อัตลักษณ์ที่ซ่อนเร้น

หนี้ชีวิตที่มีชีวิตแม่เป็นเดิมพัน พันธนาการน้องเทียนเอาไว้กับความแค้นชีวิตด้วยชีวิต... บุญคุณ ความแค้น ความรัก ในเส้นทางสายรักที่รสรักล้ำเลอค่า สองชีวิต แม่ลูก ปรารถนา กับ เทียน รัฐยา จบสิ้นกันในคืนที่ฝนตกหนัก มีคนทำให้แม่ตาย ชีวิตหนุ่มน้อยพลิกผัน ต้องไปอยู่ในบ้านของคนอื่น มีพี่ชายคนใหม่ที่แสนดีอย่างภากร แม้คุณนายแสงเดือน แม่ของพี่ชายจะร้ายกาจนัก วันเวลาผ่านไป ความสัมพันธ์ที่เร้นรอยก่อตัวขึ้นเงียบๆ ของเทียนกับภากร ทว่าความลับในคืนฝนพรำเบื้องอดีตย้อนกลับมา ภากรคือฆาตกรฆ่าแม่...อย่างนั้นหรือ เขาขับรถชนแม่ ชนเธอ เหล็กที่ดามในขายังคงปวดแปลบทุกคราหน้าหนาวเยือน มีม่านมาบดบัง...เทียนเริ่มไล่ต้อนให้ภากรทั้งรักและหลง...ก่อนเทียนจะหนี! เทียนหนีจากเขา รสสวาท ความสัมพันธ์ที่ลงลึกทำให้ภากรเจียนคลั่ง การตามหาเทียนเพื่อพบว่าเธอเกลียดเขา เธอแค้นเขาและเธอจะเอาคืน เทียนจะฆ่าภากร ล้างแค้น ปิดบัญชีหนี้ได้หรือไร ใครคือฆาตกรตัวจริง พันธนาการทั้งกายและใจจะทำให้เทียนเอาชีวิตภากรเซ่นสังเวยให้ดวงวิญญาณแม่ได้หรือไม่ ติดตามชีวิตของเทียนใน “หนี้พันธนาการ”

เมื่อบ่วงนาคบาศหายไป เจ้านางน้อยผู้ถูกใส่ร้าย ต้องรื้อฟื้นอดีตชาติ และเผชิญรักต้องห้าม ระหว่างพญานาคผู้ปกป้อง กับพญานาคผู้ยอมสลายเพื่อเธอ… ความรักครั้งนี้ อาจต้องแลกด้วยชะตาของทั้งสองโลก!

ดาหลาเริ่มสัมผัสร่างกายของตัวเองแผ่วเบา มือเรียวลูบไล้ลงมาบีบขยำทรวงอก ลูบคลำแล้วคลี่ปลายนิ้ววนคลึงรอบวงป้านปทุมจนขนลุกซู่ไปทั้งร่าง ‘อ่าห์... ’ ฝ่ามือน้อยค่อยๆ เคล้นคลึงทรวงอกอวบใหญ่ของตัวเองด้วยความรู้สึกชื่นชมในความอิ่มสมบูรณ์ของเรือนร่าง การมีลูกไม่ได้ทำให้สองเต้าของหล่อนหย่อนคล้อย แต่กลับได้ความอวบใหญ่และเอิบอิ่มเข้ามาแทนที่ ดาหลาเอื้อมมือเปิดน้ำจากฝักบัว หวังให้แรงจากสายน้ำที่ฉีดพ่นออกมาเป็นสายปะทะใบหน้าและเนื้อตัวเปล่าเปลือย จะช่วยดับความร้อนรุ่มในอารมณ์ที่รุมรึงอยู่ภายในอก ‘อ่าห์... เสียว’ มือข้างหนึ่งถือฝักบัว มืออีกข้างเค้นคลึงบีบขยำเต้านมอวบใหญ่ล้นมือของตัวเองไปพลาง จู่ๆ เนื้อตัวก็ร้อนผ่าว สั่นเทิ้ม โหยหา ราวกับว่าร่างกายของหล่อนกำลังตกอยู่ในอาการสะบัดร้อนสะบัดหนาว คล้ายจะเป็นไข้ หากลึกลงไปในอารมณ์… ดาหลาเท่านั้นที่รู้ดีว่าอะไรเป็นสาเหตุ

"เวตาลอามาร์" เฝ้ารอนางอันเป็นที่รักมาตลอดสี่พันห้าร้อยปี แน่นอนเขามีอายุเกือบหมื่นปี และตอนนี้นางก็กลับมาแล้ว "พุฒิตา" ไม่เชื่อเรื่องอดีตแต่เมื่อถูกเวตาลหื่นกามจู่โจมแล้วเธอจะต้านทานไหวได้ยังไงเมื่อเขามีหน้าตาหล่อขยี้ใจขนาดนั้น เป็นใครจะต้านและทนไหวเมื่อถูกขยี้ 'รัก' ดุดัน +++++ “อ่า...คุณมันไม่ใช่คน อะ...อื้อ” แล้วเธอก็ต้องร้องครางซ่านออกมาเมื่อปากหนากัดคลึงยอดอกตัวเองหนักหน่วง “ข้าคือเวตาล และเป็นเวตาลที่มีแค่เจ้าคนเดียวเท่านั้นที่จักได้ครอบครองร่างกายกับจิตวิญญาณของข้ายอดรัก อ่า...” แล้วปากหนาก็เคลื่อนไล้มายังหน้าท้องแบนราบที่กำลังเคลื่อนไหวตามแรงหอบหายใจของเจ้าของร่างเล็กระหงน่าทะนุถนอม “คุณมันต่ำช้า!” “เดรัจฉานเช่นข้ามิมีความดีให้พูดถึง นอกจากความต่ำทราม ดวงใจของข้าเอ๋ย...อื้ม” แล้วเขาก็ไล้ปลายลิ้นสากลามเลียหน้าท้องแบนราบไปยังความเป็นสตรีของนางอันเป็นที่รักที่อวบนูนสวยงามแถมยังฉ่ำแฉะเพื่อรอให้ตนกลืนกินน้ำเกสรงามอีกด้วย ++++++

เพราะรสจูบที่ได้รับจากความฝัน...กึ่งความจริง...ทำให้ต้องตามหาใครคนนั้นที่ไม่รู้ว่าจะเจอจากที่ใด...

ใครบอกอกหักนั้นเจ็บสุด แอบรักเขาข้างเดียวก็เจ็บไม่ต่างกันหรอก อยู่ที่ว่าใครจะจัดการมันอย่างไร

แม่พอ.รับนอ.มาเป็นลูกบุญธรรมตั้งแต่นอ.เป็นทารก.พอ.จึงเก.ลียดนอ.มากเพราะคิดว่านอ.มาแย่งความรัก นอ.เกิดมาพร้อมกับตาที่สามเเละมีคาถาไสย์ขาวที่เป็นของเก่าติดตัวมาด้วย วันหนึ่งพอ.ถูกทำของใส่แม่พอ.ขอร้องให้นอ.ช่วยพี่ชาย และนั่นคือครั้งแรกที่ทั้งคู่ได้พบกันอีกครั้งหลังจากที่นอ.ขอแยกตัวออกไปอยู่ที่อื่นถึงสิปปี เมื่อพอ.รู้ว่าคนที่จะมาช่วยเป็นคนที่ตัวเองเกลียดเข้าไส้จึงไม่ยอมให้นอ.ถอนของออกให้. แต่สุดท้ายก็ทนไม่ไหวจึงยอมกลืนน้ำลายตัวเอง แต่ก่อนเขาเกลียด.เธอมากแต่มาตอนนี้เขากลับรักเธอสุดหัวใจ แล้วเมื่อรู้ว่านอ.ต้องจากไป. ตามสัจจะวาจา จึงทำให้ พอ.เสียใจมาก จนร้องไห้ออกมาอย่างหนัก จากนั้นจึงขังตัวเองไว้ในห้อง แต่ในที่สุดก็ทนเสียงร่ำร้องของหัวใจไม่ไหว เขาจำต้องฝืนใจตัวเองเพื่อออกมาร่ำลาและกอดเธอไว้เป็นครั้งสุดท้าย. ก่อนที่เธอจะจากเขาไปตลอดกาล. และนอ.ได้ให้ความหวังกับเขาเอาไว้ว่า "เราจะได้พบกันอีกครั้ง โดยไม่จำเป็นต้องมีคำสัญญา. ต่อเมื่อถึงเวลาของเรา" และสักวัน..ธอกลับมาหาเขาอีกครั้ง.

ปราชญ์ ตามหาเครื่องเพชรประจำตระกูล ที่ถูกขโมยไปโดยคนรักเก่าของแม่ เฝ้ารอ เพื่อให้ได้ของล้ำค่าชิ้นนั้นกลับสู่อ้อมกอด แต่ระหว่างการเดินทางของแผนการร้ายนั้น เขากลับได้พบของขวัญล้ำค่าของศัตรู ได้สัมผัส ได้แตะต้อง พระเจ้า!!! มันทำให้เขาลืมไม่ลง จนต้องหาทางนำของขวัญชิ้นนั้นมาเป็นตัวประกัน เพื่อแลกกับเครื่องเพชร เก็บของขวัญเอาไว้ในกรงกาม ให้เขาเชยชมจนกว่าจะเหนื่อย “ไอ้คนเลว ไอ้คนป่าเถื่อน ฉันจะกลับบ้าน กลับไปอดตายยังดีกว่า” “ฮ่าๆ เธอเป็นเมียฉัน! ภูมิใจเถอะได้ผัวแก่แต่แซ่บ” เขาตวาดลั่นพลางกระชากเธอตัวปลิว “ฉันไม่ใช่เมียแก ไอ้บ้า! ปล่อย”

การล่มสลายของศูนย์วิจัยทำให้ความทรงจำของเหอไป๋เหยียนนั้นหายไปจนหมดสิ้น เซียวเยว่ต้องทำอย่างไรจึงงจะทวงคืนความทรงจำนี้กลับมาได้ ในขณะที่ยังต้องต่อกรกับคนของศูนย์วิจัยที่คอยตามล่าไม่เลิกรา

บัตรเชิญสีดำพาพวกเขาเข้าสู่อควาเรียมที่ไม่มีในแผนที่ 13 กฎห้ามละเมิด…แต่เมื่อทำตาม พวกเขากลับเริ่มหายไปทีละคน