ที่ท่านได้ก่อให้ข้าได้อย่างนั้นหรือ ข้าทนข้าทุกข์ข้าทรมาน แต่ท่านกลับบอกข้าให้ลืมอย่างง่ายดาย ท่านไม่ใจร้ายกับข้ามากเกินไปหรือ" "หากท่านรักข้าจริงอย่างที่ท่านพูด ได้โปรดปล่อยข้าและครอบครัวข้าได้หรือไม่ หนี้ระหว่างท่านและข้า ชาตินี้ไม่อาจลบเลือน ขอเพียงเราทั้งสองไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีก หนี้ที่มีก็ปล่อยมันพัวพันเช่นนั้นไปเถิด" “ข้าหวังเพียงท่านจะทำเพื่อข้าสักครั้งหนึ่ง โปรดมอบอิสระให้แก่ข้าเถิด” แล้วชะตาชีวิตของชิงอี้หรานจะเป็นเช่นใดต่อไป โปรดติดตามใน “หนี้รักราชันสีเลือด”

เพราะเป็นลูกอนุที่ไร้ค่า บิดาบังเกิดเกล้าจึงยกเขาให้เป็นชายบำเรอของมหาอำมาตย์ แต่มหาอำมาตย์เกิดหัวใจวายตายในคืนเข้าหอ ทำให้เขาถูกตราหน้าว่าร่านราคะ และจะจับเขาฝังทั้งเป็น!

จากความรักกลายเป็นความเกลียด จากความเกลียดกลายเป็นความแค้น และก็เป็นเขาที่ฆ่าฮั่วเฉาซีให้ตายเองกับมือ "หากต้องมาใช้ชีวิตในโลกนี้แล้วต้องข้องเกี่ยวกับคนแบบนั้น.. เหยาเหยาคนนี้ไม่เอาด้วยหรอกนะ!"