พีเรียด

“อ๊ะ… ซี้ดดดด… ” ซุ่ยเสียนเสียว เผลอสูดปากร้องครางออกมาด้วยความลืมตัว ทำให้ซินแสยิ่งได้ใจ ก้มลงประกบริมฝีปากดูดนมของนางสลับไปมาอย่างเมามันจนปลายหัวนมชุ่มไปด้วยน้ำลายเหนียว “ซี้ดดด… อูยยย… พอเถอะท่านซินแส… ” เสียงร้องห้ามของซุ่ยเสียน ทำให้ซินแสจำต้องหยุดอย่างแสนเสียดาย นางไม่คิดว่าเขาจะกล้าดูด แต่มันก็ทำให้เสียวซ่านเหลือเกิน “ทรวงอกของเจ้าไม่มีความปกติใดๆ… ใหญ่มากขนาดนี้ถ้าเจ้าตั้งครรภ์เมื่อใดจะมีน้ำนมเยอะ บุตรของเจ้าจะอิ่มหนำไม่ขาดแคลนน้ำนมอย่างแน่นอน... แต่ข้าต้องจอตรวจอีกจุดสำคัญของเจ้า… ” ซินแสจ้องมองหนอกเนินสวาทของซุ่ยเสียน โหนกนูนเหมือนส้มโอสองกลีบประกบกันอยู่ท่ามกลางเส้นไหมสีดำระยับ

หมื่นพิบูลย์ไพศาล(ขวัญ) แก้วตา(หลานสาวกำนันเดช) พ่อขวัญ หน้าที่กำจัดคนคดโกงจำต้องรักษา แต่ถ้าต้องแลกมาด้วยการเชือดเฉือนหัวใจตัวเองเล่า ขวัญจะทำเช่นไร สาบานว่าเขาไม่มีวันทรยศต่อบ้านเมือง และจะไม่มีวันทรยศต่อหัวใจ แก้วตา เมื่อความรักก่อเกิดกับ คนดี ที่ไม่คู่ควรในสายตาของคุณลุง หล่อนจะทำเช่นไรจึงจะรักษาทั้งหัวใจและความกตัญญูไว้ได้

“ค... คุณผู้ชาย หักเงินเดือนส่วนของฉันไปเลยก็ได้จ้ะ ฉันไม่อยากติดหนี้บุญคุณ” “ถ้าไม่อยากติดหนี้บุญคุณก็ตั้งใจทำงานบ้าน” “จ้ะ…” ชายร่างกำยำเดินกะจะกลับขึ้นเรือนไปผลัดผ้าเข้านอนพลางตวัดหางตาส่องตะเกียงมองไปยังห้องน้อยใต้ถุนเรือน คิดอยู่เพียงครู่แล้วจึงค่อยก้าวเหยียบขั้นบันไดสาวเท้าเข้าห้องนอนของตน แม้จะซ่อนหูหางไว้แล้วแต่จะเรียกกลับมาเมื่อไหร่ก็ได้ทั้งสิ้น ดังนั้นเมื่ออยู่ในห้องส่วนตัวบนร่างหนาของชายสักยันต์จึงปรากฏเป็นใบหูสีขาวและหางยาวลายพร้อยสีดำซึ่งกระดิกไปมาอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะเทตัวลงเตียงดีดดิ้นไปมาอย่างไม่รักษามาด พร้อมกรีดร้องอยู่ในใจ ‘วันนี้น้องเปลวก็น่ารักอีกแล้ว!’ ตอนวิ่งมาดูลูกด้วยความเป็นห่วงก็น่ารัก ตอนมองเขาอย่างเกรงใจเป็นกังวลก็น่ารัก ไม่ว่าจะมองมุมไหนทำอะไรหรือแค่ยืนหายใจน้องเปลวก็น่ารักไปหมดเลย ถ้ารู้ว่าจะดีใจกับของเล่นจักสานแบบนี้เขาน่าจะเหมามาให้ทั้งร้าน!

เมื่อที่นาจะถูกยึด 'จันทร์' จึงเร่เอาตัวเองมาขายฝากให้กับชายที่หล่อนพึงใจ ทว่า 'นพ' กลับไม่กล้ารับลูกสาวบ้านใดไว้ เพราะรู้ตัวเองดีว่า ความหอมหวานร้อนแรงสุดนั้น หากได้กลืนกินไปสักครั้ง จะอดไม่ได้อีกเลย สักค่ำคืน

เมื่อรักนี้ต้องซ่อนเร้นให้พ้นจากสายตาของใครต่อใคร เมื่อรักนี้ถูกบ้านเมืองตีตราว่าผิดแผก พวกเขาจำต้องซ่อนเร้นความรักนี้ มิให้มีผู้ใดได้รับรู้

เผิงฟู่หลิน บุตรสาวราชครูเผิงผู้ยิ่งใหญ่ นางทั้งรูปงาม ทั้งเพียบพร้อมด้วยความสามารถ แต่ผู้คนกลับตราหน้าว่านางเป็นคุณหนูใจโฉด ทั้งร้ายกาจ ทั้งเอาแต่ใจ ในเมื่อนางรักมั่นทั้งหัวใจ แต่กลับได้รับเพียงความว่างเปล่า เช่นนั้นนางจะหันหลังให้บุรุษทุกคน....

จู่ๆ จื่อหนิงก็ตายและทุลุติมาเข้ามาในตอนจบของนิยาย...แล้วอย่างไรกัน เรื่องดำเนินมาถึงตอนจบแล้วนางไม่สามารถเปลี่ยนแปลงแก้ไขอะไรได้ นอกจากขอเพียงได้ด้วยชีวิตพ่อตัวร้ายที่น่าสงสารผู้นี้เอาไว้ก่อนเถอะ!

เหยาอี้เหยา อายุเพียงแปดขวบเมื่อได้รับราชโองการแต่งตั้งเป็นท่านหญิง เป็นหนึ่งในราชทูตเพื่อเจริญสัมพันธไมตรีกับชาวแดนเหนือ รวมทั้งต้องพยายามทำทุกวิถีทางให้ฉู่ซื่อจื่อโปรดปราน แต่ทำอย่างไรดี เพราะเขาเกลียดนางยิ่ง!

“หล่อนไม่อยากให้ฉันไปหรือ” เจ้าของใบหน้าสวยแดงก่ำด้วยพิษไข้ปิดเปลือกตาลง ก่อนจะพยายามลืมขึ้นมองเขา พยักหน้าน้อยๆ บ่งบอกว่าหล่อนต้องการอย่างนั้นจริงๆ นั่นทำให้หัวใจของศรไหววูบก่อนจะเต้นแรงรัวเร็ว เขายิ้มให้หล่อน ประคองสองแก้ม ดวงตาคมแต่หวานไปด้วยความอ่อนโยนจ้องใบหน้าน้อยๆ นั้น “ได้ พี่จะไม่ไปไหน พี่จะอยู่กับน้อง น้องหลับตานะ พักสักหน่อย ประเดี๋ยวค่อยตื่นมากินยาก็ได้ พี่... พี่จะอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน จะอยู่กับน้อง”

เมื่อความเสียวหาได้จากทุกที่!!! ต่อไปนี้ทุกคนจะได้พบกับประสบการณ์เสียวที่หลากหลายของทุกอาชีพและสถานที่ต่างๆ