อัตลักษณ์ที่ซ่อนเร้น

ไอ้ใหญ่… ค่อยๆ เอามือดันเข่าสองข้างของเรไรแหกอ้าออกจากกัน ทำท่าเหมือนกำลังจะฉีกทุเรียน “ผมอยากเห็นทุเรียนของคุณเรไรชัดๆ ว่ายวงของมันจะใหญ่แค่ไหน รสชาติจะหวานมันส์สักแค่ไหน” น้ำเสียงตื่นเต้นจัด มือหยาบใหญ่ค่อยๆ แหกเข่าของเมียนายจ้างออกจากกัน ดวงตาเบิกโพลงเพ่งมองพูทุเรียนยวงใหญ่ เบียดอัดกันแน่นอยู่ระหว่างง่ามขาของเรไร โอบล้อมไว้ด้วยเส้นไหมสีดำระยับ “โอ้ว… พูใหญ่สุดๆ” ไอ้ใหญ่ตะลึงลาน ก้มลงปาดลิ้นชิมรสชาติหวานมันส์ของพูทุเรียนในทันที ทั้งเลียสลับดูดเสียงดังซ่วดๆ ทำเอาสะโพกของเรไรบิดส่าย ดิ้นไปดิ้นมาด้วยความเสียวซ่านทรมานหอย

จะเกิดอะไรขึ้น...เมื่อคุณตัดสินใจทิ้งอดีตอันเลวร้ายไว้ข้างหลัง แล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ที่ไม่คุ้นเคย สำหรับ สลิล มันคือการเดิมพันเพื่ออิสรภาพจากเงาของความทรงจำอันเจ็บปวด เธอไม่เคยคาดคิดเลยว่า ‘พรหมลิขิต’ จะมาทักทายในรูปแบบของ วิลเลียม...เพื่อนบ้านหนุ่มหล่อข้างห้องผู้แสนดีราวกับเทพบุตรในฝัน เขาคือแสงสว่างดวงแรกที่สาดส่องเข้ามาในชีวิตอันมืดมน คืออัศวินที่ทำให้หัวใจของเธอรู้จักคำว่า ‘หวั่นไหว’ เป็นครั้งแรก ทว่า...โลกที่เพิ่งจะเริ่มเป็นสีชมพูกลับต้องพังทลาย เมื่อเทพบุตรข้างห้องคนนั้น...กลับกลายเป็นเจ้านายคนใหม่ของเธอ! เมื่อความรักที่เพิ่งเริ่มต้นต้องถูกทดสอบด้วยความลับที่เขาปิดบัง สถานะที่แตกต่างราวฟ้ากับเหว และเงาจากอดีตอันมืดมนของเธอที่หวนกลับมาคุกคาม...ความสัมพันธ์ที่ดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้นี้จะลงเอยเช่นไร? ระหว่างหน้าที่การงานที่เดิมพันด้วยอนาคตทั้งชีวิต กับหัวใจที่ร่ำร้องหาความรักที่อาจไม่มีวันเป็นจริง...สลิลจะเลือกทางเดินไหน? และวิลเลียม...อัศวินผู้พิทักษ์...จะสามารถปกป้องเธอได้ทั้งจากอันตรายภายนอก และจากความกลัวในใจของเธอเองได้หรือไม่?

เธอแค่บังเอิญได้อ่านนิยายเรื่องหนึ่ง แล้วไม่ทันได้อ่านตอนจบ ก็กลายเป็นศพเสียก่อน! เมื่อฟื้นขึ้นมาอีกที กลับพบว่าตัวเองอยู่ในร่างของตัวประกอบที่มีชื่อแซ่เดียวกับตนเอง ที่มีหน้าที่แค่ ทนทุกข์ ลำบาก แล้วก็ตายเท่านั้น!! ที่เลวร้ายยิ่งกว่า คือคนที่ช่วยเธอไว้ในวันนี้ คือ ‘กังฉินเลือดเย็น’ ที่ในอีกไม่กี่บทข้างหน้าจะเป็นคนสังหารเธอเอง! ไม่มีทางกลับร่างเดิม ไม่มีโอกาสได้อ่านตอนจบ ถ้าอยากรอด เธอต้องเขียนตอนจบใหม่ด้วยสองมือตัวเอง — แม้ต้องล่อลวงหัวใจของคนอันตรายที่สุดในเรื่องนี้ก็ตาม!

นางร้องครางกับความเสียวที่ไม่เคยพบเจอมาก่อน เพราะว่าเจียวจิ้นลูกชายของเขาก็ไม่เคยใช้ลิ้นทำเช่นนี้กับรูสวาทของนางเหมือนอย่างที่พ่อสามีกำลังทำให้อย่างดุดัน “รูของเจ้าน่าเลียเหลือเกิน… ” เจียวหย่งเอามือตะปบง่ามก้น จับแหกให้กลีบอ้าแล้วปาดลิ้นเสยเข้าใส่สองกลีบ แพล่บ… แพล่บ… แพล่บ… แพล่บ… “อ๊ายยยย… งือออ… ซี้ดดด… ท่านพ่อเลียเก่งเหลือเกิน” จางลี่คราง ก้นบิดส่ายไปมา โดนเจียวหย่งปาดลิ้นเลียกินคราบคาวน้ำใคร่ที่หลั่งเยิ้มออกมาจากกลีบสวาทของนางอย่างหิวกระหาย “อู้ววว… น้ำคาวของเจ้าช่างหอมรัญจวน” หลังจากลงลิ้นเลียจนกลีบเยิ้ม… เจียวหย่งหงายฝ่ามือหยาบใหญ่สอดเข้ามาระหว่างง่ามขา ตะล่อมคลึงหนอกเนินสวาทโค้งนูนเหมือนหลังเต่า คว่ำลงมาประกบกับอุ้งมือพอดี

เมื่อหน้าที่ครั้งอดีต ก่อเกิดความผิดพลาดต่อเทพเจ้าแสงจันทร์ สองเทพเจ้าหนุ่มจำต้องจุติลงมายังแดนมนุษย์ เพื่อแก้ไขปมด้ายแดงสัมพันธ์รักต่อเจ้าชะตาทั้งสิบ พร้อมคำสาปจันทราให้ผิดหวังในรักสิบประการ

เด็กน้อยถูกตระกูลทอดทิ้ง เพียงเพราะไร้พลังธาตุทั้งที่ความจริงมีเบื้องหลังชั่วร้ายแอบแฝง แต่นางกลับได้รับพรจากสวรรค์ทั้งมีมหาเทพเป็นอาจารย์ แม้แต่สัตว์อสูรในตำนานสุดเก๋ายังยอมเป็นคู่หู ความฮาป่วนกวนล้นจึงบังเกิดไม่รู้จบ จากขยะของตระกูลกลายเป็นธิดาเทพผู้สูงส่ง เมื่อถึงเวลานางจะกลับทวงทุกสิ่งคืนอย่างสาสม กระทั่งจอมอหังการแห่งอาณาจักรยังทำทุกอย่างเพื่อพิชิตหัวใจของนาง

'พิมเเก้ว' ลูกสาวออกญาชื่อดังจากกรุงศรี เกิดวาร์ปมาที่ พ.ศ. 2564 เพื่อกลายมาเป็นนางบำเรอของมาเฟียฮอตเนิร์ดอย่าง 'สามก๊ก' "ชายผู้นี้ประหลาดนัก ดุดันป่าเถื่อนสิ้นดี ใจเเม่พิมก็มีเเค่นี้เองหนาออเจ้า"

เขาทำร้ายหัวใจของเธอที่มีความรักให้เขาเต็มร้อยจนแทบจะเหลือศูนย์ เธอพยายามอดทนเพื่อหวังว่าสักวันเขาจะเห็นหัวใจของเธอบ้าง ทว่าเมื่อรักคนอื่นแล้วต้องเจ็บ เธอก็ขอหันกลับมารักตัวเอง เมื่ออยากจะหลุดพ้น แต่เขากลับมายื้อเธอเอาไว้ เขาทำแบบนี้เพื่ออะไรกัน ราเดน... มาเฟียผู้คลุมคลังอาวุธขององค์กร สนใจแต่งาน ไม่ได้สนใจการมีชีวิตครอบครัว เขามีสัมพันธ์กับผู้หญิงแค่ชั่วคราวเท่านั้น ไม่เคยอยากรู้สึกผูกพันธ์กับผู้หญิงคนไหน ที่เคยได้ชื่อว่าเป็นสามีของเด็กสาวรุ่นราวคราวหลานก็เพราะต้องเข้าพิธีแต่งงานกับเธอด้วยความจำเป็นเท่านั้น ปารวี... หญิงสาวโลกสวย อ่อนหวาน แอบรักราเดนตั้งแต่แรกเห็น ถึงแม้เขาจะไม่เคยเห็นเธอเป็นภรรยาจริงๆ แต่เธอก็ยังยกย่องเขาเป็นสามีและให้เกียรติเขาเสมอมา ยอมบอกกับทุกคนที่เข้ามาจีบว่ามีสามีแล้ว ทั้งที่เขาแทบจะลืมไปด้วยซ้ำว่าเคยเข้าพิธีแต่งงานกับเธอ

ฉันแอ่นก้นสะท้าน ถ่างเข่าแบะง่ามก้นรับความเป็นชายของพ่อผัว กระแทกพรวดเข้าใส่รูสวาทรัวๆ ซอยถี่ยิบไม่ยั้ง “งือออออ… พ่อเดชทำแรงจัง รูระบมหมดแล้วจ้ะ… อ๊า… ซี้ดดดดดด… ” ฉันสูดปากเสียว… เสียงหายใจติดๆ ขัดๆ บั้นท้ายอวบขาวส่ายสะบัดตามจังหวะโขลกอัดท่อนเอ็นร้อนผ่าว บดขยี้เข้ามาในความนุ่มแน่นของของฉันจนสุดโคนไข่ “อู้ววว… เยิ้มดีจังหนูจ๋า” พ่อเดชหลุบตาลงมองภาพตรงง่ามขาด้วยความสะใจ เห็นน้ำเสียวของเราสองหลั่งไหลออกมาอาบชุ่มพุ่มขอบรอบโคนความแข็งแกร่งที่กำลังเสียดสีกันร้อนคารูนุ่มแน่น

“อ๊ะ… อ๊อย… ” อัยยาสะดุ้ง กับความรู้สึกที่ว่ากลีบก้นของหล่อนกำลังโดนมือใหญ่บีบขยำ ทำเอาขนลุกซู่ชูชันไปทั้งร่าง รู้สึกถึงความเสียวปลาบวาบแล่นเข้ามาที่ของรักตรงง่ามขา ก่อนที่ความวาบหวามจะหลั่งไหลเข้ามาปั่นป่วนในช่องท้อง “ลุงขออนุญาตล้างตรงนี้ให้นะจ๊ะ… ของผู้หญิงนี่มันซับซ้อนเสียจริง… เดี๋ยวลุงต้องล้างให้สะอาด” เขากล่าวขณะเทสบู่เหลวใส่มืออีกรอบ… จากนั้นก็หงายฝ่ามือสอดเข้ามาใต้ง่ามขา โอบรับพูสาวที่โค้งนูนลงมาเหมือนหลังเต่าคว่ำประกบกับอุ้งมือพอดิบพอดี “อ๊ะ… ” อัยยาสะดุ้ง เมื่อความเป็นสาวที่ไม่เคยต้องมือชายใดมาก่อน กำลังโดนมือของภูผาสัมผัส หล่อนถึงกับหนีบขาด้วยความลืมตัว